ETİK MƏDƏNİYYƏT Etik mədəniyyət şüur və bilik, məvcud olanlar haqda təsəvvürlər,
dəyərlər sistemi, əxlaqi davranış və münasibətlər,eləcə də insanların
mənəvi həyat və fəaliyyətinin birliyidir. O, insan və cəmiyyətin ruhi
inkişafdakı keyfiyyət və nailiyyətlərinin səviyyəsidir. Etik mədəniy
yətin əsasını insanların maraq, tələbat, bilik və xarakterdən ibarət
dəyərlər sistemi təşkil edir. Cəmiyyətin etik mədəniyyəti sosial-mədə
ni inkişaf və dövlət təhlükəsizliyinin mühüm şərtidir. İctimai şüur for
ması olan etik mədəniyyət insanların irsi keyfiyyət və tərbiyələrindən,
eləcə də bütövlükdə cəmiyyətin maddi rifahından asılıdır.
“Etika” sözünün yunan dilindən tərcüməsi adət, xasiyyət və meyl
mənasını verir və əxlaq , onun mənşəyi və inkişafı, insan davranışının
qayda və normaları, insanların ailəyə, bir-birinə, cəmiyyətə, vətəninə,
dövlətə və bəşəriyyətə münasibətdə vəzifələri haqqında təlimdir.
Bununla belə, etika iki ölçüdə nəzərdən keçirilir: insan davranışının
müəyyən norma və qaydalarının toplusu olan normativ etika və əxlaqın fəlsəfi nəzəriyyəsi olan metaetika kimi. Bir çox etik təlimlər
əxlaqı ya ilahi iradənin təzahürü, ya da insanın özünün yaradıcılığı
kimi qiymətləndirirlər.
Nəzəri etika ümumi sosial-mədəni proseslər və cəmiyyətdə əxlaqın
rolunu araşdırmaqla yanaşı, həm də ruhi fəaliyyətin, əxlaqi şüur,
əxlaqi dəyərlər və əxlaqi münasibətlərin təbiətini (mahiyyətini) tənqidi
təhlil edir. Etika elminin əsas vəzifəsi insan və cəmiyyətin mənəvi
problemlərini öyrənmək, insanların əxlaqını təkmilləşdirmək, Xeyir və
Şər məfhumları, mövcud həqiqətlər, insanların öz mənəvi seçimini
düzgün müəyyənləşdirməsi, onlardan doğan arzu və əməllər, həyat və
fəaliyyətdə pozitiv nəticələr əldə etmək haqqında düzgün anlayış,
təsəvvür və təfəkkür formalaşdırmaqdır. Dünya mədəniyyəttarixi
etikanın inkişafını müəyyən edən obyektiv qanunauyğunluqların aşkar
edilməsinə imkan verir. O, sübut edir ki, etik normalar uzun müddətli
tarixi dövr ərzində formalaşır.Onlar insanların tarixi tələbat və həyati
maraqlarını, eləcə də, bir çox nəsillərin dini və dünyəvi təcrübəsini
əks etdirir. Bu təcrübə əsasında etika, nəinki mənəvi prinsipləri
ümumiləşdirib sistemləşdirir, həm də onu elmi cəhətdən əsaslandırır.
62
Fuad Mammadov
KulturologİY» effckttvli havat va faaliyyata aparan vol
Etika ruhi-nəzəri fəaliyyətin maddi-praktik fəaliyyətdən ayrılması
nəticəsində, hələ sinifli quldarlıq cəmiyyəti dövründə, fəlsəfənin bir
hissəsi kimi yaranmışdır. Bu termin ilk dəfə elmi leksikona Aristotel
tərəfindən, insanların sosial praktik fəaliyyətində kortəbii formalaşıb,
gündəlik əxlaqi şüurdan fərqlənən, geniş və yüksək əxlaq təliminin
ifadəsi üçün daxil edilmişdi.
Quldarlıq, feodalizm, burjua, sosialist cəmiyyətlərində müxtəlif
sosium və fərdlərin etikası da fərqli olmuşdur. O, daim sosial mənşə,
dini səviyyə, sinif, qrup və şəxsi maraqlar, həyat tərzi və dəyərlər
sistemindən asılı olmuşdur. Təxəyyülə bağlı
yüksək aprior
prinsiplərin xas olduğu dini etikadan fərqli olaraq, dünyəvi etika -
tarixi hadisədir. O, davranış və təfəkkürün məkan və zaman üzrə
dəyişən,
ictimai quruluş, rəsmi ideologiya,
sinfi münasibətlər,
dəyərlər, maddi və sosial-siyasi həyat tərzinə uyğunlaşan, olduqca
mütəhərrik kateqoriyasıdır. Əxlaqı, hər şəraitdə mütləq olub, əbədi
həqiqətlərin məcmusu kimi
qəbul edən antik mütəfəkkirlər, onu
insanların ruhi və hissi həzzə olan təbii ehtiyacı(Epikur), “rifahın”
yüksək hissi ideyası(Platon), təlim və vərdişlə şərtlənən “intellektual”,
“iradi” və “vətəndaş xeyirxahlığı”(Aristotel) kimi nəzəriyyələrlə ifadə
edirdilər. Allaha məhəbbət və ilahi iradəni üstün tutan feodalizm
mütəfəkkirləri, insanı və insan idrakım başlıca dəyər kimi qəbul edən
İntibah və Maarifçilik dövr filosofları,
azadlıq və bərabərlik
ideyalarını təbliğ edən butjua cəmiyyəti, sosial ədalət ideyalarına
sadiq sosialist cəmiyyəti, insan iradəsi müstəqilliyi ideyalarına istinad
edən kapitalist cəmiyyəti öz etik təlimini yaratmışdır.
Etik dünyagörüşün dəyəri ondadır ki, o, həqiqətlər, insan və onun
həyatının mənası, insanların ailə, kollektiv və cəmiyyətdəki əxlaq
prinsipləri və davranış normaları haqqında
aksioloji ideyalar
formalaşdırır.
Xeyir və
Şər meyarlarının
qiymətləndirilməsi
kontekstində “nə etməli?” sualına cavab axtararaq, bəzi nəzəriyyələr
insan təbiətindən yox, əxlaqın sosial xarakterindən çıxış edirlər,
digərləri isə, əxlaqın ictimai şüur forması olduğunu unudub, “insan
təbiətini” ön plana çəkirlər. Etikanı, fərdlərin ehtiyac və tələbatları ilə
xeyirxahlığı arasındakı harmoniya vasitəsi kimi nəzərdən keçirən
Kant, mənəviyyatın qorunması üçün allahın mövcudluğu və ruhun
əbədiliyinin qəbul edilməsini zəruri hesab edirdi.
63
Fund Mommadov
Kulturologiva effektivli haval va foalivvato anaran vol