Amid Səlimoğlu “Ruhilər”
Yüklə 1,85 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz
23 – Xoş getdin. Zakir mətbəxdən çıxaraq həyətə endi. Sabir də onun arxasıyca yola salmaq üçün həyətə çıxdı. – Sağ ol. – Zakir həyət qapısından çıxıb getdi. Sabir də həyətdə biraz var-gəl etdikdən sonra yenidən evə girdi. Nə edəcəyini heç cürə qərarlaşdıra bilmirdi. Çıxış yolu axtarsa da, qarışıq fikirlər içində itib batırdı. Zakirin dediyini etmək istəmirdi, ancaq başqa əlacı da yox kimi görsənirdi. *** Axşama kimi Yasəmən birtəhər dözmüş, Gülərlə ünsiyyət qurmamağa çalışmışdı. İşini tez bitirib evə getmək, bugün olanları yaddaşından silmək istəyirdi. Ona görə də, dayanmadan çalışırdı ki, işini tez bitirsin. Getmək vaxtı çatdığında isə həmişə olduğu kimi Fəridə xanımla oturub dərdləşmək belə istəməmişdi. Alacağı pulu aldıqdan sonra dərhal evinin yolunu tutmuşdu. Yasəmən kəndin mərkəzində avtobusdan enib dar yolla getməyə başladı. Fikirləşmək istəməsə də, təkrar olaraq, yaşadığı həyatı düşünür, içində kimlərisə asıb-kəsirdi. Gülərin sözlərini xatırlayır, qəhər boğsa da, özünü sıxıb saxlayırdı. Kiminsə onu dərdli görməsini istəmirdi. Bütün hirsini isə çiynindən Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 24 asdığı çantasına tökürdü. Dırnaqları ilə çantanın dəstəsindən elə tutmuşdu ki, sanki bu dəqiqə çantanı parçalayacaqdı. Sonunda evinə çatmışdı. Həyət qapısından içəri keçərək evə daxil oldu. Nə Sabir, nə də Rüfət gözə dəymirdi. Öz otağına keçərək çantanı əsəblə bir kənara tulladı. Yatağın üstünə oturaraq başını yerə dikdi. Düşünməkdən halı heç də yaxşı deyildi. Ağlamamaq üçün özünü güclə saxlayırdı. Ancaq başını qaldırıb şkafın üstünə qoyulmuş güzgüdə öz əksini görəndə hönkürtü ilə ağlamağa başladı. Bir əli ilə gözlərinin yaşını silir, bir əli ilə də ağzını tuturdu. Sabirlə Rüfətin onun səsini eşitməsini istəmirdi. Yasəmən durmadan ağlayırdı. Bütün hirsini, əsəbini, illərlə içinə yerləşdirdiyi acıları bir dəqiqənin içində gözlərindən çıxarmışdı. Sabir isə olanlardan xəbərsiz hamamda Rüfəti çimizdirirdi. Rüfəti yuyub dəsmalla qurutduqdan sonra hamamdan çıxaraq onu öz otağına apardı. Rüfəti yerinə uzandırdıqdan sonra mətbəxə gedirdi ki, yataq otağının yanından keçərkən Yasəməni gördü. – Gəlmisən? – Qapıya söykənərək dedi. – Hə. Biraz olar. – Yasəmən Sabirə heç nə bildirməmək üçün ayağa qalxaraq arxasını ona tərəf çevirdi. – Nəsə olub? – Sabir Yasəmənin səsindən şübhələnmişdi. Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 25 – Heç. Heç nə. Yorğunam biraz. – Yaxşı. Çay qoymuşam. Gəl bir stəkan iç. Yorğunluğunu alar. – Sabir Yasəmənin yalan dediyini başa düşmüşdü. Onu ilk görəndə gözlərinin şişdiyini sezmişdi. Mətbəxə girərək çay süzmək istədi, ancaq nə fikirləşdisə, mətbəxdən çıxıb həyətə düşdü. Telefonu çıxardaraq Zakirə zəng etdi. – Salam. Birazdan gələ bilərsən? Dediyini oturub bir də danışaq. – Yaxşı. Gələrəm. – Xəttin digər tərəfindən Zakirin səsi eşidildi. Sabir telefonu söndürüb cibinə qoydu. Başını qaldırıb göy üzünə baxdı. Sonra yenidən geri dönüb evə girdi. Yasəmən isə çoxdan əynini dəyişmişdi. Mətbəxdə çay süzmüş, divanda oturmuşdu. Sabirin mətbəxə girdiyini görüb ona baxdı. – Harda idin? – Heç. Zakirlə danışırdım. – Stula əyləşdi. – Niyə? Nəsə olub? – Yasəmən maraqla soruşdu. – Yox. Dedim gəl, danışaq. Görək, neynirik. – Razısan? – Əlindəki stəkanı nəlbəkiyə qoydu. – Başqa çarəm var? – Sabir gözlərini ondan qaçırmağa çalışırdı. Gözlərinə baxmaq istəmirdi. |