Pereira İddia Ediyor
Yüklə 0,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
‘Anımsamalar’ başlıklı bir köşe yazısı görmüş olmamdır. Sütuna kimse
imza atmamış, ama sanırım siz kaleme alıyorsunuz, eğer yardım etmemi arzu ederseniz seve seve yaparım, böylesi bir köşede yazmak isterim, hakkında yazabileceğim birçok yazar var, ayrıca köşeye kimse imza atmadığı için, başınıza dert de açmaz. Sizin başınız neden dertte, diye sorduğunu iddia ediyor Pereira. Şey, evet birkaç sorun, işte gördüğünüz gibi, diye yanıtladı Monteiro Rossi, ama başka bir ad kullanmamı isterseniz diye kendime bir takma ad buldum, Roxy’ye ne dersiniz? Bence uygun bir seçim, dedi Pereira. Masayı topladı, limonatayı buzluğa yerleştirdi, sonra da ceketini giyip hadi gidelim, dedi. Çıktılar. Binanın önündeki küçük meydanda bir asker sıranın birine uzanmış uyuyordu. Pereira yokuşu yürüyerek çıkamayacağını itiraf etti, bu yüzden bir taksi beklediler. Güneş kavuruyordu, diye iddia ediyor Pereira, yel de kesilmişti. Ağır ağır önlerinden geçen bir taksiyi Pereira kolunu kaldırarak durdurdu. Yol boyunca hiç konuşmadılar. Küçük bir kiliseyi kollayan granitten bir haçın önünde indiler. Pereira pansiyona girdi, ama Monteiro Rossi’ye dışarıda beklemesini öğütledi. Bruno Rossi’yi ise yanında götürüp resepsiyoncuyla tanıştırdı. Kalın camlı gözlük takan ufak tefek bir ihtiyardı, küçük pencerenin ardında uyukluyordu. Size Arjantinli bir dostumu getirdim, dedi Pereira, Bay Bruno Lugones, işte pasaportu, ama adının açığa çıkmasını istemiyor, duygusal nedenlerden ötürü burada bulunuyor. Ufak tefek ihtiyar, gözlüğünü çıkarıp kayıt defterini karıştırdı. Bu sabah birisi yer ayırtmak için aradı, siz miydiniz? Evet, bendim, diye doğruladı Pereira. Iki kişilik banyosuz bir odamız var, dedi ufak tefek ihtiyar, ama bilmem beyin işine gelir mi? Son derece uygun, dedi Pereira. Bir kısmını peşin ödemeniz gerekiyor, dedi ufak tefek ihtiyar, bu işleri bilirsiniz. Pereira cüzdanını aldı ve içinden iki banknot çıkardı. Size üç günü peşin ödüyorum, dedi, şimdilik iyi günler. Bruno Rossi’yi selamladı, ama elini sıkmamayı yeğledi, bu ona aşırı bir samimiyet gösterisiymiş gibi göründü. Hoşçakalın, dedi. Dışarı çıktı ve çeşmenin kenarına oturmuş bekleyen Monteiro Rossi’nin karşısına dikildi. Yarın sabah yazı işlerine uğrayın, dedi, bugün makalenizi okuyacağım, konuşacaklarımız var. Yani doğrusu... dedi Monteiro Rossi. Neyin doğrusu, diye sordu Pereira. Biliyorsunuz, dedi Monteiro Rossi, olan biteni gözönüne alırsak, daha sakin bir yerde buluşmak daha uygun düşerdi, belki sizin evinizde. Oyle olsun, dedi Pereira, ama benim evde olmaz, bir kere yeter, yarın öğlen birde Café Orquidéa’da buluşalım, ne dersiniz? Tamam, dedi Monteiro Rossi. Pereira, onun elini sıktı ve görüşmek üzere, dedi. Eve yürüyerek dönmek geçti aklından, ne de olsa hep yokuş aşağıydı. Harika bir gündü ve Atlantik’ten hoş bir yel esmeye başlamıştı ve canı biriyle konuşmak istiyordu, belki de Peder Antonio’yla konuşabilirdi, ama Peder Antonio gününü hastalarının başucunda geçirirdi. O zaman gidip karısının portresiyle biraz la layabileceğim düşündü. Böylece ceketini çıkarıp sakin sakin evine döndü, diye iddia ediyor Pereira. 