Temur davlatining tarixiy geografiyasi. Temuriylar davri tarixiy geografiyasi

Amir Temur va Temuriylar davri tarixiy geografiyasi XIV-XV asirlar

Reja:

1. 
   Temur davlatining tarixiy geografiyasi.
   
2. 
   Temuriylar davri tarixiy geografiyasi.
   
3. 
   Temur va temuriylar davrida geografik bilimlar.
   

Amir Temu ro`ta murakkab bir sharoitda maydonga chiqdi. XIV asrning 60-yillarida Movoraunnahr siyosiy jixatdan tarqoq bo`lib, mug'il shahzodalar bir-birlari Bilan to`xtovsiz urush olib bormoqda edilar. Chig'atoy ulusiga qarashli Movoraunnahr o`nlab mustaqil bekliklarga bo`linib ketgan edi: Shahrisabizda - Xoji Barlos, Xo`jandda - Boyazid Jaloir, Balxda - Amir Xusayin, Shibirg'onda - Muhammad Aperdi Nayman, Ko`xistonda - Amir Sotilmish, Arxang Saroyda - O`ljoy Aperdi va xakozo. O`zaro feodal urushlar Movoraunnahr iqtisodini yo`ldan chiqardi, xalqning turmush sharoiti og'irlashdi.
Amir Temurning xokimiyat uchun yo`li 1360 yili Keshda To`g'liq temur xizmatiga kirishdan boshlandi. 1365 yil 22 mayda Temur va Xusayn qo`shinlari Ilyosxo`jadan mag'lubiyatga uchradi (Chinoz "Jangi loy"). Sarbadorlar harakatidan so`ng 1366 yili ittifoqchilar Samarqandga kiradilar. 1370 yili Amir Temur Balxni egallaydi. U Movoraunnahr Amiri deb e`lon qilinadi 1371 yili Xorazmni egallaydi. 1376 yilgacha qamaruddinga zarba berib, Farg'ona vodiysining katta qismini egallaydi. 1391 yilda qunduzchada To`xtamizga katta zarba beradi. 1395 yili Tarak daryosi (Kavkazda) yaqinida shu zarba qaytarildi. 1380 yillardan boshlab Temur qo`shni davlatlarni bosib olishi boshlandi. 1381 yili Xirot, 1384 yilgacha Эronning katta qismi, 1386-1388 yillarda (uch yillik urush) Jn. Ozarbayjon, Shimoliy Iroq, Gruziya va Armaniston egallandi. 1392-1396 yillarda (besh yillik urush) Iroq, g'arbiy Эron egallandi. 1398-1399 yillarida Hindiston, 1404 yilgacha Damash, Bog'dod, Turkiya erlari egallandi. Oqibatida Xitoydan qora dengizgacha, Oroldan Fors qultig'igacha bo`lgan ulkan davlat barpo qilindi. Amir Temur davlatni boshqarishda syurg'ol usulida foydalandi. Jahongir Mirzoga Balх, Umarshayh Mirzoga Fors, Mironshohga Ozarbayjon, Armaniston, Iroq, Shohruhga Xuroson, Jurjon, Mozandaron, Seyiston bo`lib berildi.
Amir Temur davlati iqtisodi to`g'risida gapirganda shuni aytish mumkinki, Movoraunnahr bu davrda tarixdagi eng rivojlangan cho`qqilaridan birida edi. Barcha ishlar aniq belgilab qo`yilgan qonun - qoidalar asosida olib borildi. Xo`jalikning asosiy turi xisoblanmish dexqonchilikga katta e`tibor berildi. Yangi erlarni o`zlashtirish uchun suniy sug'orish inshootlari qurildi. Bunday erlardan uch yilgacha soliq olish taqiqlandi. Soliq tizimi ham davlat tomonidan tartibga solindi.
Samarqand bozori atrofidagi misgarlik, kulolchilik, zargarlik, maxsido`zlik, duradgorchilik, temirchilik, to`qimachilik ustaxonalari rivojlandi. Amir Temur chet el hunarmand ustalarini to`xtovsiz Movoraunnahrga keltirdi. Natijada keng turli hunarmandchilik mahsulotlari ko`paydi. Binokorlik ayniqsa keng avj oldi. Ko`prik, yo`l qurilishida tortib, yirik inshootlar qurilishi shu paytgacha bu darajadа ko`paymrgan edi. Samarqand atrofida Sultoniya, Sheroz, Damashq, Bog'dod, qohira kabi yirik davlatlar nomlari berilgan butun bir qishloqlar vujudga keldi.
