Tarix va madaniy meros

Tadqiqot maqsadi: Ushbu tatqiqot o’lkamiz tarixini o’rganish, mahalliy olimlarimiz tomonidan yozilgan asarlarni tahlili qilishdan iborat. Shu orqali yosh barkamol avlodni har tomonlama yetuk komil inson o’z vatani tarixiga befarq bo’lmaydigan kadir bo’lib yetishtirib chiqarish.

Tadqiqot vazifalari: maqsaddan kelib chiqib, quyidagi vazifalarni hal etishga harakat qildi:

• 
  O’lkamiz tarixini yoritishda, o’rganishda arxeologik, etnografik, topografik hamda muzey ekspanatlari orqali o’ziga xos xususiyatlarni oydinlashtirish.
  

• Jonajon vatanimiz tarixini ilmiy tahlili qilib bergan vatandoshlarimiz asarlarini ahamiyatini ko’rsatib berish.

  
  

• Mahaliy o’lkashunoslar asarlaridagi asosiy tushuncha va g`oyalarini mazmun – mohiyatini ochib berish.

  
  

Talqiqot natijalarining amaliy ahamiyati: Mazkur bitiruv malakaviy ishi hozirgi davrda milliy o`zligimizni anglash va qadriyatlarimizning tiklanishiga yordam beradi. Bu ishimiz materiallaridan etnologiya bo`yicha maqolalar yaratishda o`quv yurtlari, shuningdek, kasb-hunar kollejlarida tahsil olayotgan o`quvchilar maxsus kurs va seminarlar o`tishda ҳamda keng jamoa orasida foydalanish mumkinligi maliy ahamiyatini tashkil etadi.

1. 
   O’rta asrlarda yozilgan tarixiy manbalarning umumiy xususiyatlari va ahamiyati.
   

Arab tilidagi tarixiy manbalarning umumiy xususiyatlari Arab tilida yaratilgan tarixiy asarlar yoki yozma yodgorliklar quyidagi umumiy xususiyatlarga ega. Ular garchi arab tilida yozilgan bo’lsa-da, barchasida umumiy tarixni qamrab olishga, ya’ni tarixni jahon tarixi sifatida idrok etishga, talqin qilishga intilish alohida sezilib turadi. Bu manbalar uchun ilk tarixiy asar va namuna sifatida “Qur’oni karim” olinadi. Kitoblar ichida tarixchi o’zining “Qur’oni karim”, hadislar va “Payg’ambarlar qissalari”, diniy rivoyatlarni ya’shi bilishini namoyish etishga va ulardagi mashhur va ma’lum voqea, hodisa, rivoyat, aqidalardan unumli foydalanishga intilganlar. Arab tilidagi yozma manbalarning eng qadimgilari asosan mumtoz yozuv turlaridan kufiyda “Qur’oni karim” va tafsirlar, hadislar nasx, suls yozuvlarida bitilgan.¹ XV asrdan so’ng istemolga nasta’liq yozuvi kirgan. Alohida farmon va hujjatlar ta’liq yozuvida bitilgan.
Tarixiy asarlar mazmuni va tarkibiga kelganda shuni aytish kerakki, ularda matn an’anaviy Alloh hamdi – tahmid, payg’ambarimiz na’tlari, to’rt sahoba yoki sahobai roshidin ta’rifi kelib, undan so’ng asar kimga bag’ishlangan bo’lsa, odatda ular yuksak lavozimdagi shaxslar yoki hokimlar bo’lgan, o’sha homiylarga bag’ishlov maqtov yoziladi va ana shundan keyin kamtarin muallif o’zi haqida, qanday asar yozmoqchi ekanligi, uning nomi va asarning ixcham maxmuni yoki zamonaviy til bilan aytilsa, annotatsiyasi bayon etiladi. Asarning oxiridagi xotima – kolofonda esa, muallif asarini tugatib olgani uchun Allohga shukronalar keltirib, mazkur qo’lyozma asar va uning ushbu nusxasi, ko’chirilish joyi va tarixi, xattoti haqida ma’lumot keltiriladi. Tarixiy asarlarda keltiriladigan “Qur’oni karim” oyatlari va “Hadisi sharif” namunalari odatda asosiy matndan ajratib, boshqa siyoh bilan va ko’pincha boshqa yozuv, xat turi, masalan kufiy, nasx yoxud suls yozuvida boshqacha siyoh bilan bitilib, alohida ziynatlanadi. Tarixiy asarlar qo’lyozmalari o’z davri an’analariga mos ravishda charm muqova – jildlarga olingan, kitob boshlanishi shams, unvon, sarlavha, zarvaraq naqshlari bilan, matn o’rtalarida lavha naqshlar va mo’‘jaz rasmlar bilan bezatilgan. Namuna sifatida Beruniyning “Osor ul-boqiya” asarining mo’‘tabar qo’lyozmasini ko’rsatish mumkin.
Umuman, arab tilida yurtimiz tarixiga oid manbalar bilan tanishish ularning ham son jihatidan ko’pligi, ham ilmiy saviyasi juda yuqori ekanligi guvohi bo’lamiz. Garchi qomusiy olimimiz Beruniy arablarda tarix yaratish an’anasi juda qadimiy va boy emasligi haqli ravishda qayd etilgan bo’lsa-da, arab xalifaligi shakllanganidan so’ng, yunon, eron, yahudiy va nasroniy tarix an’analaridan ijobiy va ijodiy foydalangan arab va asosan arab tilida ijod etuvyai muarrixlar ham arab xalqlari, ham arab xalifaligi hududiga kirgan yoki unga qo’shni bo’lgan xalqlar tarixini yozishda juda katta hissa qo’shdilar. Shuning bilan birga, yurtimizdan yetishib chiqqan tarixchilarimiz ham arab tilida ayniqsa, Beruniy, Sam’oniy, Shahobiddin Nisoviy kabi tarixchilar ajoyib asarlar yaratib, arab tilidagi tarix ilmi taraqqiyotiga munosib ulush qo’shdilar. Ya’ni arab tilidagi manbalarni o’rganish hali o’z dolzarbligini yo’qotgani yo’q. Ular xalqimiz boy merosining ajralmas qismi bo’lib, o’tmishdagi yuksak taraqqiyotimiz guvohidir.

Fors tilida bitilgan tarixiy asarlar an’anaga binoan arab tilida nomlanar, ularda ham islomiy manbalar va islom tarixiy asarlar xususiyatlari yaqqol ko’zga tashlanar edi. Xatto yozuv yoki xat turi arab alifbosida bo’lib, keyincha forsiy va turkiy til xususiyatlarini hisobga olgan holda yigirma sakkiz arab harfiga to’rt harf qo’shildi va natijada arab yozuviga asoslangan fors va turkiy til yozuvi vujudga keldi. XIV asrgacha asosan arab yozuvi mumtoz turlari kufiy, nasx va suls iste’mol etilgan bo’lsa, XV asrdan boshlab yangi yozuv nasta’liq Temuriylar davrida Mir Ali Tabriziy nomli xattot tomonidan ixtiro etilib, iste’molga kiritildi bu yozuv badiiy va tarixiy asarlarda yetakchi o’rin egalladi. Ammo tarixiy asar matni ichida kelgan “Qur’oni karim” oyatlari, “Hadisi sharif”lar an’anaga binoan arab tilida, kufiy, nasx va suls yozuvlarida barcha harakatlari ko’rsatilgan holda ajratilib bitilar va so’ngra ularga forsiy yoki turkiy tilda izoh, tafsir keltirilar edi.

