Seçilmiş əsərləri

* * *

 

 

---

 

316

Diş  həkimi Müseyibin əlləri qızıl idi və bunu kiçikdən tutmuş böyüyəcən 

Bakının bütün stomatoloqları  təsdiq edirdi və bu stomatoloqların arasında,  əlbəttə, 

Müseyibi istəməyənlər də vardı, ona paxıllıq edən, onu gözügötürməyənlər də vardı, 

amma onlar da təsdiq edirdi ki, bəli, bu kürən və codxasiyyət adamın əlləri qızıldır 

və  hərgah diş  həkimliyi də vergiylədisə, Allah bu vergini birinci elə Müseyibə 

vermişdi. 

Müseyib Allaha inanan adam idi və sovet vaxtı düz on bir il – 1979-cu ildən 

1990-cı ilə, yəni, camaat Kommunist partiyasından qaçmağa başladığı vaxta qədər – 

işlədiyi poliklinikanın – Bakının  ən böyük stomatoloji poliklinikasının ilk partiya 

təşkilatının katibi oldu, amma o on bir ildə bir gün də olmadı ki, Müseyib 

anasındanqalma kiçik bir «Quran»ı pencəyinin döş cibində,– özü də sol tərəfdə – 

gəzdirməsin və  əlbəttə, o zaman partiya iclaslarına yığışan partiyaçı stomatoloqlar 

və poliklinika işçiləri ağıllarına gətirməzdilər ki, iclası aparan partkomun, yəni, 

Müseyibin cibində «Quran» var, amma, kim bilir, bəlkə o iclas iştirakçılarının 

özlərinin də arasında eləsi, yaxud elələri var idi ki, o da (onlar da) cibində 

(ciblərində) «Quran» gəzdirirdi, bunu kim biləcəkdi? o adamdan və o adamın 

Allahından başqa heç kim və bir dəfə (onda Qorbaçov hakimiyyətə  təzə  gəlmişdi, 

amma «perestroyka» hələ başlamamışdı) partiya iclası ateizmin təbliğinə  həsr 

olunmuşdu, məruzəçi də Müseyib idi və Müseyib məruzə etdikcə, dinin əleyhinə 

danışdıqca, Islamı xaçpərəstliyə, xaçpərəstliyi musəviliyə qatıb, hamısını ifşa 

etdikcə, Leninin «Din xalqlar üçün tiryəkdir»– kəlamını sitat gətirdikcə, tez-tez əlini 

pencəyinin sol yaxasına toxundururdu, ona elə  gəlirdi ki, cibindəki o balaca 

«Quran» indicə cibindən düşüb, qaçıb gedəcək. 

Hərdən Müseyibə elə  gəlirdi ki, sağ tərəfindəki o ağrı da əslində elə o partiya 

iclasından sonra başlamışdı, amma belə deyildi, o ağrı son ayların, uzaqbaşı, bu 

axırıncı bir ilin işi idi və nəhayət ki, bu gün səhər tezdən «Mersedes»i işə salıb sağ 

tərəfindəki o ağrıya görə Bakı Diaqnostika Mərkəzinə gedəndə, elə ilk yadına düşən, 

gözünün qabağına gələn də o uzaq illərin həmin o partiya iclası oldu və Müseyib 

qeyri-şüuri  əlini sol döşünə toxundurdu, amma iyul ayının o istisində, təbii ki, 

pencək  əynində deyildi və ümumiyyətlə, o balaca «Quran» daha o pencəyin sol 

cibində deyildi, çünki daha «Quran»ı gizlətməyə ehtiyac yox idi, Sovet Ittifaqı 

dağılıb getmişdi və indi Müseyibin evində  ən nəfis  şəkildə  nəşr olunmuş bir-

birindən gözəl «Quran»lar var idi, amma bu gün səhər tezdən ki, Müseyib 

«Mersedes»inə minib Bakı Diaqnostika Mərkəzinə gedirdi, heç xoşuna gəlməyən, 

nəinki xoşuna gəlməyən, bir andaca əməlli-başlı ürəyini qısan bir hissiyyat birdən-

birə onun bütün içini bürüdü: ona elə  gəldi ki, o zaman, ateizmə  həsr olunmuş o 

partiya iclasında onun pencəyinin sol tərəfində, cibində saxladığı, anasındanqalma o 

balaca «Quran», həqiqətən, cibindən düşüb qaçıb çıxıb, getmişdi... 

...həmişəlik getmişdi...