Ichki va tashqi savdo xo`jalikning boshqa turlari rivojlanishiga qarab tez rivojlandi. Shahar markazlarida Chorsu, deb nomlangan bozorlar vujudga keldi. Bozor atroflarida esa ustaxonalar bilan birga savdo do`konlari binyot etildi. Xattoki (Ro`za oylarida ) kecha-yu kunduz savdo tinmaydigan "bozori shab" urfga kirdi.
Chegaralarning mustahkamligini, qat`i qonunlarning mavjudligi savdo va karvon xavfsizligini ta`minlovchi chora-tadbirlar tashqi savdoni kuchaytirdi. Buyuk ipak yo`li tiklandi. Sharq va g'arb o`rtasida doimiy tavar ayrboshlash davlat xazinasini boyitdi.
Temuriylar. Temurning davlat erlarini syurg'ol shaklida bo`lishi temuriylar davrida
(Amir Temur o`limidan keyinoq) feodal tarqoqlika bosh sababchi bo`ldi. Pirmuhammadning taxt vorisi etib vasiyat qilinishiga qaramasdan taxtni Xalil Sulton egalladi va 1405 yil 18 martda o`zini oliy hukmdor deb e`lon qildi. Lekin ko`p o`tmay Amudaryoning chap sohilida uning ukasi Mirzo Surton Xusayn bo`ysinishdan bosh tortdi. Turkistonda Amir Xudaydod, Farg'onada Shayx
Nuriddin bosh kutardi. Paytdan foydalangan Pirmuhammad Amudaryoning o`ng sohiliga - Xalil
Sulton erlariga kechib o`tdi. Umuman, Xurosonda Shohruh, Balx, g'azna, qandahorda
Pirmuhammad, g'arbiy Эron va Ozarbayjonda Mironshohning o`g'illari Umarshayx Mirzo va Abu Bakr Mirzolar mustaqil hokimlarga aylanishdi. Farg'onada Xudaydod, Xorazmda Idiku temuriylarga bo`ysinmay quydilar. 1407 yil Pirmuhammadning, 1408 yili Mironshohning o`ldirilishi vaziyatni yanada chigallashtirdi. Faqatgina 149 yilda Shohruhning taxtni egallashi birmuncha osoyishtalikni boshladi. U Xirotga qaytgach Samarqand taxtiga o`g'li Ulug'bekni qoldirdi. Ulug'bekdan so`ng 1469 yilda Sulton Xusayn davrida rivojlandi. Lekin amalda Movoraunnahr va Xuroson ajratib yuborilgan edi.
Temuriylar davrida geografik bilimlarning rivojlanishi.
XIV asrning 60-70 yillaridan to XV asr oxirigacha hukm surgan temuriylar hokimiyati davrida, aksincha, O`rta Osiyoda geografik bilimlar ancha rivojlandi.
Amir Temurning ilm-fan taraqqiyotiga etarlicha homiylik qilmadi. U asosan mashxur quruvchi ustalarni to`plab Movoraunnahrning ulkan qurilishlarida foydalandi hamda tarixnavis olimlarni to`pladi. Mana shunday tarixnavis va geogrif olimlardan biri Hofizi Abrudir.
Hofizi Abru taxminan 1361-1362 yillarda Xirotda tug'ilgan va 1431 yil Ozarbayjondan Xirotga qaytib kelayotganida Zinjon shahrida vafot etgan.
Binobarin, olim hayoti va ijodining bir qismi Amur Temur davriga to`g'ri kelsa, bir qismi uning o`g'li, Xuroson hokimi Shohruh davriga to`g'ri keladi. HofiziAbru deyarli yarim asr davomida temuriylar davrida O`rta Osiyo va O`rta Sharq mamlakatlarida ro`y bergan, siyosiyiqtisodiy va madaniy o`zgarishlar shoxidi bo`lgan. Ayni vaqtda "ulug' amir" xizmatida munshiy (kotib) vazifasini o`tagan. Olim juda ko`p o`lka shaharlarda bo`lganligini yozadi.
Hofizi Abru o`zi ko`rgan erlar tarixi hamda geografiyasiga doir ko`plab ma`lumotlar to`plagan va keyinchalik Shohruh saroyida tarixchi sifatida xizmat qilar ekan, bu ma`lumotlardan keng foydalangan.
Hofizi Abruning ko`plab asarlaridan bizgacha birgina geografik-tarixiy asari etiб kelgan.
Bu asa O`zbekiston SSR Fanlar akademiyasi Sharqshunoslik institutining qo`lyozmalar fondidagi 5361- sonli qo`lyozmadir. Bu qo`lyozmaning geografik qismida butun Dune haqidagi o`rta asr geograflariga ma`lum bo`lgan dunyoning tasviri, shuningdek, Эronning Fors, Kirmon viloyatlari hamda Xurosonning qisqacha geografiyasi berilgan. Hofizi Abru asari tasviriygeografik va kartografik qismlardan iborat.
Hofizi Abruning o`zidan oldin o`tgan ko`plab geograflarning ma`lumotlaridan bahramand bo`lganligi, bu ob`ekilarning bevosita kuzatganligi, uning tasviri ahamiyatini yanada oshiradi. Sayyoh o`lkamizning ikki asosiy daryosi - Amudaryo bilan Sirdaryonigina emas, boshqa yirik daryolarni ham (jumladan Murg'ob daryosini) ham yuqoridagi tarzda batafsil tasvirlagan.
Hofizi Abru o`zi tasvirlagan yirik tabiiy geografik ob`ekilarning (Hind okeani, dengizlar orollar, shaharlar va h.k.) chizmalarini ham berganki, bu hol ham uning asariga bo`lgan qiziqishini ko`paytiradi. Xullas, Hofizi Abru ma`lumotlari umumgeografik jahatdan ham o`lkashunostlik jihatdan ham o`z davrining eng ajoyib ilmiy durdonasidir.
XV-XVI arslar O`rta Osiyoda geografik tasavvurlarning rivojlanishida juda muqim tarixiy bosqichdir. Bu davrda, O`rta Osiyoda yuqori aytib o`tganimiz Hofizi Abrudan tashqarii, jahon geografiyasi uchun boy ilmiy meros qoldirgan ajoyib sayyoh, tarixnavis va geograf olimlar Giyosiddin NaqqOsh, Abdurazzoq Samarqandiy, Mirzo Ulug'bek, Ali qushchi, Zahiriddin Muhammad Bobur, Haydar Mirzo, Hofizi Tanish Buxoriy, O`tamish Hoji va Sulton Balxiylar etishib chiqdilar.
Masalan, Xuroson hokimi Shohruh Xitoyga elchilar sastavida yuborgan g'iyosiddin Naqqosh (1418-1422) uch yil davomida Xirotdan Pekingacha bo`lgan mashrut bo`ylab juda katta territoriyaning tarixi, aholisi, shaharlari va tabiati haqida ajoyib ma`lumot to`plagan. "Uning Xitoy tarixi" va "Ajoyi Ul Latif" nomi balan mashxur kundaiklaridan iborat asarida O`rta Osiyoning SharqIy qismi geografiyasiga oid boy materiallar bor.
Ulug'bekning istedodli shogirdi va olim ishning davomchisi Ali qushchi (1403-1474) o`z davrining Ptolemeyi nomini olishga muyassar bo`ldi. Ali qushchi Ulug'bekning fojiali o`limidan (1449) so`ng bir necha yil o`tgach, Эron va Turkiyaga ketib, astranomiya, geografiya va tematikaga oid ilmiy tadqiqodlarini o`sha erlarda davom ettirdi. Amir Temur yurt obodonchiligi va aholi sog‘ligiga alohida e’tibor bergan. Bu haqda “Temur tuzuklari”da shunday deyiladi: “Yana amr etdimki, katta-kichik har bir shahar, har bir qishloqda masjid, madrasa va xonaqohlar bino qilsinlar, faqiru miskinlarga langarxona (yo‘lovchilar qo‘nib o‘tadigan joy; kambag‘al yetim-yesirga ovqat beriladigan joy; g‘aribxona) solsinlar, kasallar uchun shifoxona qurdirsinlar va ularda ishlash uchun tabiblar tayinlansinlar”.

Sohibqiron davrida har bir shaharda shifoxona bo‘lgan, ularda bilimli va tajribali tabiblar ishlaganlar. Jumladan, Samarqandda “Dor ush-shifo” nomli yirik kasalxona bo‘lib, unga o‘z zamonasining taniqli tabibi Mir Sayyid Sharif Sheroziy (1330–1414-y.y.) rahbarlik qilgan. Bu tabib asli jurjonlik bo‘lib, Amir Temurning taklifi bilan Samarqandga kelib, shu kasalxonaga boshchilik qilgan. Shu davrlar yirik tabiblardan Xisomiddin Ibrohim Kirmoniy, Mavlono Fayzulloh Tabriziy, Mansur ibn Muhammadlar yashab ijod etganlar. Tarixiy ma’lumotlarda ta’kidlanishicha, Mavlono Fayzulloh Tabriziy Amir Temurning shaxsiy tabibi bo‘lgan. U Sohibqironning barcha safarlarida birga bo‘lar edi.

Amir Temur davrida tibbiyot fani shu qadar yuksak darajaga ko‘tarilgan ediki, hatto o‘lgan odamning jasadini balzamlash usulini ham bilganlar. 1941-yilning 18-iyunida hukumat komissiyasi tomonidan Samarqanddagi Go‘ri Amir maqbarasida dafn etilgan Sohibqiron Amir Temur, Mironshox, Shohruh, Mirzo Ulug‘bek, Muhammad Sulton va Bibixonim maqbarasidagi bibixonimning daxmalari ochilib ko‘rilganda, ularning jasadi mumiyolangani aniqlangan.

Amir Temur o‘z zamonasidagi ijtimoiy guruhlarni o‘n ikki toifaga bo‘lgan. Shular ichida hakimlar, tabiblar, munajjimlar va muhandislarni sakkizinchi toifaga kiritgan. Ularni saltanat korxonasiga rivoj beruvchilar, deb atagan. Tabiblar haqida shunday deydi: “Hakimlar va tabiblar bilan ittifoqda bemorlarni davolatar edim” (Amir Temur. “Temur tuzuklari”. – T.: G‘.G‘ulom nomidagi nashriyot matbaa birlashmasi, 1991, 66-bet).

Shu o‘rinda fransuz temurshunoslaridan professor Marsel Brionning “Menkim, sohibqiron jahongir Temur” kitobidan qisqacha parcha keltiramiz. “... vatanimga Xuroson orqali ketishga qaror qildim... Daraburjirdga yetgan chog‘imiz qo‘shinni to‘xtatdim. Otlarga dam berish maqsadida ikki kun shu yerda turadigan bo‘ldik. Birinchi kunning o‘ziyoq bir necha jangchilarimiz kasallangani, boshlari og‘rib, issiqlari baland ekanidan shikoyat qilishayotganini ma’lum qilishdi. Qo‘shin tabibidan ular o‘latga chalinishmadimikan, deb so‘radim. Tabib kasallik sababini aniqlay olmaganini, biroq o‘lat alomatlari ham kuzatilmaganini aytdi. Ikkinchi kuni kasallanganlar soni yana ko‘paydi. Birinchi kun kasallanganlar qo‘ltiqlari ostida va biqinlarida yong‘oqdek shish paydo bo‘lib, kuchli og‘riq berayotganini bildirishibdi. Shundan keyingina tabib qat’iy bir qarorga keldi – bu o‘lat edi.

Tabibdan so‘radim: “Bu kasallarni qanday davolasa bo‘ladi?” U dedi: “Bu kasallikning davosi yo‘q: ular endi yo o‘ladilar, yoki o‘z-o‘zidan tuzalishadi!”