O„zbekiston respublikasi oliy va o„rta maxsus ta‟lim vazirligi samarqand davlat universiteti baxtiyar Ergashev manbashunoslik va tarixshunoslik darslik
Yüklə 2,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Savollar:
1. Amir Temur davlati tarixshunosligi. 2. Amir Temur to‗g‘risida jahon tarixshunosligi. 3. Amir Temurning Yevropa davlatlari bilan olib borgan diplomatik yozishmalari. 4. Xalqaro Amir Temur jamg‘armasining tashkil etilishi hamda Amir Temur va Temuriylar davri tarixi muzeyining ochilishi. 5. Amir Temur davri ma`muriy, ijtimoiy va madaniyat sohalaridagi o‗zgarishlar tarixshunosligi. 6. Amir Temur tarixining zamondoshlar nazdidagi tarixshunosligi. 7. Amir Temur tarixining hozirgi zamon tarixshunosligi. 8. Amir Temur to`g`risida jahon tarixshunosligi. 9. Temuriylar davlatlari davrida tarixiy bilimlar. 10. Mirzo Ulug`bekning «Tarixi arba‘i ulus» asari. 11. XV-XVI asrlarda O`rta Osiyoda feodal ziddiyatlar va kurashlar tarixshunosligi. 12. Tarixchi Xondamirning ilmiy merosi. 13. Muhammad Zahiriddin Boburning «Boburnoma» asari. 14. Alisher Navoiyning tarix ilmiga oid asarlari. 15. Amir Temur va Temuriylar davlati to`g`risida jahon tarixshunosligi. 266 16. Amir Temur va Temuriylar davri hozirgi davr tarixchilari asarlarida. XXI-BOB: O„RTA OSIYO XONLIKLARIDA TARIXSHUNOSLIK FANI XV asrning 80-90 yillarida kuchayib ketgan tarqoqlik, xususan Toshkent, Farg`ona va Hisorning markaziy hukumatga itoat qilmay qo`yishi, yosh Temuriylarning toji taxt uchun kurashlari davlatning inqirozini tezlashtirdi. Muhammad Shayboniyxon (1500-1510) – Shayboniylar davlatiga (1500- 1601) asos soldi. Lekin, Shayboniylar ham ma`lum darajada iqtisodiy, ijtimoiy va madaniy sohada taraqqiyotga erishgan bo`lsalar-da, baribir ular ham mahalliy yirik yer-suv egalarining ayrimachilik harakatlariga barham bera olmadilar. Abdullaxon soniy 1557 yili Buxoroni egalladi va uzoq davom etgan urushlardan (1557-1582) so`ng Movarounnahrni birlashtirdi. U davlatni markazlashtirdi, lekin uning vafotidan (1598 yil 8 fevral) keyin ayirmachilik harakati avj oldi. Mana shunday bir sharoitda Movarounnahrlik yirik yer-suv egalari ruhoniylar va zodagonlar bilan til biriktirib, Jo`jixonning o`n uchinchi o`g`li To`qay Temur naslidan bo`lgan Yormuhammadxonni taxtga o`tqizdilar. Yangi sulola tarixda Ashtarxoniylar (1601-1785) nomi bilan mashhur (Asli Xoji tarxon (Astraxon)lik bo`lganlari uchun sulola shunday atalgan). Bu davrda mamlakatda tarqoqlik yanada kuchaydi. Dashti qipchoqliklar, asosan qozoq xonlari va qalmoqlar, Xorazm hukmdorlari Abulg`ozixon va Anushaxon Movarounnahrga tez-tez bostirib kirib, uning Chorjo`y, Buxoro va Samarqand shaharlari va qishloqlarini talon-taroj qila boshladilar. Eron va Shimoliy Hindiston hukmdorlari Boburiylarning Buxoro xonligi ichki ishlariga aralashuvi kuchaydi. Mamlakatdagi beqarorlik Ubaydullaxon soniy (1702-1711) hukmronligi yillarida juda kuchaydi. Ulus hukmdorlari, Balxdagi Mahmudbiy qatag`on markaziy hukumatga bo`ysunmay qo`ydilar. Samarqand va Hisor viloyatlarida yuz qabilasi, Shahrisabz va Qarshida kenagas va mang`it qabilalari xonga qarshi isyon ko`tardilar. Ubaydullaxon soniy o`rniga xon ko`tarilgan Abulfayz (1711-1747) nomigagina xon bo`lib, hokimiyat bir guruh yirik boylar qo`liga o`tib qoldi. Eron podshohi Nodirshoh (1736-1747) Movarounnahrdagi parokandalik va beqarorlikdan foydalanib, 1740 yilning kuzida Buxoro xonligini o`ziga bo`ysundirdi. Shundan keyin hokimiyat, asosan Nodirshoh tarafdori, mang`it qabilasidan chiqqan nufuzli, katta yer egasi Muhammad Rahimbiy qo`liga o`tdi. Abulfayzxon o`ldirilganidan keyin taxtga o`tkazilgan Abulmo`min (1747-1751) va 267 Ubaydullaxon soniy (1751-1753) nomigagina xon bo`lib, davlatning muhim ishlarini Muhammad Rahimbiy boshqargan. 1753 yilning 16 dekabrida Muhammad Rahimbiy xon bo`ldi. Shu kundan boshlab Buxoro xonligida hokimiyat Mang`itlar sulolasi qo`lida bo`lib, ular 1920 yilning sentyabr oyigacha hukmronlik qilgan. 