ning o‘ch olishidan vahimaga tushib, tavba-tazar-
ru qilishga tushdi va kelgan odamga: «Farhodning
olimida gunohim yo‘qligiga sen ham guvohsan.
Otamning qotilligini bilib, uni
oldirganimni ham
bilasan. Bularni Bahromga aytib bergin. Men
uning qoshiga borishdan qo‘rqyapman, lekin
uning xizmatiga tayyorman. Uni mendan qasos
olish niyatidan qaytarsang, qiyomatgacha sendan
minnatdor bolaman», - dedi. Sheruyaning bu
so‘zlarini eshitgan Shopur ham uning gunohsizligi-
ni, kelishga esa ojizligini aytdi-da: «Sen
aytgan
barcha ishlarni bajarishga ahd-u paymon qilsin»,
- deb qo'shib qo^di. Shopuming fikrini eshitgan
Bahrom uning kelishidan voz kechdi-da: «Xisrav
bu xalqqa qancha ziyon yetkazgan bolsa,
shun-
cha pulni tolasin, manziliga qaytib borgach, yana
shuncha mablag‘ jo‘natishga qasam ichsin», - deb
buyurdi. Sheruya bu gapdan xursand bolib, bor
xazinasini xalqqa topshirdi, yana shuncha mol-u
dunyo yuborishga ahd-u paymon qildi. Keyin
Bahrom Arman elini yig‘ib: «Kim Xisravdan zarar
ko'rgan bolsa, o‘z haqini olsin», - deb elon qildi.
Bu so‘zlarni eshitgan shahar xalqi: «Bizning har
birimiz Farhod uchun jonimizni fido qilishga
ham tayyor edik. Elning
xohishi bilan taqdimi
o'zgartirib bolmas ekan, endi uni duo qilish bilan
mashg4ilmiz» j - deb javob qilishdi.
Bahrom hisobchilarga buyurib,
bor pullarni
xalqqa bolib berishni tayinladi. Keyin Mehin-
bon uning yaqin qarindoshlaridan birini taxtga
munosib ко‘rib, podshohlikka tayinladi.
Uning
adolatidan va^onalar obod boldi. Xisrav xarob
qilgan barcha imoratlar tiklandi. So‘ngra Bahrom