Fors tilining tarixiy manbalar tiliga aylanish davri va taraqqiy etishi kitobat san’atining Movarounnahr va Xurosonda yuksak darajada rivojlanish zamoniga to’g’ri keldi. Aksariyat fors tilidagi tarixiy asarlar bksak sifatli qog’ozga bitilar, kitob turli ajoyib naqshlar va mo’‘jaz rasmlar bilan ziynatlanib, saroy kutubxonalari va ayonlar uchun yaratilgan mo’‘tabar qo’lyozmalar oltin va kumush suvlari, turli bo’yoqlar bilan bezatilib, kitobat san’atining shoh asarlari darajasida yaratilib, yuksak san’at namunalariga aylantirilar edi.² An’anaviy tarixiy asarlar, ya’ni ulkan umumiy tarixga oid, barcha xalqlar tarixini o’z ichiga qamrab oluvchi mahobatli kitoblar o’rnini asta-sekin alohida davr va biron bir sulolalar tarixiga bag’ishlangan asarlar paydo bo’lib, ularning o’rnini egallay boshladi.
Eng qadimgi fors tilida bitilgan manbalardan biri Narshaxiyning “Buxoro tarixi” asari bo’lsa, Temuriylar davrida Nizomiddin Shomiy, Sharafuddin Ali Yazdiy, Hofizu Abru, Abdurazzoq Samarqandiy, Muhammad Mirxond, Ғiyosiddin Xondamir kabi yirik muarrixlar bu tilda asarlar yaratdilar. So’nggi fors tilida yaratilgan tarixiy manbalardan biri sifatida Ahmad Donishning tarixiy asarlarini namuna sifatila ko’rsatish mumkin. Forsiy tilda bitilgan tarixiy manbalarga xos xususiyatlardan biri matn orasida, voqealar bayoni davomida she’riy lavhalarning keltirilishidir. Bu she’riy lavhalar tarixchining o’z asari bo’lishi mumkin va u boshqalarning she’riy asarlaridan ham bemalol foydalanishi mumkin. Bu badiiy-she’riy lavhalarda konkret tarixiy shaxslar nomlari obraz, timsol sifatida juda ko’p ishlatilishidir. Fors tilida bitilgan ayrim tarixiy asarlarda o’xshatish, mubolag’alar ko’p ishlatilib, bayon uslubi o’ta jimjimador bo’lishi mumkin. Mana shunday asarlar to’g’risida Amir Temur tarixchi Nizomiddin Shomiyga shunday degan: “Shu uslubda yozilgan, tashbih va mubolag’alar bilan oro berilgan kitoblarda ko’zlangan maqsadlar o’rtada yo’qolib ketadi, agar so’z qoida-qonunidan nasibador bo’lganlardan birontasi ma’nini fahmlab qolsa qolar, ammo qolgan o’ntasi, balki yuztasi uning mazmunini bilishdan, maqsadga yetishdan ojiz. Shu sababli, uning foydasi barchaga barobar bo’lmaydi.”³¹ Yurtimiz hududida fors tilida yaratilgan tarixiy manbalarda ham arabiy, ham turkiy, ayrim hollarda mo’g’ul tili elementlari, so’zlar, iboralar, atamalar va hujjatlar uchrashi va mavjud bo’lishi biz uchun bir tabiiy holdir. Chunki o’tmishda xalqimiz ziyolilari va namoyondalari uchun bir necha tilni bilish va ularni ishlatish odatiy hol edi.
O’zbеkistоnning VII asr охiridan bоshlab, ХII asrgacha bo’lgan tariхi
ko’prоq va dеyarli arab tilidagi yozma manbalarda yoritilgan va bu an’ana
kеyinchalik ham Tеmuriylar davrigacha davоm etgan. Bu davrda yurtimiz avval
arab хadifaligi tarkibida, so’ngra Sоmоniylar, Qоraхоniylar, G’aznaviylar,
Хоrazmshоhlar davlatlarini bоshdan kеchirdi. Arab tilida vatanimiz tariхiga оid
yozma manbalarni mualliflarning kеlib chiqishiga qarab, ikki guruhga ajratish
mumkin.³
Birinchi guruh - arab tilida ijоd etgan yurtimizdan chiqqan tariхchi va
оlimlar. Bular Muhammad Musо al-Хоrazmiy, Abu Rayhоn Bеruniy, Mahmud
Kоshg’ariy, Mahmud Zamaхshariy, Abu Said Sam’оniy, SHahоbuddin
Muhammad Nisоviy va bоshqalardir. Ushbu muarriхlar asarlarida оna vatanga
muhabbat alоhida namоyon bo’ladi, bu ayniqsa Abu Rayhоn Bеruniyning “Оsоr
ul-bоqiya” asarida хalqimiz qadimgi madaniyati to’g’risidagi ma’lumоtlarida
alоhida ko’zga tashlanadi.
Ikkinchi guruh - хоrijlik оlimlardan ibоrat bo’lib, ular yaratgan arab tilidagi
asarlarida yurtimiz tariхi madaniyati, siyosiy-ijtimоiy hayoti yoritilgan. Ushbu
mualliflarning eng yiriklari Abulhasan Madоiniy (vaf. 840 y.), Abulabbоs alYA’qubiy (IХ asr), Abubakr al-Balazuriy, Ibn Хurdоdbеh (820-taхm.913), Abu
Ja’far Tabariy (839-923 y.), Ishоq al-Istahriy (850-934 y.) va bоshqalardir.
Mazkur muarriхlar yurtimiz hududini umummusulmоn оlami, arab
хalifaligi bir qismi sifatida yoritganlar. Ular asоsan arab хalifalikni ikki qismga,
ya’ni arab va a’jam - g’ayri arabga ajratib o’rganar edilar. Arablar tоmоnidan
yurtimizga bеrilgan nоm Mоvarоunnahr – daryoning u yog’idagi mamlakat
mazmunini bildiruvchi jug’rоfiy nоm bizgacha еtib kеlgan bo’lib, asоsan arab
mualliflari asarlarida istе’fоda etiladi.⁴
Arab tilidagi yozma manbalar: Qur’oni Karim va uning tafsirlari; Hadislar; Muhammad payg’ambar va xilifalar hayotiga oid asarlar. Fihhga oid manbalar. Arab tilida yozilgan turli fan sohalariga oid manbalar (filologiya, lug’atlar, filosofiya, meditsina, geografiya va b.). Arab tilidagi tarixiy asrlar (al-Madoiniy, Tabariy, al-Balazuriy, al-Ya’qubiy, Beruniy va b.). Fanlar tasnifiga oid asarlar (Ibn an-Nadim, Abu Abdulloh al-Xorazmiy va b.). IX-XIII asrlar davomida arab tilidagi manbalarning ko’payishi. Forsiy tilda arab yozuvida yozilgan dastlabki manbalar. Arab yozuviga o’tish bosqichlari. Forsiy matnlardagi xat turlari. Xattotlik-kasb. Forsiy yozma merosning ko’payib borishi. Eng qadimgi forsiy qo’lyozmalar (islomga oid manbalar; turli fan sohalariga oid asarlar). Bizgacha yetib kelgan forsiy yozma meros haqida (Tarjimayi «Tarixi Tabari», hudud-ul-olam, Jahonnoma, «Zayn-ul-axbor» Gardiziy asari; Firdavsiy «Shohnoma» va b.). Arab yozuvidagi turkiy yozma meros. Turkiy yozma merosning ko’lami. Turkiy tillardagi yozma merosning shakl jihatdan tarkibi; nazmda yozilgan asarlar, islomga oid asarlar, tarjima asarlar (arab va forsiy tillardan), sharqlar. Arab yozuvidagi turkiy qo’lyozma asarlarning miqdoriy ko’rsatkichlari (jahon qo’lyozma xazinalaridagi salmohi). Turkiy qo’lyozmalarning mazmuniy tarkibi: tarix, xronologiya, yozishmalar, biografiya, shajara, geografiya, bibliografiya, astronomiya, entsiklopediya, meditsina, falsafa, etika, matematika va h.k. Arab yozuvidagi turkiy qo’lyozmalarning tashqi belgilariga qarab bo’linishi. Turkiy qo’lyozmalarni o’rganish: Qutadqu bilik, Tarixi muluki ajam, Qur’on tafsiri, hissasi Rabg’uziy, Shayboniynoma, Tavorixi guzida va b.
Qo’lyozma asarlar tarixidan va ularning hududiy qamrovi. Arab tilidagi yozma meros va uning tarqalishi. qo’lyozmalarning jahon bo’ylab tarqalish sabablari. Sharq qo’lyozmalarining Yevropaga tarqalishi. Sharq qo’lyozmalarining turli mamlakatlardagi miqdoriy ko’rsatkichi. qo’lyozmalar xazinalari: Misr, Eron, Buyuk Britaniya, Germaniya, Turkiya, Rossiya, O’zbekiston. Sharq qo’lyozmalarini tavsiflash va kataloglar chop etilishi tarixidan. O’zbekiston Fanlar Akademiyasi Sharqshunoslik instituti Sharq qo’lyozmalari xazinasi.
V-VI asrlarda O’zbekiston tarixi eftaliylar va Eftaliylar davlati tarixi bilan bog’liqdir. Tarixiy manbalar, shuningdek, arxeologik qazishlar bergan ma’lumotlarga qaraganda, Eftaliylar saklar va masagetlarning avlodlaridir.
Eftaliylar juda katta hududda o’z hukmronliklarini o’rnatdilar. Ularning davlatiga Sharqiy Turkistondan Kaspiy bo’ylarigacha bo’lgan yerlar qarar edi. Eftaliylar milodning 457-yilida Chag’aniyon, Toxariston va Badaxshonni bo’ysundirishga muvaffaq bo’ldilar. Eron shohi sosoniy Piruz (459-484 yy.) Eftaliylarga qarshi uch bor qo’shin tortti, lekin uning barcha yurishlari mag’lubiyat bilan yakunlandi. Buning ustiga Eron Eftaliylarga o’lpon to’lab turishga majbur bo’ldi. Shundan keyin Eftaliylar Marv va Kobulni, oradan ko’p vaqt o’tmay, Sharqiy Turkistonni ham bo’ysundirishga muvaffaq bo’ldilar.
Eftaliylar Turon, Eronning sharqiy tumanlari, Afg’oniston, Shimoliy Hindiston hamda Sharqiy Turkiston ustidan hukm yurgizdilar.
563-567- yillari turk xoqoni Istemi (Dizovul) Eron hukmdorlari bilan ittifoq tuzib, Eftaliylar davlatiga zarba berdi va ularga qarashli yerlarni bo’ysundirishga muvaffaq bo’ldi. Natijada Turk xoqonligi Amudaryo va Orol dengizigacha cho’zilgan o’lkalar ustidan o’z hukmronligini o’rnatdi. U1 asrning uchinchi choragida turklar Shimoliy Xitoyda joylashgan Chjau va Si davlatlarini ham bo’ysundirdilar, 576 yili Bosporni (Kerch) egaladilar, 581 yili esa Xersonni qamal qildilar.
VI asr o’rtalariga borib Turk xoqonligi zaminida ilk katta yer egaligi munosabatlari shakllana boshladi. Shuning bilan bir qatorda o’zaro urushlar kuchaydi va bundan Suy imperiyasi (581-618 yy.) hukmdorlari ustalik bilan foydalandilar. Oqibatda Turk xoqonligi ikki qimga – Sharqiy va Garbiy turk xoqonligiga bo’linib ketdi. ⁵
Sharqiy turk xoqonligi Markaziy Osiyoda xoqon Shibi davrida (609-619- yy.) Suy imperiyasi bilan ko’p urushdi va o’z mustaqilligini saqlab qoldi. Xoqon Xelu (620-630- yy.) davrida ham bu kurash davom etdi. O’sha yillari turklar Xitoyga 67 marta bostirib kirdilar. Bu davrda soliqlar ko’paydi, mehnatkash xalqning ahvoli og’irlashdi. Xitoy imperatorlari bundan ustalik bilan foydalandilar va Sharqiy Turk xoqonligi ustidan o’z hukmronligini o’rnatilshga muvaffaq bo’ldilar. Lekin ko’p o’tmay, turklar Xitoy istibdodiga qarshi qo’zg’olon ko’tardilar. Bunga dastlab Eltarish qoon (Qutlug’ qoon), keyinchalik esa uning maslahatchisi To’nyuquq boshchilik qildilar. Natijada 681 yili Ғarbiy turklar yana mustaqillikni qo’lga kiritdilar. Xoqon Bilga vafotidan (734 y.) keyin kuchayib ketgan feodal kurashlar natijasida Ғarbiy turk xoqonligi mayda qismlarga bo’linib ketdi va keyinchalik uning o’rniga Uyg’ur xoqonligi tashkil topdi.
Ғarbiy turk xoqonligi harbiy siyosiy jihatdan birmuncha qudratli edi. U11 asrning o’rtalarida unga Sharqiy Turkistondan to Kaspiy dengizigacha bo’lgan yerlar qarardi. Uning ijtimoiy-siyosiy tomondan yuksalishida Marv, Chorjo’y, Buxoro, Samarqand, Choch, Ispijob kabi shaharlarning o’sishi va Xitoy, Eron hamda Vizantiya bilan olib borilgan savdo-sotiq ham sabab bo’ldi. Manbalarda keltirilgan ma’lumotlarga qaraganda, Ғarbiy turk xoqonligi poytaxti Suyabda har yili katta yarmarkalar tashkil etilib, unda ko’pgina xorijiy mamlakatlardan kelgan savdogarlar ham qatnashgan.
