Sərraf şİruyə

10 iyun 1975-ci il. 
 
 
 
YERDƏN 
 
İgidlik eyləyən, igid sayılan,  
Üzməz, ətəkləyib tutduğu yerdən,  
Mərdin qaydasıdı: kəsməz basdığın,  
Yapışıb qaldırar atdığı yerdən.  
 
Nanəcib deyilən haraya gəlməz,  
Namusu olmayan qeyrət, ar bilməz,  
İnsanın qanmazı yola düzəlməz,  
Uzunqulaq keçməz batdığı yerdən.  

---

             
                           
                          Susma, ürək…
 
 
113 
 
Eşit Şiruyəni, gör nə zamandı,  
Pak əməl ən böyük haqdı, divandı!  
İnsanın tənbəli boğaz heyvandı: 
İstəməz ki, qalxsın yatdığı yerdən. 
 
 
QOYMASAN 
 
Könül, – harda olsa töhmətlənərsən, 
Tamahını daş altına qoymasan. 
Nə qədər püfləsən, yanmaz ocağın, 
Quru közü yaş altına qoymasan. 
 
Ara-axtar kеçmişləri yoxlayıb, 
Babalar pak ada könül bağlayıb. 
Namus itər, göz önündə saxlayıb, 
Gecə-gündüz baş altına qoymasan. 
 
Şiruyə, ləyaqət, ismət, qanacaq, 
İnsana ən uca şöhrətdir ancaq. 
Nə bilirsən kimə qismət olacaq, 
Qazancını diş altında qoymasan.