|
Sərraf Şiruyə
58
Dayandı atanın həsrət ürəyi,
Əziz çox olmuşdu elin gərəyi.
Əvəzsiz eyliklər qoymuşdu elə,
Bəlkə danışmağa o gəlməz dilə.
Sovet qurulanda Ermənistanda,
“Kulak”lıq gedəndə bütün hər yanda.
Sovet sədri oldu bibisi Zeynəb,
Ondakı cəsarət, ondakı ədəb.
Onu ilk komsomol qadın etmişdi,
Sədr kürsüsünə belə yetmişdi.
Bu gün də anılır şöhrəti, adı,
Dar gündə olmuşdu elin imdadı.
Neçəsini saxlamışdı sürgündən,
Neçəsini qurtarmışdı pis gündən.
Hacı Kərəm, oğlu Kalvay Əmrahı,
Bir də ki, qardaşı həm İsmeyili.
Nağı bəyin sürgünüydü sabahı,
Zeynəbin olmasa xeyirxah meyli.
Babakişilərdən Məsim, həm Cəmşid,
Daşkənddə başbilən adam nə ki, var.
Onları da gözləyirdi bu kilid,
Bu tələbdən Zeynəb çəkərək hazar.
|
|
|