Ғarbiy turk xoqonligining xalqi xoqon Shabolo Xilishi hukmronligi yillari 10 toifaga bo’lingan. Masalan, Chu daryosining o’ng tarafida istiqomat qiluvchi xalqlar Nushibi (5 toifa), daryoning so’l sohilida istiqomat qiluvchilar esa Dulu (5 toifa) deb atalgan. Ko’p o’tmay bu toifalar o’zlarining mustaqil davlatini tuzib oldilar. Bu o’zaro feodal kurashning kuchayishiga olib keldi. Xitoy qo’shinlari bundan foydalanib, 658 yili Ғarbiy turk xoqonligi yerlariga bostirib kirdilar, lekin uni tamoman bo’ysundira olmadilar. Xoqon Ashina Xudaydao uni yana tiklashga muvaffaq bo’ldi. Biroq katta yer egaligi, o’zaro kurashlar va shimoldagi qo’shni xalqlar, xususan qorliqlarning xurujlari natijasida xoqonlik inqirozga yuz tutdi. VIII asrning ikkinchi yarmida hokimiyat tamoman qorliqlar qo’liga o’tdi. Ular 766 yili Suyabni bosib oldilar va uni o’z poytaxtlariga aylantirdilar.
Ғarbiy turk xoqonligi markazlashmagan davlat bo’lib, 15ga yaqin mustaqil hokimliklardan, So’g’dda yuechji xalqidan chiqqan jabg’u, Buxoroda mahalliy buxorxudot, Farg’onada ixshidlar kabilardan tashkil topgan edi.
Xoqonlik tarkibiga kirgan xalqlar bir qismi So’g’d, Xorazm, Toxariston, Farg’ona dehqonchilik, shahar aholisi hunarmandchilik va savdo-sotiq bilan, uning tog’li va cho’l tumanlarida istiqomat qiluvchi katta qismi esa chorvachilik bilan shug’ullangan.
Arablar istilosi arafasida O’zbekiston mayda-mayda davlatlardan iborat edi. Sharq va xitoy tillarida yozilgan manbalar ma’lumotlariga qaraganda VIII asr boshlarida yurtimizda 15 yaqin mustaqil davlatlar bo’lib, bularning eng kattasi Xorazm, So’g’d, Buxoro, Chag’oniyon, Toxariston, Ustrushona, Choch va Farg’ona hisoblangan. Ularning podshohlari jabg’u (knyaz), xudot, ixshid va ispahbed deb atalardi.
Arablar O’zbekiston hududiga 674 yildan boshlab bostirib kira boshladilar. Bosqinchi qo’shinlarga xalifalikning Xurosondagi noibi Ubaydulloh ibn Ziyod boshchilik qilar edi. O’shanda ular Poykent va Buxoro shaharlari hamda ularning tevarak-atrofidagi tumanlarni talon-taroj qildilar va katta o’lja (1 mln dirham pul, 4000 asir va boshqalar) bilan qaytdilar. Bundan keyin ham arablar O’zbekiston ustiga ko’p marta talonchilik yurishlarini uyushtirdilar.
705 yildan boshlab arablarning O’zbekiston ustiga istilochilik yurishlari kuchaydi. Bunga arablarning Xurosondagi yangi noibi Qutayba ibn Muslim (715 yili hozirgi Andijon viloyatining Jalolquduq tumanida, hozirgi Shurunch mozor, aslida Qilich mozor temir yo’l bekati yonida o’ldirilgan) boshchilik qildi.
Arab qo’shini 706 yili Omul (Chorjo’y), Zamm (Karki), Buxoro hamda Poykent shaharlarini, 709 yili esa Buxoroning mustahkam qal’alaridan Shofurkom (Vardanza)ni, 710 yili esa Kesh va Nasafni zabt etdi. Buxoro, So’g’d, Vardanza va Farg’ona hukmdorlari turklar bilan qo’shilib arab istilochilariga qarshi ittifoq tuzishga harakat qildilar, lekin o’zaro kelishmovchiliklar va ishtiloflar ittifoqning mustahkamlanishiga yo’l bermadi. Qutayba bundan ustalik bilan foydalandi va ular bilan birma-bir kurashda g’alaba qozondi.⁶
712 yili Qutayba o’zaro ichki kurashlardan foydalanib hiyonatkorona tarzda Xorazmni ham bo’ysundirdi. Samarqand podshohi Ғurak (710-737-yy.) bilan tuzilgan bitim shartlariga binoan Samarqand va So’g’diyona xalqi arablarga har yili 2 million 200 ming dirham miqdorida o’lpon to’lash va arab qo’shiniga 100 ming kishi to’plab berishga majbur etildi. 713-715 yillari Qutayba Choch (Toshkent) hamda Farg’ona viloyatlarini, shuningdek Yettisuv va Koshg’argacha bo’lgan yerlarni bosib oldi.
Arab istilosi O’zbekistonning ijtimoiy-siyosiy va madaniy taraqqiyotiga katta zarar yetkazdi, ko’plab katta va boy shaharlarning kuli ko’kka sovurildi, ming-minglab kishilarning “yostig’i quridi”, Marv, Buxoro, Samarqand va Xorazm kutubxonalarida saqlanayotgan juda ko’p noyob asarlar yo’q qilindi.
Arab istilochilari mahalliy xalqlarni ham majburan islom diniga kiritdilar, mehnatkashlar zimmasiga og’ir soliqlar va jarimalar – xiroj, jizya, zakot yuklatildi, aholining yarim mulki arab qo’shini foydasiga musodara qilindi.
O’zbekiston xalqlari arab istilochilari zulmiga qarshi bir necha bor qo’zg’olon ko’tardilar. VIII asrning o’rtalarida bo’lgan Ishoq turk qo’xg’oloni, 769-776- yillari butun Movarounnahrni larzaga solgan Muqanna (783 yili o’ldirilgan) boshchiligida bo’lib o’tgan qo’zg’olon, 806 yili Rafi’ ibn Lays boshchiligida So’g’dda bo’lib o’tgan dehqonlar qo’zg’oloni shular jumlasidandir.⁷
Arab xalifaligi tarkibiga kirgan xalqlarning iqtisodiy va madaniy taraqqiyotidagi katta tafovut, ularning etnik jihatdan bir xil emasligi, ular o’rtasidagi iqtisodiy va madaniy aloqalarning zaifligi, ayniqsa, yer-suv va boylikning tobora mahalliy boshliqlar qo’lida to’plana borishi va nihoyat, mahalliy aholi va bosqinchilar o’rtasidagi ziddiyatlarning tobora kuchayib borishi xalq harakatlari va o’zaro kurashni kuchaytirib yubordi. Bu hol, o’z navbatida, arab xalifaligining inqirozini tezlashtirdi. IX asrning birinchi choragida uning zaminida mustaqil mahalliy davlatlar paydo bo’ldi. Masalan, Misrda Tuluniylar (868 y.), Tabaristonda Aliylar (864 y.), Xurosonda Tohiriylar (821 y.), Seistonda Safforiylar (867 y.) va nihoyat, Movarounnahrda Somoniylar (819 y.) hokimiyat tepasiga keldilar. Boshqa o’lkalarda ham shunday ahvol yuz berdi. Qisqasi, 935 yildan boshlab Abbosiylar xalifalikda o’z siyosiy mavqelarini tamoman yo’qotdilar va nomigagina xalifa bo’lib qoldilar.
2. O’rta asrlarda arab mualliflari tomonidan yozilgan asarlar
O’zbekistonning VII asr oxiridan boshlab, XII asrgacha bo’lgan tarixi ko’proq va deyarli arab tilidagi yozma manbalarda yoritilgan va bu an’ana keyincha ham Temuriylar davrigacha davom etgan. Bu davrda yurtimiz avval arab xadifaligi tarkibida, so’ngra Somoniylar, Qoraxoniylar, Ғaznaviylar, Xorazmshohlar davlatlarini boshdan kechirdi. Arab tilida vatanimiz tarixiga oid yozma manbalarni mualliflarning kelib chiqishiga qarab, ikki guruhga ajratish mumkin.
Birinchi guruh - arab tilida ijod etgan yurtimizdan chiqqan tarixchi va olimlar. Bular Muhammad Muso al-Xorazmiy, Abu Rayhon Beruniy, Mahmud Koshg’ariy, Mahmud Zamaxshariy, Abu Said Sam’oniy, Shahobuddin Muhammad Nisoviy va boshqalardir. Ushbu muarrixlar asarlarida ona vatanga muhabbat alohida namoyon bo’ladi, bu ayniqsa Abu Rayhon Beruniyning “Osor ul-boqiya” asarida xalqimiz qadimgi madaniyati to’g’risidagi ma’lumotlarida alohida ko’zga tashlanadi.
Ikkinchi guruh - xorijlik olimlardan iborat bo’lib, ular yaratgan arab tilidagi asarlarida yurtimiz tarixi madaniyati, siyosiy-ijtimoiy hayoti yoritilgan. Ushbu mualliflarning eng yiriklari Abulhasan Madoiniy (vaf. 840 y.), Abulabbos al-Ya’qubiy (IX asr), Abubakr al-Balazuriy, Ibn Xurdodbeh (820-taxm.913), Abu Ja’far Tabariy (839-923 y.), Ishoq al-Istahriy (850-934 y.) va boshqalardir.
Mazkur muarrixlar yurtimiz hududini umummusulmon olami, arab xalifaligi bir qismi sifatida yoritganlar. Ular asosan arab xalifalikni ikki qismga, ya’ni arab va a’jam - g’ayri arabga ajratib o’rganar edilar. Arablar tomonidan yurtimizga berilgan nom Movarounnahr – daryoning u yog’idagi mamlakat mazmunini bildiruvchi jug’rofiy nom bizgacha yetib kelgan bo’lib, asosan arab mualliflari asarlarida iste’foda etiladi.
Quyida arab tilida bitilgan eng muhim manbalar va ularning mualliflari haqida ixcham ma’lumot keltiriladi. (Ushbu ma’lumotlardan ma’ruzachi o’z xohishiga binoan tanlab ana o’shalardan foydalanishi mumkin.)
“Kitob at-tarix” Ushbu arab tilida bitilgan qimmatli asar muallifi buyuk matematik Muhammad Muso al-Xorazmiy(VIII asr oxiri – IX asr birinchi yarmi)dir. Biz uni birinchi O’rta Osiyolik tarixchi olim deb atashimiz mumkin. Chunki al-Xorazmiy birinchilardan bo’lib o’zining “Kitob at-tarix” (“Tarix kitobi”) asarini yozgan. Ammo ushbu asar bizgacha mukammal holida yetib kelgan bo’lmasada, undan olingan parchalarni so’nggi davr tarixchilari Ibn an-Nadim, al-Mas’udiy, at-Tabariy, Hamza al-Isfahoniylar o’z asarlarida keltiradilar. ⁸Bu kitobni Abu Rayhon Beruniy o’zining “Osor ul-boqiya” asarida ham eslatadi. Mazkur asar xalifalik tarixiga oid ma’lumotlardan iborat bo’lgan.
“Kitob al-surat al-arz” Mazkur asar ham al-Xorazmiy tomonidan yaratilgan bo’lib, yunon olimi Ptolomiyning jug’rofiyaga oid kitobini arab tiliga tarjima qilgan va uni o’zining yangi ma’lumotlari bilan boyitgan. “Kitobi surat al-arz” (“Yer tasviri kitobi”) asarida Kaspiy dengizi yoki Xorazm dengizi haqida qimmatli ma’lumotlar bor. Ushbu tarixiy jug’rofiyaga oid asardagi O’rta Osiyoga oid ma’lumotlar katta ilmiy ahamiyatga ega. Kitobning 937 mklodiy, hijriy 428 yili ko’chirilgan mo’‘tabar qo’lyozmasi yuizgacha yetib kelgan bo’lib, unga turli xaritalar chizib ilova qilingan. Ushbu mo’‘tabar qo’lyozma matni 1926 yili sharqshunos H.M.Mjik tomonidan Leyptsigda nashr qilingan. Kitobni o’zbek tiliga A.Ahmedov tarjima qilib, ilmiy sharhlar bilan 1983 yili chop etgan.
“Kitob al-mag’oziy” Kitob muallifi Madoiniy Abulhasan Ali ibn Muhammad (vaf. 840 y.) Arabiston, Xuroson va Movarounnahrning VII-VIII asr boshlaridagi ijtimoiy-siyosiy tarixiga oid ikki yuzdan ziyod asar yozgan yirik arab tarixchi olimidir. “Axbor al-xulafo”(“Xalifalar haqida xabarlar”), “Kitob al-mag’oziy” (“Urushlar haqida kitob”), “Kitob futuh ash-Shom” (“Shomning bosib olinishi haqida kitob”), “Tarix al-buldon” (“Mamlakatlar tarixi”) ana shu asarlar jumlasidandir. “Kitob al-mag’oziy” Eron, Afg’oniston va O’zbekistonning arablar istilosi va VIII asrning birinchi yarmidagi siyosiy tarixi bo’yicha muhim manbalardan hisoblanadi. Muarrifning tarixiy asarlari bizgacha yetib kelmagan, lekin ayrim parchalari Balazuriy va Tabariy asarlarida saqdanib qolgan.
