Microsoft Word Materiallar Full Mənim gənclərə xüsusi

 

 

II INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

366 

 Qafqaz University                         

          18-19 April 2014, Baku, Azerbaijan 

WOMEN ROLE DURING WAR IN THE NOVEL “A FAREWELL TO ARMS” BY ERNEST 

HEMINGWAY 

Kamala SALIMBAYLI 

Qafqaz University 

[e-mail] 

 

Ernest Hemingway is one of the most outstanding American short story writer, non-fiction writer, journalist, novelist, 

poet, and dramatist.  His style had a strong influence on 20th-century fiction, while his life of adventure and his public 

image influenced later generations. Hemingway was born in Oak Park, Illinois in July 21, 1899. After high school he 

reported for The Kansas City Star. Then Ernest volunteered to drive ambulances for the American Red Cross in Italy. After 

moving to Ketchum, Idaho, like his father, Ernest Hemingway was found dead of a shotgun wound in the head at his home 

in July 2, 1961. (1) Hemingway wrote most of his work between the mid-1920s and the mid-1950s, and won the Nobel 

Prize in Literature in 1954. He published seven novels, six short story collections and two non-fiction works. A Farewell to 

Arms, For Whom the Bell Tolls, In Our Time, A Moveable Feast, The Old Man and the Sea, Short Stories of Ernest 

Hemingway, The Sun Also Rise are his the most famous works.  

His war experiences formed the main idea of his novel “A Farewell to Arms”. He used some of his lifetime 

experiences in his novel “A Farewell to Arms”. This is Hemingway’s autobiographical works that written during the Italian 

campaign of World War I and published in 1929.(2) This novel  is about a love affair between the American Lieutenant 

Henry who is autobiographical prototype of Hemingway himself and Catherine Barkley who is inspirited by real nurse 

Agnes von Kurowsky against the backdrop of the First World War. Lieutenant Frederic Henry is a young American 

ambulance driver serving in the Italian army during World War I and meets Catherine Barkley, an English nurse and the 

love interest of his friend Rinaldi. When Henry is wounded on the battlefield, he is brought to a hospital in Milan to recover 

and Catherine took care of him. During that period, their love becomes powerful and real. After pregnancy of Catherine the 

couple moves to Lausanne. They wanted leave all negative faces of the war and live in peace. But Catherine died during the 

born of their child, and Henry went back to his hotel hopeless. (3) 

“A Farewell to Arms” is not only a novel that shows negative sides of the war, but also the novel shows the difficulties 

of the war for women. During war period, women face in the workface and some difficulties that bear most of the emotional 

pain of the parting. Women have played many roles in the military. Thousands of women served as nurses and in other 

support roles in the major armies during World War I (4). There aren’t very many women in A Farewell to Arms, but the 

ones we do meet are unforgettable characters. In many ways they fulfill traditional female gender roles, or even female 

stereotypes – they are all either nurses or prostitutes which are mostly strong, daring, and often full of love. Catherine 

Barkley is one of the most important characters in the novel “A Farewell to Arms”.  Hemingway’s depiction of women is 

comparing them in their historical and biographical context.  Catherine is a brave woman and traveled to a foreign country 

to help take care of wounded men. She is the modern woman who has rejected all traditional rules. She has no religion. She 

devotes herself to her man and love even in difficult war situation. It is obviously that she said these words to Henry: "There 

isn’t any me. I’m you. Don’t make up a separate me." (5) But Catherine is important feminine role for Henry during war, 

because in this situation she was the only thing that stimulated Henry against the war. So, Catherine’s death made Frederic 

see that everything is vain and empty. This novel shows the most difficult situation like the war became unbearable and 

tedious, and all victories became unpleasant, senseless and meaningless without women and their role. 

 

 

EDGAR ALLAN POE’S LIFE REFLECTED IN HIS WORKS 

 

Kamina ABBASOVA 

Qafqaz University 

[e-mail] 

 

Edgar Allan Poe is a critic, mystery and short story writer, and most importantly a prominent poet. He is considered 

the inventor of the detective fiction genre. Besides, he is a representative of the American Romantic Movement. 