1709 yili Markaziy hukumatning zaifligi tufayli Farg`ona vodiysida Qo`qon xonligi (1709-1876) tashkil topdi. XVIII-XIX asrda yurtimiz hududida Buxoro amirligi, Xiva va Qo`qon xonligi mavjud bo`lib, Rossiya asta-sekin bu hududga suqilib kelib, o`z mustamlakasini o`rnatdi. Bo`lib o`tgan siyosiy voqealarning ta`siri tarix faniga ham ta`sir etmasdan qolmadi. Natijada tarixshunoslik ham o`z taraqqiyotida ma`lum bir o`zgarishlarga yuz tutdi. O`zbekiston tarixi Xorazm tarixisiz tasavvur etib bo`lmaydi. Chunki, O`zbek xalqi hamda uning davlatchiligi, madaniyati shakllangan beshiklaridan biri – bu qadimiy Xorazm vohasidir. Xorazmda hukm surgan Shayboniylar sulolasi (1512-1688)ning ko`zga ko`ringan vakili, Xiva xoni, tarixchi olim, tabib Abulg`ozi Bahodirxondir(1644- 1663). Abulg`ozixon murakkab siyosiy-ijtimoiy rivojlanish jarayonida, qaltis vaziyatda, shiddatli kurashlar oqibatida Xiva taxtiga o`tirdi. U davlat boshlig`i sifatida feodal siyosiy tarqoqlikni tugatish, markazlashgan davlat hokimiyatini tuzish va uni mustahkamlash, mamlakat mustaqilligini ta`minlash uchun kurash olib bordi. Abulg`oziy vafotidan so`ng, xon hokimiyati zaiflashib ketdi. Inoqlar, davlat siyosatida u yoki bu shahzodani «xon ko`tarish o`yini» natijasida, o`z ta`sirini kuchaytirib bordilar. «Shayboniy xonlaridan Abulg`oziy xondan keyin, - deb yozadi Mulla Olim Maxdum Xoji, - xonlar podshohligidan yolg`iz ismi podshohlikka qanoat qilib qo`llarida aslo hukumat va tasarruf bo`lmay, inoqlar ra`yicha ish va alarning kalomi ila takallum qilib … inoqlar xonbozlik qilur edilar». Taniqli venger olimi H.Vamberi: «Abulg`oziy o`z hayotining barcha qirralari bilan birga bizga Boburni eslatadi», deb baho bergan edi. Agar shoir va olim Zahiriddin Muhammad Bobur XV asrda eski o`zbek-chig`atoy tilida olamshumul ahamiyatga ega «Boburnoma» asarini yaratib, o`zbek xalqi va uning adabiy tili taraqqiyotiga beqiyos hissa qo`shgan bo`lsa, Abulg`ozi XVII asrda turkiy tilidagi tarix fanining yorqin yulduzi bo`lib qoldi. Uning bu boradigan xizmati markazlashgan davlat tuzish kabi buyukdir. 268 Bir necha tilni mukammal bilgan Abulg`ozi o`sha davr udumlariga ko`ra arab, fors tillarida emas, turkiy tilda ijod qildi. «Bu tarixni yaxshi va yomon barchalar bilsun» deb turkiy til birlan aytdim. Turkiyni ham andoq aytubmanki, bet yoshar o`g`lon tushunur». Uning ana shunday asarlaridan biri «Shajarai tarokima», deb atalib, bu asar turkmanlarning boshliqlari va beklari iltimosiga ko`ra «1658- 1611 yillarda yozilgan», deb taxmin qilinadi. Ushbu asar 1958 yilda akademik A.N.Kononov (1900-1986) tarafidan tanqidiy matni, ruscha tarjimasi va ilmiy tadqiqi bilan Sankt-Peterburgda chop etilgan. Hozirda zamonaviy o`zbek tilida ham nashr etildi. Abulg`oziyning ikkinchi asari «Shajariy turk va mo`g`ul» deb atalib, 1664 yilda yozila boshlagan va vafoti tufayli tomomlanmay qolgan. Asar Abulg`ozining vasiyati va o`g`li Anushaxonning topshirig`i bilan Mahmud ibn Muhammad Urganjiy tomonidan tugallangan. Mazkur asar qisqacha muqaddima va 9 bobdan iborat bo`lib, Odam atodan to turklarning Mo`g`ulxongacha va undan Chingizxon, Shayboniyxongacha bo`lgan davrda ularning Movarounnahr, Sharqiy Turkiston, Mo`g`ulistonda hukm surgan avlodlari shajarasi, shu davrlardagi ba`zi ijtimoiy-siyosiy voqealar tasvirlanadi. Asarning so`nggi IX bobida Xorazmda hukm surgan Shayboniy sulolalar haqida so`z borib, eng qimmatli qismini tashkil qiladi. Unda turk-mo`g`ul qabilalari, ularning kelib chiqishi, nomlarining mazmuni, yashash joylari to`g`risida ma`lumotlar keltiriladi. Asardagi tarixiy-siyosiy ma`lumotlar ichida Shaybon ulusi, uning vujudga kelishi va chegaralari, XV asrning oxiri va XVI asrning boshlarida bu ulusning holati, Xorazmning XVI-XVII asrning birinchi yarmidagi ijtimoiy-siyosiy ahvoli, Xiva xonligining Russiya, Qozoq hamda Buxoro xonliklari bilan munosabatlari yoritilgan o`rinlar O`zbekiston tarixi tarixshunosligining masala va muammolarini tadqiq qilishda juda qimmatlidir. Mazkur asar Abulg`ozixonni tarixchi olim sifatida olamga tanitdi. U XVIII asrdan Yevropa tillariga tarjima qilina boshlandi. Nihoyat, 1992 yilda asar hozirgi zamon imlosida B.Ahmedovning so`z boshisi, mas`ul muharrirligida nashr etildi. Yuqorida keltirilganlarning o`zi Abulg`ozi Bahodirxon va uning asarlari tarixshunoslik faniga ulkan hissa qo`shgan buyuk shaxs sifatida qaralishiga imkon beradi. O`zbek davlatchiligi tarixida shayboniylar sulolasi hukmronligi muhim o`rin tutadi. Buxoro xonligida bu sulola hukmronligi davrida tarixshunoslik ancha yuksalganini A.A.Semyonov, A.Yu.YAkubovskiy, B.Ahmedov kabi taniqli tadqiotchilar haqli ravishda e`tirof etishgan. Tadqiqotchi P.P.Ivanovning fikricha, shayboniylar davrida Buxoro xonligida madaniyatning rivojlanishida Eronda hokimiyatni qo`lga olgan Shoh Ismoilning Erondagi va Hirotdagi sunniylarni ta`qib ostiga olgani ham o`z ta`sirini o`tkazdi. Chunki ta`qiblar tufayli bu yerdagi 269 madaniyat namoyandalari, shoirlar, olimlar Buxoro xonligiga kelib, o`rganib qolganlar. Bu davrda Buxoro xonligida tarixnavislik adabiyot, tarjima san`ati, xattotlik, me`morchilik sohalarida katta yutuqlar qo`lga kiritilgani ma`lum. Xususan, V.V.Bartoldning fikricha, shayboniylar davrida tarix va adabiyot sohalarida yaratilgan asarlar soni, sifati bir qadar ortgan. Ayniqsa, Hofiz Tanish Buxoriyning «Sharafnomayi shohiy» («Shohlarni sharaflovchi asar») asarini alohida ta`kidlab o`tish joiz. «Abdullanoma» yoki «Sharafnomayi shohiy» asarining ijodkori XVI asrda yashab o`tgan buxorolik shoir va yirik tarixchi olim Hofiz Tanish Buxoriydir. U 1549 yilda Buxoroyi sharifda nufuzli mansabdor xonadonida dunyoga kelgan. Hofiz Tanish Buxoriy o`z davrining chuqur va keng ma`lumotli kishilaridan bo`lib, 1584 yili Abdullaxon soniyning (1583-1598 yy.) yaqin odami Qulbobo ko`kaldoshning tavsiyasi bilan Abdullaxoning xizmati qabul qilingan va uning shaxsiy voqeanavisi, tarixchisi vazifasiga tayinlangan. Hofiz Tanish Buxoriy umrining oxirigacha shu lavozimda ishladi. Mavlono Samarqandiyning ma`lumotiga ko`ra, Hofiz Tanish 1589 yili xotini tarafidan zaharlab o`ldirilgan. «Sharafnomayi shohiy» asarida O`zbekiston, Qozog`iston, shuningdek, qisman, Afg`oniston va Eronning XVI asrdagi tarixi ijtimoiy-siyosiy jihatdan bayon qilinadi. Undan tashqari, asarda Buxoro xonligi bilan Eron, Hindiston, Qoshg`ar va Rossiya o`rtasidagi munosabatlar haqida ham qimmatli ma`lumotlar bor. Asar XVI asrning 80 yillari oxirida yozib tamomlangan. Hofiz Tanishning zamondoshi shoir va adabiyotshunos olim Mutribiyning guvohlik berishiga qaraganda, asarning oxirgi qismini, xonning topshirig`i bilan, qozi Poyanda Zomoniy (1602 yili vafot etgan) yozgan. Lekin, bu fikrni boshqa manbalar tasdiqlamaydi. «Sharafnomayi shohiy» asari qofiyat nasr, ya`ni saj-murakkab badiiy uslubda yozilgan. Unda she`riy parchalar Firdavsiy, Rudakiy, Sa`diy, Kamoliddin Binoiy, Mushfiqiy va muallifning o`z she`rlari, «Qur`oni Karim» oyatlari, «Hadisi sharif»lardan parchalar ham ko`p. XVI asrning 30-60 yillari orasida yuz bergan voqealar saroyida muntazam yuritib turiladigan kundalik daftar, sodir bo`lgan muhim siyosiy voqealarning shohidi bo`lgan keksa kishilarning og`zaki axborotlari asosida, 70-80 yillar voqealari esa muallifning bo`lib o`tgan voqealarda shaxsan o`zi qatnashib to`plagan daliliy ma`lumotlar asosida yozilgan. Ushbu asarning qo`lyozma nusxalari ko`p. 1995-1997 yillarda kitob ikkita alohida qismlardan iborat holda B.Ahmedov tomonidan nashr etildi. O`zbek davlatchiligi tarixida Buxoro xonligi davri uchta sulola hukmronlik qilgan yillarni o`z ichiga qamrab oladi. Bu Shayboniylar (1500-1601 yy.), Ashtarxoniylar (1601-1756 yy.) va mang`itiylar sulolasi (1776-1920 yy.) 270 hukmronligi bo`lib, har bir shajaraning taxtni egallab turgan yillari tarixini o`rganish tarixshunosligimizning dolzarb vazifalaridan biridir. Sharq tarixining ulkan tadqiqotchisi akademik V.V.Bartold «O`rta Osiyoning ikkinchi quruvchisi» deb baho bergan hukmdor – bu XVI asrda hukm surgan askarboshi hamda buyuk davlat arbobi, shayboniylar sulolasidan Abdullaxon II dir. Agar Muhammad Shayboniyxon O`zbekiston va o`zbek xalqi tarixida shayboniylar davlatining asoschisi, Ubaydullaxon I uning mustahkamlovchisi sifatida tanilgan bo`lsa, Abdullaxoni soniy siyosiy tarqoqlikni tugatish va markazlashgan davlatning quruvchisi bo`lib kirdi. Yoki, Ahmad Donish ta`biri bilan aytganda: «Hijriyning har yuzinchi, minginchi yillarida davlat va jamiyatni yangilovchi hukmdorlar vujudga kelib turadi. Bir minginchi hijriyning boshlarida Buxoroda yangilovchi bo`lib Abdullaxon maydonga keldi». Bugungi kunda, yirik huquqshunos olim, professor Ziyodulla Muqimov ta`biri bilan yondoshilganda ham «U o`z hukmronlik yillari markazlashgan davlat timsolida