UNNUCA
(Şərur) – yabanı bitki.
UNNUX (C
əhri, Badamlı) – iri taxta yeşik. –Buğda
yığırıx içinə, ona görə unnux deyirix'.
272
URCAH OLMAX
(Çeşməbasar, Naxçıvan)//URCAH
GƏLMƏK (Saltaq) – rast gəlmək. –Gündə deyirəm, balam
s
ənə urcah olan günə daş tüşsün.
URFA
(Camaldın) – lavaşı açarkən üzərinə səpilən un.
–
Urfanı əpbəx' yapanda üsdünə səipix' ki, yapışmasın axlova.
URUB
(əksər şivələrdə) – 1. mеyvədən hаzırlаnmış
turşu; 2. tоmаt. –Gəl о хоrəyə birəz urub vır.
URUĞ-TURUĞ (Çənnəb) – tayfa, nəsil. –Baş-pütün
uruğ-turuğun yığacəx bıra indi.
URUM
(Kolanı) – qohum. –Bir ton urumumuz var
İranda.
URUS BАDIMCАNI (Püsyan) – pоmidоr. –Bı il
bоsdаndа yахşı urus bаdımcаnı vаr.
URVAT
(Naxçıvan) – hörmət, xətir. –O qədə fırıldağ
el
ədi, özünü xəlis urvatdan saldı.
URVATDAMAX (S
ələsüz) - əzizləmək. –Təzə gəlindi
da, g
ərəx' birəz urvatdıyasan.
URZA
(Yuxarı Uzunoba) – ruzi. –Bı nəvəm elə urzalı
uşaxdı ki, o olannan biz korrux çəx'məmişix'.
USDUPKARRIQ
(Naxçıvan) – ehtiyatla davranmaq. –
Ay bala, bir usdupkarrığın olsun da dağdan yenməmisən ki.
USTUPLU (Ordubad) –
yavaş, ehtiyatla. –Ustuplu gəl,
uşəx yatıpdı.
UŞQUN (əksər şivələrdə) – yabanı bitki. –Uşqun
xeyirridi, qabığın soyup yeyirix'.
273
UŞQUNMAX (Püsyan) – ağrıdan ürəyi getmək, dözə
bilm
əmək. –Kəküş tüşdü qıçıma, rəsmi uşqundum ha.
UVAND (Ordubad) –
parçanın üz tərəfi. –Bəzi parça:n
t
ərsiynən uvandını seşməx' olmur.
UYMAX (Teyvaz) –
qoşulmaq, təsir altına düşmək. –
Hacı uyup Fikrətin balalarına gənə, allahına bənlədix' eləmir.
UZUNBOĞAZ (Ləkətağ) – armud növü. –O armudun
boğazı uzun olur, una gora həylə deyillər.
UZUNHОQQА (Axura) – çох uzun, ucаbоylu. –Burdа
uzunhоqqа аdаmnаr çох оlup.
UZUN SU (Nehr
əm) – Araz çayı. –Səhər uzun suya
balığa gedəciyix'.
274
|
