Tofiq Köçərli - 141 -
Naxçıvan: uydurmalar və tarixi həqiqətlər «Kavkazskiy kalendar na 1853 qod» məcmuəsində Ordubad haqqında olan
məqalədən (müəllifi A.Virsinski) məlum olur ki, o zaman Ordubad şəhərində 30
məscid, o cümlədən XVI əsrdə tikilmiş 1500 nəfər adam yerləşən Came məscidi, 1
erməni qriqorian kilsəsi, 785 yaşayış evi, 90 dükan, 2 hamam, 2 buzxana və 8
meydança var imiş. «Bayram günlərinin aylı gecələrində gənclər bu
meydançalarda gimnastika oyunları göstərərlərmiş». Đlk baxışda Ordubad bir
ümumi bağa bənzəyirmiş, elə bir bina olmayıb ki, üstünə ağacların kölgəsi
düşməsin, elə bir həyət, elə bir küçə (şəhərdə 12 küçə, 15 döngə olub) olmayıb ki,
orada arxla təmiz, sağlam su axmasın. Şəhərdə 3971 azərbaycanlı, 185 erməni
olub. Đldə 65 nəfər dünyasını dəyişirmiş, 70 uşaq dogulurmuş, 50 toy olurmuş.
Virsinskinin qənaəti: «Ordubad demək olar ki, yalnız müsəlmanlarla məskunlaşıb.
Məscidlərin sayı ordubadlıların öz dinlərinə sədaqətini sübut edir».
Rus müəllifləri naxçıvanlıların hansı insani keyfiyyətlərini vurğulamışdılar.?
Şərur-Dərələyəz tədqiqatçısı P.Q.Yaqodini dinləyək: «Tatar cəsarətli, şərəfli, düz
adamdır… o, aldatmaz, yalan ona yaddır. O ləyaqət, qürur sahibidir, yaltaqlığı
yoxdur. Nahaq fikirləşirlər ki, tatarların xarakterində şərq nazı və tənbəlliyi var,
əksinə onlar çox əməksevər insanlardır».
Həmin mənbə ordubadlıları belə vəsf edib:
«Ordubad sakinləri öz gözəllikləri ilə məşhurdular. Görünür, təmiz hava, saf
su bolluğu, bütün Ordubadın Zaqafqaziyada ən yaxşı sayılan meyvələri insanların
belə gözəl olmasına kömək edir».
Ordubadlılar haqqında A. Virsinsiknin fikri:
«Ordubadlılar mənəvi cəhətdən hər cür tərifə layiqdirlər. Ordubadlılarda hər
şeyi bilmək həvəsi var. Cinayət və əxlaqsızlıq onlara yaddır. Yetimləri və dul
qadınları, qohumları saxlayırlar».
Rusiya müəllifləri Naxçıvan qadınını necə təsvir etmişdilər?
«Tri maqala. Naxçıvanskiy. Ordubadskiy i Daralaqezskiy» müəllifi yazmışdır:
«Tatar qadınında erməni qadınına xas olan klassik melanxoliya, keylik,
hərəkətində astalıq yoxdur. Tatar qadını şux və şəndir, ara vermədən danışmağı