Referat ishi qabullovchi: ass. Tursınov M


 Erning shakli  va uning o’lchamlari



Yüklə 246,4 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə5/8
tarix03.02.2022
ölçüsü246,4 Kb.
#52055
növüReferat
1   2   3   4   5   6   7   8
yer sayorasining umumiy qonuniyatlari va tushunchalari

3. Erning shakli  va uning o’lchamlari 

Yer  Quyosh  tizimidagi  uchinchi  sayyoradir.  U  Venera  va  Mars  sayyoralari 

oralig’ida  joylashgan.  Yerdan  Quyoshgacha  bo’lgan  o’rtacha  masofa  149,6 

mln.km. Mazkur  masofa  astronomik  birlik  sifatida qabul  qilingan. Yerning  orbita 

bo’ylab  o’rtacha  harakat  tezligi  sekundiga  29,8  km.ni  tashkil  qiladi.  Yer 

orbitasining  uzunligi  940  mln.km.  Yer  o’z  o’qi  atrofida  23,43  soatda  bir  martda 

aylanib chiqadi. 

       Yer yadrodan, mantiyadan va yer po’stidan iborat. Hozirgi malumotlarga  

binoan  erning  yadrosi  metalli  zarralarni  bir-biriga  urilishi  va  yopishishi  (asosan 

temir  zarralarining)  natijasida  hosil  bo’lgan.  Yer  tarkibida  engil  gazlardan  tortib 

og’ir  metallargacha  uchraydi.  Ammo  erning  tarkibi  hali  to’la  va  atroflicha 

o’rganilmagan.  Yerni  besh  foizini  tashkil  qilgan  yoqori  qismigina  yaxshi 

o’rganilgan. Yer po’stida quyidagi elementlar tarqalgan: O(47,2%), SiO

2

(27,6%), 



Al

2

(8,8%),  Fe(5,1%),  Ca(3,6%),  Na(2,64%),  K(2,6%),  Mg(2,1%),  H(0,15%), 



qolgan elementlar 0,21%-ni tashkil qiladi. Yerning o’rtacha zichligi 5,52 g/sm

3



F.N.Krasovskiy malumotlari bo’yicha Yerning o’lchamlari quyidagicha: 

Ekvatoryal radyos yoki katta yarim o’q - 6378,245 km. 




 

13 


Qutbiy radyos yoki kichik yarim o’q - 6356,863 km. 

O’rtacha radyos - 6371,110 km. 

Qutbiy siqiqlik - 1:298 yoki 21,36 km. 

Ekvatoryal siqiqlik - 1:30000yoki 213 m. 

Meridyan uzunligi - 40008,550 km. 

Ekvator uzunligi - 40075,696 km. 

Yer yozasining maydoni- 510083000 km

2

 



Yerning hajmi - 1,083 x 10

12

 km



3

.Yer yozasining 71%-ni okeanlar va 29%-ni 

quruqlik tashkil qiladi. Yer yozasida hozirgi paytda to’rtta okean ajratiladi: Tinch, 

Atlantika, Xind va Shimoliy Muz okeanlari, keyingi paytlarda Antarktida materigi 

atrofida  janubiy  okean  ham  ajratilmoqda.  quruqlik  oltita  materik  va  qitalardan 

iborat.  Materiklar:  Evrosiyo,  Afrika,  Shimoliy  Amerika,  Janubiy  Amerika, 

Antarktida,  Avstraliya.  qitalar:  Osiyo,  Amerika,  Afrika,  Antarktida,  Evropa, 

Avstraliya. 

 

Yer  yozasining  eng  baland  nuqtasi  Jomolungma  tog’i  hisoblanadi  (8848m). 



Dunyo okeanining eng past nuqtasi Tinch okeanidagi Maryana cho’kmasi bo’lib, 

uning  chuqurligi  11022  m.  quruqlikdagi  eng  past  nuqta  O’lik  dengizi  sathi 

hisoblanadi,  u  okean  sathidan  405  m.  pastda  joylashgan.  quruqlikning  o’rtacha 

balandligi 875 m. Dunyo okeanining o’rtacha chuqurligi esa 3790 m. 

Quruqlikning  katta  qismi  shimoliy  yarim  sharda,  Dunyo  okeanining  katta 

qismi janubiy yarim sharda joylashgan. Hamma qitalar Antarktidadan tashqari juft-

juft  bo’lib  joylashgan.  Shimoliy  va  janubiy  Amerika,  Evropa-Afrika,  Osiyo-

Avstraliya. Hamma materiklar (Antarktidadan tashqari) janub tomon torayib boradi 

va uchburchak shakliga ega. 

Yer  yozasi  qarama-qarshi  (antipodal)  tuzilishga  ega.  Janubiy  qutbdagi 

quruqlikka  shimoliy  qutbdagi  suvlik  to’g’ri  keladi,  Janubiy  yarim  shardagi 

suvlikka shimoliy  yarim shardagi quruqlik to’g’ri keladi. Sharqiy  yarim sharning 

katta qismi quruqlikdan, g’arbiy yarim sharning katta qismi esa suvlikdan iborat.  



 

14 


Yerning  shakli  qanday  degan  muammo  qadimdan  olimlarni  qiziqtirib  kelgan. 

Yerning  shaklini  yassi,  yapaloq,  tekis,  qabariq,  doirasimon,  sharsimon  degan 

fikrlar asta–sekin malumotlar yig’ilishi bilan vujudga kelgan. 

Yerning  shakli  sharsimon  ekanligini  miloddan  avval  IV  asrda  Aristotel 

tomonidan  isbotlangan.  Mazkur  g’oya  XVII  asrgacha  fanda  hukm  surib  keldi. 

qadimgi olimlar Yerning sharsimon ekanligini quyidagi dalillar bilan isbotlashgan: 

-  Qirg’oqqa  yaqinlashayotgan  kemaning  avval  tepa  qismi  (machtasi)  so’ng 

o’rta qismi oxiri pastki qismining ko’rinishi. Yer yassi, tekis bo’lganda kemaning 

hamma tomoni birdan ko’rinar edi; 

- Qirg’oqdan uzoqlashayotgan kemani dastlab pastki qismini so’ngra o’rta va 

yoqori qismini ko’zdan g’oyib bo’lishi; 

-  Tog’larga  yaqinlashib  kelganda  dastlab  tog’  tepalari,  so’ngra  tog’  etaklari 

ko’rinadi; 

-  Oy  tutilganda  Yerning  unga  tushadigan  soyasi  har  doim  to’g’ri  doiraning 

bir qismi shaklida bo’lishi; 

-  Quyosh  chiqayotganda  dastlab  tog’larning  tepasini  yoritishi.  Quyosh 

botgandan keyin ham malum vaqt davomida tog’ cho’qqilarini yoritilib turishi, Yer 

yozasi yassi bo’lsa, tog’lar etagidan tepasigacha barobar yoritilgan bo’lar edi; 

-  Meridyan  bo’ylab  shimoldan  janubga  yoki  janubdan  shimolga  qarab 

yorilganda  yolduzlar  o’rnining  o’zgarishi.  Shimoliy  yarim  sharda  biz  Katta  ayiq 

yolduzlar turkumini va qutb yolduzini ko’ramiz. Janubga borgan sari bu yolduzlar 

pasayib boradi. Osmonning janub tomonida boshqa yolduzlar ko’rinadi. Ekvatorga 

borganda qutb yolduzi ko’rinmay qoladi, Janubiy But yolduzi paydo bo’ladi; 

- balandga ko’tarilgan sari ufqning kengayib borishi; 

-  Dunyo  aylana  sayohatlarda  bir  tomonga  qarab  ketib  ikkinchi  tomondan 

kelinishi; 

-  tongning  sharqdan  boshlanib  kelishi.  Agar  Yer  yassi,  tekis  bo’lganda 

hamma joyda tong barobar otar edi; 




 

15 


-  ochiq  joyda  masalan,  ko’lning  qarama-qarshi  tomonida  joylashgan  ko’p 

qavatli  uylarning  yer  yozasi  qabariq  bo’lganligi  tufayli  uning  poydevoridan 

boshlab emas, balki ma’lum baland qismidan yoqorisi ko’rinadi. 

