Nahid: (taksi sürücüsü qoluna girib gətirir)Mənim idealarım axmaq deyil və heç vaxt da olmayıb.
Sabir: (diskinir) Sən hardasan yenə? (sürücüyə) Yenə küçədən tapdınız bunu?
Taksi sürücüsü: Bəli. Yenə o kulubun önündə uzanmışdı.
Sabir: Ay axmaq, sən niyə belə edirsən? Axı bilmirsən ki, səni öldürəcəklər?
Nahid:(əlini onun ağzına qoyub qapayır) Sus!
Aytac: Necə? Sən nə dedin Sabir?
Taksi sürücüsü: Bu kimdir axı? Mənə deyin də. Hər dəfə orda görəndə ürəyim dözmür, yazıqdır deyirəm, insanlıq naminə kömək edib bura gətirirəm. Amma hər dəfə bu elə sözlər danışır ki qorxuram. İndi də siz deyirsiz ki, bunu öldürəcəklər. Mənim ailəm, uşaqlarım var.
Nahid: Bizim heç kimimiz yoxdur da. Göydən gəlmişik bu xarabaya. (gülür)
Taksi sürücüsü: Siz mənə deyin mən də bilim öz işimi.
Sabir: Köməyinizə görə çox sağolun. Bu adam haqqında heç vaxt heç yerdə danışmayın. Haçan orda görsəniz kömək edin. Narahat olmayın, sizə heç kim heç nə etməyəcək.
Aytac: Sabir, sən bayaq nə dedin? Onu kim öldürəcək? Niyə öldürəcəklər?
