FƏRMƏŞ (Cəhri) – yorğan-döşək yığılan yer, məfrəş.
FƏRŞ I (Ordubad) – döşəmə. –Köhnə evlərdə belə pol
yoxuydu ki, f
ərş elə torpaxdan olardı.
FƏRŞ II (Məzrə) – palaz. –Bizdə həməşə fərşin
altınnan da anam bir parçadan-zaddan açardı yerə.
F
ərş sözü bu mənasında Ağdam, Bərdə şivələrində də
işlənir (3, s.171).
105
FƏRŞ III (Qarabağlar) – dərinlik. –Fərşdə su bol
olanda quyularımız da dolur.
FƏTİR (Culfa, Kəngərli) – çörək çeşidi. –Fətirə duz
vırmırıx.
FILXA
(Badamlı, Biçənək) – xalis, təmiz. –Ara yol
xarapdı, ordan gələndə olursan fılxa palçıx.
FINCIX
(Şahbuz) – qısaboy, gödək. -Alçaxboy adama
bizd
ə fıncıx deyillər.
FINCILIXLAMAX
(Şahbuz) – qaçmaq. –Elə
fıncılıxladım ki ha, heç izim də qalmadı.
FINDIXCA (
əksər şivələrdə) – barmaqların uclarına
yumru şəkildə qoyulan xına. –Nənəmin barmağınnan fındıxcası
əskix' olmazdı.
FIR (Diyadi
n, Qıvraq) – şiş. –Boğazında fır varıydı,
ge:p onu k
əsdirməyə Bakıya.
FIRIX
(Böyükdüz, Şahtaxtı) – pis. –Bizim kət
savetinin işi diyəsən fırıxdı.
FIRI QALXMAX (Bab
ək, Naxçıvan, Şahbuz) -
əsəbiləşmək. –Bir adam birdən möggəm hesdənəndə deyirix',
fırı qalxdı.
FIRTIQ
(Naxçıvan, Türkeş, Vayxır) – burundan axan
selik. –S
ə:n yadıva gəlməz, onda hələm sən bırnı fırtıxlı bir
uşağıydın.
FIS ÇIXMAQ
(Alışar) – boş çıxmaq. –Qara kişi
gopçu:n biridi, dedix'l
ərinin də hammısı fıs çıxdı.
106
FISTIRINQА (Gərməçataq) - ахmаq, yаrаmаz. -Sən
nə fıstırınqа аdаmıymışsаn.
FİLİTDƏMƏX' (Babək) – bir nəfəri digərinin üstünə
salmaq, qızışdırmaq. –Filitdiyip salmısan üsdümə, mən də başa
salmmadım ki, salammadım.
Salyan şivələrində də bu sözə eyni mənada rast gəlirik
(3, s.172).
FİNG (Nehrəm) – pencəyin qolunun ağzı. –Qəsdumun
fingi sürtülm
əx'dən ta gedip.
FİRƏNGİ (Siyaqut) – kibrit. -Firəngi də dеyirik,
аlışqаn dа, kibrit də.
FLEYZATOR (Qaraçuq) – tozsoran. –
İndi arvatdarın
işi hasatdaşıp, fleyzatornan təmmizdiyir evi.
FO:RU (Biç
ənək) – tez, həmin dəqiqə. –Ağzımnan söz
çıxmamış fo:ru cütdədi qoydu qabağıma.
FRAMOK
(Dırnıs) – pəncərənin yuxarı hissəsi. –Çıxıp
framokdan düz
əltmax lazımdı pərdiləri.
FUQAN
(Şahbuz) – böyuk rəndə. –Fuqanı dülgərrər
işdədər.
Bu söz Ç
əmbərək şivələrində də eyni mənada işlənir (3,
s.173).
107
|