”Kitob al-buldon” Asar ijodkori al-Ya’qubiy IX asrda o’tgan yirik geograf tarixchi olimdir. Ismi Abulabbos Ahmad ibn Abu Ya’qub ibn Ja’far ibn Vahb ibn Vadih al-Kotib al-Abbosiy bo’lib, u yirik mansabdor honadoniga mansubdur. Al-Ya’qubiy Bag’dodda tug’ildi, lekin umrining ko’p qismini Armaniston, Xuroson, Falastin, Misr va Mag’ribda o’tkazdi. Al-Ya’qubiyning ikki yirik va muhim asari bizning zamonamizgacha yetib kelgan. Biri ”Kitob al-buldon” (“Mamlakatlar haqida kitob”), ikkinchisi esa “Tarix” nomi bilan mashhurdir. ”Kitob al-buldon” (taxminan 891 yilda yozilgan) to’rt qismdan iborat. Asarda arablar qo’l ostidagi mamlakatlarning geografik holati, yirik shaharlar va qal’alari, aholisi va uning asosiy mashg’uloti, urf-odatlari, o’sha mamlakatdan olinadigan xirojning umumiy miqdori haqida qimmatli ma’lumotlar keltiriladi.
Ushbu asarning ikki mo’‘tabar qo’lyozmasi Ғarbiy Germaniya kutubxonalarida saqlanmoqda. Kitobning arabcha matni gollandiyalik mashhur sharqshunos M.de Gue (1836-1909 y.) tomonidan 1892 yili Leydenda chop etilgan.
Al-Ya’qubiyning ikkinchi asari “Tarix” umumiy tarix tipida yozilgan bo’lib, Sharq mamlakatlari, shuningdek O’rta Osiyoning VII-IX asrlardagi tarixi bo’yiyaa muhim manbalardan biri hisoblanadi. Asar ikki qismdan iborat bo’lib, Odam Atodan islomgacha bo’lgan va musulmon mamlakatlari tarixlari, ya’ni o’sha mamlakatlarda 873 yilgacha sodir bo’lgan voqealar bayon etilgan.
“Tarix”ning arabcha matni 1883 yili gollandiyalik olim M.T.Xautsma (1851-1943 y.) tomonidan chop etilgan.
“Kitob futuh al-buldon” “Kitob futuh al-buldon”(“Mamlakatlarning zabt etilishi”) IX asrda o’tgan yirik geograf va tarixchi olimi Balazuriy (vaf. 892 y.)ning asaridir. Muarrix Madoiniyning shogirdi bo’lib, uning to’la ismi Abubakr Ahmad ibn Yax’yo Jabir al-Balazuriy, asli eronlik Abbosiylardan al-Mutavakkil (847-861 y.) va al-Musta’in (862-866 y.) saroyida tarbiyachi bo’lib xizmat qilgan. Balazuriy ikki yirik asar “Kitob futuh al-buldon” va “Kitob al-ansob ao-sharif”(“Sharofatli kishilarning nasablari haqida kitob”ning muallifidir. “Kitob futuh al-buldon” arab istilolari tarixi bo’yicha eng yaxshi asarlardan biri hisoblanadi. Faqat shu asarda arablarning xalifa Usmon (644-656 y.) va uning Xurosondagi noibi Abdulloh ibn Amr davrida Movarounnahrga bir necha bor bostirib kirganliklari va Maymurg’ni (Samarqand tumanlaridan biri) talab qaytganliklari haqida ma’lumot bor. ⁹ Asarda arablar asoratiga tushib qolgan mamlakatlar, ularning diqqatga sazovor shaharlari va osori-atiqalari, xalqi, pul muomalasi, undiriladigan soliklar, shuningdek arab tilining joriy qilinishi haqida ham qimmatli ma’lumotlarni uchratamiz.
“Kitob futuh al-buldon”ning qisqartirilgan tahriri yetib kelgan, xalos. Arabcha matni de Gue tarafidan 1866 yili Leydenda chop etilgan. Uning inglizcha tarjimasi (tarjimonlar Xitti va Murgotten) ham bor. Balazuriyning ushbu asarining to’liq nusxasi O’qut va Ibn al-Asir asarlari uchun manbalardan biri bo’lib xizmat qilgan.
“Kitob ul-xiroj” “Kitob ul-xiroj” (“Xiroj solig’i haqida kitob”) asarining muallifi Abu Yusuf Ya’qubdir (731-798 yy.). Bu qonunshunos olimning to’la ismi Abu Yusuf Ya’qub ibn Ibrohim Kufiydir. U asli Shomning Kufa shahridan, imom Abu Hanifaning (699-767 yy.) shogirdi, Abbosiylardan al-Mahdiy (775-785 yy.) va Xorun ar-Rashid (786-809 yy.) davrida Bag’dod qozisi bo’lgan.¹⁰
“Kitob ul-xiroj” asarida Arab xalifaligining VII-VIII asrlardagi ijtimoiy-iqtisodiy ahvoli, xususan yer egaligi va undan foydalanish kabi ijtimoiy masalalarni o’rganishda qimmatli manba hisoblanadi. Xalifa Xorun ar-Rashidning topshirig’i bilan yozilgan bu asarda o’rta asrlarda aholidan yig’iladigan asosiy soliq - xiroj, uning turlari va miqdori, to’lash tartibi bayon etilgan. Bundan tashqari feodal mulkchilik, xususan korandalik tartibi, yirik yer egalarining shaxsiy xo’jaliklarida qo’l mehnatidan foydalanish haqida ham ma’lumotlar mavjud.
Asarning arabcha matni 1884 yilda Misrning Buloq shahrida chop qilingan. Uni Ye.Fanyan frantsuzchaga tarjima qilgan.
“Kitob axbor ul-buldon” Ibn al-Faqih “Kitob axbor ul-buldon” (“Mamlakatlar haqida xabarlar” asari bilan mashhur bo’lgan tarixchi olim. Uning to’la ismi Abubakr Ahmad ibn Muhammad al-Hamadoniydir. Ushbu asaridan (taxminan 903 yili yozilgan) ma’lum bo’lishicha, u xalifalardan al-Mo’‘tadid (892-902 y.) va al-Muqtafiy (902-908 y.)lar bilan zamondosh bo’lgan. “Kitob al-fihrist” muallifining so’zlariga qaraganda, Ibn al-Faqih o’z zamonasining atoqli adiblaridan bo’lib, naql-rivoyat va adabiyotni yaxshi bilgan.
“Kitob axbor ul-buldon” asari siyosat, tarix va madaniy hayotga oid materiallarga boydir. Ibn al-Faqihning ayniqsa yirik shaharlar, Balx, Samarqand va boshqalar haqida keltirgan ma’lumotlari nihoyatda qimmatlidir.
“Kitob axbor ul-buldon”ning Ali ibn Ja’far ash-Shayzoriy tarafidan bajarilgan (1022 y.) qisqa tahriri de Gue tomonidan 1885 yili Leydenda chop etilgan.
Ushbu asarning mo’‘tabar qo’lyozmasi, aniqrog’i uning ikkinchi qismi, 1923 yili Mashhaddagi (Eron) Imom Rizo masjidi kutubxonasidan topildi. Unda Eron va Movarounnahrning iqtisodiy va tarixiy geografiyasiga oid diqqatga sazovor ma’lumotlar bor.
“Kitob masolik ul-mamolik” Ushbu asar muallifi Ibn Xurdadbeh yoki Abulqosim Ubaydulloh Xurdadbeh (820 tax 913 y.) asli eronlik bo’lib, u oliy martabali mansabdor xonadoniga mansub edi. Otasi IX asr boshlarida Tabariston hokimi bo’lgan, Daylam viloyatini bo’ysundirib, xalifaning diqqat e’tiborini qozongan. Ibn Xurdadbeh Bag’dodda o’qigan va keng ma’lumot olgan. U xalifa Mo’‘tamid (870-892 y.) davrida yuksak davlat lavozimlarida turgan, dastlab nadim, so’ng Eronning g’arbiy-shimoliy tarafida joylashgan Jibal viloyatida sohib barid va-l-xabar (pochta va razvedka boshlig’i) lavozimini egallagan. Ibn Xurdadbeh turli mavzuda, adab, tarix, geografichga oid o’nga yaqin asar bitgan bo’lib, ulardan eng muhimi “Kitob masolik ul-mamolik” (“O’’llar va mamlakatlar haqida kitob”) nomli asari bo’lib, u 846 yili yozib tamomlangan.
Asarning qisqartirilgan tahriri bizgacha yetib kelgan va M. de Gue tarafidan 1889 yili chop qilingan. Ruscha tarjimasi (tarjimon Noila Velixanova) 1986 yili Bokuda chop etilgan.
Kitob arab xalifaligi qo’l ostidagi mamlakatlar, shaharlar, ularga boriladigan yo’llar, shaharlar va mamlakatlar orasidagi masofa, aholidan undiriladigan soliq va jarimalarning miqdori haqida qimmatli ma’lumotlar keltirilgan.
Ayniqsa, qadimiy So’g’d shaharlaridan Kushoniya (Samarqand atrofida joylashgan), Samarqand, Ustrushana, Shahriston (Ustrushana shaharlaridan), qadimgi Shosh, Ispijob (Sayram) shaharlarida aholi o’rtasida muomalada bo’lgan pul birligi, Nuh ibn Asad (vaf. 842 y.) va Ahmad ibn Asad (819-846 y.) davrida So’g’d va Farg’onaning umumiy ahvoli, Movarounnahr va Farg’onada IX asrda istiqomat qilgan turkiy xalqlar haqidagi ma’lumotlar benihoya qimmatlidir.
“Tarixi ar-rusul va-l-muluk” Bu asar avtori yirik qomusiy olim Abu Ja’far Muhammad ibn Jarir at-Tabariy (836-923 y.)dir. U Eronning Tabariston viloyatiga qarashli Omul shahrida tug’ilgan, umrining ko’p qismini Bag’dodda o’tkazgan va shu yerda vafot etgan. Tarixchi xalifalikning ko’p shaharlarini aylanib chiqqan, birmuncha vaqt Ray, Basra, Kufa, Suriya va Misrda turgan.
Tabariy davrining keng ma’lumotli kishilaridan bo’lib, o’ndan ortiq kitob yozib qoldirgan. Musulmon qonunshunoslari orasida mavjud bo’lgan ixtiloflar bayon etilgan “Kitob ixtilof al-fuqaho” (“Faqihlar o’rtasidagi ixtiloflar haqida kitob”), “Qur’oni karim” oyatolri sharhiga bag’ishlangan o’ttiz (boshqa ma’lumotlarga qaraganda qirq) jilddan iborat “Jome’ al-bayon at-ta’vil al-Qur’on” (“Qur’on” so’zlari ma’nosining keng bayoni majmuasi”) va nihoyat, “Tarixi ar-rusul va-l-muluk” (“Payg’ambarlar va podshohlar tarixi”) ana shular jumlasidandir. Tarix ilmi uchun eng muhimi so’nggi asar hisoblanadi.¹¹
“Tarixi ar-rusul va-l-muluk” yoki qisqa nomi “Tarixi Tabariy” asari umumiy tarix tipida yozilgan kitob. Lekin mukammalligi va daliliy materiallarga boyligi bilan boshqa asarlardan tamoman alohida ajralib turadi.
Asarda olimning “yaratilishi”dan to 912-913 yillarga qadar Arabiston, Rum (Kichik Osiyo), Eron va Arab xalifaligi asoratiga tushib qolgan mamlakatlarda, shuningdek O’zbekiston hududida bo’lib o’tgan ijtimoiy-siyosiy voqealar hikoya qilinadi. Voqelar yilma-yil, xronoligik tarzda bayon etilgan. Bu esa asardan foydalanishda ko’p jihatdan qulaylik yaratgan. Tabariy mazkur asarini yaratishda yahudiy va xristianlarning naql-rivoyatlari, Sosoniylar (224-651 y.) solnomasi “Xvaday namak” (“Podshohnoma”), al-Voqidiyning (747-823 y.) “Kitob ul-mag’oziy” (“Urushlar haqida kitob”), al-Madoiniyning “Tarixi xulafo” (“Xalifalar tarixi”), Ibn Tayfurning (819-893 y.) “Tarixi Bag’dod” (“Bag’dod tarixi”) kabi asarlardan keng foydalangan. Lekin u ko’p hollarda “Hadis ilmi” printsipiga ko’ra, ayniqsa asarning qadimiy tarixiga bag’ishlangan qismlarida boshqa manbalardan olingan dalil va ma’lumotlarni aynan keltirgan.
Kitobning qadimiy tarixidan bahs yurituvchi qismlari ham ma’lum ilmiy qiymatga ega, chunki bularda bizgacha yetib kelmagan manbalarda (rivoyatlar, “Xvaday namak”, “Tarixi xulafo” va boshqalar) mavjud bo’lgan qimmatli ma’lumotlar, lavhalar saqlangan.
“Tarixi ar-rusul va-l-muluk” musulmon mamlakatlari, shuningdek Movarounnahrning VIII-IX asr tarixi bo’yicha asosiy va eng mo’‘tabar manbalardan biri bo’lib, tarix ilmining keyingi taraqqiyotiga katta ta’sir o’tkazgan. Mazkur asarning arabcha ikki xil (mufassal va qisqartirilgan) tahriri bo’lgan, lekin bizgacha uning faqat qisqartirilgan tahriri yetib kelgan va asar matni gollandiyalik sharqshunos M.Ya. de Gue tarafidan 1879-1901 yillari 15 jildda nashr etilgan.
