Şeyxül-islam Muhəmməd ibn Abdul Vahhab

iman gətirdim. Mən artıq müsəlmanlradanam!” – dedi. İndimi? Halbuki əvvəlcə 

Allaha qarşı çıxmış və fitnə-fəsad törədənlərdən olmuşdun! 

(Yunus, 90) 

 

Yəni  dənizə  batacağı  halda  iman  xeyr  vermir,  ölüm  anı  yaxınlaşan  zaman  iman  xeyr 

vermir.  

 

Zamanımızın  şirk  əhlinindən  olanların,    sufilərin,  rafizilərin  şirki  daimidir.  Həmçinin 

şeyxül-islam 

)

ﻰﻟﺎﻌﺗ ﷲ ﮫﻣﺣر

(

 öz “Kəşf  şühubət” adlı  kitabında  qeyd  edir ki, ilk  müşriklər 

saleh  kimsələrə,  mələklərə,  peyğəmbər  və  övliyalara  ibadət  edirdilər,  günümüzdəki 

müşriklər isə şərəfsiz və gühankar kimsələrə pərəstiş edirlər və özləri də etiraf edirlər, 

onlar – namaz qılmayan, oruc tutmayan, zinadan və başqa iyrənc hərəkətlərdən imtina 

etməyən  kəsləri  önəmli  şəxs  və  himayədar  adlandırırlar,  belə  ki,  onlar  üçün  heç  bir 

öhdəlik yoxdur, onların fikrincə, onlar üçün haram və halal yoxdur. Bu yalnız axmaqlar 

üçündür. Bəzi ölklələrdə Hindistan bölqələrində hətta inəyədə ibadət edənlər var, itə və 

eşşeyə.  Bununla yanaşı müşriklərin halı deyişmir, inəyə, bütlərə, salehlərə, övliyalara, 

daşlara,  ağaclara  ibadət  edənlərin  halı  birdir.  Onlar  hamısı  Allahdan  başqasına  ibadət 

edirlər,  və  bu  o  şirkdir  ki  Allah  onu  bağışlamır,  və  sahibini  tövbə  edib,  Allaha  ixlasla 

ibadət  etməsə  dünyasını  deyişənə  gədər,  Cəhənnəmə  əbədi  olaraq  daxil  edir  və 

əzablara əbədi olaraq düçar edir.  

Və  Əhli  Sünnə  iddia  edənlərin  vəzifəsi,  sələfiliyə  dəvət  edənlərin  ən  birinci  və 

əhəmiyətli  vacib  olan  dəvətləri,  Allah  qarşısında  məsuliyyətləri  muasir  hizbiya 

---

 

42

camaatlarından  fərqli  olaraq  ondan  ibarətdir  ki  insanlara  hansı  dövlətdə  olursa  olsun 

tövhid  və  şirk  məsələlırini  bəyən  etməkdir.  Lakin  təsuflar  olsun  onların  bəziləri 

qarşılarında  dəvət  olunanların  gecə  və  gündüz,  açıq-aydın  şirkə  məruz  qalmalarını 

görmürlər.  Və  deyirlər  ki,  biz  dəvətimizdə  insanlara  qarşı  mərhəmətli,  hikmətli 

olmalıyıq  ki,  onlar  bizdən  üz  döndərməsinlər.  Bəziləri  isə  dəvətlərinin  birinci 

mərhələsində,  o zaman  ki  dəvətləri və dərlsləri az saida insanlar  əhatə edirdi,   tövhid 

məsələlərini  izzah  edir  və  şirkdən  çekindirirdilər.  Lakin  onların  dəvətlərinin  dairəsi 

geniş  formatlı  olduğundan  sonra,  yəni  kütləvi  informasiya  vasitəsilə  din  barədə 

məqalələr  çap  etmək,  radio  və  televiziya  vasitəsilə  dərslər  sesləndirmək,  kitablar  çap 

etmək  və  onları  satış  məntəqələrində  yayımlamaq  fürsətinə  nail  olduğdan  sonra, 

dininin  əsasını  unudurlar.    Və  tövhid  və  şirkdən  danışmırlar.  Hətta  mescidlərdə 

minbərlərdən  bu  əsasa  dəvət  unudulub.  Və bu  əlbəttə  ki  peyğəmbər  (مﻠﺳ و ﮫﯾﻠﻋ ﷲ ﻰﻠﺻ) 

mənhəcinə  muxalifdir,  Əhli  Sünnə  dəvətçisi  şirk  haqda  heç  bir  zaman  susmamalıdır.  

Əgər dəvətçi dinin bu əsasını tərk ədərsə o gecə gündüz dəfələrlə tekrar etsə belə ki, o 

Əhli Sünnə dəvətçisidir, o Əhli Sünnədən olmur. O səbəbdən ki o sünnənin əsasını tərk 

edib  –  və  bu  tövhiddir.  Şirkdən  danşımayan,  onu  haqqda  susan,  şirk  əhlilə  yaxşı 

münasibətlər  bəsələməyə  dəvət  edən,  onlarla  yaxınlaşmağa,  onlara  kömək  etməyə 

dəvət edən, heçnə anlamayıb rəsul Allahın (مﻠﺳ و ﮫﯾﻠﻋ ﷲ ﻰﻠﺻ) getdiyi yolundan və etdiyi 

dəvətindən.  

 

 

رﻔﻐﺗﺳأ

 

 ﺎﻧﯾﺑﻧ ﻰﻠﻋ مّ ﻠﺳ و   ﻰﻠﺻ و نﯾﻣﻟﺎﻌﻟا بر ﷲ دﻣﺣﻟا ,مﻛﻟ و ﻲﻟ ﷲ

ﻣ

نﯾﻣﺟأ ﮫﺑﺣﺻ و ﮫﻟآ و دﻣﺣ  

 

 

1429 –cu il, Zülqaid

ə

 3.