Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

BURAXMAQ  (N
əzərabad)  –  boşamaq.  –Əzizin  oğlu 
o:n qızını neçə illərdi buraxıb. 
BURCUTMAX  I (Bab
ək,  Naxçıvan)  –  forslana-
forslana yerim
ək.  –Mən də  dalınca  yavaş-yavaş  gedirdim, 
hersd
əndi mənə ki, nə burcudursan, tez ol. 
BURCUTMAX 
II (
əksər  şivələrdə)  –  fikrini 
d
əyişdirmək, fikrindən dönmək.  –Çətinə  tüşən kimin tez 
burcutdu bax! 
BURĞU  (Culfa)  –  lampanın  işığını  artırıb-azaldan 
hiss
ə. –Burğusu xarab olup ləmpənin, xodun artırmaq olmur. 
Burğu  Tovuz  şivələrində  də  eyni mənada  işlənir (1, 
s.64). 
BURMANC  (C
əhri, Göynuk, Ləkətağ,  Nəhəcir, 
Vayxır) – çimdik. –Gördüm ta susmur bir burmanc gotürdüm 
böyürünn
ən. 
BURUM  (
əksər  şivələrdə)  -  dəfə, bir neçə  dəqiqəlik 
müdd
ət.  –Gül mirəbbəsi  tez  pişir.  Bir-iki burum qəynətsən 
b
əsdi. 
48 
 

---

BURUNTAX  (K
əngərli,  Şahbuz)  –  qızğın  heyvanı 
sakitl
əşdirmək üçün onun burnuna vurulan ip. 
BUŞQAX  (bütün  şivələrdə)  –  künc.  –Heç  lazımı  da 
d
əyir, atıp qalıp bir buşqaxda. 
BUŞQU  (Naxçıvan,  Ordubad)  –  mişar.  –Taxdanı 
buşquynan kəsərix'. Buşqu birəz xırda mişardı.  
BÜX'DƏRMƏX' (Şahbuz) – toxuculuqda bir neçə qat 
ipi bir yerd
ə əyirmək.  
BÜRƏTDƏMMƏX' (Babək, Naxçıvan, Şahbuz, Şərur) 
– 
soyuqdan  qorunmaq  üçün  bir  şeyə  bürünmək, çox qalın 
geyinm
ək.  –Bizdə  qışda  elə  soyuğ  olur  ki,  burətdəmməsən 
eşiyə çıxammarsan. 
BÜRMƏLƏMƏX'  (əksər  şivələrdə)  –  səliqəsiz 
bükm
ək. –Paltarrarı bürməliyip ora-bıra basma, gətgə qatdıyax.