yuritish, tavakkalchilik qilish, o‘z mulki va irodasini himoya qilish kabi qadriyatlardan ajraladi. U asosiy xavfni- budjet va pul siyosatini davlat 147
qo‘lida markazlashuvida ko‘rdi. Bu shunga olib boradiki, davlat qiyinchiliklardan chiqish, qayta chiqimlarini qoplash maqsadida pulni emissiya qiladi. Shuning uchun F. Xayek «pulni markazlashtirmaslik», ya’ni pul emissiyasi huquqini faqat Markaziy bankka bermaslik, bu huquqni boshqa banklarga ham berish kerak, deb hisoblaydi. Pul bozoridagi bunday raqobat salbiy iqtisodiy hodisa-inflyatsiyani bartaraf qiladi. F. Xayek demokratik boshqaruv tizimiga qarshi chiqadi, zero u parlament hukumat va boshqa davlat institutlari vositasida ish yuritib, ozchilik manfaatlariga ko‘pchilik manfaatining qurbon bo‘lishiga yo‘l ochadi. Bu esa budjet taqchilligi va inflyatsiya tendensiyasini kuchaytiradi, bozoming iqtisodiyotni boshqarishi vazifasiga putur yetkazadi. Uning fikriga ko‘ra, ekspluatator deb atalayotganlar kapitalistlar, tadbirkorlar yoki ayrim individlar emas, balki ma’lum tashkilotlardir (davlat idoralari, bir guruh kishilar). Aynan ular demokratik boshqaruv shiori ostida iqtisodiy tuzilmalar ishini samarasizlikka yetaklaydi. Liberalizm ta’limoti tarafdorlari davlat qo'liga jamiyat hayotini boshqarishni berib qo‘yilishi uni juda yomon ma’naviy-ahloqiy tanazzulga giriftor qildi, deb eslaydi. Ular aytadiki, davlat kelajak avlodni tarbiyalash, ulami o ‘qitish, kasb berish, hayotini ta’minlash vazifalarini o ‘z qo‘lida markazlashtirib olgach, odamlarda jamiyat va oila oldidagi mas’uliyat yo‘qoladi. Demak, davlatlashtirish vositasida daromadlami qayta taqsimlash siyosati amalda milliy daromadni boylardan kambag‘allarga emas, ulardan
