XAZONDEK SOCHILDI NECHA BOR TAQVIM
Xazondek sochildi necha bor taqvim,
Yurak ham to'kildi yaproqqa o'xshab.
Shamolda sovrildim, soylarda oqdim,
Sen hamon o'shasan, sen o'sha-o'sha.
Zulfing qo'ng'irog'i barmog'imdandir,
Dudog'ing gullatgan - birinchi bo'sa.
Endi u kunlarga etmoq gumondir,
Sen hamon o'shasan, sen o'sha-o'sha.
Seni quchib uxlab, yana tushimda -
Ko'rib uyg'onardim sog'inib, qo'msab.
Sizni kuylayman (she'rlar to'plami). Iqbol Mirzo
Meni mendan o'zga inson tushunmas...
Sen hamon o'shasan, sen o'sha-o'sha.
Kun sayin oramiz olis va olis,
Balki kutarsan ham xazonlar to'shab.
Sen hamon tiriksan, men esa yolg'iz...
Sen hamon o'shasan, sen o'sha-o'sha.
1992
DUNYO
Dunyo - chechan kampir. Ohista
Quyoshni chuvatib, qo'lqop to'qirdi.
Kuz edi. Izg'irin izg'irdi pastda,
Ettinchi qavatda o'qirdik.
Dunyo - qishloqi chol. Hassasi bilan,
Cho'g' istab titkilab o'ltirardi kul.
Ettinchi qavatda kun chiqdi birdan -
Ettinchi qavatga kirib keldi Gul.
Dunyo - keksa olim. Qoshlarin o'yib,
Hijjalab, sharhlardi Mirzo Bedilni.
Gul keldi. Sochildi firdavsning bo'yi,
Bahor isi tutdi xona va dilni.
Dunyo - nigohini yo'qotgan tolib,
Dunyo etti kunda esidan ozdi.
Yotoq devoriga chiziqlar tortib,
«Iqbol+Gul» deya yozdi!
Dunyo - sochlarini parda etgan qiz,
Hijob orqasida kulgani-kulgan.
Kulgan sayin badar ketaverar kuz,
Kulgan sari o'zi chulg'anar gulga.
Dunyo - yashin tushib, yonayotgan sham,
Kitob sahifasin ashklari bosdi,
Hattoki, baholar daftariga ham
«Iqbol+Gul» deya yozdi!
Dunyo - dunyoligin qiladi bir kun,
Vizillab uchadi ko'kko'zli yilon,
To'ng'izlar ko'rsatar balchiqli turqin,
Gullar xazon bo'lar, iqbollar yolg'on...
Dunyo - o'z yurtida adashgan sayyoh,
Sizni kuylayman (she'rlar to'plami). Iqbol Mirzo
Qo'msab, kokillarning anbar isini
Izlar Farg'onadan Qo'qongacha to
O'sha olis tushning xotirasini.
Dunyo - dunyodan yuz o'girgan darvish,
Na uyi bor uning, na borar yeri.
O'tsa, ko'zlariga uraverar nish
Devorga o'yilgan eng go'zal she'ri.
Dunyo - chechan kampir. Shoshmasdan
Bulutni tolchiviq bilan savardi.
Kuz edi. Odamlar izg'irdi pastda,
Ettinchi osmonda yashardik!
1992
AZA
Eshilib-buralib, yulqinar uzum,
Shamaloq barg aro mo'ltirar osmon.
Siyohrang rayhonlar yashirar ko'zin,
Ustunga yuz bosib, yig'laydi chopon.
Gezarib rangini yo'qotgan duvol,
Bostirma ostida nam tortar somon.
Daraxtga suyanar charchagan shamol,
Ustunga yuz bosib, yig'laydi chopon.
To'proq ko'chib ketgan, sho'rlangan tuproq,
So'rida yakandoz ezilgan yomon.
Xontaxta ustida sarg'aygan yaproq...
Ustunga yuz bosib, yig'laydi chopon.
Chumoli uyada parpiramas nur,
Qaldirg'och inida loy bo'lgan tug'yon.
Beshiktebratarlar mahzun tebranar...
Ustunga yuz bosib, yig'laydi chopon.
«Hech kim etolmaydi osmon toqiga...»2
Tirgakka tayanar munkaygan ayvon.
Ustun bo'lolmagan sohib haqqiga
Ustunga yuz bosib, yig'laydi chopon...
1993
2 G ‘ ulom A b d u lla satri.
Sizni kuylayman (she'rlar to'plami). Iqbol Mirzo
Dostları ilə paylaş: |