Азим сайланма
Yüklə 1,04 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Лабимда қотади энг буюк сўзлар, Бошимни чангаллаб инграйман ночор: Кўксимда турибди йўқолган кўзлар — Сурат парчалари қатору қатор. Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 63 Биров виждонини йиртди бепарво, Унут бурдалари кетдилар тўзиб. Шоир юрагини кўрдиму раво, Менинг кўксимдадир виждоннинг кўзи. Мендан қўрқиб яшар беимон шўрлик, Чўчийди қўшиқдан, ҳақпарвар сўздан, Покликни эзғилаб қилади кўрлик, Фақат қутилса бас йўқолган кўздан. Биров Ватанини бурдалаб отди Шуҳрату мағрурлик кечаларида. Ватаннинг кўзини мен излаб топдим Шеъриятнинг узун кўчаларидан. Биров майдалади сени, ҳақиқат, Қалбида тугабми курашнинг қўри. Кўзингдан айланай, ўтгин, марҳамат, Ҳақиқат, сенгадир кўксимнинг тўри! Бўлаклаб ташлади чегара тиғи, Минг рангга бўялиб титрайсан, Дунё. Талошдир танингнинг ҳамон ёғлиғи, Сарсон кўзинг менинг кўксимда аммо. Шунданми, куйладим гоҳ шод, гоҳ нолон, Эзгулик йўлида дарёдай оқдим. Ҳар битта сатримга Ҳақиқат, Виждон, Ишқ, Дунё, Ватаннинг кўзи-ла боқдим. Яна...Нима бўлди? Ҳовли дарчасин Биров қоқмоқдами, ё чертди ёмғир. Ёки эзгуликнинг қонли парчаси?... Ёраб, ким кўзини йўқотди, ахир!? Ким у ташқарида туртинган беҳол? Ҳайиқмай эшикни очгин. Кутаман. Сенга кўз керакми, мана, ола қол... Юракдан бир парча кесиб тутаман. ТЕАТР Бу ерда ўзлари учун йиғлашмас. Бу ерда йиғлатар бировнинг дарди. Бу ерда бировнинг ғами муқаддас, Бу ерда табаррук ўзганинг қадри. Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 64 Эски палто кийган, мангу пиёда Санъат бу саҳнада қилар қўзғолон. Юрак бахш этмоқчи булар дунёга, Қалбларга - хўрсинмоқ учун бир имкон. Бунда ўз бўйини ўлчайди замон - Орқага қайтдимми, кетдимми олға? Оқ чорлоқ қонига беланар ҳамон, Олчазор оралаб тақиллар болта. Асрлардан ошиб келар ул Мирзо - « Сизларга боқсин-да, кузларим туйсин! Майли, неваралар гувоҳ булсин, оҳ, Фарзанди падаркуш қайтадан суйсин!..» Бунда кезишади подшолар бебахт, Бетож бошларини чангаллаб, ҳорғин. Томоша залини эта бошлар забт Бир дард - Гулбаҳорнинг сочидай толган. Театр! Жонингни ўйламадинг ҳеч, Ёниб бормоқдасан! Бағрингда ёнган! Барча катта-кичик бинолар ҳар кеч, Сенга ҳавас билан боқишади жим. Ёлғончи дунёнинг ёлғонларидан, Таним музлаганда тугару сабрим, Театр, ё ҳақ, деб сенга келурман - Мени ёндира қол, бировнинг дарди! Сачраб уйғонади мудраган дилим, Семиз орзуларни парчалаб ташлар. Уйимга келаман! Ёзув столим, Театр, сен каби ловуллай бошлар . Санъат! Ўчмагайсан! Сен — мангу қуёш! Ахир, фидоларинг кўпдир дунёда! Бировнинг дардига бўлгани йўлдош Санъат кетиб борар пою пиёда... ҒАФУР ҒУЛОМ ҲАҚИДА ҲУЖЖАТЛИ ФАНТАЗИЯ Апрель. Олмаота. Тонготар. Жимлик. Бир енгил шаббода оқади равон. Машъум бу хабарни етказди кимдир — Деворга суянди Ғафур ал Ғулом. Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 65 Шоирга нима ҳам керак аслида? Эътибор, шон-шуҳрат унга бир хасдир. Боқиб диёрнинг бўйи-бастига, Халқини куйламоқ шарафи басдир. Деворга суянди Ғафур ал Ғулом, Радио мурватин беҳол буради. " Тошкентда... Зилзила... Бугун... Апрель... Тонг..." Шош, наҳот, елкангга кулфат қулади? Бир лаҳза эгилди оқарган боши, Бир лаҳза дилига кўчди қиёмат. Оқди... Оқаверди кўзидан ёши, Она юрт, бормисан соғу саломат? Шоир нима учун яшайди, ахир? У мангу ишонч-ла олади нафас — Балолар қанчалар топмасин тадбир Ватанни ўрнидан қўзғата олмас. Қозоқ осмонида булутлар семиз, Бўрдоқи қўйлардай юришар кезиб. ( Собит, эй Собит дўст, сен кўп хуштаъмиз, Аммо ғам кетди-ку юракни эзиб!") " Сен етим эмассан!"— бир пайт бўзлади Бу сағир дунёнинг силаб бошини. Келажак номидан ёниб сўзлади Ва Дунё жилмайди артиб ёшини. Шоирнинг умридан ахир, не маъни? У куйлар — қалбларда ловиллар қуёш. Баланд қўшиқларга руҳини элтгани, Овози бормикан ҳали ҳам, эй, Шош! Балки — қарилик-да — тилини боғлаб, Бўғзига кўндаланг йилларнинг тоши... Тошкент бор тарафга термилиб, қақшаб, Оқди... Оқаверди кўзидан ёши. У билар, йўқ, ўзбек эмасдир танҳо, Қалқиса елкасин тутади дўстлар. Наҳот, қалбда қолиб кетади аммо, Шундай кун Ватанга аталган сўзлар! ... Кейии у Тошкентда кезди пиёда — Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 66 Кўрганлар айтади — ғамгин, хаёлчан. Балки у ўйлаган шунда зиёда, Бедардлар узоқроқ яшашини ҳам. Балки ўйлагандир — қулаган ғишт — шеър, Аммо қўйилгани "Хамса"дай достон. (" Қайдасан юрагим — эй, мўйсафид шер, Наҳот, уни битмак бизларга армон!") У кезган хўрсиниб, кўзини артиб — Кўзларига қўнмиш не аччиқ гардлар?— Шоирни дунёдан олди-ку тортиб, Халқига айтмаган муқаддас дардлар. Балки сўнгга они у пичирлаган ( Биласиз, Муҳаррам ана, сиз гувоҳ): — Қувончу ғамини эшитсин олам, Табиат, ўзбекка шоир қил ато! Мен бир бола эдим — ўн олти ёшда, Бу даъват маъносин қайда чақмоғим? Ғафурнинг дўпписин қўндириб бошга Қаршидан чақнади шеърнинг чақмоғи. Демак, савол сизга, Абдулла Ориф! Зилзила тинчиди — кўнглингиз тўқми? Кўксимни бир вулқон бормоққа ёриб, Менга айтадиган гапингиз йўқми? ЁЗ 1 Дарёнинг қум қирғоқларида Яп-яланғоч ётар саратон... Мен қичқирдим қулоқларига: - Отинг нима? Мудрама! Уйғон! Қумли соҳил кетгунча уйқу... Қилт этмади саратон тани. Кўзни юмиб ётаверди у. У эринди исмин айтгани. 2 Туш. Саратон чопади кетмон. Юз-кўзидан оқиб борар тер. Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 67 Саратоним, жоним саратон, Сен исмингни менга айтиб бер. Қуёш ўзи минг-минг асрким, Ўт исмини йилларга ўймиш... Туш. Саратон кетмон чопар жим — У исмини унутиб қўймиш... КЎЧАДАН РЕПОРТАЖ Бу одамнинг икки қўлида икки қаппайган тўрхалта, рўзғоридан бошқа дунёни билмайди бу одам. Бу одам душман билан қувонгани учун дўстларининг ёнида ғамгин. Бу одамнинг бўлса, бир орзуси бор: Сурхон даштидаги кунгай тепада елкасини баҳор офтобига тутиб, эриб-эриб ухласам, дейди. Буниси уй қурди, машина олди, энди нима қиларини билмай ичади. Бу одам шошгани-шошган, орзуларнинг поёнига умри етмасмиш. Бу аёлнинг ранги сап-сариқ — бевафо эрини севади. Буниси лорсиллаб турибди — эрини ҳам, ўйнашини ҳам севади. Бу йигитнинг туриши виждон — фақат тан олади ҳақиқат тарозусини. Бу чолнинг кўзлари ловуллар, яшайди инқилоб оловини одамларга улашиб. Бу қизнинг юзига тикилсанг, нигоҳи типирчилар бўғзига пичоқ қадалган оҳудай. Бу қиз шаҳвониятнинг соғлиққа фойдаси ҳақида суҳбатлашишни яхши кўради. Буниси ҳамма яхшиларни яхши кўради. Бу қизчанинг қўллари ёрилган — номард кузнинг совуғидан қўрқмай пахта терипти-да яна, азамат! Бу боланинг кўзлари ўткир — тикилса келажакни кўради. Бу одам — қизчанинг ва боланинг отаси — " Пахта байрами"га кийиб чиқсин деб Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 68 байрамлик излайди фарзандларига. Буниси, аниқ, Бойсундан келган ( бошидаги гилам дўпписи гувоҳ) Ўтган машинага қўл кўтаради — поездга шошяпти. Поезд уни Бойсўнга олиб кетади... Бойсунда акам бор — дўст деб билади учратган одамини, Опам бор — ўн битта боланинг онаси — энг улкан орзуси Тошкентни кўрмоқ... Онам бор... Онам... мени соғинади. Дарвоқе, мен... Нега афтингиз бужмайди? Мендан хафа бўлманглар. Касбим шунақа: Сизга кимлигингизни очиқ айтишим керак. * * * Ўрдадаги кўприк устида Кузак билан келдим рўбарў. Қараб қолдим унинг юзига, Юрагимда минг оғриқ, минг ўй. Тош соҳиллар аро сирғаниб, Пойимизда оҳарди анҳор. Мен ўйладим, қайдадир ёниб Мени соғингувчи онам бор... Парча булут ётарди бежон Олисдаги фалак тоқида. Мен куз билан туриб ёнма-ён Хаёл сурдим онам ҳаҳида. Бир навбаҳор қуёшга кулиб, Чайқалганда сархуш далалар, Шиддатимдан қучоғи тўлиб, Олиб кетди мени жалалар. Мен ёш эдим. Тушунмасдим ҳеч Бу бахтми, ё ҳаёт зарбаси? Илғамадим онам кўзида Липиллаган хазон шарпасин. Мен — қўшиқнинг қудратин сезган, Ўзин даҳо билган болакай, Ногоҳ ҳижрон чақмоғи эзган Онамга ҳам кетдим қарамай. Танимасдим у пайт кузакни, Тирикликка — гулга эдим ўч. Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 69 Ўрдадаги кўприк устида Бугун ногоҳ унга келдим дуч. Шеър учунмас, волидам учун Кўзларимдан ёшим қуйилди. Сув ёқалаб, қўлида тугун — Онам келаётгандай туюлди... * * * Баҳор ўтди. Кўкда кўринмас булут, Ўримга чоғланиб сарғайди дала. Мен ўн кун яшадим ёнингда кулиб, Энди фурсат етди кетишга, она. Соҳиллар таҳдири — она-болалик. Ўртамизда дарё оққани-оққан. Она, кетаримда ғуборсиз кун ҳам Юзимизга ёмғир ёққани-ёққан... НАВОИЙ I Қудратингдан зралди олам, Етти кунда йўқдан қилдинг бор. Дариғ тутма меҳрингни мендан, Сўзсиз қолдим. Тангрим, сўз юбор. Сўз йўқ. Гарчи туғёнларимдан, Барча йўқлик тушар ларзага. Бир сўз бергил — мен яратаман, Бу оламни етти лаҳзада. II Қуёш бўлиб осмондан боқдинг, Зор қилдинг-ку, йўлингга — келгин! Мен ҳаммани оловда ёқдим, Фақат ўзим музладим, севгим... * * * Бу уйда яшашар бир-бирин пойлаб, Бунда эзгу туйғу қовжирар пинҳон. Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 70 Бунда фақат чарчоқ кезади яйраб. Бунда уваланиб боради инсон. Бунда бир бурчакда, тишлаб лабини, Теграсига боқар жиддий, бешафқат — Шу уйнинг бўлажак одил қотили, Шу уйнинг ўзида туғилган Нафрат. Нафратнинг қўлида ханжар — ухламас — Тун бўйи бир зарбга йиғар аламин. Ханжарни бош узра кўтарганда даст, Деразадан ошиб тушар аллаким. Аллаким Нафратнинг қўдидан тутар, Ёқасидан ушлаб шивирлар бстин. Ютоқар, аламни ичига ютар: — Бу уйни кечиргин, Нафрат, кечиргин!... — Сен кимсан, эмрандинг бунда бетоқат?.. Вайрона бўлмоққа маҳкум бу кулба — Кундуз шифти полга отар маломат, Тўрт девор айблайди бир-бирин тунда... Нафрат қароридан қайтмас — тўлғонар, Аммо таралади бир илиқ сеҳр. Уйнинг карахт қотган тили уйғонар: — Сен етиб келдингми, қувғинди Меҳр?... Беҳол суянади Нафрат жавонга... Жимлик. Тўрт девор жим. Шифт жим. Пол Меҳр иккиланиб чиқар балконга, Кутади..."Қолгин", деб айтмайди ҳеч ким. ЭСКИ ҚЎШИҚ Қоқилади ҳоргин отлар, Ғижирлайди арава. Ғилдираклар изи йўлда Тўзғиётган калава. Хуш қол, ёрим! Тақдир сени Менга кўрмади раво. Бу дунёнинг исми гулмас. Пулдунёдир бу дунё. Тўйинг бўлди, даранглади Чилдирмаю ноғора. Мен кўчангда бўзлаб кездим, Музлаб кездим —девона. Хуш қол, ёрим,чимматларинг Кўз ёшиингдан ҳўлдир-эй, Бировларга ёр бўлгунча Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 71 Ҳасратингда ўлдир-эй! Лочин эдим, армонларинг Қайирди қанотимни... ... Эрта тонгда аравага Қўшдим икки отимни. Манзил қайда? Сўрамагин, Йўқотдим мен ўзимни. Чангли йўлда ғилдиракнинг Изи каби тўзидим... * * * Қийналади офтобни кутиб Ёмғирларда ивиган шаҳар... ... Ухлаб қолдинг, йиғлаб, қон ютиб, Кўринганда уфқда саҳар. Мен тақдиримдан ҳеч нолимайман, Гар алмашди шомга тонгимни. Олиб келди бу оқшом билан Узоқларда қолган жонимни. Менинг сарсон умримга ойдин Ривож тилаб у чекди фиғон. Оёғини тавоф қилдим мен — Дунёда энг омадсиз ўғлон. У ҳеч нарса қилмади талаб, Минг ўргилди қошу кўзимдан. Унинг қаро сочларни силаб, Бу тун кечдим ҳатто ўзимдан. Ёмғир ёғди майда-майдалаб, Майда-майда бўлди юрагим. Тонг отгунча қайта-қайталаб, " Севасанми" дея сўрадим. Қийналади офтобни кутиб, Ёмғирларда ивиган шаҳар... ... Сен кетасан қайга қон ютиб, Мени қайга бошлайди саҳар? * * * Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 72 Мен йўқман. Ёлғонлар мени йўқотди. Чин гаплар севгимга қилмади карам. Нега чорраҳада тош каби қотдинг,— Энди сайр қилгин изғирин билан. Қўнғироқ чалмагин. Очмайди ҳеч ким, Эшик на жилмаяр, на у сўз билсин. Азизлик тахтидан тушган, азизим, Палтонгни сукунат қозиққа илсин. Ўт жонидан ўтар — бўзлайди чойнак, Дераза йиғлайди — ташқари туман. Телеэкранининг оғзини пойлаб, Энди қаҳва ичгин ёлғизлик билан. Соат бонг уради. Тун ярим... Ярим... Дил ярим — ғуссадан тўлмас ҳеч қачон... Зулматгоҳ хонанинг ичида, ёрим, Энди сезавергин ўзингни тобон. Ухлайсан. Не учун титрайди нафас? Яна "кел" дейсанми?... Чорлама. Мен йўқ. Мен йўқ. Энди менинг кўксимга эмас. Ёстиқнинг юзига ёшларингни тўк. Йўқ, йўқ, ишонмагин! Бу шеърдан тондим, Бу менинг ўзимга отганим — ўқдир. Ахир, бу дунёда мен сенсиз қолдим, Ҳатто