Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

ŞANPUR  (Kükü)//ŞAMPIR  (Nursu)  –  səbət və  ya 
yeşikdən  şanı  kəsib  çıxarmaq  üçün  dəmirdən  hazırlanmış, 
ərsinə  oxşar  uzun  saplı  alət.  –Şanpur  ağzı  enni  dəmirdi, 
s
əbətdən şanı çıxardıllar. 
ŞАPАLАХ  (Şərur)  –  şillə.  –Bir  şаpаlах  vurаn  kimi 
uşаğın səsi kəsildi. 
ŞAPBAN-ŞAPBAN (Naxçıvan) – iri-iri. –Təzə aldığım 
parça:n üsdünd
ə şapban-şapban gülləri var. 
ŞAR  (Bənəniyar)  –  vaxt.  –İlin-günün  bı  şarında  da 
adamı yerinnən eliyəllər? 
246 
 

---

ŞATIR  I (əksər  şivələrdə)  –  başqalarının  əvəzinə 
işləyən adam. –Görən desin ki, mən də bınnarın şatırıyam. 
ŞATIR II (Şərur) – ev tikərkən damın üstünə qoyulan 
tir. 
ŞATIR  III (Bənəniyar)  –  çörək  bişirən adam. –
Z
ərfəgilin dədə-babadan sənəti şatırrıxdı. 
ŞAY  (Axura)  –  şad.  –Eşitdim  gələssiz oqqədə  şay 
oldum ki. 
ŞELLƏNMƏX'  (Cəhri)  –  yeyib-içib yatmaq, istirahət 
etm
ək. –Cəməhət əvdə şellənəndə mən yer belliyiridim.