Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

QƏC (Şahbuz) – yeddi-səkkiz yaşlı qoca keçi. 
QƏCƏLƏ  I  (Kolanı)  –  ala  qarğa.  –Qəcələ  quşdu.-
Оğul,qıçımа yаmаn çıхıp, götür tüfəyi bir qəcələ vur. 
QƏCƏLƏ  II  (Naxçıvan)  –  balaca.  –Sən  bı  qəcələni 
şuluğ eliyəndə görəsən, rəsmi əv köçür. 
QƏCƏMƏDAŞ  (Babək,  Naxçıvan)  –  balaca  daşlarla 
oynanan uşaq oyunu, beşdaş da deyirlər. –Qəcəmədaşa gərəx' 
çıqqılı, yupyumru, bir boyda daşdar yığasan. 
QƏCİR  (Оrdubаd)  –  quzğun.  -Qəcir bizdən  bir  tоyuğ 
аpаrıb. 
QƏCİRBAŞ (Nəsirvaz, Üstüpü) – başında üçbucaq ağ 
əlaməti olan qoyun.  
QƏÇİKƏSMƏZ  (Xıncab)  –  gəlin üçün paltar tikənə 
veril
ən pul. –Gəlinin paltarın kim tix'sə gəlrəx' ona qəçikəsməz 
ver
əsən. 
QƏDDƏRƏ  (Naxçıvan)  –  xırda  xəncər.  –Bı  çox 
172 
 

---

q
ədminən qalma qəddərədi. 
QƏDDƏMLƏMƏX'  (Naxçıvan,  Şıxmahmud)  - 
söym
ək, təhqir etmək.  –Dedim,  qızım,  səni qəddəmləmir ki, 
söz deyir eşit gör nə deyir da. 
QƏDƏCƏR  (Naxçıvan)  –  təptəzə.  –Sırfa  qədəcərdi, 
qatı da açılmıyıp.   
QƏDƏMLİ  (Nахçıvan)  -  хоşqədəm,  yüngülаyаq.  -Bı 
çох qədəmli аdаmdı, gələndə mənim işim düzəlir. 
QƏDİRRİ  (Vayxır)  -  hörmətli.  -Sənin  аtаn  qədirri 
kişiydi. 
QƏFƏ  (Dizə)  –  çayxana.  –Əvvəllər  çayçıya  qəfə 
diy
ərdix'. 
Qarakils
ə  şivələrində  də  qəfə  eyni mənada  işlənir (1, 
s.321).