дардлашмоққа ёлғизлик йўқдир... * * * Ҳар кеча хотиринг юракка қайтар, забт этар лаҳзада жону жисмимни. Ташқари чиқаман — кеча мунаввар... Шунда такрорлайман йиғлаб исмингни. Аммо ўртамизда бепоён кеча — юлдузлар ўртанган сокин бир хилқат. Ёлғизим, мабодо овозим етса, Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 73 ишонма... йиғлама... унутма фақат. * * * Энди шеър ёзмайман унга бағишлаб, Энди хаёлини ўйлаб йиғлайман. Ана, қорли кеча — оппоқ фаришта Бўсалар олмоқда азиз манглайдан. Энди мактублар ҳам битмайман — тамом! Занжирбанд қиламан телба қайғуни. Ана, қорли кеча — тўзғиган шайтон Олиб кетмоқдадир қучоқлаб уни. Наҳот, қачонлардир чиқади қуёш, Нурга йўғрилади бу совуқ дунё? Энди бу ҳаётим кетгунча бардош, Энди бу ҳаётим меники танҳо... СЕВГИ ҲАҚИДА УМИДБАХШ БАЛЛАДА Қуёш ботиб кетди. Туғилмоқда тун, Ҳали ўпилмаган — маъсум, бокира. Кўчада юрибман мен нима учун? Мен, ахир, ўлганман, мен бир хотира! Менга нима керак заминда? Ахир, Менга нима керак ташвишли олам! Мени судраб борар мусиқа — ғовур, Мени қучоғига олар ресторан. Ўлган одамларга сенмисан тирак, Яқин кел, улфатим, оқбадан шиша. Мени ташлаб кетди ўтмиш, келажак, Мендан айро тушди виждон, андиша. Кўм-кўк тутун ичра сузиб юрар зал, Ойнинг ёғдусидай куй оқар ҳазин. ... Худди хаёл каби солланиб гўзал, Рақс майдонида учиб юрган ким? Ногоҳ пайдо бўлар кўксимда юрак! Танимдан кўринмас кафанни юлиб, У қиздан бир қатра ҳаётми сўраб, Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 74 Унинг қаршисига бораман юриб... — Кечиринг, юзимга тикилиб боқманг, Мен асли ўлганман, кўзларим чирик... Қиз рақсга тушади, кулади шўх—шаън: — Кўриб турибман-ку, сиз тирик...Тирик! Қўлларим қанотга айланар гўё, Самода тўзғийди биз қолдирган из. Паноҳим, учяпмиз юлдузлар аро, Юлдузлар ичида энг гўзали — сиз! Менга ҳадя этиб жонимни такрор, Қиз жўнар уйига — қувончдан яшанаб... Мен кўча кезаман. Ёға бошлар қор, Оппоқ қўлчаларни елкамга ташлаб. Дўстларим оромин бузар телефон, Уйқусираб бари ғўлдирайди: "Ким?" Биров телефонга қичқирар шодон: — Табриклаб қўйинглар, дўстлар, тирилдим"! Менинг киндик қоним тўкилган юртда, Телеграфчи қиз ақлдан озди. Манов телба бўлиб қолган аппарат " Она, мен тирилдим" деган хат ёзди. Менинг атрофимда бўлса оппоқ қор, Менинг атрофимда туйғулар, ўйлар. Сокин шивирлайди: "Нима гапинг бор?"— Қадамим товшидан уйғонган уйлар. Биламан, бир уйда — оппоқ тўшакда Нурдай пок вужудин чойшабга кўмиб, Бир жувон ухлайди худодай якка, Балки мен ҳақимда ойдин туш кўриб. Бизнинг ўртамизда балки йиллар бор... Унинг орзулари қолганда қуриб, Мен олиб бораман қалбимда баҳор, Секин шивирлайман: "Келдим. Мен тирик!... * * * Билмадим, қаердан келар бу овоз, Гўё тун қўйнидан талпиниб нурга, Ярадор кабутар қилади парвоз — Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 75 " Севгилим, бир умр бўламиз бирга!" Эрингнинг куйлагин дорга осасан, Ечглари шалвираб чўзилар ерга. Нимани ўйлайсан? Нега қотасан?