A.Navoiy
PDF created with pdfFactory trial version
www.pdffactory.com
81
Husayn Boyqaro hukmronlik qilgan davrda mamlakatda nisbiy
rivojlanish ko`zga tashlandi. Savdo-sotiq kengaydi, hunarmandchilik va
dehqonchilik yaxshi yo`lga qo`yildi. Irrigatsion inshootlar qurilishi ham
kengaydi. Navoiy Markaziy Osiyo sharoiti uchun irrigatsion inshootlarni
kengaytirish - iqtisodiy rivojlanishga olib boruvchi muhim omillardan
biridir, deydi. A.Navoiyning bevosita rahnamoligi ostida 70 dan ortiq
kanallar va ariqlar qazildi. Milliy daromadning asosiy qismini qishloq
xo`jaligida yetishtiriladigan hosildan olinadigan daromad tashkil etardi.
Feodal jamiyatda irrigatsiya inshootlarini qurishni kengaytirish o`sha davr
iqtisodiyotini rivojlantirishga keng ta'sir ko`rsatar edi. Navoiy feodalizm
davrida asosiy ishlab chiqarish vositasi bo`lgan yerni kengaytirishga, uning
mahsuldorligini oshirishga katta e'tibor berdi (
В
.
Захидов
.
Мир
идея
и
об
-
раз
А
.
Навои
).
Navoiy boylikni ikki yo`l bilan topish mumkin, deydi. Birinchi
yo`li - bu o`z mehnati bilan iqtisod qilib boylikni to`plash, orttirish, yig`ish
va o`ziga to`q yashash. Bunday boylik to`plashga Navoiy hayrihohlik
bildirdi. U olingan va to`plangan boylikni uch qismga bo`lib, birinchi
qismini ketgan harajatga, ikkinchi qismini o`zining va oilasining
ehtiyojlariga, uchinchi qismini esa aholining ijtimoiy manfaatlari uchun
sarflashga chaqiradi. Masalan, 1482 yilda yozilgan "Vaqfiya" asarida
A.Navoiy shaxsan o`zining yerlaridan olingan daromad misolida
daromadning o`z harajatlari va oila ahliga yetarli qismini olib qolib, qolgan
qismini aholining foydali mehnatiga sarflashga chaqirgan. Boylik
topishning ikkinchi yo`liga esa, ya'ni o`g`rilik, ta'magirlik va zo`rlik
hisobiga boylik orttirishga Navoiy keskin qarshi chiqadi. U bunday
ishlardan naf-ratlanadi va shu yo`l bilan boylik orttirayotgan kishilarni
jamiyat hisobiga yashayotgan va boylik orttirayotgan parazit qatlamdir,
deb ta'riflaydi.
A.Navoiy ijodining durdona asarlaridan biri 1500 yilda yozilgan
"Mahbub-ul-qulub" asaridir. Ushbu asarda Navoiyning iqtisodiy fikrlari
mujassamlashgandir. Navoiy bu asarida jamiyatni sotsial tabaqalarga
bo`lib, ularning jamiyatda tutgan o`rnini ko`rsatib berishga harakat qiladi.
Asarning birinchi qismida ularning
tabaqalariga
va
kasblariga
xarakteristika beradi. Ikkinchi va uchinchi qismlarda yaxshi fe'llar va
yomon xislatlar to`g`risida ma'lumot beriladi. Navoiyning fikricha,
dehqonlar, hunarmandlar va chet el bilan aloqasi bor savdogarlar jamiyatda
moddiy ne'mat yetishtirishda, yaratishda va mamlakat boyligini oshirishda
muhim o`rin tutadi. A.Navoiy dehqon va uning ishlab chiqarishdagi roli
to`g`risida quyidagi fikrlarni bildiradi: "Don sochuvchi dehqon yerni
PDF created with pdfFactory trial version
www.pdffactory.com
82
yorish bilan rizq yo`lini ochuvchidir". Dehqon, ya'ni ishchi kuchi mahsulot
ishlab chiqarish vositalari bilan qo`shilishi lozim va shartdir. Navoiy ishlab
chiqarish vositalarining moddiy boylik yaratishdagi rolini quyidagicha
e'tirof etadi: "Qo`shi ham ikki zo`r polvon bo`lib, yukiga bo`ysunib oldida
yuradi, ishlashda hamdam va hamqadam, dehqon ularni surishda xuddi
odam. Dunyo obodi xuddi ulardan. Har ne qilsalar harakat, xalqqa ham
yetar ovqat ham barakat!". Demak, dehqon ish kuchi, qo`shi va ho`kizlari
esa ishlab chiqarish qurollari, yer esa mehnat predmeti, hammasi
birgalikda ishlab chiqarish kuchlarini tashkil qiladi. Navoiy ishlab
chiqarishdagi hal qiluvchi omil, hal qiluvchi element - bu dehqon, ya'ni
ishchi kuchidir, degan fikrni bildiradi. Yuqorida zikr etib o`tilganidek,
A.Navoiyning fikriga ko`ra, yakka kishi hech narsa ishlab chiqara olmaydi.
Biron narsa ishlab chiqarish uchun boshqa-boshqa toifadagi odamlar doim
bir-birlari bilan bevosita aloqada bo`lishlari kerak.
Masalan, dehqonga mehnat qurollari zarur bo`lsa, hunarmandga
non kerak, dehqonga ham, chorvadorga ham hunarmandchilik va attorlik
mahsulotlari suv bilan havodek zarur. Shunday qilib, baliq suvsiz yashay
olmaganidek, barcha turdagi ishlab chiqaruvchi kuchlar ham bir-birisiz
rivojlana olmaydi, deydi Navoiy. Dehqonlar va boshqa sohada mashg`ul
kishilar ishlab chiqarish uchun boshqa ishlab chiqaruvchilar bilan ishlab
chiqarish jarayonida, taqsimotda, ayirboshlashda va iste'molda bir-birlari
bilan o`zaro aloqada bo`lishi kerak.
