57
Qeyri-üzvi maddədən ilkin üzvi maddə yaradan və öz
orqanizmlərini heç bir va-
sitəçi olmadan quran orqanizmlərə (əsasən bitkilərə) avtotroflar və ya produsentlər
deyilir.Mineral komponentlərdən üzvi maddə sintez
edə bilməyən və öz orqanizm-
lərini qurmaq üçün produsentlərin yaratdığı üzvi maddədən istifadə etməyə məcbur
olan orqanizmlərə heteretroflar (başqaları ilə qidalanan) və ya konsumentlər (lat-
”konsumo”-istehlak edirəm) deyilir.Beləliklə,produsentlər və onlarla qidalanan
konsumentlər trofik zəncirin ilk iki həlqəsini təşkil edirlər.Lakin,bütün orqanizmlər
öz fizioloji təlabatını ödəmək üçün qidasında təkcə bitkilərdən deyil,eyni zamanda
digər heyvanların orqanizmindən (ətindən) də istifadə edə bilər.Belə olduqda,bu
heyvanlar ikinci qəbildən olan konsumentlər sayılırlar.Qida
zənciri bununla bitmə-
yə də bilər,ikinci sıra konsumentlər özləri də üçüncü qəbildən ilan konsumentlərin
qida mənbəyinə çevrilə bilər və s.
Qida zəncirləri nisbətən sadə və qısa (məs.ot-həşarat-qurbağa-ilan-yırtıcı quş)
ola bilər. Qida zəncirində hər bir həlqədəki orqanizm özündən əvvəlki orqanizmi
yeyir (qidalanır) və beləliklə də təbiətdə maddələr dövranının əsasını təşkil edən
enerji və maddənin zəncirvari ötürülməsi baş verir. Bir həlqədən digərinə
ötürülərkən enerjinin əsas hissəsi (80...90%) istilik şəklində səpələnir.Məhz, bu
səbəbdən də qida zəncirində həlqələrin sayı məhduddur və adətən 4...5-dən çox
olmur.
Müxtəlif trofik zəncirlər öz aralarında ümumi həlqələrlə bağlıdır və trofik şəbəkə
adlanan çox mürəkkəb sistem təşkil edirlər.
Qidalanma prosesində bütün trofik səviyyələrdə “tullantılar” əmələ gəlir.Yaşıl
bitkilər hər il qismən və ya tamamilə yarpaqlarını tökürlər.Orqanizmlərin bir his-
səsi bu və ya digər səbəblərdən məhv olur.Sonra isə yaranmış üzvi maddə hissə-
hissə və ya bütövlükdə yenisi ilə əvəz olunur.Bu əvəzləmə trofik zəncirin xüsusi
həlqəsi-redusentlərin (lat.”reduksio”-qaytarma) fəaliyyəti nəticəsində baş verir.Re-
dusentlər (bakteriyalar,göbələklər,xırda onurğasızlar və s.) öz həyat fəaliyyəti pro-
seslərində bütün trofik səviyyələrin produsent və konsumentlərinin üzvi qalıqlarını
mineral maddəyə qədər parçalayır.
Məsələn,torpağa daxil olan bitki qaliqlarının parçalanma məhsulu 45% oksi-
gen,42% hidrogen, 6,5% azot və 1,5% kül elementləri adlanan kalsium,sili-
sium,kalium və fosfordan ibarətdir.
Məlumdur ki,bütün üzvi maddələr müəyyən enerji miqdarına ekvivalentdir.De-
məli,biogeosenozda trofik zəncir eyni zamanda energetik zəncirdir.Yəni,Günəş
enerjisinin produsentlərdən digər həlqələrə ardıcıl və nizamlı şəkildə ötürülməsi-
dir.Maddənin ekvivalent olduğu enerjini üzvi maddənin kimyəvi rabitələrini qır-
maqla çıxarmaq olar.Bunun üçün də müəyyən enerji sərf etmək lazımdır.Akademik
S.S.Şvarts biogeosenozu “maddə və enerjini transformasiya edən maşın” adlandır-
mışdır.Aydındır ki,enerji iş görmək qabiliyyəti kimi müəyyən olunur və Coullarla
58
(C) və ya kiloCoullarla (kC) ölçülür.1q quru üzvi maddə 18,7kC enerjiyə,zülal və
yağlarla zəngin bitki toxumlarının 1q quru maddəsi 20,0kC,onurğalı heyvanların
1q quru maddəsi (əti) 23,5kC enerjiyə ekvivalentdir.
Konsumentlər produsentlərin üzvi maddəsi ilə qidalanaraq onlardan enerji alır
ki,bu da onların öz üzvi maddələrini yaratmasına,tənəffüsünə,istilik mübadiləsi-
nə,hərəkətə və s. sərf olunur.
Beləliklə,ekosistemdə daimi enerji axını və onun bir qida səviyyəsindən digərinə
ötürülməsi prosesi baş verir.Termodinamikanın ikinci qanununa görə,bu proses hər
sonrakı hılqədə enerjinin səpələnməsi ilə,yəni,enerji itkisi və entropiyanın artması
ilə müşayət olunur.Aydındır ki,bu itkilər fasiləsiz olaraq Günəşdən daxil olan ener-
ji hesabına kompensasiya olunur.
Ekosistemdə daim üzvi maddə yaranır və sərf olunur.Bu isə hər bir ekosistemin
müəyyən məhsuldarlığa malik olması deməkdir.Bu zaman məhsuldarlıq
dedikdə,biokütlənin yaranma sürəti,yəni vahid zaman kəsiyində yaranan maddənin
kütləsi nəzərdə tutulur.
Ekosistemin əsas və ya ilkin məhsuldarlığı Günəşin şüa enerjisinin produsent-
lər,yəni yaşıl bitkilər tərəfindən fotosintez prosesində mənimsənilməsinin sürəti ilə
müəyyən olunur.Məsələn,1ha meşə sahəsinin yaşıl bitkiləri il ərzində fotosintez
prosesində 10t üzvi maddə yaratmışdırsa,bu ümumi məhsuldarlıq adlanır.Lakin,öz
həyat fəaliyyəti prosesi zamanı bitkilər yaranmış üzvi maddənin bir hissəsini özlə-
rinin tənəffüsünə sərf edirlər və buna görə də vahid zamanda vahid səthə yığılmış
üzvi maddə (biokütlə) yaradılan üzvi maddədən az olur.Tənəffüsə sərf olunmuş üz-
vi maddə ilə yaradılan üzvi maddənin fərqinə ekosistemin faktiki və ya xalis məh-
suldarlığı deyilir.Konsumentlər isə xalis ilkin məhsuldarlıq hesabına üzvi maddə
yaradır və özləri qeyri-üzvi maddədən üzvi maddə sintez edə bilmədikləri üçün
onların məhsuldarlığı ikinci məhsuldarlıq adlanır.
Hesablamalara görə,1ha meşə sahəsi ildə orta hesabla 2,1x10
9
Günəş
enerjisi
qəbul edir.Lakin,il ərzində yaranmış bitki maddəsini yandırsaq,cəmi 1,1x10
6
kC
enerji alınır ki,bu da 0,5% təşkil edir.Bu isə fotosintetiklərin ilkin məhsuldarlığının
0,5%-i keçmədiyini göstərir.İkinci məhsuldarlıq daha az olur.Trofik zəncirin bir
həlqəsindən digərinə keçdikcə 90...99% enerji itirilir.Məsələn,gün ərzində 1m
2
səthdəki bitkilər 84kC enerjiyə ekvivalent maddə yaratmışlarsa,birinci
konsumentlərin məhsuldarlığı 8,4kC,ikinci konsumentlərin məhsuldarlığı isə
0,8kC-dan az olur.Hesablanmışdır ki,1kq mal ətinin yaranması üçün 70...90kq
yaşıl ot tələb olunur.
Ekosistemin cari və ümumi məhsuldarlığını da fərqləndirmək lazımdır.Eko-
sistemin bütün mövcudluğu dövründəki məhsuldarlığı ümumi məhsuldarlıq-
dır.Ekosistemin bir ildəki məhsuldarlığı isə cari məhsuldarlıq adlanır.Ekosistemin
59
məhsuldarlığı bir sıra amillərdən,ilk növbədə isə iqlim amillərindən (tempera-
tur,nəmlik və s.) asılıdır (Cədvəl 6.1).
Yerüstü ekosistemlərin ilkin illik məhsuldarlığı Cədvəl6.1.
Dostları ilə paylaş: