INSON RESURSLARINING IJTIMOIY-IQTISODIY MOHIYATI
Qo`shinlarning kundalik faoliyatini
boshqarish kafedrasi katta o‘qituvchisi
B.G‘. Mavlyanov
O‘zbekiston Respublikasida bozor munosabatlarini samarali tatbiq etish eng
avvalo inson resurslaridan unumli foydalanishga bog‘liq.
Birinchi Prezidentimiz I.A.Karimov ta’kidlaganidek, «O‘zbekistonning
xududiy boyligi va mulki uning mehnatsevar, sahiy va mehmondo‘st xalqidir».
Jamiyatning eng oliy boyligi bo‘lgan xalqda abadiy qadriyatlar, qudratli
salohiyat mujassam. Bu salohiyatni yuzaga chiqarish jamiyatimizni rivojlantirish
va taraqqiy ettirishning juda kuchli omili bo‘lib hizmat qiladi.
Inson omilini tadqiq etish uning resurs tarzidagi mazmuni va mohiyatini
ham sifat, ham miqdor jixatidan ochib beradi.
«Albatta, bu dunyoda halol va pok yashashni o‘zi uchun hayotiy e’tiqod, oliy
maqsad deb biladigan odamlar ko‘pchilikni tashkil etadi. Aynan ana shunday insonlar
va ularning ezgu ishlari jamiyatimizni rivojlanishga olib keladi» - I.A. Karimov.
Mamlakatimiz iqtisodiyotining bozor munosabatlariga o‘tishi, shuningdek,
oldimizdagi qator ijtimoiy-iqtisodiy vazifalarni xal etish inson resurslaridan
samarali foydalanishni talab qiladi. Inson resurslari esa, ma’lumki, ishlab
chiqarishning asosiy omili bo‘lib, boshqa resurslarga nisbatan o‘ziga xos
xususiyatlarga ega.
O‘zbekiston - katta inson salohiyatiga ega mamlakat. «Inson salohiyati eng
faol, eng bunyodkor omil bo‘lib, u mamlakatning isloxot va tub o‘zgarishlar
yo‘lidan tinimsiz ilgarilab borishini ta’minlaydi».
Jamiyatning iqtisodiy va ijtimoiy rivojlanish darajasi bilan belgilanuvchi
mazkur omil, o‘z navbatida, uni rivojlantirish va taraqqiy ettirishda xal qiluvchi
asos hisoblanadi.
Jamiyatning mehnat salohiyatini kuchaytirish, undan samarali foydalanish
muammolari bozor munosabatlari davrida birmuncha murakkablashadi va ularning
yechimini topish iqtisodchi olimlar oldida turgan eng dolzarb vazifalardan biri
hisoblanadi.
Bunga texnikani yangilash va boshqaruvni o‘zgartirish bilan erishib
bo‘lmaydi. Bozor iqtisodiyotiga o‘tish davrida, avvalo, iqtisodiyotning tarkibiy
tizimi tubdan o‘zgarishi, jumladan, zamonaviy texnika va texnologiyalarning kirib
kelishi, milliy iqtisodiyotning rivojlanishi inson resurslari sifat jixatidan
yaxshilanishini ob’ektiv tarzda taqozo etadi.
Mehnatga layoqatli aholining umumiy ta’lim va kasbiy tayyorgarligi, fan
sohasidagi bilim darajasi, sihat-salomatligi, turmush darajasi inson resurslarining
sifat jihatlarini ifodalaydi. Mehnatga layoqatlilik o‘zi nima va kimlarni mehnatga
layoqatli deb hisoblaymiz? Mehnatga layoqatlilik – insonning ma’lum bir ishni
bajarishi uchun zarur bo‘lgan mehnat qobiliyatidir.