Edgar Allan Poe was born as the son of an actor in Boston, on January 19, 1809. His parents' tragic death left young 

Edgar to be raised by his Godfather John Allan. He was educated abroad and later at the University of Virginia. Poe`s some 

addictions, such as gambling eventually led to frequent arguments with his Godfather and dropping out from the University 

without getting degree. As Poe was in debt and shunned by John Allan, he went to Boston to join U.S. Army in 1827. There 

he released his first book named "Tamerlane and Other Poems" which gained no attention and a bit later “Al Aaraaf”, 

“Tamerlane and Minor Poems” had been published in Baltimore. Hereafter, he went to New York City and became an 

II INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

367 

 Qafqaz University                         

          18-19 April 2014, Baku, Azerbaijan 

editor. Almost, whole his life passed in destitute-he had no friends, and was in financial trouble. He was a witness of several 

deaths of dears that made him become a genius as an author. 

Edgar Allan Poe was an odd and scary writer himself. People throughout the history of literature have often wondered 

why his works were so fascinatingly different and unusual. Obviously, it was not the result of an insane mind. They came 

from a dramatic and miserable life. He was unhappy man, he died unappreciated. Evidently, his private life affected his 

works in a great way by all means. In order to comprehend his writings background of Poe must be known surely. Through 

glancing at Edgar Alan Poe`s life, we will understand what motivated him to write and what the meaning was behind these 

works. All the women in his life seemed to pass away. Many died of Tuberculosis and those who did not die still seemed to 

die. These deaths played a crucial effect on his style. Men were shown as "a bad guy". Several times there were obscure 

situations surrounding the deaths in the works. 

Virginia Eliza Clemm Poe was his wife whose disease and eventual death had a substantial effect on his works. His 

wife`s health drove Poe into a depression. In the correspondence to a friend he described his mental state "Each time I felt 

all agonies of her death-and at each accession of the disorder I loved her more dearly and clung to her life with more 

desperate pertinacity. But I am constitutionally sensitive-nervous in a very unusual degree. I became insane, with long 

intervals of horrible sanity". It turned Poe to despondent and alcohol to cope. Consequently, we can come across torturing 

from disease or dying women in his works frequently.  

The most famous works which reflect his personal drama based on Virginia`s death are "Annabel Lee", "The Raven", 

"Eleonora", "To one in paradise", "Lenore", "Ulalume" and "Ligeia". The story of the Raven tells of a lonely man who has 

lost his one true love Lenore. He describes her as "the most lovely dead ever died so young!" In "Annabel Lee" depicts the 

death of a beautiful woman who marries young. The narrator not only loves Annabel, but also worships her. A poem 

"Ulalume" written by Poe like a few other poems focuses on the narrator`s loss of his beloved due to the death. "Lenore" a 

poem is also a reflection of the same theme. Unlike most of Poe`s poems related with dying women, "Lenore" shows the 

possibility of meeting in paradise. "Ligeia" is a short story where an intelligent raven-haired woman is depicted. After her 

death, the narrator marries the Lady Rowena and she dies as well. 

Poe left Richmond on 27 September, presumably planning a stay in New York to settle his affairs before returning to 

Richmond to be married. Nothing is known of what happened to him over the next week, but on 3 October he was identified 

at a Baltimore tavern, in dingy trousers and crumpled shirt. He was admitted to the Hospital of Washington Medical 

College. He died at three o'clock on Sunday morning, by most accounts the victim of a lethal amount of alcohol. 

His detective fiction and his macabre treatment of the uncanny and the disgusting pervade twentieth-century popular 

culture. Among the foundations of modernism is the analytic attitude he brought to literature, his determined separation of 

the man who suffers and the artist who creates. 

 

 

AN IMAGE OF ACCOMPLISHED WOMAN IN “PRIDE AND PREJUDICE”  

BY JANE AUSTEN 

 

Khayala SADIQOVA  

Qafqaz University 

[e-mail]  

 

Woman characters were always one of the main subjects in literature for centuries. Their dignity, role in society was 

viewed from different points, by different authors. But accurate portrait of an accomplished woman couldn’t be compared 

so naturally and wonderful as did Jane Austen so far.  

Jane Austen, her name is mentioned with great admire and along with the plays of William Shakespeare and the works 

of Charles Dickens, her novels are thought to be among the most beloved books of Western literature. Her style of writing, 

description and the problems that she touched in the stories are actual till nowadays. Description of nature, portray and 

image of the characters, descriptive representation of the situations in the novels are so natural that one can abandon and 

absolutely concentrate on the story and imagine the living in 19

th

 century. And, most astounded is that she has ability at 

capturing the essence of human passion and feeling, and everyone is always meaningfully occupied. 

Pride and Prejudice (1813) was in Austen’s lifetime her most popular novel, and it is told to be the author’s personal 

favorite. The novel describes the second half of the 18

th

 century and some parts of 19

th

 century realism. Her plots highlight 

the dependence of women on marriage to secure social standing and economic security.  The novel mainly focuses on 

particular British society and about the society’s restrictive standards for women.  However, the novel allows us to see and 

clarify woman portrays of that time and helps us to understand how they explored their own identities and problems, their 

own national concerns. It’s not only a love story but a social novel incorporating different types of woman characters, their 

modesty and achievements.  

II INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

368 

 Qafqaz University                         

          18-19 April 2014, Baku, Azerbaijan 

All of the woman characters that we see in the novel are very different from one another. Appearance, beauty and 

manners of each woman let us create common portray of a lady of that period. Through the Bennett sisters and other woman 

characters in the novel, Jane Austen described a girlishness that society at that time required.  She described the ladies with 

their advantages and also with their shortcomings, and leaving us to compare the manners of ladies she also showed us the 

image of accomplished woman. “A woman must have a thorough knowledge of music, singing, drawing, dancing, and the 

modern languages, to deserve the word; and besides all this, she must possess a certain something in her air and manner of 

walking, the tone of her voice, her address and expressions, or the word will be but half deserved” [1, 27].But, except this 

she also emphasizes “and to all this she must yet add something more substantial, in the improvement of her mind by 

reading” [1, 27]. The mentioned manners and qualities are very important for a lady not only of that period of time; these 

qualities are required to be in a lady of our time as well. Most of these qualities we can see in Elizabeth Bennet, a lady of 

deep reflection, sensible but at the same time with strong and critic character, graceful and at the same time holding unique 

manners, she is a picture of perfection, heroine who has no flaws. We can find an image of accomplished woman in her 

manners. 

In the novel author described the silly and intelligent women characters very clearly, some of them are witty and good-

humored, and some of them are very beautiful but also suffer from lack of knowledge. Through the story we can get hints 

about what a lady needs to be well introduced and accepted in the society. Education and the good manners are one of the 

main solutions given by the author to settle well in the world. 

References: 

1.  Pride and Prejudice. Jane Austen. W. W. Norton and Company, Inc. Edited by Donald Gray- 2001 

2.  Critics on Jane Austen. George Allen & Unwin Ltd., New Delhi. Edited by Judith O’Neill- 1996 

3.  http://en.wikipedia.org/wiki/Jane_Austen 

 

 

CEYMS MORİYERİN YARADICILIĞINDA TÜRK MÖVZUSU 

(Müəllifin “Ayişə, Qars qızı” romanının materialları üzrə) 

 

Lalə  İSAYEVA 

Qafqaz Universiteti 

[e-mail] 

 

XIX əsrin birinci yarısında səyahət və macəra janrında yazdığı romanları ilə ədəbiyyat tarixində unudulmayan, əsərləri 

bir sıra dünya xalqlarının dillərinə  tərcümə edilən Ceyms Yustinian Moriyerin (James Justinian Morier, 1782-1849) 

ədəbiyyat ensiklopediyalarında diplomat, novellaçı və səyahət yazıçısı olduğu qeyd olunur. Lakin o, 1808-1818-ci illərdə 

nəşr etdirdiyi səyahət romanları ilə ədəbi aləmdə şöhrət qazansa da, Şərq mövzusunda macəra janrında yazdığı romanları ilə 

ədəbi arealın diqqətini özünə  çəkmiş,  Şərq mövzusunda yaxşı romanlar müəllifi kimi onun yaradıcılığına müasirləri, o 

cümlədən Qərbi Avropada tarixi romanlar janrının yaradıcısı Valter Skott yüksək qiymət vermişlər. Yazıçının  Şərq 

romanları  sırasında 1834-cü ildə  nəşr etdirdiyi “Ayişə, Qars qızı” (“Ayesha, the Maid of Kars”) romanı müəyyən 

məziyyətləri ilə diqqəti çəkir. Lakin ingilis ədəbi-nəzəri fikrində, eləcə də bir çox ensiklopedik nəşrlərdə yazıçının həyat və 

yaradıcılığına həsr olunmuş məqalə və annotasiyalarda “Ayişə” romanının yazıçının əsərləri ilə müqayisədə çox da böyük 

uğur qazanmadığı söylənilmiş, onun yaradıcılığının erkən dövrünə aid edilən romanların ideya-bədii və estetik səviyyəsinə 

çatmadığı polemik mühakimə kimi irəli sürülmüşdür. 

Ceyms Moriyerin sağlığında – 1846-cı ildə  təkrar Londonda nəşr olunmuş “Ayişə” romanının “Ön söz”ündə 

oxuyuruq: “Müəllif (Ceyms Moriyer – L.İ.) kitabın ilk nəşri vaxtından indiyədək  Şərqdə  (əsasən Türkiyədə - L.İ.) baş 

vermiş hər hansı dəyişikliyə cavabdeh deyildir. Belə dəyişikliyin vaqe olacağı inkar edilməzdir. Qoy hardasa otuz, yaxud 

qırx il əvvəl türklərlə  təmasda olanlar söyləsin və  həmin adamlar bunu deyəcəklər ki, onların imperiyasının həmin o 

guşələrində türklər avropalılarla ünsiyyət, əlaqə saxlamağa tələsmişlər. Onlar (türklər – L.İ.) uzun zamandan bəri onların 

özünü narahat edən həmin o şiddətli, azğın dini və milli qərəzdən tədricən canlarını qurtarırlar. Bu əsər yazılandan bəri 

təxminən on il keçən müddət ərzində dəyişiklik əsasən hiss olunan dərəcədədir” (1, s.5). 

Daha sonra yazıçı hadisələrin zaman və məkanını diqqətə çəkərək onun 1810-cu ildə Türkiyədə vaqe olduğuna işarə 

edir. 

Hər şeydən əvvəl, Ceyms Moriyer romanında Şərq aləmi ilə Qərb aləmi arasında yaranan dini ayrı-seçkilik məsələsinə 

diplomat və yazıçı mövqeyindən çıxış edərək ayrı-ayrı xalqların, o cümlədən ingilislərlə türklərin həmrəylik, əməkdaşlıq və 

yaşadığımız dünyada insan mənəviyyatını yaxından duyub dərk etmək ideyalarını təlqin edir. 

“Ayişə, Qarslı  qız” - əslində romanın bütöv adıdır. Lakin əsərdə yazıçının qarşısına qoyduğu  əsas məqsəd bir növ 

məhəbbət macərası müstəvisində firənglərlə (ingilislərlə) türklərin müqayisəsini verməkdir. Romanda baş  qəhrəmanlar 

Ayişə  və Osmondla yanaşı Süleyman və Zabitə, Stasso, Mustafa, Pəhləvan Paşa, erməni Boqos, rus generalı, Qara bəy 

II INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

369 

 Qafqaz University                         

          18-19 April 2014, Baku, Azerbaijan 

obrazlarında  əsas hadisələrin çevrəsində bu və ya digər məsələlər - adət və  ənənələr, eləcə  də münaqişələr realist bədii 

əksini tapmışdır. 

Lakin romanın hadisələrinin cərəyanında Ceyms Moriyerin türk mövzusuna – türk obrazları, adət-ənənələri və 

məişətinə, xüsusilə türk sözlərini və ifadələrini yerli-yerində ingilis söz və ifadələri ilə yanaşı  işlətməsi təbii ki, milli 

koloritin qorunub saxlanılmasında  müsbət nəticəsini verdiyini söyləmək olar. Yazıçının türk həyatına və türk sözlüyünə 

yaxından bələdçiliyi “Ayişə” romanında xüsusilə diqqəti çəkir. 

Lakin romanda yazıçının personajların dili ilə türk ləyaqətinə  və  əsl-nəcabətinə  təhqir sayıla bilən söz və ifadələr 

oxucunu bu haqda düşündürməyə vadar edir. Kitabın 13-cü səhifəsində bir tatarın dili ilə söylənilən “türklərin səfeh” kimi 

təqdimatı istər-istəməz yazıçının yanlış mövqedə dayandığı fikrinə gətirib çıxarır. 

Hər bir yazıçı  əsərində  hər hansı bir söz, yaxud ifadəni işlədəndə onun məsuliyyətini daşıyır. Bu baxımdan Ceyms 

Moriyerin romanında onun birtərəfli mövqeyi nə qədər əsassız olsa da, dünya oxucusuna təqdim olunan bu söz və ifadələr 

təbii ki, yazıçının diplomat mövqeyindən çox, yazıçı mövqeyinin nə  qədər aşağı  səviyyədə olduğunu da söyləməyə  əsas 

verir. 

Bütövlükdə isə “Ayişə, Qars qızı” romanı dövrün ictimai-siyasi, xüsusilə  məişət problemləri üzərində qurumuş 

hadisələrin, əslində xristian qızı Ayişə və xristian nəcabətli Osmond surətlərinin timsalında Şərq (türk) sevgisini təcəssüm 

etdirir. Ayişənin Qars qızı, Osmondun isə  bəzən Osman adı ilə  əvəzlənməsi təbii ki, yazıçının  Şərq, türk dünyasına yeni 

baxışı kimi dəyərləndirilə bilər. 

 

ƏDƏBİYYAT 

3.  Morier, James. Ayesha, the Maid of Kars. Complete in one volume. London: Richard Bentley, New Burlington Street, 

1846. 

4.  Morier, James Justinian. The Oxford Companion to English Literature. Seventh Edition. Edited by Dinah Birch. Oxford 

University Press: 2009. 

 

 

İNGİLİS DİLİ POSTKOLONİAL MÜHİTDƏ BƏDİİ ƏDƏBİYYATIN DİLİ KİMİ 

 

Mahirə HACIYEVA 

Azərbaycan dillər Universiteti 

[e-mail] 

 

      Dil sadəcə ünsiyyət vasitəsi deyil, dil xalqın mədəni tarixinin vacib elementi olaraq bu mədəniyyəti yaradan və yaşadan  

ictimai və  mədəni hadisədir. Dil, mühakimə  həm Foukoldun tərif etdiyi kimi güc və  zəbt etmə üçün taktika, həm də 

Baxtinin tısvir etdiyi kimi idealogiyanın ifadəsidir. Məhz buna görə də həm kolonial işğal zamanı  həm də koloniyaçılara 

qarşı mübarizədə dil müstəsna  əhəmiyyətə malikdir. Kolonializm siyasətinin tərkib hissəsi olaraq ingilis dilinin tədris 

olunması yerliləri  əqli koloniyalaşmaya məruz qoydu və bununla da yerli ənənələrə müəyyən dərəcədə yadlaşan nəsil 

yetişdirməklə xalqların mədəni tarixində  nəsillər arası boşluq yaratmış oldu. Ngugi Va Thionqo bu prosesi “zehnin 

koloniyalaşdırılması” adlandıraraq, kolonial sistemin süqutundan sonra ingilis dilinin keçmiş koloniya dövlətlərində ədəbi 

dil kimi istifadə olunmasına qarşı çıxaraq Bill Aşkroftun təsvir etdiyi “ləğv etmə” yolunu seçir.      

     Postkolonial  mühitdə dilin istifadəsi zamanı baş verən ikinci bir proses olaraq Bill Aşkroft “ mənimsəmə” prosesinin 

getdiyini yazır. Bu zaman ingilis dili rədd olunmur, əksinə yerli mühitə uyğunlaşdırılaraq transformasiyaya uğrayır və 

ingilisdilli postkolonial ədəbiyyatda  dil mərkəzdən gələn standard formasını  dəyişərək yerli təcrübəyə  və  mühitə 

uyğunlaşdırılmış  şəkildə istifadə edilir. Ngugi Va Thionqo nəzərə almır ki, İngilis kolonializminin xalqların tarixində 

buraxdığı bir çox qaranlıq səhifələrə baxmayaraq, sosial və mədəni prosesin tərkib hissəsi kimi İngilis dili nəinki bir xalqın, 

müxtəlif ərazilərdə yaşayan bir çox xalqların müştərək mədəniyyətinin bir hissəsinə çevrilmişdir. Bill Aşkroft post-kolonial 

mühitdə ingilis dilinin doğma dil olduğu məskunlaşdırılmış kaloniyalarda istifadə edən monoqlossik, ikidilliliyin sosial 

səviyyədə qəbul edildiyi Hindistan və Pakistan kimi ölkələrdə yaşayan diqlossik və Karib adalarında müxtəlif dialektlərin 

qarışımından yaranan poliqlossik tip  olmaqla üç tip lingvistik cəmiyyəti fərqləndirir. Tipindən asılıı olmayaraq artıq bu 

cəmiyyətlərdə istifadə olunan ingilis dili yerli mühitə uyğunlaşmışdır, Hindistan, Pakistan kimi multukulturalist cəmiyyətin 

yaşadığı ölkələrdə bir çox səviyyədə vahid dil statusunu hələ də saxlamaqdadır və bu dili ana dili kimi qəbul edərək yerli 

dillərlə bu dil vərdişlərini rahatlıqla bir biri ilə  əvəz edən, hibritləşmiş  mədəniyyətə malik yeni bir nəsil yetişmişdir.  

Xalqların, mədəni irslərin bir bir bili ilə  sıx təmasdan qaynaqlandığı postkolonial mühitdə  mədəni saflıq axtarmaq 

məntiqsızidir, bu mühitdə mədəni sərhəd bəzən kəskinləşir, bəzən əriyərək yox olur, bəzən də hibridləşərək mədəni və milli 

ikidişlık yaradır və buna görə də postkolonial ədəbiyyatı birləşdirən əsas cəhət hibridlik və sinkretiklik kimi elementlərdir. 

      Postkolonial ədəbiyyatın dili koloniyaçıların dili, gəlmə dil olsa da milli və  mədəni mənsubiyyət yabançı dildə əriyib 

yox olmur, əksinə    bədii dili transformasiyaya uğradaraq, yeni ifadə vasitələri ilə  zənginləşdirərək bəzən məqsədyönlü , 

II INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

370 

 Qafqaz University                         

          18-19 April 2014, Baku, Azerbaijan 

bəzən də fərqində olunmadan daha qabarıq şəkildə öz əksini tapır.  Çinua Akebenin “ Hər şey dağılır” (Things Fall Apart) 

və ya Bapsi Sidvanın “ Parçalanan Hindistan” ( Cracking İndia və ya İce-Candy-Man) əsərlərində, milli adət və ənənələrin 

təsviri, izahları verilmiş və verilməmış ifadələrin istıfadəsi ilə, Naipaulun romanlarında yerlilərin standard ingilis dilindən 

fərqlənən yerli dillərlə ingilis dilinin qarışığından yaranan dialektlərin verilməsi ilə  İngilis dili birbaşa olaraq asanlıqla 

Afrikalaşdırılır və ya Pakistanlaşdırılır. Bu lokalaşdirma vasitələri ilə də milli mənsubiyyət ifadə olunaraq təsdiqini tapmış 

olur. Bu zaman eyni bir prosesin əksinə getdiyini görə bilirik, Naipaul, Akebe kimi yazıçıların qeyd etdiyi kimi ingilis 

koloniyalarında  Viliam Vördsvörsün “ Nərgizlər” (“Daffodils”) şerini öyrənmək məcburiyyətində qalan uşaqların heç 

zaman görmədikləri  sarı nərgizlərlə dolu təpəni reallıqla birbaşa uyğun olmayan şəkildə təssəvür eləmələri qeyri mümkün 

idi . Bu koloniya xalqlarının dil vasitəsilə koloniyalaşdırılması idisə, eyni xalqlar dekolonizasiya dövründə ingils dilinə yerli 

dillərdən gələn sözləri qatmaqla yeni məna çalarları yaratmağa başladılar. Beləliklə  nəinki müxtəlif dillər və 

mədəniyyətlərin bir birinə qovuşması, həm də ingilis dilinin qatları arasında zaman səyahəti baş verməkdədir desək 

yanılmarıq. Dildə gedən bu prosess Baxtinin heterglosia və dialogizm nəzəriyyəsinə  ən bariz nümunədir: “ ...Beləliklə 

istənilən an sosial idealoji həyatın müxtəlif dövr və mərhələlərin dilləri birgə yaşayır.... Buna görə də tarixin istənilən anında 

dil başdan ayağa heterglotdur : o keçmiş və indi arasındakı , keçmişin müxtəlif dövrləri arasındakı, indinin müxtəlif sosial 

ideoloji qrupları arasındakı , tendensiyalar, məktəblər, dairələr və sair arasındakı sosial-ideoloji ziddiyyətlərin varlığını bir 

bütün şəklində təqdim edir. Buna görə də dillər bir birini xaric etmir, daha çox bir birləri ilə müxtəlif yollarla kəsişir.”.  

       Beləliklə. ingilis dilinin koloniyalarda yayılması zamanı heç bir tərəfin dili tam olaraq yox olmur, əksinə biri digərinə 

qarışaraq yaranmaqda olan mühitin tələblərinə uyğun olan və postkolonial tarixin yükünü daşıya bilən  yeni bir ifadə 

vasitəsi yaratmış olur.