XVII asrga qadar olimlar Yerni shar shaklida deb tasavvur qilishgan. Ammo 

keyinchalik  Yerning qutblari  siqilgan va  ekvator  atrofida  qavariq  yani shar  emas, 

balki  Yerning  ekvator  tekisligidagi  radyosi  Yer  o’qining  yarmidan  uzunroq 

bo’lgan  ellipsoid  yoki  sferoid  degan  fikrlar  paydo  bo’ldi.  Yerning  Ellipsoid 

ekanligini isbot etuvchi asosiy dalillar quyidagilar: 

a)  o’rtacha  kengliklarda  to’g’rilangan  mayatnikli  soat  ekvatorga  yoki  qutb 

o’lkalariga  keltirilsa,  ekvatorda  orqada  qoladi,  qutblarda  oldin  ketadi. 

Mayatnikning  bir  tebranish  davri  og’irlik  kuchining  tezlanishiga  bog’liq 

bo’lganidan,  mayatnik  tebranishining  sekinlashishi  og’irlik  kuchining 

kamayganini, mayatnik tebranishining tezlashishi esa og’irlik kuchining ortganini 

ko’rsatadi. qutbdan ekvatorga borgan sari markazdan qochish kuchi orta borishini 

hisobga  olganda,  mayatniklarning  tebranishida  kuzatilgan  o’zgarishlarga  sabab, 

ekvatorda Yer yozasining har qanday nuqtasi, qutbdagiga nisbatan Yer markazidan 

uzoqroqda turadi (yani tortish markazidan); 

b)  Meridyanning  1

0

li  markaziy  burchakka  to’g’ri  keladigan  yoyi  ekvatoryal 



kengliklardagiga nisbatan yoqori geografik kengliklarda uzunroq (ekvatorda 110,6 

km., 80


sh.k., 111,7 km.), chunki sferoidda yoyning egriligi ekvator yaqinidagiga 

qaraganda qutb yaqinidan kichikroq. 

Hozirgi  paytda  Yerning  shaklini  bir  necha  varyantlari  bor.  Chunki  Yerni 

shakli  bu  qandaydir  manoda  umumlashgan  tushunchadir.  Shuning  uchun  Yerni 

shaklini bir necha taxminlari bor: sfera, ellipsoid, uch o’qli ellipsoid, geoid. 

Sferoid  –  Yerning  shaklini  umumiy  va  yirik  ko’rinishi.  Bunda  Yer  bitta 

aylanish  o’qiga  va  ekvatoryal  simmetrik  tekislikka  ega.  Sferoid  aniq  ifodalangan 

simmetriya  o’qiga  ega  emas,  uning  hamma  o’qlari  bir  xildir.  Shuning  uchun  yer 

shaklini  sferoid  ko’rinishi  Yerning  haqiqiy  shakliga  o’xshamaydi.  Bu 




 

16 


nomuvofiqlik 

geografik 

qobiqning 

yozamala 

tuzilishini 

o’rganganda 

mintaqalarning aniq ifodalanishida aks etadi. 

Ellipsoid  –  asosiy  o’q  aniq  ifodalangan,  ekvatoryal  simmetriya  tekisligi 

mavjud,  meridional  tekisliklar  ham  aniq  ifodalangan.  Yerning  bu  ko’rinishi  oliy 

geodeziyada  koordinatalarni  hisoblashda,  kartografik  andozalarni  tuzishda 

ishlatiladi.  Ellipsoidning  yarim  o’qlari  orasidagi  farq  21  km.  Katta  yarim  o’q  – 

6378,16 km., kichik yarim o’q – 6356,77 km., ekstsentrisitet – 1/298,25. 

Uch  o’qli  ellipsoid  –  Yerning  ekvatoryal  kesimi  ham  ellips  shakliga  ega 

ekanligi  aniqlangan.  Bunda  yarim  o’qlar  farqi  bor  yo’g’i  200  m.  atrofida. 

Ekstsentrisitet  esa  1/30000.  Yerning  bu  ko’rinishi  geografik  tadqiqodlarda 

umuman foydalanilmaydi. 

Geoid – Yersimon shakl degan manoni bildiradi. Geoid – Dunyo okeanining 

o’rtacha sathiga mos keladigan yoza sathi bo’lib, bu yozada og’irlik kuchi bir xil 

qiymatga ega. Bu yozada jismlarning o’z-o’zidan gorizontal siljishi mumkin emas, 

yani mazkur yoza gorizontal holatdadir. 

Yerning  shakli  va  kattaligi  muhim  geografik  ahamiyatga  ega.  U  quyidagi 

holatlarda namoyon bo’ladi: 

- Quyosh nurlari Yerning sharsimon yozasiga turli joylarda turlicha burchak 

bilan tushadi, mazkur tushish burchaklari qutblarga tomon kamayib boradi.  

- Yer yozasining isitilish surati ekvatordan qutblar tomon kamayib boradi. Bu 

esa issiqlik taqsimotida va iqlimlarda aks etadi. Yononlar qadimda yoqori va quyi 

geografik  kengliklarning  sharoitini  bilmasdanoq  faqatgina  sharning  yoritilish 

sharoitini asos qilib Yerni iqlimlarga ajratishgan. 

-  Yerning  sharsimonligi  uning  aylanishi  bilan  birgalikda  Quyosh  nurlari 

tushadigan joylarda zonallikni shaklanishiga sabab bo’ladi; 

-  Yerning  shar  shaklida  ekanligi  uning  Quyosh  nuri  bilan  yoritilgan  va 

yoritilmagan  qismlarga  bo’linishiga  sabab  bo’ladi  (kecha  va  kunduz).  Bu  esa 

Yerning issiqlik meyoriga tasir ko’rsatadi; 



 

17 


-  geodezik,  kartografik  va  gravimetrik  ishlar  uchun  ellipsoidning  aniq 

o’lchamlarini bilish zarur; 

-  Yerning  kattaligini asosiy  geografik  ahamiyati  shundaki, Yer  tortish  kuchi 

tufayli o’z atrofida atmosferani ushlab turadi. 

Quyosh  tizimida  9  ta  sayyora  mavjud.  Quyosh  atrofida  aylanadigan  va 

Quyoshdan  kelayotgan  yorug’likning  aks  etishi  bilan  ko’rinadigan  sharsimon 

sovuq osmon jismlari sayyoralar (planetalar) deb ataladi. Katta sayyoralar atrofida 

aylanadigan  kichik  sayyoralar  yo’ldoshlar  deb  ataladi.  Quyosh  tizimidagi 

sayyoralar va ularning yo’ldoshlari haqidagi malumotlar 1-jadvalda keltirilgan. 

Sayyoralar Quyosh atrofida aylanib, harakat qilganida (yo’ldosh esa sayyora 

atrofida  aylanib  harakat  qilganida)  hosil  bo’ladigan  berk  egri  chiziq  orbita  deb 

ataladi.  Sayyoralarning  Quyoshga  eng  yaqin  kelgandagi  va  undan  eng  uzoqqa 

ketgandagi  masofalar  ayirmasining  shu  masofalar  yig’indisiga  nisbati 

ekstsentrisitet deb ataladi (1). Ekstsentrisitet orbita shaklining aylanadan qanchalik 

farq  qilishini  ko’rsatuvchi  miqdordir.  Yer  orbitasi  tekisligiga  to’g’ri  keluvchi 

tekislik  Ekliptika  deb  ataladi.    Har  qanday  jismning  sayyora  (yoki  yolduz)ning 

tortish  kuchini  engib,  undan  butunlay  ketib  qolishi  uchun  zarur  bo’lgan  tezlik 

qochish tezligi deb ataladi. 

Quyosh tizimidagi sayyoralar ikki guruhga bo’linadi: 

a) Yer guruhidagi sayyoralar (Merkuriy, Venera, Yer, Mars); 

b) ulkan sayyoralar (Yopiter, Saturn, Uran, Neptun, Pluton) . 

 Merkuriy.  Quyoshga  eng  yaqin  va  eng  kichik  sayyora.  Merkuriyning 

og’irligi  Yernikidan  20  barobar  kam.  U  Quyoshga  yaqinligi  tufayli  Quyosh 

tomonidan kuchli tortiladi. Merkuriy Quyosh atrofida 88 Yer sutkasi davomida bir 

marta  aylanib  chiqadi,  ammo  o’z  o’qi  atrofida  juda  sekin  aylanadi.  Shu  tufayli 

uning bir  tomoni uzoq  vaqt  Quyosh  tomonidan  kuchli qizdirilsa, bir tomoni  uzoq 

vaqt mobaynida kuchli soviydi. Shuning uchun yoritilib turgan qismida harorat   -

4200C, qorongi tomonida esa – 2400C, oqibatda sutkalik xaroratlar farqi juda katta 




 

18 


bo’lgani  uchun  kuchli  nurash  jarayoni  ro’y  beradi.  Merkuriy  massasining  va 

og’irlik  kuchining  kamligi  tufayli  uning  ichki  qismidan  chiqayotgan  gazlar  tezda 

fazoga uchib ketadi. Merkuriy atmosferasida azot, is gazi, atomar vodorod, argon 

va neon borligi aniklangan.  

 Venera.  Kattaligi,  og’irligi  va  zichligi  jihatidan  Yerga  yaqin  turadi.  Venera 

ham  gazlarni  ushlab  tura  oladigan  miqdorda  og’irlik  kuchiga  va  bosimi  27  atm. 

bo’lgan zich atmosfera bilan o’ralgan. 

Venera  atmosferasi  asosan  is  gazidan  iborat  (93-97%),  kislorod  juda  kam 

(0,1%),  azot  esa 2% atrofida. Venera  atmosferasining  eng  yoqori  qismlari  atomar 

vodoroddan  iborat.  Venera  atmosferasi  -4000S  gacha  qizib  ketadi,  chunki  u 

Quyoshga yaqin. 

       Yer.  Quyosh  tizimidagi  uchinchi  sayyora  hisoblanadi.  Bu  yerda  biz 

Yerning yo’ldoshi bo’lgan Oyni tavsifini keltiramiz. 

        Oy.  Yerga  eng  yaqin  yirik  osmon  jismi.  Yer  atrofida  ekliptik  orbita 

bo’ylab  aylanadi.  Dyametri  3476  km,  og’irligi  Yer  og’irligidan  81,5  marta  kam. 

Oy  yozasida  harorat  kunduzi  -1200C,  kechasi  –  4000C.  Oyning  markaziga  qarab 

harorat  ortib  boradi.  Oyning  ichki  tuzilishi  quyidagi  qismlardan  iborat:  yadro, 

mantiya  (1000-1100  km),  oy  po’sti  (55-56  km).  Oy  yadrosi  harorati  15000C 

bo’lgan  erigan  moddalardan  tashkil  topgan.  Oyning  yoshi  4,6  mlrd.  yil.  Oyda 

marganets, kremniy, kaltsiy, titan, temir, bazalt, dala shpati mavjud. 

Oy  mustaqil  osmon  jismidir.  Oyda  atmosfera  yo’qligi  tufayli  uning  yozasi 

Yerdan yaxshi ko’rinadi. Oyning o’rganilish tarixi ikki davrga bo’linadi: tokosmik 

va  kosmik.  Tokosmik  davrda  Oy  teleskoplar  yordamida  o’rganilgan.  Galiley 

birinchi bo’lib  Oy  yozasida kraterlarlar  va  dengizlar  borligini aniqlagan.  Kosmik 

davr  XX  asrning  60-yillaridan  boshlandi.  Bu  davrda  Oy  tabyatini  o’rganishning 

asosiy natijalari quyidagilardan iborat: 




 

19 


-  Oy  yuzasida  1969  yildan  boshlab  inson  tomonidan  tadqiqod  ishlari  olib 

borila  boshlagan.  1969  yili  Amerikalik  fazogirlar  Oyga  qo’nib  tadqiqod  olib 

borishdi; 

- Oydagi tog’ jinslari magmatik yo’l bilan hosil bo’lgan. Ularning yoshi 4,6-

3,16 mlrd. yil; 

-  Quyosh  tizimi  paydo  bo’lgandan  beri  Oy  mustaqil  osmon  jismi  sifatida 

faoliyat ko’rsatib kelayotlanligi aniqlandi; 

-  Oydagi  kraterlarning  ko’pchiligining  kelib  chiqishi    kosmik  omillar  bilan 

bog’liq; 

-  Oy  yozasida  ikki  xil  relef  shakllari    uchraydi:  materik  oblastlari  va 

dengizlar. Materik qismida tog’lar, tekisliklar tarqalgan. Dengizlar meteoritlarning 

Oy yozasiga tushishi natijasida hosil bo’lgan botiqlardir. 

Mars.  Ko’p  xususiyatlarga  ko’ra  Yerga  yaqin.  Hayot  belgilari  borligi 

aniqlangan.  O’z  o’qi  atrofida  24  soat  37  minutda  aylanadi.  Bunday  harakat  Mars 

yozasini  sutka  davomida  isish  va  sovish  vaqtlarini  almashinishi  uchun  qulay 

sharoit tug’diradi. Marsning bir yili 687 sutkaga teng. qishda mo’tadil mintaqada 

qor va qirovning oq  dog’lari ko’rinadi. Suv Marsning ichki qobiqlaridan chiqishi 

mumkin.  Ekvatoryal  mintaqada  harorat  kunduzi  120

0

C,  kechasi  -145



0

C-ni  tashkil 

qiladi. qutbiy  o’lkalarda qutbiy  kun  va qutbiy  tun kuzatiladi. Hamma  joyda  ko’p 

yillik muzloq erlar tarqalgan. 

Mars  atmosferasi  juda  siyrak,  unda  is  gazi  va  azot  keng  tarqalgan,  kislorod 

miqdori kam (0,3%), suv bug’lari esa 0,05%ni tashkil qiladi. Marsda ham Yerga 

o’xshab  issiqlik  mintaqalari  mavjud,  fasllar  almashinib  turadi.  Marsning  2  ta 

yo’ldoshi bor, ularning nomi: Fobos va Deymos.  

Ulkan  sayyoralar  Yopiter,  Saturn,  Uran,  Neptun  Yer  guruhidagi  

sayyoralardan  keskin  farq qiladi.  Ular  ulkan bo’lishiga qaramasdan  zichligi kam, 

asosan  engil  elementlardan  iborat,  70-80%-ni  vodorod  tashkil  qiladi.  Quyoshdan 



 

20 


uzoqda  joylashganligi  uchun  Quyoshdan  kam  issiqlik  olishadi.  Xatto  Yupiterda 

ham harorat -100

0

C. Shuning uchun mazkur sayyoralarda hayot yo’q. 



Yupiter. Quyosh   tizimidagi beshinchi va eng  katta sayyora. Uning  og’irligi 

qolgan barcha sayyoralar og’irligini 71%-ni tashkil qiladi. Sayyoraning o’qi orbita 

tekisligiga deyarli tik joylashgan. Uning yozasi bulut bilan qoplangan. Atmosferasi 

asosan    vodoroddan  (85%  atrofida)  iborat.  Bulut  qatlamidan  pastroqda  atmosfera  

zichroq  va  issiqroq  bo’lib  qoladi.  Yopiterning  16  ta  yo’ldoshi  bor,  ularning  eng 

yirigi  –  Ganimed    Merkuriy  sayyorasidan  kattadir.  Yo’ldoshlarning  to’rttasi  

sayyora aylanishiga teskari aylanadi.  

Saturn.  Quyosh  tizimidagi  oltinchi  sayyora,  hajmi  Yer  hajmidan  760  marta 

katta, 18 ta yo’ldoshi mavjud, ulardan Titan nomli yuldoshi Quyosh tizimidagi eng 

yirik  yo’ldosh  hisoblanadi  (dyametri  4758  km.).  Saturnda  uchta  halqa  mavjud. 

Halqalarning qalinligi 20-100 km atrofida o’zgaradi. 

Uran  sayyorasini  Yerdan  faqat  teleskop  orqali  kuzatish  mumkin.  O’z  o’qi 

atrofida  Quyoshga  nisbatan  teskari  tomonga  aylanadi.  Uran  sayyorasi  metan 

(84%),  vodorod  (2%),  og’ir  metallardan  (14%)  iborat  degan  taxmin  mavjud. 

Quyosh  nurlarini  juda  kam  miqdorda  oladi,  uning  yozasida  harorat  -210

0

C. 



Uranning  17  ta    yo’ldoshi  bor,  ularning  orbita  tekisliklari  Uran  orbitasi 

tekisliklariga deyarli tik. 

Neptun.  Quyoshdan  ancha  olisda  joylashgan  sayyoralardan  biri.  Quyosh 

atrofida 165 Yer yilida bir marta aylanib chiqadi. Neptun ammyak (74%) va og’ir 

metallardan  (26%)  iborat  degan  taxmin  mavjud.  Uning  yozasida  harorat  -292

0

C.  



Uning 8 ta yo’ldoshi bor. Ulardan biri  Triton eng yirik yo’ldoshlar toifasiga kiradi, 

teskari aylanadi. 

Pluton.  Quyosh  tizimidagi  eng  olisda  joylashgan  sayyora.  Orbitasi  boshqa 

sayyoralar  orbitasiga  nisbatan  chuziqroq.  O’z  o’qi  atrofida  6,4  Yer  sutkasida  bir 

marta aylanib chiqadi. Hajmi yerdan kichik. Bitta yo’ldoshi bor. 



 

21 


Ko’p  olimlarning  fikricha  Quyosh  tizimining  asosiy  xususiyatlari 

quyidagilardan iborat (Kalesnik, 1966. 10b.): 

- hamma sayyoralar Quyosh atrofida deyarli doira shaklidagi (ekstsentrisiteti 

kichik) orbitalar bo’ylab aylanadi; 

-  hamma  sayyoralar  Quyosh  atrofida  bir  tomonga  qarab,  yani  (ekliptika 

ustidagi,  shimoliy  qutb  tomondan  qaraganda)  soat  mili  harakatiga  qarama-qarshi 

tomonga aylanadi; 

-  hamma  sayyoralar  (Urandan  tashqari)  va  ularning  yo’ldoshlaridan  juda 

ko’pchiligi soat mili harakatiga qarama-qarshi tomonga aylanadi;  

- hamma sayyoralarning orbitalari deyarli bir tekislikda yotadi. 




Yüklə 246,4 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin