Валравен К.Д. Управление рисками коммерческим банком. ИЭР Мирового Банка / Под ред. Ворд М. Э. Подг. к публ. Соловьева М.Е. -Вашингтон; Инст. эк. разв. Мир. Банка, 1995.
Роуз П.С. “Банковский менеджмент”. - М.: “Дело”, 1995.
18
Ushbu qarashlar klassik nazariya namoyandalari Dj.Mill va I.U.Seniorlar tomonidan bildirilgan.
asrning 30-yillarida iqtisodchilar A.Marshall va A.Pigu tad-birkorlik riskining neoklassik nazariyasini yaratdilar. U quyidagilar-dan iborat: noaniqlilik sharoitida ishlayotgan, daromadi o‘zgarib turadigan tadbirkor, bitim tuzayotganda ikkita kriteriyaga asoslanadi:
Bu shundan dalolat beradiki, bir xil daromad beradigan ikkita kapital qo‘yilmalar orasidan tadbirkor qaysi biriga ko‘proq ikkila-nayotgan bo‘lsa, o‘sha kapital qo‘yilmani tanlamaslikka harakat qiladi.
Qadim zamonlardan risk foydani shakllantirish omili hisob-lanadi. J.B.Sey fikricha risk foydaning faqat bir qismini shakllantirish omili hisoblanadi14. XIX asrlarda odamlarning risk qilishga tayyorligi ular foydasining shakllanishi va o‘zlashtirilishiga olib kelishi bilan izohlanardi. Hozirgi kunda shakllanayotgan foydaning asosiy qismi risk ta’sirini kamaytirish orqali vujudga keladi.
Risk nazariyasini o‘rganishda klassik maktab namoyandalari muhim hissa qo‘shishgan. A.Smit risk va foyda o‘rtasidagi o‘zaro proportsionallik tushunchasini oydinlashtirishga harakat qilgan. Uning ta’kidlashicha, “riskli holatlar yuqori bo‘lgan maydonda qonun bo‘yicha daromad kichik bo‘ladi, bu esa o‘z navbatida kutilayotgan daromad darajasini ko‘paytirish uchun usullar salmog‘i yanada ortib boradi”.