A.Navoiy feodalizm davrida, feodalizm jamiyatida dehqon
mehnatining katta ahamiyat kasb etishini va mavjud jamiyat dehqon
mehnati ustiga qurilganligini e'tirof etadi. Dehqon mehnatining mahsulini
novvoy, unfurush, qo`shchi va o`roqchi, mashoqchi va boshqalar orziqib
kutadi. Shu bilan birga dehqon ham ularga, ularning mehnatiga
hamohangdir. Ularsiz hech narsa ishlab chiqara olmaydi. Demak, bu bilan
Navoiy ishlab chiqarish munosabatlarini e'tirof etadi. Uning fikricha,
dehqon o`z mehnati bilan o`z ehtiyojiga zarur bo`lgan mahsulotni
keragidan ko`proq ishlab chiqarib, jamiyat va uning ishlab chiqarishda
ishtirok etmaydigan qismini ham moddiy ne'mat bilan ta'minlaydi.
Navoiyning mana bu fikri qo`shimcha mahsulot faqat qishloq xo`jaligida
degan fiziokratlar fikriga mos keladi. Navoiy qishloq xo`jaligining
rivojlanishi mamlakat qudratini oshirishda katta ahamiyat kasb etadi,
degan o`ta ilg`or fikrni ilgari suradi. Bu fikr o`sha davr, ya'ni feodalizm
davri gullab-yashnagan, uning negizini dehqonchilik ishlab chiqarishi
tashkil qilgan bir pallada o`ta to`g`ri fikrgina bo`lib qolmay, balki tarixiy
haqiqat hamdir.
PDF created with pdfFactory trial version
www.pdffactory.com
83
A.Navoiy jamiyatda muhim tabaqa bo`lgan savdogarlarning o`zini
ham ikki guruhga bo`ladi. Birinchi guruh - chet el bilan savdo aloqalari
olib boruvchi savdogarlar guruhi. Ikkinchi guruh - mamlakat ichkarisidagi
olibsotarlar guruhi. Chet ellar bilan savdo-sotiq olib boruvchi
savdogarlarga Navoiy ijobiy qaraydi va ularning faoliyatiga xayrihoxlik
bildiradi. Bozorlardagi savdogarlarga, ya'ni olib sotarlarga esa tanqidiy
ko`z bilan qaraydi. Ular o`z manfaatiga xizmat qilib, boshqalar hisobiga
boyiydi. Shuning uchun ularning turgan-bitgani mamlakat uchun zarardir,
deydi. Savdogarning asosiy maqsadi foyda olishdir. Biri yuz bo`lishidan
boshida savdo to`la, bo’zi shoyi bo`lishidan ko`nglida istak ko`p. Bu yerda
savdogar Navoiyning "Hotam Toyiy" asaridagi o`tin teruvchi cholga
qarama-qarshidir. Chol kuni bilan mehnat qilib o`tin teradi va bu o`tinni
bozorga olib borib, pulga sotadi. O`tin puliga esa mahsulotlar, ya'ni
iste'mol mahsulotlari sotib oladi. Bu joyda "tovar - pul - tovar" jarayoni
boradi. O`tinchi cholning ayirboshlashdan ko`zlagan maqsadi iste'mol
qiymatidir. Navoiyning fikricha, savdogarning sotib olishdan maqsadi
qimmatroq sotishdir. Savdogar birini yuz, yuzini ming qilmoqchi bo`ladi,
deydi. Qo`ygan oz puli ko`p bo`lib qaytib kelishini istaydi, ya'ni uni
ayirboshlashdan maqsad qiymatdir yoki "pul - tovar - pul" (P-T-P) dir.
Demak, Navoiyning fikrida kapitalning dastlabki formalaridan biri mavjud
bo`lgan. U shahar olibsotarlari haqida quyidagilarni aytadi: "Shahar
olibsotarlari xiyonatchi, o`ziga foyda va boshqalarga qahat istovchi, uning
foydasi xalqqa ziyon, arzon olib qimmat sotish uning orzusi. Olishda
shoyini bo`z deydi, sotishda bo`zni maqtab shoyi deydi. Molini tovar
o`rnida o`tkaza olsa, to`xtatib turish yo`q. Do`konida insofdan boshqa
barcha mol mavjuddir!" (A.Navoiy. Asarlar to`plami. XII tom,199-bet).
A.Navoiy o`zi ishlab chiqarishda va ishlab chiqarish sohasida mashg`ul
bo`lmasada, o`z aqliy va ijodiy mehnati bilan jamiyat uchun kerak bo`lgan
tabaqalarni e'zozlaydi, olimlar, tabiblar, shoirlar, muhandislar va
boshqalarni jamiyat uchun zarur qatlamdir, deydi, ana shu kasb egalarini
o`z mas'uliyat va burchlarini sezishga chaqiradi.
Alisher Navoiy hazratlari o`z asarlarida iqtisodiyotning ravnaqi
inson manaviyatining kamoloti bilan uyg`unligini takror-takror qayd
etganlar. Jumladan mamlakat obodligi va el farovonligini yuksak
manaviyat bilan quyidagicha bog`lagan: To hirsu havas xirmoni barbod
o`lmas, to nafsu havo qasri baraftod o`lmas, to jabr zulm jonig`a bedod
o`lmas, el shod o`lmas, mamlakat obod o`lmas.
PDF created with pdfFactory trial version
www.pdffactory.com
|