-
çoxda gözəlliyivə öğsəklənmə
.
öqsələmə
öğsələmə. ösğələmək
.
əsrələmək
.
əsirmək
.
əsdirmək
.
öqsəmək
öğsəmək
. 1.
istəmək
.
sevinmək
.
özləmək
.
1
.
savaşmaq
.
1.
öğmək. şişirmək. tə‟rifləmək.
1.
yığmaq.
1.
öğmək.
oxşamaq.
-
o məni öğsədi
.
öqsəotu
öksəotu
.
burc.
HƏSƏN BƏY HADİ
TƏBRİZ
WWW.TURUZ.COM
öqsimək
öksimək
. 1.
kövrəlmək. köksünmək. tasalanmaq.
kədərlənmək. kəndini öksüz görüb qəribsinmək.
1.
arzulamaq. istəmək.
öqsunmək
öksünmək
.
oxsınmaq
. peşman olmaq.
-
o qılmış işinə
öksündi.
-
kid
in təlim ökündü: geyin
(sonra )
telim ökündü:
sonra çoxlu peşman oldu.
öqsük
öksük (
ə
< >
ö
)
əksik
.
üksük. əksik. az.
öqsüləmək
yarı yanmış odun. körüklənmiş odun. odu tutuşdurmaq
üçün nəfəslənmiş, yarı yanmış, qaralmış odun qoymaq.
qızışdırmaq. təhrik
edmək.
öqsüm
öksüm
.
arzu
.
murat
.
öqsümək
öksükmək
.
1
.
(
ə
< >
ö
)
əksikmək
. azalmaq. -
yer üzün,
yamğır suyi birlə yudu
\
kirlə çirki, ol yumaqdan öksüdi: azaldı.
əksildi
. 1
.
acı çəkmək. iztirab çəkmək. düçar olmaq.
1.
hünkür hünkür
.
hıçqırıqla
.
hökütmə vurub ağlamaq
. 1.
acımaq
.
öqsünmək
öksünmək
.
kədərlənmək
.
öqsürmə
öksürmə
. öksürüm. öksürük. öksürüş.
öqsürmək
öksürmək
.
( <
öq
.
ökkə
.
ökə: köks. sinə
).
ösgürmək.
yutalmaq. utalmaq. ökdən səs çıxarmaq.
ARIN
Türkcə Etimoloji Sözlük
WWW.TURUZ.NET
572
öqsürmək
öksürmək. ösgürmək
.
üksürmək.
göğsün, sinəsin
sökməyə çalışmaq. kavsırmaq. qağsırmaq.
öqsürmək
öksürmək. tıqsırmaq.
öqsürmək
öksürmək
.
yötgərmək. yötgürmək.
öqsürük
öksürük
.
1
.
öksürüm. öksürmə. öksürüş.
-
öksürüklü
tıksırığlı: ağar düşər. qalxar enər. mərizül hal.
1
.
ösgürük.
utal. yutal.
öqsürüq
-
incə öksürük
: sill,
vərəm ösgürüyü.
-
boğucu öksürük
,
bulaşıcı kəsəl: boğmaca.
öqsürüq
öksürük
.
çötəl.
öqsürüm
öksürüm
. öksürmə. öksürük. öksürüş.
öqsürüş
öksürüş
.öksürük. öksürüm. öksürmə.
öqsütmək
öksütmək
. 1
.
acıtmaq
.
acı çəktirmək. üzmək. iztirab
vermək.
1
.
əsgitmək.
öqsüz
öğsüz
.
öksüz
.
(ökü
olmayan
. qucaqsız, döşsüz, məməsiz
qalan cocuq).
sevgisiz. kişisiz. adamsız.
varissiz. -
öğsüz
barmaq
: adsız barmaq. baş barmaqdan dolayı dördüncü
barmaq.
-
öksüz yorğanı
: yoxsul
yorqanı
:
ağ
sarmaşıq
çeşiti
.
HƏSƏN BƏY HADİ
TƏBRİZ
WWW.TURUZ.COM
öqsüz
öksüz.
-
quyu dibi daşıl olur, öksüz gözü
yaşıl olur, ata
ana qoxulu, yar qoxusu başıl olur.
(
daşıl
:
daşlı. yaşıl
:
yaşlı
.
başıl
:
başlı. üstün
).
öqsüz
öksüz
.
1.
öq
.
ök
+
süz
(
sız
): yetim (
öqə. öq
)
(yenisey)
.
ağasız
.
məəllimsiz
.
öğrəncisiz
.
dəstəksiz
.
arxasız
.
1.
oluşumsuz
.
gəlişməyə əngəl durumu olan
.
1.
cocuğun yetişmə,
gəlişməsindəki önəminə görə, anası olmayan
(
ölən yaxud
ayrı olan
)
cocuqlara bu adlıq
(
sifət
)
verilir
.
1.
orta barmaqla
sərçə bağın orasındaki barmaq
.
1.
şaşqın. çaşqın. ağılsız.
avara.
1.
yetim.
1
.
ekiz. əkiz. yetim.
öqsüzlə
öksüzlə
.
yeddi ulduzdan araya gələn bir ulduz topluluğu.
-
öksüzlə yanı: doğu.
öqşə
ökşə
.
paşnə
.
öqtə
öğdə
.
1
. yarcaq. müfid.
1
. başaran. başarca. çaqğan.
usda.
öqtə
öğdə. ökdə.
usda. usla.
unğğan
.
üstün
.
çəpər
.
başarcanğ
.
öqtəçəpər
öğdəçəpər
. iş görən. işə pişən. usda.
öqtəçi
öğdəçi
.
öğəçi
.
nuxdəçi. nuxdədan. incəçi. inciçi.
ARIN
Türkcə Etimoloji Sözlük
WWW.TURUZ.NET
574
öqtən
öqdən
.
1.
ağıllı
.
bilincli
.
1.
batur
.
bağadur
.
qorxusuz
.
başına buyruq
.
qəhrəman
.
quvvətli
.
qəhrəman
.
quvvətli
.
öqtəşliq
öğdəşlik
.
oydaşlıq
. oybirlik. oybirlik
.
gördaşlıq.
düşdəşlik. fikirdaşlıq. ağıldaşlıq. qarındaşlıq. içdaşlıq.
sırdaşlıq. başdaşlıq. qafadaşlıq. könüldaşlıq. ağız bilrliyi.
tevafüq.
ittifaq.
öqtəşliqlə
öğdəşliklə
.
oydaşlıqla
. oybirliyi
ylə. gördaşlıqla.
düşdəşliklə. fikirdaşlıqla. ittifaqla. tevafüqlə.
öqtü
öğdü
.
övgü
.
övmə
.
mədihə
.
mədh
.
öqtü
öğtü
.
öğdü
.
övdü
.
1
.
öğtür.
mədh
.
övmə
.
ululama
.
1
.
övmə. alqış. tə‟rif.
-
bir
öğdü
de: bir tə‟rif de.
öqtül
öğdül
.
önğdül
.
mükafat
.
cayizə
.
-
qaşmaqda
yeldən öndül
alır
.
-
öğdül
at:
yarışa yarar at
.
öqtüm
öğdüm
.
1.
övülən
.
mədh
.
1.
önğdün
.
öncə
.
birinci
.
öqtürmək
öğtürmək
.
öktürmək
. 1.
öğdürmək. tə‟rifin edmək.
1.
yığdırmaq. toplatmaq. yığdırmaq.
-
para
öktürmək
: pul
toplatmaq.
öquz
öğüz
.
iyi. duraç. doğru. gözəl.
öqüc
öğüc
.
1.
çox
.
çoxluq
.
bolluq
.
1.
ağıl
.
us
.
bilinc
.
öqücü
öğücü
.
məddah
.
HƏSƏN BƏY HADİ
TƏBRİZ
WWW.TURUZ.COM
öqücü
öğücü
.
öğütçü
.
öğrətci
.
öğrətici
. yaxtıcı. yağıtçı. yarıtçı.
yartıçı. uyutçu. uyuçu. uyaçı. uyacıtçı. oyaçı. oyatçı.
qıtçı. payçı. yaracçı. yaratçı. yarıtçı. yantarçı. yantarıçı.
əkicçı. bəllicçı. bəlləkçı. bəsici. bəsləkçi. pəndçi. moizəçi.
ibrət verən. nəsihətçi.
öqül
öğül
. öğül. sitayiş
<
istəyiş.
öqül
öğül
.
ökül
.
1.
çox. artıq. böyük. yekə.
1.
sitayiş.
-
ökül
o
tanrıya ki böyükdü
.
1
. s
itayiş
<
istəyiş.
öqülən
öğülən
.
ödgülmüş
.
