Tabiiylik va ijtimoiylikning o’zaro ta’siri Texnika falsafasining vujudga kelishi Texnikaning mohiyati va tadriji

6-mavzu Texnogen sivilizasiya: Inson va kompyuter
Reja

1. 
   Tabiiylik va ijtimoiylikning o’zaro ta’siri
   
2. 
   Texnika falsafasining vujudga kelishi
   
3. 
   Texnikaning mohiyati va tadriji
   
4. 
   Texnika va inson
   

«Биринчи табиат» ва «иккинчи табиат»
Insonni o’rab turgan borliqni shartli ravishda ikki qismga ajratish mumkin. Ulardan biri («Birinchi tabiat») - o’rab turgan tabiiy borliq. U o’ziga biosfera (o’simlik va hayvonlar), gidrosfera, atmosferaning pastki qatlami, litosferaning yuqori qatlami, ya’ni «geografik muhit»ga nisbatan tabiatning kattaroq qismini o’z ichiga oladi. Geografik muhit deganda-tor ma’noda o’ziga tabiatning jamiyat hayotiga, avvalam bor, ishlab chiqarish jarayoni amalga oshadigan qismini o’zida mujassamlashtirgan muxit tushuniladi.
O’rab turgan muhitni kengroq ma’noda tushuntirish uchun xilma-xil tushunchalar taklif etilgan va etilmoqda: «biogeosfera», «geobiosfera», «vitasfera» (lotin tilida «vita» - hayot), «ekosfera», «landshaftnaya sfera» va boshqalar. Biz inson xohishi va ongiga bog’liq bo’lmagan obyektiv ravishda mavjud bo’ladigan va unga nisbatan birlamchi deb hisoblangan «birinchi tabiat» tushunchasini qo’llaymiz. Shunga ko’ra, «ikkinchi tabiat»ni yaratuvchi-inson o’z qo’li bilan yaratgan sun’iy muhit tashkil qiladi.
«Ikkinchi tabiat» inson yaratgan barcha narsani o’z ichiga oladi: mehnat qurollari, maishiy buyumlar, qurilishlar, sa’nat asarlari. So’zsiz, «ikkinchi tabiat» «birinchi tabiat» bilan uzviy bog’langan: insonnning mehnat jarayonida tabiiy boyliklar va ashyolar zarur narsalarga aylantiriladi, hayvonlar uy hayvoniga, o’simliklar esa madaniy boylikka aylantiriladi va boshqalar. Inson o’zining faol hayotiy jarayonida «ikkinchi tabiat»ni, ya’ni su’niy muxitning xajmini ko’paytira boradi, bu esa xar doim xam «birinchi tabiat»ga, insonga va jamiyatga foydali bo’lavermaydi. Siseron o’z vaqtida aytgan edi: «Tabiatning yaratuvchanligi san’at yaratuvchanligidan oliyroqdir».
Inson tabiatni ibodat maskani deb emas balki omborxona deb qarab uning ichki turg’unligini buzadi. Insoniyatga 370 ming xil o’simlik turi ma’lum, undan 80 ming xilini iste’mol qilish mumkin, o’zlashtirilgani esa 3 ming (1% dan kam), bulardan esa juda ko’p qismi unchalik keng tarqalmagan. O’simliklardan bor yo’g’i 12 turi (bug’doy, guruch, makkajo’xori va boshqalar)lar barcha xosilning 90%ini beradi. Xuddi shunday xolatni hayvonot olamida xam kuzatish mumkin. Bizga ma’lum 1mln. turdan 100 turigina (ya’ni 0,1%) uy hayvoniga aylantirilgan, ulardan faqat 10 turdagi hayvon esa (sigir, qo’y, tovuq va boshqalar) maxsulot beradi.
Yer yuzida hayot degan fenomen paydo bo’lgunga qadar rivojlanish hayot bilan bog’liq bo’lmagan abiotik faktorlar ta’siri ostidagina amalga oshgan: suvlar, gazlar (kislorod, azot va boshqalar), uglerodlar, menerallar va hokazolarning aylanishi. Tirik mavjudotning paydo bo’lishi bilan biotik faktorlari xam faoliyat ko’rsata boshladi. Natijada, tabiat aniq ravishda ikki qismga tirik va notirik tabiatga ajradi. Materiya taraqqiyotining ma’lum bir bosqichi sifatida tirik mavjudot tabiiy sharoitlarning ma’lum bir qonuniy o’zgarishi natijasida o’z-o’zidan bunyotga kelgan moddiy shakldir. Darvin fikriga ko’ra tirik mavjudotning shunday xarakterli tomonlari belgilanadi: bo’y, o’z-o’zida ko’payish, o’zgaruvchanlik, merosxo’rlik, tabiiy tanlash va yashash uchun kurash¹.
Zamonaviy ilmiy bilish taraqqiyoti darajasi tirik mavjudotni barcha xususiyatlariga ko’ra ikki muhim guruhga ajratishga imkon beradi: a) tirik mavjudotning tashqi dunyo narsalarini o’z manfaatiga moslagan holda o’zgartirib o’zlashtishi; b) tirik mavjudotning turli xususiyat va sifatlarni o’zlashtirish va mustaxkamlash qobiliyati².
Insonning paydo bo’lishi tabiatga ta’sir ko’rsatishning yangi antropogen faktorining shakllanishiga olib keldi.Inson va jamiyat taraqqiyotining turli bosqichlarida ularning ahamiyati va roli bir xil bo’lavermadi. Jumladan, «inson paydo bo’lishining dastlabki davrlarida o’zini boshqa tirik mavjudotlardan alohida ajratmas edi. U o’zini barcha boshqa organik dunyo bilan genetik va uzviy bog’liq deb bilar edi»³.
Inson rivojlangan sari uning madaniyati ham murakkablashib, ishlab chiqarishi tezlashib, yashash faoliyati jarayoni «sun’iylashib» bordi. U tabiatdan, tabiiy muxitdan borgan sari uzoqlashib bordi. Lekin bu bugungi taraqqiyot davrida tabiat va jamiyatning o’zaro aloqasi va ta’siri o’z dolzarbligi va ahamiyatini yo’qotdi degani emas. Bugungi kunda bu aloqalar faqat boshqacha tus olgan: inson tabiiy faktorlarga butunlay bog’liq emas, aksincha, cheklangan, himoyalanmagan tabiat aql va ongga nisbatan kuch va qudrati ancha takomillashgan insonga ko’p jixatdan qaramdir.
Ilmiy texnika inqilobi asrida sosioantropogen faktorlarining, yadro inergiyasi, kosmos va kompyuterlashtirishning tabiiy muxitga ta’siri o’z mashtabiga ko’ra tabiatning o’zining tabiiy faktorlarining ta’siri bilan solishtirish mumkin: jamiyat yaratgan «texnomassa» xajmini tabiat yaratadigan biomassa hajmi bilan qiyoslash mumkin. Bulardan tashqari, sun’iy radiatsiya, «azon teshiklari», ko’pgina tabiiy elementlar sonining butunlay o’zgarishi, tabiatda ma’lum bo’lmagan yangi narsalarni sintez qilish va boshqalarni ko’zda tutish kerak. Shunday qilib, tabiiy tarix (tabiat tarixi) borgan sari jamiyat va inson taraqqiyoti tarixi bilan chambarchas bog’liq bo’lib ketmoqda.