farovonlik, Turkistonda tartib va madaniyatni ta`minlagan hakmdor sifatida shuhrat topib kelmoqda». Abdullaxon soniy zamonida tarixshunoslik sohasida ham ko`zga ko`rinarli asarlar yaratilib, bunga misol tariqasida Buxoroda yashab ijod qilgan Hasanhoji Nisoriyning «Muzakkiri ahbob» asarini («Do`stlar yodnomasi») keltirib o`tish mumkin. Bu asarda XVI asrda Movarounnahrda, shuningdek, Afg`oniston, Hindiston, Eron, Turkiya va Qoshg`arda yashab o`tgan 228 nafar shoir haqidagi ma`lumotlar jamlangan. Ular orasida o`z asarlari bilan o`zbek va tojik adabiyoti rivojiga ulkan hissa qo`shgan Bobur, Hiloliy, Majlisiy, Xoja, Shayboniy, Uvaysiy, Komron, Bayramxon, Mushfiqiy kabi yirik so`z san`atkorlari to`g`risida qimmatli ma`lumotlar bor. Abdullaxon Ikkinchiga ma`lumotlar bor. Abdullaxon Ikkinchiga bag`ishlab yozilgan bu asar Davlatshoh Samarqandiyning «Tazkirat shuaro», Alisher Navoiyning «Majolis un-nafois» asarlaridan keyin «uchinchi tazkira» hisoblanadi va XVI asrda O`rta Osiyo, Eronu Hindistondagi adabiy muhitni va adabiy hayotning boshqa masalalarini yoritishda katta ahamiyat kasb etadi. Shayboniylar davrida tarixnavislik sohasidagi katta yutuqlardan biri, bu katta ilmiy qimmatga ega bo`lgan, xususan Muhammad Solihning «Shayboniynoma», Mirzo Muhammad Haydarning «Tarixi Rashidiy» asarlarini alohida ta`kidlab o`tish joizdir. Albatta tarix ilmining rivojini boshqa ilm-fanlar taraqqiyotisiz tasavvur qilib bo`lmaydi. Bu davrda Movarounnahrda musavvirlik, xattotlik, musiqa san`ati, fiqh hamda ko`pgina aniq fanlar: tibbiyot, mantiq, handasa (geometriya) va ilmi hay`at (astronomiya) sohalarida ham anchagina yutuqlar qo`lga kiritildi. «Muhammad amali shabaka» (1550), Bobokalon mufti Samarqandiyning «Risola dar ilmi hisob», «Vasiyat bar chahor qism», Muhammad Husayn Minajjim Buxoriyning 271 «Ma`rifati samti qibla» va boshqa asarlar bu davrda aniq fanlardagi yuksalishdan dalolat beradi. Shayboniylar davrida Buxoro xonligida, tibbiyot sohasida yozilgan asarlar, ayniqsa kuchaydi. Ularda ilgari surilgan davo usullari, tashxis qo`yish, dorilar tayyorlash o`rta asr musulmon sharq tibbiyotiga xos ilg`or an`analar XVI asrda ham davom etganidan dalolatdir. Xullas, Buxoro xonligda Shayboniylar sulolasi hukmronligi yillarida Turon zaminida azaldan mavjud bo`lgan madaniyatga homiylik qilib, uni yanada yangi bosqichga ko`tardi. Buxoro, Samarqand va Xiva (Xorazm) kabi qadimiy madaniy markazlarga nisbatan, Qo`qonda tarix fani va tarixnavislik (istoriografiya) birmuncha keyinroq paydo bo`ldi. Buning sababi, Qo`qon xonligi XVIII asrda tashkil topgan edi. Xuddi shu yillarda Shohruhbiy Buxorodan mustaqil bo`lgan Qo`qon xonligi asos soldi. Avvalgi Qo`qon hukmdorlari o`zlarini «beklar» yoki «biylar» deb atar edilar. Ular ichida Olim (1798-1810) birinchi bo`lib o`zini «xon» deb atadi. Muhammad Alixon (1822-1842) davrida esa qozoqlar, qirg`izlar va tojiklar yashaydigan hududlarni ham egallagach, Qo`qon xonligi juda keng va kuchli davlatga aylandi. Shunga qaramay, Qo`qon tarixnavislik maktabi xonlik tashkil topganidan ancha keyin shakllana boshladi. Tarixiy adabiyot ham nazmiy, ham nasriy shaklda yozilardi. Mazmuniga nisbatan esa ularni voqeanavislik (bayoniy), xotira, jo`g`rofiy asarlarga ajratish mumkin bo`lib, ular umumdunyo yoki umumiy tarixni ham qamrab olardi. Ya`ni, bunday asarda muallif o`z so`zini olamning yaratilishidan, Odam alayhissalomning dunyoga kelishidan boshlaydi. Shu bilan bir qatorda, ko`plab mamlakatlarning tarixini ham tasvirga oladi. Boshqa bir asarlar esa yaxlit bir tarixga bag`ishlanib, muayyan bir xon yoki sulolaning hayoti yoritilgan bo`ladi. Ilk tarixiy asar Qo`qonda 1237/1823 yilda bitildi. Muallifi – Mirzo Qalandar Isfaragiy. U Umarxon (1810-1822) saroyida muarrix va shoir Mushrif nomi bilan ham tanilgan. Asar «Shohnomai Umarxoniy», «Shohnoma», shuningdek, «Tarixi amir Umarxoniy», «Shohnomai Nusrat payom» kabi bir necha nomlar bilan atalgan. Mushrifning mazkur asari «Umarnoma» manzumasining nasriy bayonidan iborat bo`lib, «Umarnoma»ning o`zi «Fazliy» taxallusi bilan mashhur bo`lgan shoir Abdulkarim Namangoniy qalamiga mansubdir. Fazliyning ushbu asari ham 1237/1823 yilda bitilgan. Boshqacha aytganda, Fazliy o`z manzumasini tugatgan zahotiyoq, Umarxon