141
diversifikatsiya orqali daromadlilikni pasaytirmasdan riskni kamaytirish haqida
toʻxtalgan.
57
Markovisdan oldin 1906 yilda Irving Fisher
iqtisodiy riskni dispersiya
yordamida baholagan.
58
Tobin esa investitsion portfel risklarini daromadlilikning
dispersiyasiga bogʻlagan.
59
Zamonaviy qimmatli qogʻozlar tahlilining otasi sanalgan Benjemin Grem
riskni baholashga oʻzining xavfsizlik marjasi gʻoyasini hamda riskni kamaytirish
uchun diversifikatsiya amaliyotini taklif qilgan.
60
Ushbu qiymatga asoslangan
investitsiyalash metodologiyasi tarafdorlaridan taniqli Djeremi Grentem va Uorren
Baffetlar gavdalansa-da, moliyaviy matematiklar jamiyati tomonidan bu ilmiy
qarashlar keyinchalik tadqiq etilmagan.
61
Iqtisodchi olimlar risk haqida koʻplab qarashlarni shakllantirganiga
qaramasdan riskni baholash standart moliyaviy hisobot tahlili sifatida qaralgan.
Markovis
birinchi bor portfel riski, diversifikatsiya va aktivlarni tanlashga
matematik yondashuv bilan tavsiflab bergan.
62
Bu matematik apparat aktivning
kutilayotgan (oʻrta) qiymati, dispersiyasi va kovariatsiyasidan tashkil topgan edi.
Markovisning portfel nazariyasi riskni baholashda oʻta muhim innovatsiya edi va
bu uchun muallif Nobel mukofoti bilan taqdirlandi.
Demak Markovis portfel riskini uning daromadliligining dispersiyasiga teng
deb hisobladi.
63
Agar portfelning kutilayotgan (oʻrta) daromadliligi quyidagicha
aniqlansa,
𝜇
𝑝
= ∑ 𝜔
𝑖
𝜇
𝑖
𝑁
𝑖=1
unda portfelning dispersiyasi quyidagi formula bilan ifoda:
𝜎
𝑝
2
= ∑ ∑ 𝜎
𝑖𝑗
𝜔
𝑖
𝜔
𝑗
𝑁
𝑗=1
𝑁
𝑖=1
Bu yerda:
𝑁
– portfel tarkibidagi aktivlar soni;
𝑖, 𝑗
– portfel tarkibidagi aktivlar va
𝑖, 𝑗 ∈ {1, … , 𝑁}
;
𝜔
𝑖
– i-nchi aktivning portfeldagi ulushi, quyidagi cheklovchi shartni hisobga
olgan holda:
0 ≤ 𝜔
𝑖
≤ 1
,
∑
𝜔
𝑖
𝑁
𝑖=1
= 1
;
𝜎
𝑖𝑗
– i vajaktivlarining kovariatsiyasi;
𝜇
𝑖
– i-nchi aktivning kutilayotgan daromadliligi.
57
M. Rubinstein. Markowitz’s “Portfolio Selection”: A Fifty-Year Retrospective.
The Journal of Finance,
57(3):1041–1045, 2002.
58
Irving Fisher. The Nature of Capital and Income. Macmillan, 1906.
59
J. Tobin. Liquidity preference as behavior towards risk. The Review of Economic Studies, pages 65–86, 1958.
60
B. Graham. The intelligent investor. Harper Collins, 2003.
61
R.G. Hagstrom. The Warren Buffett Way. Wiley, 2005.
62
H. Markowitz. Portfolio Selection. The Journal of Finance, 7(1):77–91, 1952.
63
H.M. Markowitz. Portfolio selection: efficient diversification of investments. Blackwell Publishing, 1991.
142
Markovisning portfel nazariyasi birinchi boʻlib portfel diversifikatsiyasi
samarasini portfelning tarkibidagi aktivlarni oʻrtasidagi korrelyatsiya (yoki
kovariatsiya) orqali batafsil tushintirib hisoblab bergan. Yuqoridagi (2) formuladan
portfelning kutilayotgan daromadliligini kamaytirmasdan kovariatsiya orqali ham
dispersiya darajasini pasaytirish mumkinligini koʻrishimiz mumkin.
Shuningdek ushbu nazariya “samarali chegara”da
64
joylashgan aktivlarni
tanlash orqali optimal portfelni shakllantirish gʻoyasiga asos soldi. Bunga muvofiq
samarali chegara portfelning kutilayotgan daromadliligi konstanta degan shartni
hisobga olgan holda aktivlarni ulushini riskni minimallashtirish orqali belgilash
bilan topiladi. Natijada bunday portfel minimal risk darajasida eng yaxshi
daromadlilikni taʼminlaydi.
65
Samarali chegara
portfel daromadliligi va
dispersiyasi oʻrtasidagi bogʻliqlik, yaʼni botiq chiziq bilan ham ifodalanadi. Bunda
risk oshishiga qarab kutilayotgan naflilik botiq chizigʻi ham oshib borish
qonuniyati kuzatiladi.
Markovisning portfel nazariyasiga asoslangan portfel riskini bahosi boshqa
bir amerikalik iqtisodchi olim Uilyam Sharp tomonidan tadqiq qilindi va u Sharp
koeffitsiyenti nomi bilan tanildi. Ushbu koeffitsiyent quyidagi tenglama bilan
ifodalanadi:
66
𝑆 =
𝜇
𝑝
− 𝑅
𝑓
𝜎
𝑝
Bu yerda
𝑅
𝑓
– risksiz foiz stavka hisoblanadi.
Sharp koeffitsiyentini Markovis portfel nazariyasi yordamida aniqlangan har
bir risk uchun risksiz foiz stavkasiga qoʻshimcha daromadlilik sifatida talqin qilish
mumkin. Sharp koeffitsiyenti berilgan risk darajasiga mos keladigan portfel
daromadliligining sifatini aniqlash nuqtai nazaridan kelib
chiqib portfel riskini
hisoblaydi. Sharp koeffitsiyenti t-statistikasiga
67
oʻxshashligi borligini koʻrish
mumkin.
68
Sharp koeffitsiyentining boshqa bir varianti Sortino koeffitsiyenti boʻlib,
farqli jihati maxrajdagi portfelning standart chetlanishi portfelning kutilayotgan
daromadliligi(
𝜇
𝑝
)dan past boʻlgan qiymati qoʻyiladi. Bu koeffitsiyent Sharp bilan
bir xil koʻrsatkichga ega boʻladi, faqat
𝜇
𝑝
dan yuqori boʻlgan holat uchun portfel
daromadliligidagi oʻzgarishni hisobga olmaydi, yaʼni bunday holatda portfel
daromadliligi kamaytirilishi kerak boʻladi.
69
64
Самарали чегара – бу риск ва даромадлиликни ифодалайдиган графикдаги чизиқ бўлиб, аниқланган риск
даражаси учун энг юқори даромадлиликни ёки берилган даромадлилик даражаси учун энг паст даражадаги
рискни берадиган ва ушбу чизиқда жойлашган оптимал портфель ҳисобланади. Чизиқдан пастда
бўлса,етарли даромадлиликни таъминламайди ёки юқорида бўлса, риск даражаси юқори бўлада ва ҳар
иккала ҳолатда ҳам портфель самараиз ҳисобланади.
https://www.investopedia.com/
65
H.M. Markowitz. Foundations of portfolio theory. Journal of Finance, pages 469–477, 1991.
66
W.F. Sharpe. Mutual Fund Performance. The Journal of Business, 39(1):119–138, 1966.
67
T-статистикаси ёки Стьюдент статистикаси – бу боғлиқ ўзгарувчанни ўзгаришини ифодалашда регрессия
тенгламаси коэффициентининг статистик аҳамиятини кўрсаткичи ҳисобланади (коэффициент қийматини
стандарт хатолик коэффициентига бўлиш орқали топилади).
68
Уильям Шарпнинг рамий веб саҳифаси: www.stanford.edu/
∼
wfsharpe/
69
F.A. Sortino and L.N. Price. Performance measurement in a downside risk framework.
Journal of investing,
(FALL 1994), 1994.
143
Markovis bilan bir vaqtda uning portfel nazariyasini boshqa bir amerikalik
iqtisodchi olim ham tadqiq qilgan.
70
Markovis taʼkidlashicha: “Markovisning
(1952) tadqiqotiga asosan Men zamonaviy portfel nazariyasi (ZPN) otasi deb tez-
tez tilga olinaman, lekin Roy (1952) bunday eʼtirofga daʼvo qilishga teng huquqli
hisoblanadi”.
71
Kapital aktivning baholash modeli (SARM)
Markovisning portfel nazariyasini 1960-nchi yillarda kalkulyatsiya qilish
imkoniyati mavjud masligi sababli (chunki 100 ortiq aktivlarning kovariatsiyasini
kalkulyatsiya qilish talab qilinadi), boshqa bir riskni hisoblash texnikasiga zarurat
paydo boʻldi va MPNga asoslangan kapital aktivning baholash modeli Uilyam
Sharp tomonidan taklif qilindi. Model quyidagi formula orqali ifodalanadi:
𝜇
𝑖
= 𝑅
𝑓
+ 𝛽
𝑖
(𝜇
𝑚
− 𝑅
𝑓
)
𝛽
𝑖
=
𝜎
𝑖𝑚
𝜎
𝑚
Bu yerda:
𝑅
𝑓
– risksiz foiz stavka;
𝜇
𝑚
– bozor porfelining kutilayotgan daromadliligi;
𝛽
𝑖
– i-nchi aktivning beta koeffitsiyenti;
𝜎
𝑖𝑚
– i-nchi aktiv va bozor porfelining kovariatsiyasi;
𝜎
𝑚
– bozor porfelining standart chetlanishi.
Beta
koeffitsiyenti
aktiv
daromadliligining
bozornikiga
nisbatan
taʼsirchanligini aniqlaydi. SARM modelidagi bozor riski uchun mukofot (
𝜇
𝑚
−
𝑅
𝑓
) ifodasi riskli aktivga investitsiya kiritish uchun risksiz foiz stavkasiga
qoʻshimcha daromad hisoblanadi.
SARM nazariyasiga koʻra barcha investorlar riskka boʻlgan yondashuvlaridan
qati nazar bir xil portfelga egalik qilishadi va bunday
portfel ham risksiz va ham
riskli aktivlardan tarkib topadi. Shuningdek investorlar indeks fondlariga
72
egalik
qilishadi deb qabul qilinadi. Bunda SARM nazariyasi indeks samaradorligiga
nisbatan hisoblanganda portfel samaradorlik mezonini beradi. Portfel mezoniga
quyidagi jadvalni misol tariqasida keltirsak boʻladi.
11.2-jadval
Dostları ilə paylaş: