10
bodun, türk eli
) deb atalgan. Turkiy qavmlar esa
oğuz
(bu qavm
uyushmalari
säkiz oğuz, toquz oğuz
deyilgan),
uyğur, tatar
(
tatar, toquz tatar, otuz tatar
),
qarluq, qïpčaq, qïrqïz, basmïl
otlari bilan qayd etiladi. Ba’zan bular
bodun
so‘zi bilan birikma
shaklida ham qo‘llangan:
oğuz bodun, toquz oğuz bodunï,
qarluq bodun
, “mamlakat, yurt” tushunchasini
el
so‘zi
ifodalagan:
türk qïpčaq eli
singari. Muhimi, yozma manbalarda
turkiy til va uning dialektlari ana shu qavmlarning oti bilan
atog‘liq. Bu atamalar
til
so‘zi bilan ham qo‘shib ishlatilgan.
Masalan:
oğuz tili, uyğur tili
.
Endi turkiy (o‘zbek) tilning o‘tmishdagi otlarini yozma
yodgorliklar misolida ko‘rib chiqaylik.
Turkiy tilning o‘tmishda keng qo‘llanilgan otlaridan biri
türk
(
türkčä, türk tili
) atamasidir. Bu ot buddizmning VII–IX
asrlarga mansub “Maytri simit no‘m bitig” asarida qo‘llangan.
Chunonchi, asarda Partanarakshit Karnavajiki otli kishi uni
to‘xri (tohar) tilidan turk tiliga tarjima qilganligi qayd etiladi:
Dostları ilə paylaş: