GÜPƏMƏK//GUPAMAQ (Naxçıvan) – vurmaq,
döy
əcləmək. –Bının kürəyinə oqqədər gupuyup ki, yazığın halı
yoxdu d
ərbəşə.
GÜRŞAD (Şahbuz) – şiddətli yaşan yağış. –Gürşad
başdadısa sel gəlməmiş əl çəx'məz.
GÜŞDÜ (Ordubad) – şaftalı. –Kəndimizin hər cür
meyv
əsi-güşdüsünnən tut heyvasına qədər məx'şurdu.
GÜVARA (Milax) –
yaxşı nəticə verən, uğurlu. –
Güvara axırı yaxcı olanda deyillər.
GÜYÜM (Bulqan, Tumbul) -
mis səhəng. -Güyüm çох
su tutur.
GÜZDƏX' I (Nüsnüs) – qırxılmış quzu.
GÜZDƏX' II (Bulqan) – yazda, payızda göyərən ot. –
Güzdəx' yaz yoncasıdı. -Güzdəх' hеyvаnı kökəldir, yахcı оtdu.
Bu söz eyni mənada Daşkəsən, Füzuli, Gədəbəy,
Zəngilan şivələrində də işlənir (1, s.209).
GÜZƏM'>GÜZDÜX' (Şahbuz) – payız səpini. -Güzdüx' buğdanın
indi
vaxdıdı.
GÜZƏM I (Gömür, Naxçıvan) – payızda qırxılan yun.
115
–Güz
əmi payızda qırxallar.
Güz
əm bu mənasında bir çox dialekt və şivələrimizdə
işlənir (1, s.210).
GÜZƏM II (Aza) – quzunun birinci qırxımı. –Güzəm
saçax olmur, una gör
ə unnan döşəx' salarıx.