13 Pereira, geceyi Balzac’ın Honorine’ini çevirip kısaltmakla geçirdiğini iddia ediyor. Çok zaman alıcı bir çalışmaydı, ama ona sorarsanız, ortaya oldukça akıcı bir çeviri çıktı. Sabahın altısından dokuza üç saat uyudu, sonra kalktı, soğuk suyla yıkandı, kahvesini içip yazı işlerine gitti. Merdivenlerde karşılaştığı kapıcı kadın ona soğuk davrandı ve sadece başını sallayarak selamladı. O da yarım ağızla merhaba, diye homurdandı. Odaya girdi, çalışma masasına oturdu ve doktoru Costa’nın numarasını çevirdi. Alo, doktor, dedi Pereira, ben Pereira. Nasılsınız, diye sordu Doktor Costa, haftada bir kere Parede Deniz Tedavi Merkezi’ne viziteye gidiyorum, neden birkaç günlüğüne orada yatmıyorsunuz? Hastaneye yatmak mı, o da neden, diye sordu Pereira. Çünkü Parede Kliniği’nde tıbbi gözetim iyidir, ayrıca romatizma ve kalp hastalıklarını doğal yöntemlerle tedavi ederler, yosun banyoları, masaj ve zayı lama kürleri yaparlar, üstelik Fransa’da okumuş çok iyi doktorları vardır, biraz dinlenip gözetim altında olmak size çok iyi gelir Pereira, ve de Parede Kliniği sizin için biçilmiş kaftandır, isterseniz yarın için bile bir oda ayarlayabilirim sizin için, deniz manzaralı, güzel, küçük bir oda, sağlıklı yaşam, yosun banyoları, deniz tedavisi ve en azından bir kere sizi ziyarete gelirim, birkaç veremli hasta da oraya yatırıldı, ama onlar başka bir bölümdedir, bulaşma olasılığı hiç yok. Ha, eğer buysa, veremlilerden çekinmem, dediğini iddia ediyor Pereira, bütün yaşamımı veremli bir kadınla beraber geçirdim ve hastalığın üzerimde en ufak bir etkisi yok, ama sorun bu değil, sorun cumartesi günkü kültür sayfasının sorumlusu olmam, yazı işlerinden ayrılamam. Dinleyin Pereira, dedi Doktor Costa, beni iyi dinleyin. Parede Lizbon’la Cascais’in tam ortasındadır, yani Lizbon’dan topu topu on kilometre uzaktadır, eğer makalelerinizi orada yazıp Lizbon’a göndermek isterseniz, klinikte çalışan bir memur her sabah saat onda şehre indirebilir, ayrıca kültür sayfası sadece haftada bir kez çıkıyor, iki-üç tane uzun yazı hazırlarsanız, iki cumartesi için kültür sayfası hazır olur, ayrıca sağlığın kültürden daha önemli olduğunu söylememe izin verin. Tamam, dedi Pereira, ama iki hafta çok fazla, bir hafta dinlenmek bana yeter. Hiç yoktan iyidir, diye bitirdi sözlerini Doktor Costa. Pereira, Parede Deniz Tedavi Merkezi’nde bir hafta geçirmeye boyun eğdiğini ve Doktor Costa’ya ertesi gün için bir oda ayırtması için izin verdiğini ileri sürüyor. Ama öncelikle, nezaket gereği müdürüne haber vermeliydi. Telefonu kapatıp matbaanın numarasını çevirdi. Balzac’ın iki-üç bölümde yayınlanacak bir anlatısı bulunduğunu, bu sayede de kültür sayfasının birkaç haftalığına hazır olduğunu söyledi. Ya ‘Anımsamalar’ sütunu, diye sordu dizgici. Şimdilik Yüklə 0,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|