Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

QIRMIZI BАDIMCАN (Nахçıvan, Оrdubаd, Şərur) – 
pоmidоr. -Mən qırmızı bаdımcаnı çiy-çiy yеyirəm. 
QIRTI-QIRTI 
(Naxçıvan,  Ordubad)  –  az-az, azca. –
Büğdəni  aldı  apərdi,  pulun  da  qırtı-qırtı  gətdi  heş 
annıyammədim ki nədi. 
QIRTIŞ  (Şahbuz)  –  qısa  saçaqlı  yun.  –Qırtış  yunu 
yuyup daramax ç
ətindi.  
QIRTMAX//QIRTIŞDIRMAX (Naxçıvan, Sədərək) – 
q
ənaət etmək.  –Neçə  illərdi  balalarımızın  boğazınnan  qırta-
qırta düzəltdiyimiz əv-eşix' də qaldı ermənilərə. 
QISDIRMАХ (əksər şivələrdə) - gizlicə vеrmək. -Hər 
178 
 

---

gеdəndə birəz pul qısdırdı ki, аpаr хəşdə. 
QISILA-QISILA 
(Naxçıvan) 
– 
qorxa-qorxa, 
ç
əkinərək, utanaraq. –Ge:p ayrısı:n əvində qısıla-qısıla qalınca, 
öz 
əymizdi da oturmuşux rahatca. 
QISIRƏMƏN  (Ayrınc)  –  qısır  inəyi  əmən  bir  yaşdan 
iki  yaşadək dana. –Qısır  inəyi  əmdiyinə  göra heylə  deyillər 
ona. 
QISMIRIХ  (Nахçıvan)  –  qısаbоylu.  -Görmüşəm, bir 
qısmırıх оğlаndı. 
QITRAXLIX (Keçili)  – 
qıtlıq. –Onda qıtrax vaxdıydı, 
indi şükür hər şeyimiz boldu. 
QIVRAX  (Bab
ək,  Şahbuz,  Şərur)  –  zəld, zirək.  –
Gördüm h
ər  şey  ortadadı  durdum  qıvrax  hərəsin çəx'dim öz 
yerin
ə. 
QIY I 
(Aşağı Qışlaq) – dağın aşırımı. –Qıydan keçəndə 
baxdım ki, canavar uluyur. 
QIY II (B
ənəniyar, Saltaq) – qаytаn. -Qıy tоrbаdа оlаr, 
tumаndа оlаr, bаşmахdа оlаr. 
QIYIX  (Bab
ək, Şahbuz) – çuvalın ağzını tikmək üçün 
iyn
ə (çuvaldız). –Qıyığnan meşoxların ağzını tikirix'.