92
6.5. Firma va kompaniyalarda kreditga va layoqatligini
o’stirishning amaliy chora tadbirlari
Firma va kompaniyalarning kreditga layoqatligini o’stirishning amaliy
chora tadbirlari,
ularning moliyaviy holatida ro’y berayotgan o’zgarishlar va natijalardan kelib chiqib
belgilanadi. Ya’ni, to’lovga qobil firma va kompaniyalarda belgilanadigan chora tadbirlar,
to’lovga noqobil, moliyaviy nobarqaror firma va kompaniyalarda belgilanadigan chora
tadbirlar keskin farq qiladi. Ulardan biri moliyaviy barqarorlikni saqlab qolishga harakat
qilsa, ikkinchisi muammoni hal etish va yashab qolish harakatiga tushadi.
To’lovga noqobiillik yoki kreditga layoqatlikni o’stirishni
muhim tadbirlariga
quyidagilar kiradi.
1.
Firma va kompaniyalar aktivlari va passivlarini joylashtirishni qayta ko’rib
chiqish. Uning mazmunini qanday tushunish mumkin?
Firma, kompaniyalarda likvid mablag’larining aylanuvchanligini tezlashtirish
maqsadida ortiqcha aylanma aktivlarni hisobdan chiqarish, asosiy va nomoddiy aktivlarni
ishlab chiqarish zaruriyatidan ortig’ini aylanma mablag’lar qatoriga olish (ularni sotish,
buzish, hisobdan chiqarish va boshqa yo’llar bilan), debitorlik va kreditorlik majburiyatlarini
so’ndirish (yo’l qo’yilgan tartiblarda), qisqa va uzoq muddatli moliyaviy qo’yilmalarni
maqsadli joylashtirish.
2.
To’lov mablag’lari va to’lov majburiyatlari
orasidagi nisbatdagi manfiy
o’zgaruvchanlik sababini moliyaviy holatdagi tanglikdan emas, balki, ishlab chiqarish va
boshqaruvning quyi bo’g’inlaridan izlash lozim. Ya’ni, mahsulot ishlab chiqarish va uni
sotishni yaxshi yo’lga qo’yilmasligi, ishlab chiqarish xarajatlarini oshib ketishi, narx
belgilash siyosatining to’g’ri yuritilmasligi va boshqalar.
3.
To’lovga noqobillik sharoitida mablag’lar etishmovchiligini
hal etish yuzasidan
avvalo, ichki imkoniyatlarni aniqlab olish va ularni ishga solish lozim. Noqobillik sharoitida
boshqa bir sub’ektdan qarz so’rash va uning ishonchini oqlashni iqtisodiy imkoniyati
bo’lmaydi.
4.
Firma va kompaniyalarning ishlab chiqarish bo’g’inlarini, uning balansida
turuvchi madaniy oqartuv tashkilotlari xarajatlarini kamaytirish, qayta tashkil etish lozim.
5.
Firma va kompaniyalarni pul mablag’lari va pulli
ekvivalentlarni aylanishida
qat’iy reja belgilash va unga amal etish. Ya’ni, pul mablag’larini qarz majburiyatlariga
ishlatishni aniq rejasini tuzib olish.
6.
Mablag’lar aylanuvchanligidagi quyidagi muammoni davlat tomonidan hal
etishni mexanizmini ishlab chiqish. Bu muammoni mazmunini quyidagicha izohlash
mumkin. Ya’ni, ishlab chiqarilgan mahsulotni o’z xaridorini topishga qadar ketgan vaqtni
o’rtacha
bir oy deb hisoblasak, uning yuzasidan to’lovlarning amalga oshish vaqti 3 oy qilib
belgilansa(oldi sotdi munosabatlarida ishtirok etayotgan korxonalarning deyarli barchasi
to’lov layoqatiga past holatda), tovarni pulga aylanish vaqti o’rta hisobda 4–5 oyga to’g’ri
kelmoqda. Bu albatta aylanma mablag’larni aylanishiga nisbatan past ko’rsatkich. Buni
tezlashtirishni iqtisodiy asosi bo’lgani holda huquqiy asosi yo’q. Ya’ni, natura shaklida
to’lash yoki hisob-kitoblarning kredit shaklidan foydalanish, veksel operatsiyalarini yo’lga
93
qo’yish, qarzlarni o’zaro so’ndirish kabi masalalar. Bu operatsiyalarni
amalga oshirish
huquqiy jixatdan to’xtatilgan. Naq pul mablag’larini harakati masalasini hal etish yuzasidan
ulardan to’la chetlanish to’g’ri emas. Qarzlarning asosiy qismini moli etkazib beruvchilar,
xaridorlar va byudjet va byudjetdan tashqari qarzlar tashkil etgan holda naqd pul aylanishini
uning bilan bog’lanishi to’g’ri emas.
7.
Firma va kompaniyalar kreditga layoqatligini ta’minlash va uni o’stirishda
albatta ularning investitsion aktivligiga ham ahamiyat berish lozim. Investitsion aktivlik bu
qarz olish va uni qaytarishdan keskin farq etadi. Buning uchun korxonadan
ikkita narsa talab
etiladi xalos. Birinchisi; aniq loyiha, ikkinchisi; xomiy. Aniq loyihaga ega bo’lish asosida
ham investor yoki xomiyni topish qiyin bo’lmaydi.
Dostları ilə paylaş: