Reja: Islom dini doirasida yuzadagi diniy harakat va oqimlar. Xalqaro Krishnani anglash jamiyati

Ahmadiylik (Qodiyoniylik). G‘ayriislomiy mohiyat va diniy-siyosiy mazmunga ega bo‘lgan ahmadiylik oqimi XIX asrning oxirlarida Mirzo G‘ulom Ahmad Qodiyoniy tomonidan tuzilgan. Dastlab u asoschisining nomi bilan – “Mirzoiylik”, keyinchalik esa vujudga kelgan joyga nisbatan – “Qodiyoniylik” deb nomlangan. Mirzo G‘ulomning 1900 yil 4 noyabrdagi bayonotiga binoan oxir-oqibat “Ahmadiylik” nomini olgan.
G‘ulom Ahmad 1840 yilda hozirgi Pokiston hududidagi Panjob viloyatining Gurdaspur mintaqasidagi Qodiyon qishlog‘ida tug‘ilgan. U yoshligidan hinduiylik, yahudiylik, xristianlik aqidalari bilan tanishgan. Bu esa uning dunyoqarashiga ta'sir ko‘rsatgan va u o‘zini hinduiylarning Avatari (hinduiylik ta'limotiga ko‘ra, Krishnaning yerdagi ko‘rinishi), yahudiylarning Mashiahi (yahudiylikka ko‘ra, Isroil xalqi va insoniyatni qutqarish uchun Yaratgan tomonidan yuboriladigan Dovud payg‘ambar avlodidan bo‘lgan shoh), xristianlarning xaloskori va buddaviylarning Maytreyasi (buddaviylarning Yerda paydo bo‘lishi kutiladigan ilohi) deb e'lon qilgan.
1876 yilda G‘ulom Ahmad Allohning huzuriga chiqqani va vahiy ola boshlaganini da'vo qilib chiqadi. 1880 yilda u o‘z ta'limoti asoslariga bag‘ishlangan "Barohin Ahmadiya" (Ahmad dalillari) nomli kitobining ilk ikki jildini nashrdan chiqarishga erishadi. Unda u islomni boshqa dinlardan himoya qilgan. Shu tufayli musulmonlar kitobdagi "ilohiy ilhomlar", karomatlar, o‘z-o‘zini maqtashlarga, dastlab, uncha e'tibor bermaganlar. Uchinchi va to‘rtinchi jildlarda esa G‘ulom Ahmad o‘ziga vahiy tushayotgani va payg‘ambar ekanini da'vo qilgan. Shuningdek, ingliz hukumatini maqtab, hozirgi paytga kelib "jihod" tushunchasining o‘rinsiz, hukmsiz holga kelib qolganini aytgan. Boshlanishda 50 jild bo‘lishi rejalashtirilgan "Barohin Ahmadiya"ning 5 jildigina nashr qilingan.
G‘ulom Ahmad qarashlari evolyusiyasining tahlili uning asl mohiyatini chuqurroq anglashga yordam beradi. Dastlabki bosqichda u o‘zini sof islom ta'limoti himoyachisi sifatida namoyon qilib, turli dinlarga o‘z raddiyalarini berishga urinadi. U o‘zini “xokisor” bir musulmon sifatida ko‘rsatib, o‘zini “o‘z da'vati va shaxsiy xususiyatlarida Masihga o‘xshagan kishi” deya tarafdorlarini to‘playdi. Ikkinchi bosqichda esa dinni yangilash g‘oyasini, ya'ni 1885 yili u o‘zini yashab turgan davr (hijriy XIV asr) "mujaddidi" ekanini, 1888 yilga kelib esa insonlardan "bay'at" olib, alohida "jamoat" tashkil qilish haqida buyruq olganini e'lon qiladi. G‘ulom Ahmad faoliyatining uchinchi bosqichida o‘zini “Imom Mahdiy”, deb atab, islom asoslarini buzishga kirishgan. Xususan, 1891 yilda u Iso ibn Maryamning tabiiy yo‘l bilan o‘lganini aytib va shundan kelib chiqib o‘zini musulmonlar kutayotgan "Masih" va "Mahdiy" deb da'vo qilgan. Sunniylik aqidasiga ko‘ra, Mahdiyning qachon va qaerda paydo bo‘lishini Alloh taolo biladi. Bu borada kelgan hadislar tahlili esa, Mahdiyning imom Hasan avlodidan bo‘lishi, unga qarshi Shomdan askar yuborilishi, payg‘ambar sunnatiga amal qilishi, Yer yuzida adolat va insofni qaror toptirishi haqida ma'lumot beradi.
1900 yilga kelib, u payg‘ambarlik da'vosini ilgari surdi, “ilhom” xutbasini o‘qidi. Qizig‘i shundaki, G‘ulom Ahmad o‘zini oddiy payg‘ambar emas, balki “payg‘ambarlarning sarasi”, deyishgacha borib yetdi. Uning “Amadiy dalillari” kitobining beshinchi juz'ida keltirilgan “Alloh barcha nabiy va rasullarni bir kishi qiyofasida mujassamlashtirishni istadi va o‘sha menman”, - degan so‘zlari bunga dalil bo‘la oladi. Bundan tashqari u Yaratgan tomonidan vahiy yuborilishi hech qachon to‘xtamasligini e'lon qilish bilan necha asrlardan beri musulmonlar e'tiqod qilib keladigan aqidaga mutlaqo yot fikrni ilgari surdi. Islom ta'limotiga ko‘ra, Muhammad (s.a.v.)dan so‘ng o‘zini payg‘ambar, deb e'lon qilgan kishi yo kazzob yoki dajjol yoki majnun hisoblanadi.
Ahmadiylarga ko‘ra, barcha dinlar qandaydir xaloskorni kutadilar, uning kelishiga umid bilan yashaydilar. Agar kutilayotgan qutqaruvchi, bir odamda mujassam bo‘lsa, dinlararo kelishmovchilik bartaraf etilib, birdamlik, hamjihatlikka erishilgan bo‘lardi.
1904 yilda G‘ulom Ahmad o‘zini Krishnaning odam qiyofasidagi ko‘rinishi ekanini e'lon qildi. Yaratgan unga go‘yoki “Sen menga o‘g‘il kabisan”, deb vahiy yuborgani haqidagi iddaosi uning sog‘lom fikrdan ancha uzoqlashib ketganini ko‘rsatadi.
Ahmadiylarning islom asoslaridan uzoqlashib ketganini ko‘rsatuvchi yana bir holat ularning Makka, Madina qatorida Qodiyonni ham muqaddas shahar ekaniga e'tiqod qilishlaridir. Ular Qodiyondagi masjid oldida minora qurdirib, uni “xaloskor minorasi”, ushbu qishloqdagi qabristonni esa “Jannat bog‘lari” deb atab, bu yerga ko‘milganlar jannatga kiradi, deb hisoblaydilar.
G‘ulom Ahmad 1905 yilda o‘zining o‘limi haqida vahiy kelganini aytgan bo‘lsada, 1908 yil 26 mayda Lahorda vafot etgan. Qabri Qodiyonga olib ketilgan va tarafdorlari uchun ziyoratgohga aylangan.
Mirzo G‘ulom Ahmadning o‘limidan keyin shogirdlari uning fikrlarini yig‘ishda davom etdilar va natijada "Sinkretik Qodiyoniya-Ahmadiya harakati" yuzaga kelgan. Keyinchalik oqim "Qodiyon ahmadiylari" (“Qodiyoniylar”) va "Lahor ahmadiylari" (“Lahoriylar”) nomli ikki jamoaga bo‘linib ketdi. “Qodiyoniylar” G‘ulom Ahmadga nisbatan “Masih mav'ud” (“Va'da qilingan Masih”) va “Mahdiy”, “Lahoriylar” esa “Nabiy zilliy” (“Payg‘ambar soyasi”) va “Nabiy g‘ayri tashri'iy” (“Shariat joriy qilmagan payg‘ambar”), “mujaddid” (“dinni yangilovchi”) nomlarini ishlatishda farqlanadilar.
Ahmadiylar muayyan mamlakatga kirib borar ekan, ko‘p hollarda savodi past musulmonlar yoki ilgari biror dinda bo‘lmagan kishilarni nishonga olishga, o‘zlarining talqinidagi nashr va kitoblarni chop etishga e'tibor qaratadilar. Jamoa tarkibiga faqat 10 sharti belgilangan rasmiy qasamyod vositasida a'zo bo‘lib kirish mumkin. Ular o‘z talqinida Qur'on nusxalarini turli tillarda (80 ga yaqin tilda, xususan o‘zbek tilida) nashr qilish va tarqatish bilan faol shug‘ullanadilar.
Ma'lumotlar ahmadiylar O‘zbekistonga kirib kelishga qiziqayotganligini ko‘rsatadi. Xususan, ba'zi qo‘shni mamlakatlarda ahmadiylar g‘oyalarini targ‘ib qiluvchi “Tanlangan yozuvlar”, “Tanlangan hadislar”, “Tanlangan oyatlar” kabi kitoblarning chop etilgani, Qur'oni karimning ular talqinidagi o‘zbekcha tarjimasining taqdimoti bo‘lib o‘tgani yuqoridagi fikrni tasdiqlaydi.
Ahmadiylik musulmonlarni ichidan bo‘lib tashlash, islomiy qadriyatlarni buzib talqin etish, islom diniga yangi tushunchalarni kiritish orqali odamlarni to‘g‘ri yo‘ldan adashtirishga qaratilgan, shaklan islomiy, mohiyatiga ko‘ra unga mutlaqo zid bo‘lgan oqimlar sirasiga kiradi.