Tabariy asarining forsiy tahriri ham bor bo’lib, u Somoniy Abu Solih Mansur ibn Nuhning (961-976 y.) vaziri, atoqli ilm-fan homiysi al-Bal’amiy (vaf. 974 y.) tomonidan 963 yili yozilgan.
Bal’amiy tahriri shunchaki oddiy tarjima bo’lib qolmay, balki asarning qayta ishlangan va ayrim hollarda yangi faktlar bilan boyitilganidir.
Unda, birinchidan, qisqartirilgan tahririda uchramaydigan ma’lumotlar mavjud bo’lib, ularni Bao’amiy Tabariy asarining to’la nusxasidan olgan.
Ikkinchidan, Bal’amiy tahriri boshqa manbalar asosida yangi ma’lumotlar bilan to’latilgan.
Tabariyning mazkur asaridan ayoim parchalar bir necha Yevropa tillariga tarjima qilingan. Uning to’la frantsuzcha tarjimasi G.Zotenberg tomonidan 1867-1874 yillari Parijda nashr etilgan.
Asarning forsiy va turkiy tarjimalari ham bo’lib, ularning mo’‘tabar qo’lyozma nusxalari Sankt-Peturburg va Toshkent kutubxonalarida mavjud. Bao’amiy tahririning matni to’la tarzda Lakxnav, Kanpurda (1874, 1896, 1916 y.) va Tehronda (1962, 1967 y.) chop qilingan.
“Tarixi ar-rusul va-l-muluk” asarining qo’lyozma nusxalari MDH, Angliya, Turkiya, Eron va Hindiston kutubxonalarida saqlanadi. Toshkentda, Beruniy nomidagi Sharqshunoslik instituti xazinasida arab tilidan to’rtta mo’‘tabar qo’lyozmalari va o’zbek va uyg’ur tillaridagi tarjimalari mavjud. Qisqartirilgan ruscha tarjima tarjimon V.I.Belyaev) 1987 yili Toshkentda “Istoriya Tabari” ya’ni “Tabariy tarixi” nomi bilan chop etildi.
“Kitob al-masolik val-mamolik” Ushbu nomdagi yetti jildlik ulkan asarni vatandoshimiz, davlat arbobi va olim Jayhoniy (870-942 y. halok bo’lgan) yoki Abu Abdulloh Muhammad ibn Ahmad ibn Nasr al-Jayhoniy yaratgan. U Buxoroda Somoniylar davlatida katta obro’ga ega bo’lib, 914 yildan hayotining oxirigacha vazir bo’lib xizmat qilgan.¹²
Olimning asosiy asari tarixiy jug’rofiyaga oid bo’lib, u yana “Kitob al-molik fi ma’rifiyi al-mamolik” (“Mamlakatlarni bilishda masofalar kitobi”) deb ham atalgan. Bu kitob o’z davrida juda mashhur bo’lib, barcha keyingi olimlar Beruniy, Gardiziy, Ibrisiy, Muqaddasiy va boshqalar undan qimmatli va ishonchli manba sifatida foydalanganlar, iqtibos (tsitatalar) keltirganlar.
Jayhoniy asarida Sharq mamlakatlari, xususan Movarounnahr, turk qabilalari to’g’risida qimmatli ma’lumotlar bo’lgan.
Mazkur asar bizgacha yetib kelmagan bo’lsa-da, uningnomi barcha yirik olimlar asarlarida zikr qilingan va Beruniy, Ibn Xavqal, Gardeziy va Avfiy asarlarida parchalar ukltirilganligi, uning qimmatli manba ekanligidan guvohlik beradi.
“Kitob axbor uz-zamon va ajoyib ul-buldon” Bu kitob al-Mas’udiy yoki Abulhasan Ali ibn al-Mas’udiy (vaf.956 y. Qohira) X asrning ko’zga ko’ringan geograf va tarixshunos olimi asaridir. Muallif IX asr oxirlarida Bag’dodda zodagon oilasida dunyoga kelgan. Juda ko’p (915-945 y.) sayohat qilgan, turli o’lkalarda bo’lib, adabiyot, falsafa, fiqh, geografiya va tarix ilmlari bo’yicha chuqur ma’lumotga ega bo’lgan, xususan Movarounnahrda bo’lganda shaharlar va odamlar haqida qimmatli ma’lumotlar to’plagan.
Al-Mas’udiy ilmning turli sohalariga oid “Kitob axbor uz-zamon va ajoyib ul-buldon”( “Davr xabarlari va mamlakatlarning ajoyibotlari haqida kitob”), “Kitob ul-avsat” (“O’rtacha kitob”), “Kitob at-tavorix fi axbor al-umum min arab va-l-ajam” (“Arab va Ajam xalqlari tarixi”), “Xazoin ul-muluk va sirr al-olamayn” (“Podshohlarning xazinalari va ikki olam sirlari”), “Kitob ar-rasoil” (“Risolalar to’plami”), “Kitob at-tanbih, va-l-ishraf” (“Ogohlantirish va ishontirish haqida kitob”) singari 20dan ortiq asar yozgan.
Al-Mas’udiyning asarlari arab xalifaligi, Movarounnahrning IX-X asrlar tarixini o’rganishda zo’r ahamiyatga ega. Ular o’ziga xos geografik qomus bo’lib, jahon xalqlari va turkiy xalqlarning tarixi, ijtimoiy-siyosiy ahvoli, urf-odatlari haqida boy ma’lumotga ega.¹³
Tarixchining yana “Muruj az-zahab va ma’dan al-javohir” (“Oltin tozalagich va qimmatbaho toshlar koni”) nomli asari ham bor. Bu kitobning arabcha matni frantsuzcha tarjimasi bilan birga, 1861-1877 yillari Parijda to’qqiz jildda nashr etilgan.
“Kitob ul-xiroj va san’at al-kitoba” Asar muallifi Abulfaraj Qudama, filolog va geograf olimdir. Uning to’la ismi Abulfaraj ibn Ja’far Qudama al-Basriy al-Bag’dodiy (vaf.922-948 y.). U yuasraoik aslzoda bo’lib, avval nasroniy bo’lgan, saroy xizmatiga qabul qilingandan keyin xalifa al-Muqtafiyning ta’siri ostida islom dinini qabul qilgan.
Dastlab ma’muriy mahkamalardan birida (majlis az-zimam) xizmat qilgan, umrining oxirida esa aloqalar devoniga (devoni sohib barid) boshchilik qilgan.
Abulfaraj Qudama 928 yili “Kitob ul-xiroj va san’at al-kitoba” (“Xiroj undirish va maktublar yozish san’ati haqida kitob”) nomli ikki jildlik (8 qismdan iborat) asar yozgan. Mazkur asar arab xalifaligining ma’muriy bo’linishi, xalifalikka tobe bo’lgan mamlakatlar o’rtasidagi aloqa xizmati, soliq va moliya tizimining umumiy ahvoli haqida qimmatli ma’lumot beradi.
“Kitob ul-xiroj va san’at al-kitoba” asarida Movarounnahrning geografik holati va uning turkiy zabon aholisi haqida ham muhim daliliy ma’lumotlarni uchratamiz. Kitobning faqat ikkinchi jildigina saqlanib qolgan. Uning ayrim parchalari frantsuzcha tarjimasi bilan M.Ya. de Gue tarafidan 1889 yili chop etilgan.
“Kitob masolik ul-mamolik” Ushbu kitob muallifi Istaxriy yoki Abu Ishoq Ibrohim ibn Muhammad al-Forsiy (850-934) nomi bilan mashhur bo’lgan sayyoh va geograf olim. U 915 yildan blshlab Eron, Movarounnahr, Suriya, Misr va Mag’rib bo’ylab sayohat qilgan. Mana shu sayohat vaqtida to’plangan boy daliliy material va zamondoshi Abu Zayd Ahmad ibn Sahl al-Balxiyning (850-934 y.) “Suvar al-aqolim” (“Iqlimlar surati”) kitobi asosida 930-933 yillari o’zining “Kitob masolik ul-mamolik” (“Mamlakatlarga boriladigan yo’llar haqida kitob”) nomli qimmatli asarini yozgan.
Asar yigirma bobdan iborat. Unda musulmon mamlakatlari Arabiston, Mag’rib, Misr, Suriya, Iroq, Eron, Movarounnahr), shuningdek, Hindistonning chegaralari, iqlimi, ma’muriy bo’linishi, mashhur shaharlari, ularga olib boriladigan yo’llar, aholisi va uning mashg’uloti, atoqli kishilari, savdo-sotiq va boshqa masalalar bayon etilgan.
“Kitob masolik ul-mamolik” asarining asl matni uch marta 1870, 1927 va 1967 yillari Leydenda chop etilgan. U Abulmahosin Muhammad ibn Sa’d ibn Muhammad an-Naxchivoniy tarafidan XVI asrning ikkinchi yarmida fors tiliga tarjima qilingan, qo’lyozma nusxalari Sankt-Peterburg va Toshkentda saqdanmoqda.
“Kitob ul-masolik va-l-mamolik” Ushbu kitobning muallifi Ibn Havqal (vaf. 976 y.)dir. U o’z davrining ko’zga ko’ringan yirik geograf olimi va sayyohi bo’lgan. Olimning to’la ismi Abulqosim ibn Havqal an-Nasibiy bo’lib, nisbasiga ko’ra vchlm Shimoliy Mesopotamiyada joylashgan Nisibin shahridan chiqqan.
Ibn Havqal 943 yildan boshlab savdogar sifatida turli mamlakatlar Markaziy Afrika, Ispaniya, Italiya, Eron, Hindiston bo’ylab sayohat qilgan. U Istaxriy bilan shaxsan uchrashgan. Uchrashuv vaqtida Istaxriy go’yoki undan o’z asaridagi xato va chalkashliklarni xalos qilish va kaytadan ishlashni iltimos qilgan.
“Men,-deb yozadi Ibn Havqal,- uning kitobidagi bir emas, bir necha xaritalarni tuzatdim, so’ngra ushbu o’z kitobimni yozishga qaror qildim. Istaxriy kitobida uchragan xatolarni tuzatdim, kitobimga bir nechta (yangi) xaritalarni ilova qildim va ularni izohlab berdim.”
Ibn Havqalning asari “Kitob ul-masolik va-l-mamolik” (“O’’llar va mamlakatlar haqida kitob”) yoki qisqacha “Kitob surat al-arz” (“Yerning surati”) nomi bilan mashhur bo’lib, Hamadoniylardan Sayfulla Ali I ga (945-967 y.) bag’ishoangan. Uni yozishda muallif sayohatlari vaqtida to’plagan, savdogarlardan so’rab-surishtirib yiqqan materiallardan hamda Ibn Xurdodbeh, al-Jayhoniy, Qudama asarlaridan foydalangan. Kitobda tavsiflangan har bir mamlakat va viloyatning xaritasi ham berilgan. Masalan, Movarounnahr qismiga ilova qilingan xaritada Jayhun (Amudaryo), Buxoro, Samarqand, Usrushana (O’ratepa), Ispijob (Sayram), shosh va Xorazm shaharlari va viloyatlari tasvirlangan. Asarda turkiy va g’uzzlar, ularning mashg’uloti, shuningdek, Movarounnahr shaharlari, xalqlari xususida keltirilgan ma’lumotlar nihoyatda qimmatlidir.
“Kitob ul-masolik va-l-mamolik” asarining arabcha matni ikki marta M.Ya. de Gue (1878) hamda Kramers tarafidan (1938-1939) chop etilgan. Kramers nashri (u 1086 yili ko’chirilgan va hozir Istambul kutubxonalaridan birida saqlanayotgan mo’‘tabar qo’lyozmaga asoslangan) birmuncha nashr sifatida qadrlanadi.
”Ahsan at-taqosim” ”Ahsan at-taqosim” yoki “Ahsan at-taqosim fi ma’rifat al-aqolim” (“Iqlimlarni o’rganishuchun eng yaxshi qo’llanma”) nomli asar muallifi X asrning yirik geograf olimi al-Muqaddasiydir. Uning to’liq ismi Abu Abdulloh Muhammad ibn Ahmad ibn Abubakr al-Muqaddasiydir. Olim 947 yili Quddisi sharifda tug’ilgan, butun dunyo musulmon mamlakatlari bo’ylab sayohat qilgan va 1000 yili vafot etgan.
Al-Muqaddasiy sayohat vaqtida to’plagan hamda boshqa manbalardan olingan aniq ma’lumotlar asosida 985 yili o’zining qimmatli asarini yozib qoldirgan. Kitobning ikkita tahriri mavjud. Birinchi tahriri 986 yilda amalga oshirilgan bo’lib Somoniylarga, 989 yilgi ikkinchisi esa Fotimiylarga bag’ishlangan.
Asar muqaddima va ikki qismdan iborat. Muqaddimada muallif asarning yozilish tartibini bayon etgan va o’zidan avval o’tgan geograf olimlarning asarlariga to’xtalib o’tgan.
Birinchi qismda arab mamlakatlari, Arabiston yarim orolida joylashgan mamlakatlar Iroq, Mesopotamiya, Suriya, Misr, Mag’rib hamda Kichik Osiyoning geografik holati, mashhur shaharlari, osori atiqalari, aholisi va uning mashg’uloti, e’tiqodi hamda urf-odatlari, aholidan to’planadigan soliq va jarimalar va ularning umumiy hajmi, shuningdek, har bir mamlakat va viloyatning ma’muriy tuzulishi hamda mashhur kishilari haqida ma’lumot berilgan.
Ikkinchi qismda Ajam mamlakatlari Xuroson, Seiston va Movarounnahr tavsiflangan.
”Ahsan at-taqosim” ijtimoiy-iqtisodiy, tarixiy hamda madaniy hayotga oid qimmatli aniq ma’lumotlari bilan blshqa geografik asarlardan ajralib turadi va arab mamlakatlari, shuningdek, O’zbekistonning ijtimoiy-iqtisodiy hamda siyosiy tarixini o’rganishda muim manba bo’ladi.
Asarning arabcha matni de Gue tomnidan 1877 yili chop etilgan edi. U yana 1906 va 1967 yillari nashr etildi.
”Yatimat ad-dahr” ”Yatimat ad-dahr” yoki ”Yatimat ad-dahr fi mahosin ahl ul-asr” (“Asr ahlining fozillari haqida zamonining durdonasi”) nomli tazkirani o’z davrining yirik olimi va shoiri Abu Mansur Abdulmalik ibn Muhammad ibn Ismoil as-Saolibiy yaratgan. U 961 yili Nishopurda tug’ilgan, ilm-fanning turli sohalari tarix, adabiyot, mantiq, arab tili va boshqalarni yaxshi bilgan, asosan tulki terisidan po’stin tikib sotish bilan shug’ullangan va as-Saolibiy degan nom bilan mashhur bo’lgan. Olim Eron va O’zbekistonning taliy shaharlari Jurjon, Marv, Ғazni, Buxoro, Xorazmda turgan va ularning madaniy hamda ijtimoiy-siyosiy hayoti bilan yaqindan tanish bo’lib, 1038 yili Nishoparda vafot etgan.
As-Saolibiy ellikka yaqin asar yozgan bo’lib, O’zbekiston xalqlarining X-X1 asrdagi tarixi va madaniy hayotini o’rganishda ”Yatimat ad-dahr” hamda “Kitob al-g’urar” asarlari alohida ahamiyat kasb etadi.
”Yatimat ad-dahr” (995-1000 yillari yozilgan) O’zbekiston, xususan Marv va Buxoroning X asrdagi adabiy muhitini o’rganishda asosiy manbalardan biridir.
“Kitob al-g’urar” yoki “Ғurar axbor muluk ul-furs va siyaruxum” (“Eron podshohlarining tarixi va ularning hayoti”) nomli asar Ғaznaviylarning Xurosondagi noibi Abu Muzaffar Nasr ibn Nosuriddin (1020 yili vafot etgan)ning topshirig’i bilan yozilgan muhim tarixiy asardir.
”Yatimat ad-dahr”ning arabcha matni 1883 va 1947 yillarda Bayrut va Qohirada chop etilgan. Uning O’zbekistonning X asrdagi adabiy muhitidan baxs yurituvchi to’rtinchi qismi o’zbek tiliga Ismatulla Abdullaev tomonidan tarjima qilinib, 1976 yili Toshkentda chop etilgan.
”Mafotix ul-ulum ” O’z davri qomusi bo’lmish bu kitobni Abu Abdulloh Muammad al-Xorazmiy yaratgan. U X asrda o’tgan mashhur filolog va fan tarixchisidir. Uning to’la ismi Abu Abdulloh Muhammad ibn Yusuf Kotibiy al-Xorazmiy bo’lib, olim Somoniy Nuh 11 ibn Mansurning (976-997 y.) vaziri al-Utbiy qo’lida dabir bo’lib xizmat qilgani va asosan Nishopurda istiqomat qilib, fan tarixi hamda davlat bosh idoralari uchun muhim qo’llanma bo’lgan “Mafotix ul-ulum” (“Ilmlarning kalitlari”) nomli muhim asar yozib qoldirganligi ma’lum. Ushbu asardan ma’lum bo’lishicha, Abu Abdulloh yunon, suryoniy, arab va fors tillarini mukammal bilgan keng ma’lumotli kishi bo’lgan.
“Mafotix ul-ulum” 976-991 yillar orasida yozilgan o’ziga xos izohli terminologik lug’at bo’lib, ikki qismdan iboratdir. Birinchi qism olti bobodan iborat bo’lib, unda shariat bilan bog’liq ilmlar fiqh, aqidalar, grammatika, idora ishlarini yuritish tartibi, she’riyat va tarix tug’risida ma’lumotlar keltirilgan.
Ikkinchi qism to’qqiz bobdan iborat bo’lib, u ajam, ya’ni arab bo’lmagan xalqlar yunonlar, suriyaliklar, forslar, hindlar va boshqa xalqlar orasida taraqqiy etgan ilmlar – falsafa, mantiq, tibb, arifmetika, handasa-geometriya, falakiyot-astronomiya, mexanika, musiqa va kimiyo fanlarini o’z ichiga oladi.
Asarda yurtimiz haqida, xususan bu yerda amalda bo’lgan sug’orish o’lchovlari haqida muhim ma’lumotlar ham bor. “Mafotix ul-ulum” iomiy jamoatchilik, xususan V.V.Bartold, I.Yu.Krachkrvskiy, S.L.Volin, van Flotenning yuksak bahosiga sazovor bo’lgan. Uning arabcha matni 1895 yili van Floten tomonidan, ayrim parchalar tarjimasi S.L.Volin tomonidan 1939 yili nashr qilingan. Toshkentda bu asarni R.M.Bahodirov tadqiq etib, maxsus kitob yozgan.
“Osor ul-boqiya” Ushbu benazir asar ijodkori qomusiy olim Abu Rayhon Beruniydir (973-1048). U tabiiy va ijtimoiy fanlar bo’yicha 150 dan ortiq asarlar yaratib, asosan tabiiy fanlar sohasida ulkan kashfiyotlarga va muvaffaqiyatlarga erishgan bo’lsa-da, o’zining ijtimoiy fan, ayniqsa tarix to’g’risidagi chuqur bilimlarini “Osor ul-boqiya an al-qurun al-holiya” (“Qadimgi xalqlardan qolgan yodgorliklar”) hamda “Hindiston” yoki “Kitab tahqiq molil-Hind min manqula fi-l-aql va-l-marzuma” (“Hindlarning aqlga sig’adigan va sig’maydigan ta’limotlarining tadqiq etish”) va “Kitob ul-musammara fi axbori Xorazm” (“Xorazm haqidagi axborotlar haqida suhbatlar”) nomli asarlari bilan tarix va madaniyat tarixiga katta hissa qo’shdi.
Ayniqsa, bo’lg’usi tarixchilar uchun “Osor ul-boqiya” har tomonlama namuna bo’ladigan qimmatli manbadir. Asar 1000 yili Jurjon shahrida yozib tamomlangan. Unda qadimgi O’rta Osiyo, Yunon, Eron, Hind, nasroniy, yahudiy va boshqa xalqlarning islomiyatgacha bo’lgan tarixi, urf-odatlari, bayramlari va asosan vaqtni hisoblash taqvim-xronologiya to’g’risida mukammal ma’lumot beradi. Ushbu asarning XIV asrda yaratilgan mo’‘tabar qo’lyozmasiga nodir rasmoar ishlangan va bu noyob san’at obidasi Shotlandiya poytaxti Edinburg shahri Universiteti kutubxonasida 161 raqam ostida saqlanmoqda. ¹⁴
“Osor ul-boqiya”ning ruscha va o’zbekcha tarjimalari Toshkentda 1957 va 1968 yillari chop etildi. Kitob Yevropada “Xronologiya” nomi bilan mashhur. Biz asar to’g’risida artiqcha ma’lumotlarni keltirmadik, chunki bizning vazifamiz qimmatli yozma manbalar to’g’risida umumiy tushuncha, bilim va yo’nalish berishdir. Ushbu kitob to’g’risida talabalar mustaqil ish jarayonida yoki laboratoriya ishi jarayonida chuqurroq va keng bilimga ega bo’lishi maqsadga muvofiqdir.
Beruniyning Xorazm tarixiga oid asari yuqorida zikr etilgan nomdan tashqari, yana “Tarixi Xorazm” va “Mashohiri Xorazm” (“Xorazmning mashhur kishilari”) nomlari bilan ham mashhur bo’lib, uning ayrim lavhalari – parchalari Abulfazl Bayhaqiyning 1056 yili yozib tamomlangan “Tarixi Bayhaq” va O’qut Hamaviyning “Mo’‘jam ul-buldon” asarlarida saqlanib qolgan.
Beruniyning “Kitob fi axborot al-mubayyizot val-karomita” (“Oq kiyimlilar va karmatlarning xabarlari haqida kitob”) asari ham tarix ilmi uchun alohida qiymatga ega. Unda o’sha zamonlarda O’rta Osiyoda keng tarqalgan ijtimoiy harakat – karmatlar harakati haqida diqqatga sazovor ma’lumotlar bor.
Xulosa qilib aytish mumkinki, Beruniyning asarlarida tarix ilmi uchun ma’lumotlar juda ko’p uchraydi, ammo ulardan tashqari nomi zikr etilgan asari uning katta tarixchi olim, etnograf bo’lganligini ko’rsatadi.
“Kitob tajorib ul-ulum” “Kitob tajorib ul-ulum” (“Xalqlarning tajribalari haqida” nomli ulkan mashhur asar ijodkori Ibn Miskavayxdir. Uning to’la nomi Abu Ahmad ibn Muhammad ibn Mushkuya (vaf. 1030 y.) bir vaqtlar Buvayhiylar (932-1062) saroyida avval xazinador, so’ngra vazir bo’lib xizmat qilgan.
“Kitob tajorib ul-ulum” asari olti jilddan iborat bo’lib, unda musulmon mamlakatlarining qadim zamonlardan 983 yilgacha tarixini o’z ichiga oladi.
Kitobning 1-4- jildlari kompilyatsiya, ya’ni avval o’tgan tarixchilar, asosan Tabariyning “Tarixi ar-rusul va-l-muluk” asari asosida yozilgan.
Uning 5-6- jildlari esa muallifning o’zi yaratgan va IX asr tarixi bo’yicha muhim manbalardan biri hisoblanadi. Unda o’z davri rasmiy hujjatlaridan keng foydalangan.
“Kitob tajorib ul-ulum”ning Amedroz hamda Margolius (1920-1921) va Kaetani (1909-1917) tarafidan amalga oshirilgan ikkita to’la nashri mavjud.
“Devonu lug’at at-turk” “Devonu lug’at at-turk” (“Turkiy so’zlar lug’ati”) Mahmud Koshg’ariy nomi bilan mashhur bo’lgan XI asr yirik tilshunos olimining noyob asaridir. Olimning to’la ismi Mahmud ibn al-Husayn ibn Muhammad al-Koshg’ariy bo’lib, Qoraxoniylar xizmatida bo’lgan turk beklaridan birining oilasiga mansub. U 1029-1038 yillar orasida taxminan Barsg’onda tug’ilgan, lekin umrining ko’p qismini Bolasog’un, Koshg’ar, Bag’dod va boshqa shaharlarda o’tkazgan.
Mahmud Koshg’ariy yoshligida yaxshi ma’lumot olgan va o’rta asr fanining ko’p sohalarini, xususan, arab tili, turkiy tillarni, tarix hamda geografiya fanlarini chuqur bilgan. Uninng qimmatli “Devonu lug’at at-turk” asarining dunyoda yagona qo’lyozmasi hozir Istambulda (Turkiya) saqlanmoqda.
Ushbu asarning arabcha matni 1915-1917 yillari uch jildda Istambulda, mukammal o’zbekcha sharhli tarjimasi S.M.Mutallibov tomonidan amalga oshirildi va 1960-1963 yillari Toshkentda chop etilgan.
“Devonu lug’at at-turk” asarining usmonli turkcha 1939-1941 yillari B.Atali, inglizcha 1982-1985 yillari R.Dankoff bilan J.Kelli, uyg’urchasi esa 1981-1984 yillari bir guruh tarjimonlar tomonidan amalga oshirilib, chop ettirishgan.
“Al-komil fi-t-tarix” “Al-komil fi-t-tarix” (“Mukammal tarix”) nomli salmoqli asar muallifi yirik arab tarixchisi Izzuddin Abulhasan Ali ibn Muhammad (1160-1234 yy.) bo’lib, u ko’pincha Ibn al-Asir nomi bilan mashhur bo’lgan. Muarrix Tigr daryosi bo’yida joylashgan Jazirat ul-Umar shahrida katta yer egasi oilasida tug’ilgan. Umrining ko’p qismini Mo’sulda (Suriya) o’tkazgan va o’sha yerda vafot etgan.
Ibn al-Asir o’z davrining keng ma’lumotli kishisi bo’lib, bir necha tarixiy asar yozgan. “Al-komil fi-t-tarix” va Muhammad payg’ambar sahobalari (izdoshlari) tarjimai holini o’zada qamrab olgan besh jildli “Kitob usd al-g’aba fi ma’lumot as-sahoba” (“Sahobalar haqida ma’lumot beruvchi o’rmon sherlari”, 1863 yili chop qilingan) shular jumlasidandir. Lekin Sharq mamlakatlari xalqlari, shuningdek Movarounnahr xalqlari tarixini o’rganishda uning birinchi asari “Al-komil fi-t-tarix” katta ahamiyat kasb etadi.
“Al-komil fi-t-tarix” asari o’n ikki jilddan iborat bo’lib, unda dunyoning “yaratilishi”dan to 1231 yilga qadar Sharq mamlakatlarida bo’lib o’tgan ijtimoiy-siyosiy voqealar yilma-yil, xronologik, ya’ni davr tartibida bayon etib beriladi.
Asarda ko’pgina qimmatli manbalar, xususan Tabariy hamda as-Sallomiyning bizgacha yetib kelmagan “Kitob fi axbor vuloti Xuroson hukmdorlari haqida axborot beruvchi kitob”) kabi qimmatli asarlardan keng foydalangan.
“Al-komil fi-t-tarix”ning birinchi qismi (I-IV jildlari) olamning “yaratilishi”dan to 931 yilgacha bo’lib o’tgan voqealar bayonidan iborat. Bular avval bo’lib o’tgan olimlar Balazuriy, Tabariy, Ibn Miskavayx, as-Sulamiy va boshqalarning asarlariga tayanib yozilgan. Lekin bu qismda ham ko’p hollarda asosiy manbalarda uchramaydigan muhim va qimmatli ma’lumotlar bor.
Masalan, 751 yili Talas daryosi bo’yida arab va Movarounnahr qo’shinlari bilan xitoy armiyasi o’rtasida bo’lib o’tgan jang va unda ko’p minglik xitoy qo’shinining tor-mor etilishi haqidagi ma’lumot shular jumlasidandir.
Undan tashqari, as-Sallomiy va uning muhim tarixiy asari haqida ma’lumot Ibn al-Asir tufayligina bizgacha yetib kelgan.
Asarning VII-XII jildlari mustaqil, alohida ahamiyatga ega bo’lib, 924-1231 yillar orasida Sharq mamlakatlarida, shuningdek Movarounnahrda bo’lib o’tgan voqealarni o’z ichiga oladi va asosan ko’lyozma manbalar, shuningdek tarixni yaxshi bilgan kishilar bergan axborotlar hamda muallifning shaxsiy kuzatishlari davomida to’plagan boy va faktik material asosida yozilgan.
“Al-komil fi-t-tarix” asarining ayniqsa, mo’g’ullar istilosiga bag’ishlangan XII jildi alohida qiymatga ega va Movarounnahr hamda Sharq mamlakatlarining XIII asrning birinchi choragidagi ijtimoiy-siyosiy tarixini o’rganishda asosiy manba vazifasini o’taydi.
Kitobning to’la matni ikki marta (1851-1876 yillari va 1901 y.) chop etilgan. Ayrim parchalarni rus tiliga N.A.Mednikov, A.Ye.Krыmskiy tarjima qilganlar.
Asar Xivada to’la ravishda o’zbek tiliga Muhammad Rahim soniy (1863-1910 yy.) davrida Nurillo Muftiy, Muhammad Sharif oxund va boshqalar tomonidan tarjima qilingan bo’lib, Toshkentdagi Abu Rayhon Beruniy nomidagi Sharqshunoslik instituti xazinasida o’n uchta mo’‘tabar qo’lyozmalari saqlanmoqda.
“Vafayot ul-a’yon va anbo’ anbo’ uz-zamon” 1256-1274 yillar orasida yozilgan “Vafayot ul-a’yon va anbo’ anbo’ uz-zamon” (“Mashhur kishilarning vafoti va zamondoshlari haqidagi habarlar”) nomli muhim biografik asar muallifi Ibn Xalliqondir (1211-1282 yy.). Ibn Xalliqon tarixchi-biograf olimdir. Uning to’la nomi Ahmad ibn Muhammad ibn Shamsuddin Abulabbos al-Barmakiy al-Arbiliydir. Ibn Xalliqon Suriyaning Xalab (Aleppo) va Damashq shaharlarida tahsil ko’rgan va yana 1238 yili Qohiraga borib o’z bilimini oshirgan. 1261 yili Damashqda qozi kalon, so’ngra Qohiraning “al-Faxriya” va boshqa madrasalarida mudarrislik qilgan, ayni vaqtda shaharning qozi kaloniga noib ham bo’lgan. ¹⁵ “Vafayot ul-a’yon va anbo’ anbo’ uz-zamon” asarida bizning zamonamizgacha saqlanmagan ko’pgina ko’lyozma asarlar va olimning shaxsiy kuzutuvlari natijasida to’plangan vaktik material asosida yozilgan bo’lib, bu asarda islomiyatdan to muallifning zamonigacha o’tgan, shuningdek Ibn Xalliqon bilan zamondosh bo’lgan mashhur olim va adiblarning tarjimai holini o’z ichiga olgan muhim ma’lumotlar mavjud. Bular orasida bir talay O’rta Osiyolik adib hamda olimlar nomlari ham mavjud.
Mazkur asar XIX asrda Gollandiya, Frantsiya, Misr, Eron hamda Turkiyada chop etilgan. Kitobni de Slen ingliz tiliga tarjima qilib to’rt jildda 1842-1871 yillari chop ettirgan.
3. Mahalliy mualliflar tomonidan yaratilgan asarlarning o’rta asrlar tarixini o’rganishdagi ahamiyati
2. “Buxoro tarixi” “Buxoro tarixi”, “Tarixi Narshaxiy” va “Tahqiq ul-viloyat” (“Buxoro viloyati tahqiqi”) nomlari bilan mashhur bo’lgan bu asarda Buxoro va quyi Zarafshon vohasida joylashgan shahar va qishloqlarning jo’g’rofiy holati, aholisining VII-X asrlardagi ijtimoiy-siyosiy hayotini aks ettirgan qimmatli tarixiy manbadir. Kitob muallifining nomi qisqacha Narshaxiy (899-959 yy.) deb ataladi. Uning to’liq ismi Abu Bakr Muhammad ibn Jaxfar ibn Zakariyo ibn Xattob ibn Shariq bo’lib, X asrda ijod qilgan buxorolik ymrmk tarixchi sifatida mashhurdir. Tarixchi Sam’oniyning ma’lumotiga qaraganda, Narshaxiy asli Buxoroning Narshax (hozirgi Vobkent yonida) qishlog’idan. Narshaxiy o’z asarini 944 yili yozib tugallagan.
“Buxoro tarixi” asarining Narshaxiy yozgan arab tilidagi asli saqlanib qolmagan. Asar 1128 yili farg’onalik (Quva shahridan) Abunasr Ahmad ibn Muhammad ibn Nasr al-Qubaviy tarafidan ilk bor qisqartirilib forsiy tilga tarjima qilingan. Oradan taxminan 50 yil o’tgach, 1178 yili kotib Muhammad ibn Zufar ibn Umar“Buxoro tarixi” tomonidan ikkinchi marta tahrir etildi. Shuni ham ko’rsatish lozimki, “Buxoro tarixi” asarining bizgacha yetib kelgan nusxalarida 1178-1220 yilgi voqealar bayoni uning tarkibiga kiritib yuborilgan. Shunga qaraganda, Narshaxiyning asari uchinchi marta noma’lum muharrir tomonidan to’ldirilgan ko’rinadi. “Buxoro tarixi” O’zbekistonning arablar tomonidan bosib olinishi, bu yerda islom dinining tarqatilishi hamda mamlakatning Somoniylar hukmronligi yillaridagi tarixini bayon etadigan noyob manbadir. Bu asarning forsiy matni 1892, 1894, 1904 va 1939 yillarda Parij, Buxoro va Tehronda chop etilgan. Kitob rus, ingliz va o’zbek tillariga (1897, 1954, 1966 yillari) tarjima qilingan.
“Hudud ul-olam” “Hudud ul-olam” fors tilida yozilgan (982 y.) birinchi jug’rofiy xarakterdagi asardir. Kitobning to’la nomi “Hudud al-olam min Mashriq ila-l Mag’rib”dir( “Sharqdan Ғarbga qarab joylashgan mamlakatlarning chegaralari”). Asar muallifi noma’lum. U Guznono (Afg’onistonning sharqi-shimoliy qismida joylashgan qadimiy viloyat) hokimlaridan (Farug’iniylar) biriga atab yozilgan. Kitobning yagona qo’lyozma nusxasi sharqshunos A.G.Tumanskiy (1861-1920 yy.) tomonidan 1892 yili Buxoroda topilgan.
“Hudud ul-olam” asari muqaddima va 59 bobdan iborat. Uning 1-7 boblarida yerning tuzilishi, dengizlar, orollar, tog’lar, daryolar, cho’lu biyobonlar hamda dunyoning inson yashaydigan to’rtdan bir qismi – rub’i maskun va unda istiqlmat qiluvchi xalqlar, rub’i maskunning mamlakat hamda viloyatlariga taqsimlanishi haqida umumiy mulohaza yuritiladi. ¹⁶ 8-59- boblarida sharqdan g’arbga qarab joylashgan mamlakatlar, ularni xalqi, o’sha mamlakatlarda ishlab chiqariladigan asosiy matolar, ayrim o’rinlarda esa savdo-sotiqning umumiy ahvoli xususida so’z boradi. “Hudud ul-olam” asarida O’zbekistonning shaharlari, aholisi va ularning mashg’uloti haqida qimmatli ma’lumotlarni uchratamiz. Asarning matni aynan (fotomatni) faksimilesi, kirish va zarur izohlar bilan birga, 1930 yili V.V.Bartold tarafidan, inglizcha tarjimasi esa (tadqiqot va izohlar bilan birga) 1937 yili V.F.Minorskiy tarafidan nashr etilgan. Uning forscha matni ikki marta (M.Sotude va sayyid Jaloluddin Tehroniy tarafidan) Eronda chop etilgan. 1983 yili asarning tojikcha nashri amalga oshirilgan.
Ushbu kitob fors tilidagi ilk tarixiy-jug’rofiy manba sifatida juda qimmatli asar hisoblanadi.
“Siyosatnoma” Bu mashhur asar muallifi Nizomulmulk laqabini olgan Saljuqiylar davlatida vazir sifatida xizmat qilgan yirik davlat arbobi va tarixchi olimdir. Uning asli ismi Abu Ali al-Hasan ibn Ali ibn Ishoq at-Tusiy (1018-1092 yy.) bo’lib, Saljuqiy hukmdorlar Sulton Alp Arslon (1063-1073) hamda Sulton Malikshoh I larning bosh vaziri bo’lgan va bu davlatning ijtimoiy-siyosiy hayotida katta rol o’ynagan. U saltanatdagi tarqoqlikka barham berish, markaziy davlat tuzumini mustahkamlash, davlatning moliyaviy ishlarini tartibga solish uchun harakat qilgan. Shuning uchun unga mamlakatni tartibga soluvchi, ya’ni Nizomulmulk nomi berilgan. Nizomulmulk Bag’dodda “Nizomiya” atalmish musulmon huquq-aqoid maktabiga asos solgan. “Siyosatnoma” asarining boshqa nomi ”Ciyar al-muluk” (“Podshohlarning turmushi”)dir. Kitob 1092 yili yozib tugallangan. U 51 bobdan iborat bo’lib, unda davlat tizimi, moliyaviy hisob-kitob ishlari, qo’shin tuzulishi, mansablar va ularga amaldorlarni tayinlash tartibi, amaldorlar faoliyati muammolari xususida fikr yuritiladi. Asarda O’zbekiston tarixiga oid muhim va qimmatli ma’lumotlar bor. Somoniylar zamonida turk g’ulomlarining davlatning ijtimoiy-siyosiy hayotida tutgan o’rni, Turkiston xonlari Qoraxoniylar saroyida xizmat qiluvchi xodimlarning maishiy ahvoli, Somoniylar xizmatida bo’lgan amirlar unvonlari, Xorazmshoh Oltintosh (1017-1032) bilan Sulton Mahmud Ғaznaviyning vaziri Ahmad ibn Hasan o’rtasidagi yozishmalar ana shular jumlasidandir. Asarda, bundan tashqari, karmatlar, botiniylar harakati, Muqanna qo’zg’oloni haqida ham ayrim diqqatga sazovor ma’lumotlar mavjud.
“Siyosatnoma”ning forschasi 1931, 1956 yillari, frantsuzchasi 1893 yili, inglizchasi 1960 yili hamda ruschasi 1949 yili B. D. Zaxoder tomonidan chop qilingan. Kitob o’zbek tiliga ham tarjima qilingan.
“Chor maqola” “Chor maqola” nomi bilan mashhur bo’lgan bu qiziqarli asar muallifi Nizomiy Aruziy Samarqandiydir. Uning o’z ismi Najmuddin Ahmad ibn Umar ibn ali bo’lib, asli Samarqandlikdir. Otasi bir vaqtlar Saljuqiy Alp Arslon xizmatida bo’lgan. Bo’lg’usi olim IX asrning 90- yillarida tug’ilgan, 1116-1119 yillari Sulton Sanjar (1118-1157) saroyida Nishopurda hayot kechirdi, so’ngra Gur va Bomiyonda (Afg’onistonning markaziy qismida joylashgan viloyatlar) hukm surgan Shansabiylar xizmatiga kirdi va umrining oxirigacha o’sha yerda yashadi.
“Chor maqola” ilmiy, etnik-didaktik mavzuda yozilgan asar bo’lib, “Majma’ ul-g’aroyib” (“Ajoyibotlar majmuasi”) nomi bilan ham ataladi. Asar 1156-1157 yillari bitilgan bo’lib, to’rt qismdan iborat:

1. 
   Dabir (kotib)lar va dabirlik haqida;
   
2. 
   She’riyat ilmi va shoirlarning qadr-qiymati haqida;
   
3. 
   Cayyoralar haqidagi ilm va munajjimlik haqida;
   
4. 
   Tib (meditsina) va tabiblik xususidadir.
   

Birinchi qismda qoraxitoylar bilan Sulton Sanjar o’rtasidagi 1141 yilning 9 sentyabrida Samarqand atrofida bo’lgan urush, Qoraxitoylar bilan Xorazm, shuningdek, Sulton Mahmud Ғaznaviy bilan Movarounnahr hukmdori Qoraxoniy Bug’raxon Muhammad (1033-1056 yillar atrofida vafot etgan) o’rtasidagi siyosiy munosabatlar, qoraxitoylar istilosi arafasida Buxoro sadrlarining umumiy ahvoli haqida qisqa, lekin qimmatli ma’lumotlar keltirilgan.

“Chor maqola”ning ikkinchi qismida ham muhim ma’oumotlarni uchratamiz. Mashhur forsiyzabon shoirlar Rudakiy (taxm.860-941 yy.), Farruhiy (1038 yili vafot etgan), Firdavsiy (taxminan 940-1020-1030 yillar orasi)larning hayotiga oid, shuningdek, Bodhizning tabiiy sharoiti, masalan u yerda bo’lgan 1000ga yaqin koriz, uzumning 120ta navi, Qoraxoniylar davrida Movarounnahrning adabiy va madaniy hayotiga oid axborotlar shular jumlasidandir.
Uchinchi qismda Abu Rayhon Beruniy va Umar Hayyomning (taxm. 1048-1123) hayoti (Nizomiy Aruziy Samarqandiy u bilan yaqindan tanish bo’lgan) bilan bog’liq ma’lumotlar berilgan.
To’rtinchi qismda o’zbekistonlik buyuk qomusiy olim Abu Ali ibn Sinoning (980-1037 yy.) Buxoro va Xoraz mdagi ilmiy faoliyati bilan bog’liq ma’lumotlarni uchratamiz.
Xullas, Nizomiy Aruziy Samarqandiyning ushbu asari O’zbekistonning X-XI asrlardagi ijtimoiy-siyosiy va madaniy hayotini o’rganishda muhim ahamiyatga ega bo’lgan manbalardan biri hisoblanadi.
“Chor maqola”ning forsiy matni 1910 va 1955-1957 yillarda eronlik sharqshunos olimlar Mirzo Muhammad Qazviniy hamda Muhammad Mu’in tomonidan chop qilingan. Asar ingliz tiliga 1921 yili va 1963 yili rus tiliga tarjima qilingan. Sharqshunos Mahmud Hasaniy uni o’zbek tiliga tarjima qilib chop ettirgan.
“Kitob al-qand fi tarixi Samarqand” “Kitob al-qand fi tarixi Samarqand” (“Samarqand tarixi haqida qand kitob”) nomli asar muallifi yirik tarixchi, tilshunos va faqih Najmuddin Abu Hifs Umar ibn Muhammad ibn Ahmad ibn Luqmon an-Nasafiy (1068-1142)dir. U musulmon qonunshunosligiga oid “Manzumot an-Nasafiya fi-l-xulofiyot” (“Kelishmovchiliklar haqida Nasafiyning she’riy asari”), “Aqoid an-Nasafiy” (“(Islom) aqidalariga an-Nasafiy sharhi”) shariat yo’l-yo’riqlari va “Qur’oni karim” sharhiga bag’ishlangan “Al-yavoqit fi-l-mavoqit” (“Qulay vaqtlar xususida yoqutlar”), “Zallat al-qoriy” (“Qorilarning xatolari haqida”) va tasavvuf xususida “Risolai Najmiya” kabi bir necha kitoblar yaratgan.
Nasafiyning tarix fani uchun eng muhim “Kitob al-qand fi tarixi Samarqand” asaridir. Uning yana bir nomi “Kitob al-qand fi ma’rifati ulamoi Samarqand” (“Samarqand olimlarini tanish borasida qand kitobi”) ham mashhurdir. Ushbu asarda O’zbekistonning islomgacha bo’lgan tarixi, uning arab istilochilari tomonidan bosib olinishi, Samarqandning diqqatga sazovor osori atiqalari haqida ma’lumot keltirilgan.
“Kitob al-qand fi tarixi Samarqand”ning arabcha asl nusxasi bizgacha yetib kelmagan. Nasafiyning shogirdi Abulfazl Muhammad ibn Abdujalil ibn Abdumalik ibn Haydar as-Samarqandiy (XII asr) ushbu asarning qisqartirilgan forscha tahririni yaratgan. V.V.Bartoldning fikricha (Asarlar, VIII jild,- M.: 1973, 257 bet) Abulfazl Muhammad as-Samarqandiy asarning forscha tahririga Abulfazl Muhammad as-Samarqandiy al-Idrisiyning (1015 yili vafot etgan) “Kitob komil al-ma’rifat ar-rijol” (“Mashhur kishilarni tanish haqida mukammal kitob”) nomli asaridan am ayrim parchalarni olib kiritgan. “Kitob al-qand fi tarixi Samarqand”ning XV asr oxiri XVI asr boshlarida Said Ahmad ibn Mir Vali qalamiga mansub forscha tahriri ham bor. “Qandiyayi xurd” (“Kichik qandiya”) nomi bilan mashhur bo’lgan bu asarning qo’lyozma nusxalari Sankt-Peterburg, Toshkent va Dushanbe shaharlarida hamda Germaniya, Hindiston va Saudiya Arabistoni kutubxonalarida saqlanmoqda.
“Qandiyayi xurd” bir necha marta toshbosma usulida Samarqand (1909 y.), Toshkent va Tehronda (1955 y.) chop etilgan; bir qismi V.L.Vyatkin (1869-1932 yy.) tarafidan rus tiliga tarjima qilingan va 1906 yili nashr etilgan.
“Tarixi Mas’udiy” An’anaviy tarixiy asarlardan yaqqol ajralib turadigan “Tarixi Mas’udiy” (“Mas’ud tarixi”) asarning muallifi Abulfazl Muhammad ibn al-Husayn al-kotib al-Bayhaqiydir (995-1077). U Nishopur viloyatiga qarashli Harisobod qishlog’ida badavlat mansabdor oilada tug’ilgan, asosan Nishopur shahrida ta’lim olib, balog’atga yetgan. Abulfazl Bayhaqiy taxminan 1021 yili Ғaznaviylar davlatining devoni rasoili - xorijiy mamlakatlar bilan aloqa yurituvchi mahkamaga dabirlik mansabiga qabul qilindi va vazir Abu Nasr Mishkon rahbarligida 19 yil ysha mansabda xizmat qildi. Abu Nasr Mishkon vafotidan so’ng 1039 yili Abulfazl Bayhaqiy uning o’rniga devon boshlig’i etib ta’yinlandi. 1041 yili Sulton Mas’ud o’ldirilgandan so’ng u saroy xizmatidan chetlatildi va faqat Sulton Abdurashid 1050 yili hokimiyat tepasiga kelgach, yana o’z o’rniga tiklandi. Abulfazl Bayhaqiy bu lavozimda 1059 yilgacha, ya’ni Sulton Farruhzod (1053-1059 yy.) saltanatining oxirigacha davlat xizmatida bo’ldi, keyin iste’foga chiqib, ilmiy ish bilan mashg’ul bo’ldi. U 1077 yili vafot etgan.
Abulfazl Bayhaqiy “Ziynat ul-kitob” (“Kitoblar ziynati”), “Tarixi oli Mahmud” (“Mahmud xonadonining tarixi”) yoki “Jomi’ fi tarixi oli Sabuqtegin” (“Sabuktegin xonadoni tarixidan hikoyalar majmuasi”) nomli asarlari bilan mashhur. “Tarixi Bayhaq” (“Bayhaq (viloyati) tarixi”) asar muallifi Abulhasan Ali Bayhaqiy, XII asrning ikkinchi yarmida o’tgan va ko’pincha ibn Funduq nomi bilan mashhur bo’lgan olimning ma’oumotiga qaraganda, Abulfazl Bayhaqiyning “Tarixi oli Mahmud” asari o’ttiz jilddan iborat bo’lgan. Lekin bu ulkan asarning faqat oltinchi jildining ikkinchi qismi, 7, 8, 9 jildlari hamda 10-jildining bir qismi yetib kelgan, xalos. Bu qismlar Sulton Mas’ud (1030-1041 yy.) davri tarixini o’z ichiga oladi va “Tarixi Mas’udiy” nomi bilan ma’lum va mashhur. “Tarixi Mas’udiy” asarida boshqa tarixiy kitoblardan farqli muallif o’zi ko’rgan va ishonchli kishidardan aniqlagan ma’lumotlarni, shuningdek, hukumat mahkamalarida saqlangan rasmiy hujjatlar asosida hamda ma’ishiy tafsilotlarga ham alohida e’tibor berilgan. Bu xususiyat asarning daliliy ma’lumotlarga boyligi, voqealarning keng va atroflicha bayon etilishi va nihoyati zo’r badiiy mahorat bilan yozilganligi, uning boshqa tarixiy asarlardan alohida ajratib turadi. Kitobda asosan Sulton Mas’ud davri Ғaznaviylar saltanati ixtimoiy-siyosiy ahvoliga keng o’rin berilgan. Bundan tashqari, asarda Safforiylar, Somoniylar, Saljuqiylar tarixiga oid muhim ma’lumotlar ham bor. Ayniqsa, Ғaznaviylar bilan Xorazm, Saljuqiylar hamja Qoraxoniylar davlati o’rtasida bo’lgan siyosiy munosabatlar haqida qimmatli ma’lumotlar ko’p. Ushbu asarda Abu Rayhon Beruniy hayoti to’g’risida tafsilotlar va uning bizgacha yetib kelmagan Xorazm tarixiga oid asaridan lavhalar biz uchun juda qimmatlidir. Chunki muarrix ulug’ vatandoshimiz bilan muloqotda bo’lgan, uni yaxshi bilgan va fikrlarini qadrlagan. “Tarixi Mas’udiy” asarining forsiy matnini U. Morley Kalkuttada 1861 yili, Tehronda esa Ahmad Peshavoriy 1886 yili, Said Nafisiy 1941-1954 yillari, Ғani va Fayoz 1945 yili chop etganlar. Uning arabcha tarjimasi Qohirada Yahyo Hashshob va Sodiq Nishot tomonidan chop etilgan.
“Tarixi Mas’udiy” asarining ruscha tarjimasi tadqiqot va zarur izohlar bilan atoqli manbashunos olim A.K.Arends tomonidan Toshkentda 1962 yili va Moskvada 1969 yili e’lon qilindi. Kitobning X-XI asr tarixini o’rganuvchilar uchun manba sifatidagi ahamiyati juda katta.
“Tarixi jahonkushoy” “Tarixi jahonkushoy” (“Jahongir (Chmngizxon) tarixi”) nomli yirik tarixiy asarni yaratgan tarixchi XIII asrda o’tgan yirik olim va davlat arbobi Juvayniydir. Uning to’la ismi Alouddin Otamalik ibn Bahouddin Muhammad al-Juvayniy. U 1226 yili Ғarbiy Xurosonning Juvayn hududiga qarashli Ozodvor qishlog’ida badavlat va nufuzli siyosiy arbob oilasida tug’ilgan. Otasi Bahouddin Muhammad Xorazmshoh Alouddin Muhammadning Xurosondagi noibi bo’lgan, mo’g’ullar xuruji vaqtida Sulton Jaloluddin bilan birga ularga qarshi danglarda qatnashgan. Mo’g’ullar 1221 yili Nishopurni ishg’ol qilgach, Bahouddin Muhammad Tusga qochib bordi va uning mustahkam qal’alaridan biriga yashirindi. Lekin qal’a hokimi uni bandga olib mo’g’ul lashkarboshilaridan Qo’lbo’lotga topshirdi. Qo’lbo’lot asirning ma’lumotli va iste’dodli shaxs ekanligini anglab, uni tirik qoldirdi. Keyincha Bahouddin Muhammad mo’g’ullar xizmatiga qabul qilindi va tovafotiga (1258 y.) qadar Xurosondagi mo’g’ul hokimlari Chintemur, Kirko’z, Arg’un og’a huzurida sohib devonlik vazifasida turdi.
Bahouddin Muhammaddan ikki o’g’il qoldi. To’ng’ichi Shamsuddin Muhammad 1262-1283 yillari Erondagi mo’g’ul hukmdorlari Elxonlardan Halokuxon (1256-1265 yy.) hamda Abaqaxon (1265-1282 yy.)ning vaziri, sohib devon bo’lgan va mamlakatning idtimoiy-siyosiy hayotida katta rol o’ynagan.
Bahouddin Muhammadning kenda o’g’li Alouddin yoshligidan yaxshi o’qidi, arab, fors, keyinchalik mo’g’ul va uyg’ur tillarini mukammal o’rgandi, o’rta asr fanining bir talay sohalarini puxta egalladi. U yoshligidayoq mo’g’ul hukmdorlari xizmatiga qabul qilindi va Kirko’z hamda Arg’un og’aning devonida xizmat qildi. Alouddin Otamalik Juvayniy Arg’un og’a bilan uch marta 1246-1247, 1249-1251, 1252-1253 yillari Mo’g’ulustonga, Qoraqo’rumga bordi. U 1256 yilning boshlarida Halokuxonning buyrug’i bilan Ismoiliylar hukmdori Rukniddin Hurshoh huzuriga Maymanduz qal’asiga elchi bo’lib bordi va unga qarshilik ko’rsatmay taslim bo’lish haqidagi talabnomani topshirdi. Juvayniy Maymanduzni mo’g’ul qo’shinlari tomonidan ishg’ol qilish chog’ida Ismoiliylarning boy kutubxonasini talon-tarojdan saqlab qoldi.
Alouddin Otamalik Juvayniy 1259 yili Iroq va Xuzistonga hokim, malik qilib tayinlandi. O’shanda u Bag’dod va uning atrofidagi joylarni obod qildi. Tarixchi Vassofning (XIII asr oxiri-XIV asrning birinchi yarmi) ma’lumotlariga qaraganda, u katta mablag’, 10000 oltin dinor sarflab Frot daryosidan Kufa va Najafga suv olib kelgan. Juvayniy bu lavozimda 20 yildan ortiq turdi. 1271 yili raqiblari qozi sayyid Tojiddin Ali ibn Muhammad, “Kitob al-faxriy” asari muallifi Abu Ja’far Jaloluddinning otasi, boshchiligida unga qarshi zimdan kurash boshladilar. Oqibatda ular Juvayniyni mansabini suiiste’mol qilib, xazinani bir qismini o’zlashtirganlikda aybladilar. Juvayniy odam yollab qozi Tojuddin Alini o’ldirtirdi, lekin bu bilan muxoliflarining ta’qibidan qutulib qololmadi. O’sha yilning o’zida Abaqaxon Bag’dod devonini taftish qilish uchun odam yubordi. Taftish natijasida 250 tuman, bir tuman 10000 kumush dinorga teng, kamomad borligi aniqlandi. Juvayniy qamab qo’yildi va kamomad undirib olingandan keyin hibsdan ozod qilindi va o’z mansabiga tiklandi. ¹⁷
Oradan o’n yil o’tgach, 1281 yili, Tojuddin ismli bir shaxs uni yana xazinaga “qo’l cho’zishda” va yashirincha Misr bilan aloqa bog’laganlikda aybladi. Bag’dodning moliyaviy xo’jaligi yana taftish qilindi va 300 tuman kamomad borligi aniqlandi. Bag’dodning moliyaviy xo’jaligi yana taftish qilindi va 300 tuman kamomad borligi aniqlandi. Juvayniy yana hibsga olindi, lekin kamomadgi to’lashga so’z bergani uchun qamoqdan ozod qilindi. Lekin, butun yer-suv va qimmatbaho buyumlarni sotsa ham kamomadning faqat 170 tumanini qopladi, xalos. Juvayniy yana qamoqqa olindi, uni qiynoqqa soldilar, Bag’dod ko’chvlari bo’ylab yalangg’och qilib olib o’tdilar. Juvayniy To’qudar Ahmad davri(1282-1284 yy.)da og’asining yordamida hibsdan ozod etildi, musodara qilingan molu mulki qaytarib berildi. Lekin oradan ko’p o’tmay, shahzoda Arg’un Bag’dod devonini qaytadan taftish qilish va Juvayniyning mol-mulkini musodara qilishni buyurdi. O’sha vaqtda Juvayniy Ozarbayjonning Arronida edi. Bu xabar fojeaga olib keldi – 1283 yili Juvayniyning .ragi yorilib vafot etdi.
Alouddin Otamalik Juvayniy Mo’g’uliston, O’zbekiston hamda Eronning XIII asrdagi ijtimoiy-siyosiy tarixidan hikoya qiluvchi asari bilan shuhrat topti. Kitob 1260 yili yozib tamomlangan.
“Tarixi jahonkushoy” asari uch qismdan iborat: 1)mo’g’ullar, ularning Chingizxon davridagi istilochilik yurishlaridan to Guyukxon (1246-1249 yy.) davrigacha, shuningdek, Jo’jixon, Chig’atoyxon va avlodlari tarixi, 2)Xorazmshohlar va Xurosonning mo’g’ul hukmdorlari davridagi (1258-yilgacha) tarixi, 3) Eronning 1256-1258 yillardagi ijtimoiy-siyosiy ahvoli, shuningdek, Ismoiliylarning diniy-harbiy uyushmasi va Ismoiliylar davlati (1090-1258 yy.) tarixi. Ismoiliylar tarixi Maymanduzdagi kutubxonada topilgan asarlar, xususan Ismoiliylarning ko’zga ko’ringan namoyandalaridan Hasan Sabohning (taxminan 1055-1124 yy.) hayoti va faoliyati haqida hikoya qiluvchi “Sarguzashti sayyidno” (“Sayidimizning sarguzashtlari”) nomli kitob asosida yozilgan.
O’rta Osiyo va O’zbekiston tarixi uchun “Tarixi jahonkushoy”ning I-II qismlari alohida qiymatga ega. Asarning Xorazm va Xorazmshohlar tarixiga oid qismi (II qism) bizgacha yetib kelmagan “Mashorib at-tajorib va g’avorib al-g’aroib” (“Imtihonni salqinlashtirish joyi va ajoyib narsalarning yuqori darajasi”), Faxriddin Roziyning (1210 yili vafot etgan) “Javome’ ul-ulum” (“Ilmlar majmuasi”) kitoblari asosida yozilgan. Movarounnahr va Sharqiy Turkiston tarixi, shuningdek, Mo’g’uliston haqidagi xabarlar asosan muallifning shu mamlakatlarga qilgan sayohatlari vaqtida to’plangan ma’lumotlar asosida yozilgan.
“Tarixi jahonkushoy”ning forsiycha matni Mirzo Muhammadxon Qazviniy tarafidan 1912, 1916 va 1937 yillari nashr etilgan. Asarning to’la inglizcha va turkcha-usmonlicha (1 jildi) tarjimalari bor.