Çocuk Kalbi

KASIM
ARKADAŞIM GARRONE
4 Cuma
Bu iki günlük bir tatildi. Garrone’yi göremeden geçen bu iki gün bana çok
uzun  geldi.  Benim  Garrone’yi  çok  iyi  tanıdığım  ve  sevdiğim  gibi  herkes  de

---

onu sever ve sayar. Kendisine bir şey belli etmezler ama, hain çocuklar onu
hiç  sevmezler,  çünkü  Garrone  etrafındakilere  hainlik  yapılmasına  hiç  göz
yummaz.  Ne  zaman  büyük  bir  çocuk  bir  küçüğe  el  kaldıracak  olsa,  küçük
hemen:
– “Garrone!” diye bağırır, böylece büyük ona vuramaz.
Garrone’nin  babası  demiryollarında  makinisttir.  İki  yıl  boyunca  hasta
yattığı  için  Garrone  okula  geç  başlamış.  Çok  iyi  kalpli  bir  çocuktur.  Sınıfın
en  uzun  boylu  ve  en  kuvvetli  çocuğudur,  tek  eliyle  bir  sırayı  kaldırır,  hiç
durmadan  da  bir  şeyler  atıştırır.  Kendisinden  ne  istenirse  istensin,  kalem,
silgi,  kağıt,  çakı,  hemen  verir.  Okulda  ne  güler,  ne  de  konuşur.  Kendisi  için
pek dar olan sırasında sırtını kamburlaştırır, başını omuzlarının içine çeker ve
hiç kımıldamadan oturur. Ona baktığım zaman da:
–  “Seninle  dostuz,  değil  mi,  Enrico?”  dermiş  gibi  yarı  kapalı  gözleriyle
bana gülümserdi.
İri  ve  şişman  olduğu  için  ceketi,  pantolonu,  gömleği,  her  şey,  ona  çok  dar
ve  çok  kısa  gelirdi,  bu  da  beni  güldürürdü.  Pek  küçük  olduğu  için  başında
doğru dürüst durmayan şapkası, tıraşlı başı, koskocaman ayakkabıları ve her
zaman ip gibi bükülmüş bir kravatı vardı. Sevgili Garrone, seni sevmek için
bir  kez  yüzüne  bakmak  yeter.  Sınıfın  bütün  küçükleri  onunla  aynı  sırada
oturmak  isterlerdi.  Aritmetiği  çok  iyi  bilirdi.  Kitaplarını  kırmızı  deri  bir
kayışla tutturur ve omuzundan sallandırırdı. Sedef saplı bir bıçağı vardı, onu
geçen  yıl  askerlerin  talim  yaptığı  meydanda  bulmuştu.  Bir  gün  bu  bıçakla
oynarken parmağını kemiğe kadar kesti ama, okulda bundan kimsenin haberi
olmadı,  evde  de  annesini,  babasını  üzmemek  için  hiçbir  şey  belli  etmedi.
Bazen  şaka  yollu  bir  şey  söyler  ama,  bundan  kimse  incinmez.  Garrone  bir
şeyin  doğru,  gerçek  olduğunu  açıklarken  ona  “yalan  söylüyorsun”  derlerse,
kıyameti  koparır,  gözleri  ateş  saçar  ve  olan  gücüyle  sırayı  yumruklar.
Cumartesi sabahı, yol ortasında ağlayan birinci sınıftan bir çocuğa bir metelik
verdi,  çünkü  çocuk  parasını  elinden  kaptırmıştı,  bu  yüzden  de  defter
alamıyordu.
Garrone  üç  gündür  annesinin  yaş  günü  için  yazdığı  sekiz  sayfalık  bir
mektubun  kenarlarını  boya  kalemleriyle  süslemekle  meşguldü.  Sık  sık
okuldan oğlunu almaya gelen annesi de Garrone gibi, uzun boylu, şişman ve
oldukça sevimliydi. Öğretmen hep Garrone’ye bakar, yanından her geçişinde
de  sakin  bir  boğa  yavrusunu  okşar  gibi  onun  ensesini  okşar.  Onun  erkek  eli
gibi  kocaman  elini  sıkmak  çok  hoşuma  gider.  Bir  arkadaşının  hayatını
kurtarmak  için  tehlikeye  atılabileceğinden,  onu  korumak  için  kendini

---

öldürebileceğinden  o  kadar  eminim  ki.  Zaten  bu  onun  gözlerinden  de
okunuyor. Sesi her zaman homurdanma gibi çıktığı halde, o ses merhametli,
yumuşak bir kalpten gelir.