— " Севгилим, бир умр бўламиз бирга!" Бегона бу сочлар қоп-қора гулхан, Силасам, куйдириб отар хотирга. Мен ҳам эшитяпман, мен ўтдаман — " Севгилим, бир умр бўламиз бирга!" Бешикни қучоқлаб енгил ухлайсан, Тушингда бир ҳаёт — менгзайди шеърга. Кулиб такрорлайсан, кулиб тинглайсан: — Севгилим, бир умр бўламиз бирга! Умрдан гапирма. Унда айб йўқдир. Ўтган умр асов — кўнмас таҳрирга, Сен ҳозир чорлагин, ёшимни тўкдир: — Севшлим, бир умр бўламиз бирга! Айвон устунига суяниб оғир Боқасан: фалакда ёлгаз бир турна... Турна йиғладими, ёғдими ёмғир — " Севгилим, бир умр бўламиз бирга!... Бизни таъқиб қилар бу савдо мангу, Умримизни абад ўрайди нурга. Учрашсак, наҳотки, етим қолар у — " Севгилим, бир умр бўламиз бирга..." * * * Адашиб бораман бу тинч шаҳарга, Мени қаршилайди тераклар, толлар. Кўчани уйғотиб сокин саҳарда Қайгадир боради саҳархез чоллар. Баҳор кўчабоғда айланар синчков — Яшашга ким қобил?— ўтказар кўрик. Қуриган олмани кесади биров, Шундоқ кўз олдимда гуллайди ўрик. Ёлғиз чой ичаман. — Келинг, эй меҳмон! Қўлимни кўксимга қўяман: — Раҳмат! Биламан, илтифот озгина ёлғон, Аммо дилга ёқар бу содда шафқат. Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 76 Дўкончи жувонлар кулишар майин, Ҳазил тушунишар жиддий сўзимни. Кейин...Бир дераза ортидан — тайин!— Мен кўриб қоламан сенинг кўзингни. Учиб ўтиб кетар орадан йиллар... Бир куни мен сенга бераман савол: — Ёдингдами, ўша тинчгина шаҳар, Қатор-қатор терак, қатор-қатор тол? — Тол? Терак? Қаерда?— Ўйга толасан... Мен сени қийнамайман:— Эслагин бир бор Кўрмагансан, аммо эслаб қоласан, Терак қатор-қатор... Тол қатор-қатор... Аччиғинг чиқади:— Ҳар кун шу аҳвол! Ухлайман. Чироқни қўйсанг-чи тўсиб... " Қатор-қатор терак... Қатор-қатор тол..." Мен шеърлар ёзаман шу кеча ўксиб. * * * Сен ухлаяпсан. деразадан тушган ой нури судралиб-судралиб кўрпангга етар. Дунёдаги Энг Гўзал Аёл, ойнинг нурларига ўраниб ухла, ойнинг нурларини қучоқлаб ухла, мени соғинган лабларингни ойнинг лабларига босиб ухлагин... Мен бора олмайман. Юрак тўла тош. Айт, қачон вазнсиз бўлмоқлик мумкин? Қандай ой нурига айланса бўлар ва қачон ой нуридай сарғайган қўлларим қаро сочларингни силаб титрагай? Дунёдаги Энг Гўзал Аёл, наҳот, бир умр керак бўлса, ой нурига айланмоқ учун?.. ҲАЁТ ҚЎШИҒИ Боғ қўйнида икки дарахт — Бир-бирига интизор. Сен — бир дарахт, Мен — бир дарахт, Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 77 Куйиб-куйиб ўтдик, ёр. Аммо бахрр келганида Очилиш керак экан. Гулу мева, хазон бўлиб, Сочилиш керак экан. Шамолларга дилим ёрдим, Гул-япроқлар тилида. Ел кафтида олиб келган Ҳар шивиринг дилимда. Аммо баҳор келганида Очилиш керак экан. Гулу мева, хазон тўкиб, Сочилиш керак экан. Ерга боғлаб қўйилганман, Илдизим ер остида. Кечалари шовуллайман, Боқиб бўйи бастингта. Аммо, яшаш керак экан, Очилмоқ керак экан. Гулу мева, хазон тўкиб, Сочилмоқ керак экан. Бог қўйнида икки дарахт — Бир-бирига интизор. Сен — бир дарахт, Мен — бир дарахт, Куйиб-куйиб ўтдик, ёр! |