öğülmüş
.
başarılı
.
ödül almış
.
öqülqən
öqülgən
.
1.
artan. yığılan. çoxalan.
1.
öngül. şişən.
özsevər.
öqülləmək
öğülləmək
.
1.
çoxaltmaq. artırmaq. şişirmək. yığmaq.
-
mal davarın ökülləqıl: çoxalt.
-
bilim
öqül
, dad qazan. 1.
öğülləmək. sevilləmək. səvələmək. sayqılamaq.
ağırlamaq.
öqülli
öğülli
.
ökülli
.
1.
çoxlu. artıq olan. böyük. yekə.
1.
sevimli.
sevilmiş. situdə
.
öqülmək
ökülmək
. 1.
yığılmaq. toplanmaq.
-
hər yandan yardım
öküldü
. 1.
öğülmək
. öğülmək.
sevilmək. bəğnilmək.
sayqılanmaq.
-
oğlan ərlər öğüldü: tə‟riflədi.
ARIN
Türkcə Etimoloji Sözlük
WWW.TURUZ.NET
576
öqülmüş
öğülmüş
.
1
.
başarılı
.
dəstəkli
.
öğülməyə layiq
.
müəyyəd
.
təsdiq olmuş
.
1
.
başarılı
.
dəstəkli
.
öğülməyə layiq
.
müəyyəd
.
təsdiq olmuş
.
1
.
bəğənilmiş. sevilmiş. sevimli.
istəkli.
-
öğülmüş
kim,
döğülmüş
kim.
1
.
ödgülmüş
.
öğülən
.
başarılı
.
ödül almış
.
öqülmüş
öğülmüş
.
övülmüş
. bəğənilmiş. məqbul.
öqülti
öğüldi
.
öğünlü
. bəğənilmiş. tə'rifli.
-
öğündü
kişi.
öqüm ölü bolmaq
çox üzülmək. acı çəkmək.
kədərlənmək.
öqüm
öküm. öğüm
.
ögüm
.
1.
yığın. yığım.
-
bir
ögüm
topraq. bir
yana toplanmış topraq.
1.
oğuş. yumuq.
-
bir
öküm
yarmaq.
öqümək
ögümək
ökümək
. qusmaq.
öqün
ögün
.
ökün
.
1.
ökür. başqa. qeyr.
1.
artıq. daha.
-
səndən ökün istəməz könlüm.
1
.
övün. kərə. dəfə.
1.
qıyan
. pe
şman ol
.
ökünç
:
qussə
.
qəm
.
peşmanlıq
.
öküç bilən
:
peşmanlıqla
.
ökündi
:
peşman oldi
. 1.
öğə
.
kərə
.
dəfə
.
yön
. 1.
kəndinə dönüş
.
özə dönüş
. 1.
öyün
.
övün
.
1
.
yığın.
-
ögün
topraq.
-
ökün
kitab.
HƏSƏN BƏY HADİ
TƏBRİZ
WWW.TURUZ.COM
öqün
öğün
.
öğrün
.
öğə
.
çağa. qama. qaqa. qaqam. qəmə.
sürə. dövrə.
-
bir qama
iyiyə iydə dedilər, kişiyə iyid demiş,
varın yedilər.
öqünc
öğünc
.
öğünmə
.
övünc
.
övünmə
.
güvənc. güvənmə.
güvəniş. qıvanc
.
qıvanma. onur. mubahat. qurur. fəxr.
öqünc
öğünc
.
ökünc
.
öğüş
.
1.
acım. peşmanlıq. həsrət. əfsus.
-
ökünnc
qılmaq: peşmanlatmaq. özlətmək.
-
ökünc
qılın
etdiyin işdən arın.
1.
öğünmə. sevinc. iftixar.
-
bu işə öğünc
nə gərək.
-
belə öğüş kimsəyə buyrulmamış: qismət olmamış.
-
öküngücü
ümində artatur: özsevər, özün şişirən, himin,
dibin, şalvarına qoyur, artırır, sıçır.
1
. acı. kədər. üzüntü.
1
.
peşmanlığ.
1
. övünç. iftixar. övünmə gərəkçəsi. iftixar
vəsiləsi.
1
.
öc
.
hınc
. intiqam.
1
.
qınanc
.
qussə
.
qəm
.
peşmanlıq
.
1
.
öğünc. döğünc. acım. peşmanlıq.
nədamət.
Dostları ilə paylaş: |