Naxçıvan: uydurmalar və tarixi həqiqətlər Tofiq Köçərli

Tofiq Köçərli                                    - 37 - 
 
Naxçıvan: uydurmalar və tarixi həqiqətlər 
 
Dağlıq  Qarabağa  siyasi,  iqtisadi,  mədəni  və  s.  ekspansiyanı  gücləndirdi  və 
vilayətin idarə olunmasında özünün iştirakını təmin etdi.  
Hadisələrin belə inkişafı Azərbaycan rəhbərliyinin DQMV  məsələsində siyasi 
idarəsizliyinin və qətiyyətsizliyinin nəticəsi idi, onun strateji uğursuzluğu idi.  
Digər  tərəfdən,  bu,  Ermənistan  rəhbərliyinin  yeritdiyi  siyasətin  qələbəsi  idi. 
Ermənistan  əl-qol  açmağa  imkan  tapdı  və  yaranmış  imkandan geniş  və  məharətlə 
istifadə edə bildi. Şuşa rayonu istisna olmaqla, Dağlıq Qarabağ get-gedə və sürətlə 
Ermənistanın  ictimai-siyasi  və  mədəni  inkişafına  cəlb  edilir,  onun  ictimai,  siyasi, 
iqtisadi  və  mədəni  strukturunun  tərkib  hissəsinə  çevrilirdi.  Müxtəlif  adlar  və 
bəhanələr  altında  müəssisələr,  idarələr  və  təşkilatlar  açıqdan-açığa  Azərbaycanın 
tabeliyindən  süni  surətdə  və  konstitusiyaya  zidd  olaraq  çıxarılıb  Ermənistanın 
tərkibinə keçirilirdi.  
A.  Volskinin  səlahiyyətli  nümayəndə  olduğu  dövrdə  Azərbaycanın  əslində 
Dağlıq  Qarabağda  yalnız  bir  «vəzifəsi»  qalmışdı:  Dağlıq  Qarabağa  mərkəzin 
əsassız  və  ədalətsiz  olaraq  ayırdığı  milyonlarla  vəsaitin  mənimsənilməsini, 
vilayətin  hər  şeylə  –tikinti  materialları  ilə,  avadanlıqla  təchizatını  fasiləsiz  və 
danışıqsız təmin etmək, işləməyən Stepanakert şəhərini dolandırmaq! 
Azərbaycan  rəhbərliyi  bir  sahədə  də  –Ermənistan  KP  MK  birinci  katibi  ilə 
görüşlər  keçirmək  işində  də  fəal  idi,  daha  dəqiq  desək,  lap  canfəşanlıq  edirdi  ( 
deyilənlərə  görə  əvvəlki,  birinci  katiblər  küsülü  imişlər!).  Görüşlər  Bakıda  və  ya 
Yerevanda  keçirilsəydi,  burada  bəlkə  də  qeyri  adi  bir  şey  yox  idi.  Lakin  o 
məqamda iki görüş məhz Stepanakertdə keçirildi. (2 avqust və 11 oktabr 1998)  
Artıq  Stepanakertdən  bizim  ayağamız  kəsilmişdi,  Ermənistanın  isə,  demək 
olar  ki,  bütün  nazirliklərinin,  baş  idarələrinin,  istehsal  birliklərinin,  yaradıcı 
təşkilatlarının rəhbərləri, yaxud nümayəndələri Dağlıq Qarabağa ayaq açmışdılar.  
Ariflər  yaxşı  başa  düşürdü  ki,    Arutyunyanın  belə  məqamda  Stepanakertə 
gəlişi-«ağ  at  belində  gəliş»  idi.  Obyektiv  olaraq  Dağlıq  Qarabağ  separatçılarını 
daha da şirnikləşdirən və qızışdıran gəliş idi. 

---