Mehnatga layoqatlilik quyidagi turlarga bo‘linadi:
Mehnatga layoqatlilik chizmasi.
umumiy mehnatga layoqatlilik – bu, maxsus tayyorgarlik va malaka
talab qilmaydigan mehnat qobiliyatini ifodalaydi;
kasbiy mehnatga layoqatlilik – bu, maxsus bilimni, alohida malakani
talab qiluvchi mehnat qobiliyatidir;
maxsus mehnatga layoqatlilik – bu, shaxsning ma’lum ishlab chiqarish
va tabiiy sharoitlarda maxsus bajariladigan mehnat bo‘yicha qobiliyatidir. [1]
Zamonaviy ishlab chiqarish sharoitlarida jamiyat inson resurslarining sifat
ko‘rsatkichlarini takomillashtirishda mehnatga kasbiy layoqatlilik alohida
ahamiyat kasb etadi. Mehnatga layoqatlilik ishchi kuchining imkoniy
Mehnatga layoqatlilik
Maxsus mehnatga
layoqatlilik
Kasbiy mehnatga
layoqatlilik
Umumiy mehnatga
layoqatlilik
unumdorligidan iborat. Uning sifati xodimning malakasi, kasb-koriga bog‘liq
bo‘lib, u mehnat unumdorligida namoyon bo‘ladi.
Inson resurslarining ijtimoiy mehnatning yuqori samarasini ta’minlaydigan,
mamlakatni
ijtimoiy-iqtisodiy
rivojlantirishning
optimal
imkoniyatini
ifodalaydigan, mehnat faoliyatiga muvofiq keladigan sharoitlar birligidir. Inson
resurslari mehnat qobiliyatlarining jamini (ularning miqdor va sifat jixatdan
munosabatlarini), ya’ni aloxida ishchining va jami ishchi kunining mehnat
faoliyatida qatnashish imkoniyatlarini ifodalaydi. Inson resurslarining mehnat
resurslaridan sifat jixatlari bo‘yicha farqi ham shunda.
Inson resurslari – zarur uquv-farosatga, bilim va maxoratga, ishlash
qobiliyati va malakasiga ega bo‘lgan jamiyat a’zolari, mehnat axlidir. Ularning
soni jamiyatdagi ishlab chiqaruvchi kuchlar qanday imkoniyatga ega ekanligini
belgilab beradi. Inson resurslari iqtisodiyotda mehnat bilan band bo‘lganlarni ham,
mehnat qilishlari mumkin bo‘lganlarni ham qamrab oladi. [2]
Har bir inson o‘zi tanlagan biror faoliyat sohasida ishlay olishi uchun
muayyan jismoniy va ma’naviy rivojlanish darajasiga ega bo‘lishi kerak. Jismoniy
rivojlanish darajasi bir tomonda, iqtisodiyotning ehtiyojlari bilan, ikkinchidan,
jamiyatning o‘z fuqarolari sog‘lig‘ini muhofaza qilish va mustahkamlashdan
manfaatdorligi bilan belgilanadi, chunki fuqorolar kishilik jamiyatining eng muhim
boyliklaridan biri hisoblanadi.
Ma’naviy rivojlanish darajasi deganda, umumta’lim va kasbiy bilimlar
hamda ko‘nikmalar, shaxsiy xususiyatlar tushuniladi. Bu xususiyatlar insonning
tanlagan faoliyat soxasida muvaffaqiyatli ishlashi uchun zarur shart hisoblanadi.
Insonning har ikkala sifati – jismoniy va ma’naviy rivojlanishi,
tasavvurlarining ahamiyati iqtisodiyot rivojlanib borishiga qarab o‘zgarib boradi.
Bu xol, o‘z navbatida, mehnat sohasidagi mavjud jaxon tamoyilini to‘liq aks
ettiradi, iqtisodiyotda va umuman, jamiyatda tez va chuqur o‘zgarishlar bo‘lib
turgan davrda, kishilardagi jismoniy va ma’naviy fazilatlarning roli, ayniqsa,
ortadi.
Qat’iy
markazlashgan holda iqtisodiyotni rejalashtirishdan bozor
munosabatlariga o‘tish mamlakat fuqarolarining turmush tarzida tub o‘zgarishlarni
yuzaga keltiradi. Bu jarayon o‘tish davrini o‘tgan barcha mamlakatlar uchun ham
ob’ektiv sabablarga ko‘ra, qiyin tarzda kechadi. Tajribalardan shu narsa aniqki,
umuman, jamiyat va xususan, har bir fuqaro agar isloxiy yangiliklarga tezroq
moslashib borsa, ijtimoiy-iqtisodiy o‘zgarishlar davrini muvaffaqiyatliroq o‘tadi.
Bu o‘rinda insonning jismoniy sifatlari ham, ma’naviy sifatlari ham ilgari xukmron
bo‘lgan bir tomonlama va qoloq xo‘jalik yuritish tizimidagiga qaraganda ko‘proq
namoyon bo‘ladi.
Markazlashgan rejalashtirish amalda insonga mehnat soxasida uning
tashabbus ko‘rsatishi, mustaqilligini namoyon qilishi, o‘ziga tabiat tomonidan
berilgan sog‘liqdan va uquv tufayli qo‘lga kiritgan bilimlaridan foydalanish
qobiliyatini to‘liq ishga solishiga juda kam imkoniyat qoldirgan edi. [3]
Bozor iqtisodiyoti esa, aksincha, insonning tashabbuskor va faol bo‘lishini
nazarda tutadi. Uning qanday yashashi o‘zining yangi iqtisodiy tizimga singib, u
bilan hamoxang bo‘lib ketish mahoratiga bog‘liq. Insonning jismoniy
imkoniyatlari, ma’lumotlilik darajasi, tajribasi qanchalik yuqori, u ma’naviy
jixatdan qanchalik etuk bo‘lsa, bu jarayon shunchalik muvaffaqiyatliroq kechadi.
Qaror topgan statistik amaliyotga ko‘ra, inson resurslari mehnatga qobiliyatli
yoshdagi mehnatga layoqatli fuqarolardan va mamlakat iqtisodiyotida ishlayotgan
yoshlar va mehnat qobiliyatidagi o‘rta yoshlilardan iborat.
Rivojlangan mamlakatlarda allaqachon «iqtisodiy jixatdan faol aholi»
tushunchasi qaror topgan. Xalqaro standartlarga muvofiq ularga mehnat bilan band
aholi va ish qidirayotgan ishsizlar kiradi. SHuningdek, «fuqarolik jihatidan
iqtisodiy faol aholi» tushunchasi ham tarqalgan bo‘lib, unga harbiy xizmatchilar
kiritilmaydi.
SHunday qilib, «inson resurslari» mazmuni jixatidan «iqtisodiy faol aholi»
tushunchasidan kengroq ma’noni anglatadi.
«Mehnat resurslari» bozor iqtisodiyoti sharoitida iqtisodiy rivojlantirish,
milliy iqtisodiyotda mahsulot ishlab chiqarish xajmini oshirish nuqtai nazaridan
katta ahamiyatga ega. Mamlakatda inson resurslari faolligini, sifatini oshirishga
muhim e’tibor berilmoqda. Ayniqsa, inson resurslarini to‘g‘ri joylashtirish, ularni
boshqarishni to‘g‘ri tashkil etish bu resurslar sifatini oshirish omilidir. Avtoritar
davlat iqtisodiyotda barcha narsalarni reja asosida boshqarishga intilgan.
«Mehnat resurslari» tushunchasi inson resurslariga butun borlig‘icha davlat
ta’sirini o‘tkazish uchun keng imkoniyat ochib beradigan xaqiqiy topilma bo‘ldi.
SHunga muvofiq statistik axborot shakllandi hamda hisobga olish va
rejalashtirishning muhim vositalaridan biri sifatida mehnat resurslari balansi ham
vujudga keldi. [4]
Biroq, yuqorida aytib o‘tilganlardan mazkur tushuncha bozor iqtisodiyoti
uchun yaroqsiz, degan xulosa kelib chiqmasligi lozim. Aksincha, bozor
iqtisodiyotining dastlabki qadamlari shuni ko‘rsatdiki, inson resurslari bozor
kategoriyalari tizimiga batamom singib bormoqda. Inson resurslarining axborotni
qamrab olishi undan mehnat bozorini davlat yo‘li bilan tartibga solishda samarali
vositasi sifatida foydalanish imkonini beradi.
SHunday qilib, inson resurslari iqtisodiyotda mehnat bilan bandlarni ham,
band bo‘lmagan, lekin mehnat qilishlari mumkin bo‘lganlarni ham qamrab oladi.
Boshqacha aytganda, inson resurslari real va saloxiyatli xodimlardan iborat.
Foydalanilgan adabiyotlar:
1.
Abduraxmonov Q.X., «Mehnat iqtisodiyoti» T.: «Mehnat» 2004.
2.
Abduraxmonov Q.X. va boshqalar «Davlat xizmati personalini
boshqarish» -T.: 2002.
3.
Abdug`aniev A., To`lametova Z. O`zbekistonning mehnat saloxiyati.-T.:
«Mehnat», 1998.
4.
Xudoyberganov Q.T. «Xodimlar menejmenti» Toshkent-2010.
Dostları ilə paylaş: |