manzumaning nasriy bayonini tayyorlash uchun Mushrifga ko`rsatma bergan. Sababi manzulga tilining og`ir ekanligidan bo`lsa kerak. Qo`qon xonligida yaratilgan navbatdagi asar – «Muntaxob at-tavorix»dir. Muallifi Muhammad Hakimxonto`ra bo`lib, asar 1259-1843 yilda yozilgan. Bu 272 kitob umumdunyo tarixi bayon etilgan asarlar sirasiga kiradi, undagi voqealar dunyoning yaratilishidan boshlanib, 1845 yil voqealariga qadar davom etib keladi. Asarning qurama (kompilyativ) qismi ko`plab boshqa kitoblarga asoslanib yozilgan lavhalardan iborat. Qo`qon xonligida yaratilgan tarix asarlari ichida «Mirot ul-futuh», «Tuhfat at-tavorixi xoni», «Tarixi Shohruhiy» kabi asarlarni ham ko`rsatib o`tish mumkin. Shulardan «Mirot ul-futuh» To`raxo`ja qalamiga mansub bo`lib, asar 1281/1865 yilda yozilgan. «Tuhfat at-tavorihi xoni» asari 1286/1869 yil yozilgan bo`lib, muallifi Avazmuhammad Attodir. 1288/1871 yilda yozilgan «Tarixi Shohruhiy»ning muallifi Mulo Niyoz Muhammad Ho`qindiydir. Jamlab aytganda, Qo`qon tarixnavislik maktabiga oid o`ttizga yaqin tarixiy-adabiy, solnoma va boshqalarni sanay olamiz. Qolaversa, Qo`qon xonligi Rossiya imperiyasi tomonidan bosib olinganidan so`ng bitilgan «Ansob as-salotin tavorix al-xavoqin» (XIX asrning 80-yillari), «Mufassali tarixi Farg`ona» (yozilgan yili noma`lum, muallifi Qozi Otabek Andijoniy), yana o`zbek tilida bitilgan «Mukammali tarixi Farg`ona» (muallifi – Qozi Otabekning o`g`li Muhammad Fozilbek) kabi asarlarni ham aytib o`tish kerak. Ammo, ular hozirgacha ilmiy jihatdan chuqur tahlil etilmagan, sababi, ularda avval bitilgan asarlardagi voqealar takrorlanadi. Xiva xonligi Amudaryo quyi oqimidagi, qadimgi Xorazm vohasida XVI asr boshlarida shakllangan feodal davlat bo`lib, XVII asr boshlarida mustaqil davlat sifatida boshqarilgan. 1763 yildan O`zbeklarning qo`ng`irot urug`ining vakillari – inoqlar Xivada hokimiyatni qo`lga olishadi. 1873 yilda Ruslar istilosidan keyin Rossiyaga qaram davlatga aylandi. 1920 yilda bolsheviklar tomonidan butunlay tugatildi. Xorazm o`zining an`anaviy tarixnavislik maktabiga ega o`lkalardan biridir. Xiva xonligi tarixiga bag`ishlangan asarlarda bu qadimiy an`analar bir qadar saqlanganligini ko`ramiz. Abulg`ozixon asos solgan tarixnavislik maktabining an`analarini keyinchalik Munis, Ogahiy va Muhammad Yusuf Bayoniylar davom ettirdilar. Xorazm adabiy muhitining xarakterli tomoni shundakim, bu vohada yaratilgan barcha tarixiy-badiiy asarlar o`zbek tilida bitilgan. XIX asr boshlarida Muhammad Rahimxon buyrug`i bilan saroy tarixchisi, shoir Shermuhammad ibn Amir Avazbiy Mirobal-Munis (1778-1829) Xiva xonligi tarixiga bag`ishlangan «Firdavs ul-iqbol» asarini yozdi. O`zbek tilida yozilgan bu asar «Iqbolnoma» nomi bilan ham mashhurdir. Xiva xonligining XVIII-XIX asr tarixi haqidagi qimmatli ma`lumotlar beruvchi bu asar keyinchalik Olloqulixon topshirig`i bilan Munisning jiyani Muhammad Rizo Ogahiy tomonidan davom 273 ettirildi va Xiva xonligining to 1872 yilgacha, ya`ni rus istilochilik yurishlariga qadar bo`lgan tarixi bayoni bilan to`ldirildi. Ogahiy tomonidan yaratilgan «Zubdat ut-tavorix», «Riyoz ud-davla», «Jomi` ul-vaqeoti sultoniy» kabi tarixiy asarlar ham Xorazm tarixnavislik maktabining nodir namunalaridir. Xiva xonligining tarixiga bag`ishlangan asarlar ichida Muhammad Yusuf ibn Bobojonbek Bayoniy (1859-1923)ning «Shajarai Xorazshohiy» asari katta o`rin tutadi. Bu asarda Xorazm vohasining rus armiyasi tomonidan istilo etilishi haqida qimmatli ma`lumotlar bor. Bayoniy tomonidan «Xorazm tarixi» asari ham yozilgan bo`lib, afsuski, u to`laligicha saqlanib qolmagan. Unda xonlikdagi saroy amaldorlari, mashhur kishilar haqida ma`lumotlar, ayniqsa Xiva xoni Muhammad Rahimxon II (Feruz)ning shoh va shoir sifatidagi tavsifi o`ta aniqligi bilan ajralib turadi hamda Xorazm adabiy muhiti haqida ham bir muncha to`liq tasavvur beradi. Xorazmda o`rta asr muarrixlarining asarlarini o`zbek tiliga tarjima qilish bo`yicha ham katta ishlar olib borildi. Xususan Ogahiy o`rta asr musulmon mualliflarning bir qancha tarixiy asarlarini Mirxondning «Ravzat us-safo» asarini, Mahfiy Astrabodiy ibn Muhammad Nosirning «Nodirnoma» asarini, Kaykovusning «Qobusnoma» asarini va boshqa bir qancha asarlarni o`zbek