Susma, ürək…
221
Qanun kimi həkk etmişəm ürəyimə hər vədi,
Göz önünə gətirmərəm hər alçağı, hər bədi.
El hörməti mənim üçün bir alınmaz zirvədi,
O zirvədə yurd salmışam, mən enəsi deyiləm.
Vətəndaşam, Vətənimin səhərindən doymaram,
Qarşısına yad ayağı keçə, dəyə qoymaram.
Hər təsadüf işıltını şöləli şam saymaram,
Hər ocağın, hər çırağın pərvanəsi deyiləm.
Həsrətlərin kədəridi sinəmdəki qəm, kədər.
Zülmkara, qan tökənə nifrətim var en qədər.
Şiruyəyəm, saf əməlim əbədiyyət bəxş edər,
Göydə günəş sönsə belə, mən sönəsi deyiləm.
OLDU
Bu dünyanın bəd sifəti,
Ay insanlar, bizdən oldu,
Gözlər töküb kor eyləyən,
Axır özü gözdən oldu.
Özünü şah bildirənlər,
Başa qappaz endirənlər,
Od-ocaqlar söndürənlər,
Oddan oldu, közdən oldu.
Ürəklərə qəm əkdirən,
Zülm eyləyib, ev sökdürən.
Şiruyəyə diz çökdürən,
Diz qatladı, dizdən oldu.
|
