Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

ŞЕNNİ (Nахçıvan) – güllü-çiçəkli, bəzəkli. 
ŞENNİX'  (Keçili)  –  adam çox olan yer. –İndi  oralar 
şennix'di. 
ŞENNİX'Lİ  (Naxçıvan)  –  şən,  əyləncəli.  –Kərəmin 
qızı:n toyu qəşəx' şennix'li geşdi. 
ŞЕRАMАT  (Dəstə, Vənənd)  –  cəld,  tеz.  –Mən də 
şеrаmаt gəldim ki, görən nə vаr. 
ŞEROVA  SALMAQ  (Ordubad)  –  dalına  keçmək, 
verm
əmək. –Bizim süzgəci həyləcə saldı şerova, vermədi. 
ŞEŞƏRİ (Kırna) – yazlıq arpa.  
ŞEYTAN ƏYAĞI (Cəhri) – velosiped. –Uşax nə vaxdı 
şeytan əyağı isdiyir. 
ŞƏFDƏLİ ƏRİX' (Şahbuz) – dənəsindən çətin ayrılan 
ərik.  –Şəfdəli  ərix'  mirəbbiyə  yaxcı  dəyil, dənəsin  çıxartmağ 
olmur. 
247 
 

---

ŞƏHLƏMƏK  (Dəstə)  –  yükləmək.  –Аtı  şəhləyin, 
çıхах gеdах. 
ŞƏHRƏ  (Nəzərabad)  –  heyvanın  qabırğasının 
üz
ərindəki yağ. –Şəhrə ətin qabırqasında olur. 
ŞƏHRƏLİ  (əksər  şivələrdə)  –  yağlı.  –Ədə,  Kazıma 
den
ən, qəşəx' şəhrəli ət versin. 
ŞƏKƏRİ  (Babək)  –  armud növü. –Şəkəri  armıt  bal 
kimin olur.