tiliga tarjima qilib, Xorazm tarjimonlik maktabi an`analarini davom ettirdi. Ogahiyning o`zi ham Xorazm tarixiga oid beshta asar yaratgan. Akademik V.Bartold ta`kidlashicha: «Munis va Ogahiy tomonidan yaratilgan adabiy va tarixiy asarlarning qanchalik kamchiliklari bo`lmasin, tarixiy voqealar bayon etilishi va ularda keltirilgan daliliy materiallarning ko`pchiligi jihatidan Qo`qon va Buxoro xonliklari tarixiga oid bizgacha yetib kelgan hamma asarlarni o`zidan ancha orqada qoldiradi». Bu juda yuksak baho, chunki Xorazm tarixnavisligi, o`zbek tarixnavisligining asosidir, degan ma`no yotibdi, bu yerda. Muhammad Rahimxon (Feruz) hukmronligi davrida arab tarixchilari Al- Ma`sudiy (X asr)ning va Ibn – al-Asir (XII-XIII asr boshlari)ning asarlari, Bayoniy tomonidan «Tarixi Tabariy» asari o`zbek tiliga tarjima qilindi. Hozirgi zamon, yangicha dunyoqarashga asoslangan-mustaqillik davri tarixshunosligida Xiva xonligi tarixshunosligi chuqur o`rganilmoqda. Jumladan 2005 yil «Moziydan sado» jurnalida Feruzxonning inisi, tarixchi Komyobning asarlari haqida ma`lumot e`lon qilindi. XIX asr boshiga kelib Movarounnahrda uchta mustaqil davlat faoliyat ko`rsatar edi. Aynan mana shu davrdan Rossiya iqtisodiy va harbiy qudratga erishishi munosabati bilan uning Qo`qon, Xiva Xonliklari va Buxoro amirligiga bo`lgan munosabatida istilochilik ruhi ustin kelib, XIX asrning ikkinchi yarmidan o`lkani zabt etishga kirishdi. 274 Rossiya o`zining jug`rofiy joylashuviga ko`ra uzoq davrlardan beri Sharqning ta`siriga, boshqa G`arb mamlakatlariga nisbatan, ko`proq berilgan mamalakatdir. Rossiya sharq bilan qadim davrlardan buyon aloqador bo`lib kelmoqda. Lekin, sharqshunoslikning Rossiyada rivojlanishiga G`arbning sezilarli ta`sirini ham hech inkor etib bo`lmaydi. Xususan, G`arbiy Yevropaning hukmron doiralari Buyuk geografik kashfiyotlardan so`ng va kapitalistik taraqqiyot yo`liga o`tish davridan boshlab Yangi dunyoni, Afrika xalqlari va Osiyoning dengiz bo`yi mamlakatlarini istilo qilish va mustamlakaga aylantirish harakatlari bilan band edilar. O`rta Osiyo bu davrda G`arbning ushbu siyosiy va harbiy harakatlaridan chetroqda edi. XIX asrda uncha ko`p bo`lmagan g`arbiy Yevropaliklar yoxud ular yollagan sayyohlar O`rta Osiyoga tashrif buyurdilar va o`lkaga oid yangi ma`lumotlar to`plashdi. G`arbiy yevropaliklarning O`rta Osiyoda bo`lishlariga oid ma`lumotlar unchalik ko`p bo`lmasada, lekin diqqatga sazovordir. Aytish mumkinki, mintaqamizga tashrif buyurgan g`arbiy Yevropaliklarning ko`plari maxsus topshiriq yoki shunchaki qiziqish tariqasida biror ob`yektni o`rganish maqsadida kelgan kishilardan iborat edi. Aytish mumkinki, XIX asrda O`rta Osiyoga kelgan yoki bu yer haqida asarlar yozgan Aleksandr Gumbolt (1769-1859), Frans Ferdinand fon Rixtgofen, Vilgelm Sivers, Fridrix fon-Gelvald-nemis olimlarining tadqiqotlarida O`rta Osiyoga oid qiziqarli tarixiy-geografik ma`lumotlar uchraydi. Ularning ba`zilari O`rta Osiyoda bo`lgan, ba`zilari esa unga chegaradosh hududlarda bo`lib, o`lkaga oid muhim ilmiy ma`lumotlarni to`plashgan. Ularning ma`lumotlaridan siyosiy va ilmiy doiralar kerakli maqsadlarda foydalandilar. Bu davrda O`rta Osiyo siyosiy, harbiy manfaatlar to`qnash kelgan hududga aylandi. Shu sababdan o`lkaga g`arbdan ko`plab missiyalar tashrif buyurdi. Ular asosan Rossiyaning o`lkadagi harbiy harakatlarining borishi, istilodan keyingi o`lkada ahvol haqida ma`lumot yig`dilar. Rossiyaning Turkiston general- gubernatorligi va yarim mustamlaka hisoblangan Buxoro amirligi, Xiva xonligida olib borgan siyosatlarini muttasil kuzatib turdilar. XIX asrda O`rta Osiyoga kelgan va o`lkamiz haqida ma`lumotlar to`plagan Nikolay Potanin, Aleksandr Byorns, P.I.Demizon, P.S.Savelev, I.V.Vitkevich, K.F.Butenov, G.I.Danilevskiy, N.V.Xanikov, A.I.Butakov, savdogar Abrosimov, V.V.Velyaminov-Zernov, A.P.Xoroshxik, V.V.Krestov, G.A.Aminov va Arminiy Vamberilarning asarlari haqida Boris Vladimirovich Lunin o`z asarlarida ma`lumotlar beradi. Ushbu to`plam asarda mualliflarning qisqacha tarjimai holi va yozgan asarlarining tafsilotlari haqida ma`lumotlar bor. 275 Bundan tashqari XIX asrning so`nggi choragida Turkiston siyosiy-ijtimoiy tarixi sahifalarini yoritishda ozmi-ko`pmi xizmat qilishga harakat qilganlar – Vladimir Petrovich Nalivkin va A.G.Serebrennikov haqida ocherklar respublika matbuoti sahifalarida e`lon qilindi. Bartold Vasiliy Vladimirovich 1869 yilda Sankt-Peturburgda tavallud topib, 1930 yilda dunyodan ketgan, sharqshunos, akademik olim. Bartold haqida ma`lumot O`zbekiston milliy entsiklopediyasining birinchi tomida, 641-642 betldarida, Ashraf Ahmedov tomonidan keltirilib quyidagi, dumlalarni o`qiymiz: «Nashr qilingan 685 ta asaridan 320 tasi O`rta Osiyo tarixiga bag`ishlangan. Bartold Sho`ro sharqidagi xalqlarning alifbosini arabchadan lotinchaga o`tkazishda faol qatnashdi. «Islom entsiklopediyasi»da 246 ta maqolasi bilan qatnashgan. Bartold O`rta Osiyo xalqlari tarixi, etnografiyasi va psixologiyasini chuqur o`rgangan olim bo`lsada, Turkiston xalqi madaniyatini ob`yektiv va haqqoniy baholay olmadi, ma`lum darajada uni kamsitdi. Bu uning «Ulug`bek va uning davri» asarida aniq seziladi. Chunki Bartold chor Rossiyasi mustamlakasiligining ideologi edi, u yeropaliklarning osiyoliklardan ustunligi g`oyasini olg`a surdi va shu ustunlikni ilmiy va mafkuraviy jihatdan asoslashga xizmat qildi». Akademik Bo`riboy Ahmedov «Tarixdan saboqlar»nomli asarida, 5-11 betlarida V.V.Bartoldning Toshkentdagi faoliyatini yoritib beradi. Olimning ilm- fan jabhasida barakali mehnat qilganligini va o`zidan ulkan ilmiy meros qoldirganligini ham alohida ta`sidlaydi. Xuddi shuningdek, professor I.I.Umnyakov ham V.V.Bartoldning 30 yillik professorlik faoliyatiga baho berilgan asarida, uning ustozlari haqida ilmiy- pedagogik qarashlari haqida batafsil ma`lumotlar beradi. I.I.Umnyakovning ushbu asari V.V.Bartoldning ilmiy merosi tarixshunosligi to`liq bag`ishlanadi. Bejiz emaskim I.I.Umnyakov «Bibliografiya trudov V.V.Bartolda» nomli yirik asar- ko`rsatkichni ham tuzib, nashr ettira olgan (Ushbu asar, SamDU ilmiy kutubxonasida mavjud). V.V.Bartoldning 9-tomlik asarlar to`plami nashrdan chiqarilgan bo`lib, faktik materiallarga boy, ilmiy jihatdan puxta, bugungi kunda ham har bir sharqshunos, tarixchi, geograf va filolog undan bahramand bo`lib kelmoqda. Bu davrda yuz bergan voqealar bir tomondan o`sha davr rasmiy hujjatlarida rossiyalik mualliflar tomonidan turlicha yoritilgan. Mana shuning uchun ham XX asrning boshlarida Turkistonda tarixnavislikni mahalliy xalq vakillari qarashlari asosida o`rganish, turli tomonlar qarashlari-yu o`zaro qiyosiy tahlil qilinishi maqsadga muvofiq. G`arb sharqshunoslari, Rossiyalik mualliflarning dunyoqarashi Turkistonlik tarixnavislarning ijodiga ham turlicha ta`sir qildi. Natijada mahalliy xalq orasidan ma`rifatparvar, kitobsevar kishilarning ham soni asta-sekinlik bilan bo`lsada orta bordi. Mustaqillik sharofati bilan mana shunday ma`rifatparvar 276 insonlar haqida risolalar chop etila boshladi. Masalan, taniqli olim, O`zbekistonda xizmat ko`rsatgan fan arbobi Qo`rg`on Bo`ronov XIX asrda yashab, milliy madaniyatimiz va ma`naviyatimizga o`z hissasini qo`shgan atoqli olim Sattorxon Abdug`afforovning hayoti va ma`rifat yo`lidagi xizmati haqida «Atoqli o`zbek ma`rifatparvar olim Sattorxon» nomli risolasini Abdulla Qodiriy nomidagi xalq merosi nashriyotida chop ettirdi. Ushbu risolada Sattorxon Abdug`afforovning faoliyati va ma`rifatparvarlik qarashlarning turli ijtimoiy voqea-hodisalarda namoyon bo`lganligi to`g`risida hikoya qilinadi. XX asr boshlarida Turkistonda tarix fani haqida to`xtalar ekanmiz, ulkan tarixnavis olim Bo`riboy Ahmedovning «Tarixdan saboqlar» nomli asarida keltirilgan ushbu jumlalarni o`qiymiz: «V.V.Bartold 1902 yilgi safari vaqtida toshkentlik bir necha kitobsevarlar: general Jo`rabek (1840-1906); Muhiddin qozi, Said Boqixon qozi, tuttor Mirza Abdulla Isamuhammedov, shuningdek o`sha paytda Piskentda istiqomat qilib turgan qoshg`arlik Bekkulibekning shaxsiy kutubxonalarida saqlanayotgan qo`lyozma asarlarni ham borib ko`rdi». Demak bu hol o`sha davrda mahalliy kitobsevarlar ham o`z tarixini o`rganishga munosib hissa qo`shishga harakat qilganliklaridan dalolat beradi. O`sha zamon muarrixlaridan, Toshkent shahar himoyasiga o`z jasorati bilan hissa qo`shganlar safida Muhammad Solih Qoraxo`ja o`g`li bo`lib, uning «Tarixi jadidai Toshkant» («Toshkentning yangicha tarixi») nomli asari ham mavjud. XIX asr oxiri XX asr boshlarida Turkiston xalqlari tarixshunosligiga Munavvarqori Abdurashidxonov (1878-1931) ham munosib hissa qo`shdi. XIX asrning 90-yillarida jadidlar harakatiga qo`shilib, 1901 yili Toshkentda «Usuli jadid» maktabini ochdi. O`zbek matbuotining vujudga kelishida Munavvarqorining xizmati katta bo`lgan. U XX asr boshidagi Markaziy Osiyodagi ijtimoiy-siyosiy harakat va milliy ko`tarilishning eng nufuzli namoyondalaridan edi. Turkistonda teatr ishlarini yo`lga qo`yishda ham Munavvarqori Abdulla Avloniy yonida turib jonbozlik qildi. Munavvarqori oktyabr to`ntarishini tashvish va sarosima bilan kutib oldi. Sho`rolar tuzumi va ma`rifatparvar insonni 1931 yilda xalq dushmani sifatida otib tashladi. Xiva xonligidagi XX asr boshlaridagi tarixnavislik haqida Soliy Hasanovning «Xorazm ma`rifati – olam ko`zgusi» (T., O`qituvchi, 1997) asarida birmuncha foydalanish mumkin. Mazkur tadqiqotning ijobiy xususiyatlari haqida gapirganimizda, eng murakkab masalalardan biri – Xorazmda «Yosh xivaliklar» jadidchilik harakatiga berilgan haqqoniy bahoni qayd qilib o`tishni ham lozim topdik. Muallif «Yosh xivaliklar» jadidchilik harakati ma`rifaparvarlik dasturining ham musbat, ham manfiy jihatlarini xolisona tahlil qilib bergan. Jadidchilik harakati munosabati 277 bilan «Yosh xivaliklar» tashkiloti faolligi Boboxun Salimov, Polvonniyoz, Xoji Yusuf, Islom Xo`ja, Jumaniyoz Hoji ibn Hivaqiy, Hasanmurod Laffasiy, Komil Xorazmiy, Muhammad Rasul Mirzo, Avaz O`tar o`g`li, Ahmad Tabibiy, Mutrib, Rojiy, Faqiriy, Bayoniy, So`fi, Chokar, Devoniy, Xudoybergan Devonov, Otajon Abdalov, Husainbek Matmurod Devonbek o`g`li, Mulla Matmurod, Mulla Bekchon, Murodov, Isomiddin Eshon, Nizomoxun, Otajon Xo`janiyozov, Rahimbergan Yoqubov, Muhiddin Umarov, Xudoybergan Matniyozovlarning faoliyati to`g`risidagi mulohazalarga qo`shilmasdan ilojimiz yo`q. Chunki mustaqil bo`lgunimizgacha yuqorida nomlari zikr etilgan jadidlarga salbiy munosabat bildirilib, ularning ma`rifiy-pedagogik faoliyatini va yaratgan darsliklarini qoralab yurgan bo`lsak, mualliflarning qilgan xizmatlarini va asarlarini mustaqillik asosida qaytadan tahlil qiladi va yangi tarbiya tizimiga moslashtirib to`g`ri baholaydi. Xiva xonligi tarixshunosligiga qo`shilgan hissiga olib keladi. Buxoro amirligining bu davrdagi tarixnavisligida tojik va o`zbek xalqlarining mutafakkiri Ahmad Donish (1827-1897) katta rol o`ynaydi. Buxoro amiri byurug`i bilan bir necha yil davomida tarix, tib va falsafaga oid qo`lyozma asarlardan nusxa ko`chirdi. 1857, 1873 yillarda Buxoro amiri elchilariga mirzolik qilib Peterburgga bordi. Rus hayoti va madaniyati bilan tanildi, rus tilini o`rgandi. Tarixga oid «Tarjimai ahvoli amironi Buxoro» (Buxoro amirlarining tarjimai hollari) nomli asar yozgan. Buxorolik Mirzo Salimbek Samimiy (1850-1930) tarixchi va shoir 6 ta ilmiy asar yozib qoldirgan. Shular orasida eng kuchlisi «Tarixi Samimiy» (Samimiy tarixi). Bu Salimbekning eng muhim asari bo`lib, Buxoro amirlarining so`nggi 3 tasi davridagi 60 yillik tarix haqida qimmatli va mufassal ma`lumotlarni o`z ichiga olgan. Markaziy Osiyo tarixiga oid manbalar tadqiqiga qaratilgan ilmiy izlanishlarda ―Qo‗qon tarixnavislik maktabi‖ nomi bilan ma‘lum nasr va nazmda yozilgan tarixnavislik yunalishidagi asarlarning umumiy soni o‗ttizdan ortiqligi ma‘lum . Bu manbalardan aksariyatining o‗zbek va rus tillariga tarjimalari hamda matnlari chop etilgan, xali nashr etilmaganlari ustida izlanishlar davom etmoqda. Ular orasida Mirzo Qalandar Mushrifning ―Shoxnoma-i nusratpayom‖ asari alohida ahamiyat kasb etadi. Xozirgacha bor ma‘lumotlarga asoslanib aytadigan bo`lsak, ―Shoxnoma- i nusratpayom‖ Qo‗qon xonligi tarixiga oid ilk nasriy asardir. Uning uchta qo‗lyozmasi yetib kelgan bo‗lib, kataloglarda va ayrim tadqiqotlarda atroflicha tavsiflangan. Ulardan biri Rossiya Fanlar akademiyasi Sharq qo`lyozmalari institutida (Sankt-Peterburg) S471 raqamida muallif dastxati sifatida e‘tirof etilgan qo`lyozmadir. Boshqa IKKI nusxasi Tojikiston Fanlar akademiyasi qo`lyozmalar fondida saqlanadi. Ulardan biri XIX oxirida, 278 ikkinchisi 1937 yili ko‗chirilgan (fond xodimlarining aytishicha, 1088 va 1026 raqam ostida saqlangan Yüklə 2,94 Mb. Dostları ilə paylaş:
|