The street lawyer / Mom and Dad (chapter 4)

The street lawyer / Mom and Dad (chapter 4)
After I left Mordecai Green's office, I drove around the city while the snow fell. As a lawyer with hours co work, which my clients paid for, I couldn't do this sort of thing-just moving with the traffic, not going anywhere. But I was doing it now.

I didn't want to go back to the empty apartment. I didn't want to go to a bar, either - I'd probably never leave. So I drove. I went through poor pares of the city I had never seen before.

Then I went back to Drake & Sweeney. I went up in Mister's elevator again, walked along the hall to my office, and sat down at my desk. For the first time I wondered how much everything in my office had cost-the expensive old desk, the red leather armchairs, and the Persian carpets. Weren't we just chasing money, here in this building? Why did we work so hard to buy a more expensive carpet or an older desk? Was that a good reason to work? Was this the life i wanted?

In my expensive room, I thought of Mordecai Green, giving his time to help people who had nothing.

I had about ten pink telephone messages from clients on my desk and none of them interested me. I didn't like this work. My clients were big companies, and I worked on their lawsuits against other big companies. The lawsuits continued for years. Maybe a hundred lawyers worked on each one, all sending paper to each other.

Polly came in and brought me cookies. She put them on the cable with a big smile before she left for home for the day. A couple of lawyers came in, said "How you doin't' and left again. They were probably on their way home too.

Alone in the office again, I picked up one big file and then another one. Which lawsuit did I want to work on today? I didn't want to work on any of

them. I couldn't do it. It didn't make any sense to me now.

I went to my computer and began searching our client files. RiverOaks was started in 1977 in Hagerstown, Maryland. It was a private company, so it was difficult to get information about it.

RiverOaks was the client of a Drake & Sweeney lawyer called Braden Chance. I didn't know the name but I looked again in our computer files. Braden Chance was a partner in real estate, on the fourth floor. He was forty-four years old, married, and went to law school at Duke.

There were forty-two files for RiverOaks. Four were about evictions. RiverOaks had bought a warehouse on Florida Avenue. On January 27, some squatters were evicted from the warehouse-one of them, as I now knew, was De Von Hardy. The file on the eviction itself had a number next to it. The number meant that only Braden Chance could open the file. I wrote down the file's name and number and walked down to the fourth floor.

When I got there, I saw a legal assistant and asked him where Braden Chance's office was. He pointed to an open door across the hall. Although it was late, Chance was at his desk, looking busy. He didn't like me j use walking in from the hall. At Drake & Sweeney, you phoned first and made an appointment. But that didn't worry me very much.

Chance didn't ask me to sit down, but I did and he didn't like that either.

«You were next to the guy when he got shot," he said unpleasantly, after I said De Von Hardy's name.

«Yes " I said.

"Terrible for you, huh?"

"It's over. Mr. Hardy, who's now dead, was evicted from a warehouse. Was it one of our evictions ?"

"It was," said Chance, but he didn't look at me as he spoke. I guessed that Arthur Jacobs had looked at the file with him, earlier in the day. "What about it?" added Chance.

“ Was he a squatter?”

"Of course he was. They're all squatters, aren't they? Our client just got them out of the warehouse."

«Are you sure he was a squatter? Not a tenant?"

Chance looked angry. "What do you want?"

"Could I see the file?"

"No”

"Why not?”

“I`m very busy. Will you please leave?"

"If he was a squatter, there's no problem. Why can't I see the file?"

"Because it's mine, and I said no. How's that?' '

"Maybe that's not good enough."

He stood, his hands shaking as he pointed to the door. I smiled at him and left.

The legal assistant from the hall had heard everything and we exchanged looks and smiles as I passed his desk. "The man's a fool," he said, very quietly. I smiled again: “Yes”.

But what was Chance hiding? There was something wrong and it was in that file. I had to get it. I went back to my office to think. The phone rang. It was

Claire.

"Why are you at the office?" She spoke very slowly and her voice was colder than the snow outside.

I looked at my watch. I remembered we had arranged to have dinner together at the apartment. «I, uh, well, a client called from the West Coast." I had used this lie before. It didn't matter.

'I`m waiting, Michael. Should I start to eat?"

"No, I'll be back at the apartment as fast as I can."

I ran from the building into the snowstorm, but I didn't really care that another evening together had been ruined.

A few hours later, Claire and I were having our coffee by the kitchen window.

The snow had finally stopped. I had an idea. "Let's go to Florida," I said.

She gave me a cold look. "Florida?"

"OK, the Bahamas. We can leave tomorrow."

"It's impossible."

"Not at all. I don't have to work for a few days ... "

"Why not? "

"Because I'm going crazy, and at Drake & Sweeney if you go crazy, then you get a few days off."

"You are going crazy."

"I know. It's fun, actually. People are nice to you. They smile. Polly brought

me cookies today. I like it."

The cold look returned and she said, "I can't”.

And that was the end of that. I knew she couldn't do it. She was a doctor,

people had appointments with her. But also, she didn't want to go with me.

''OK," I said. "Then I'm going to Memphis for a couple of days to see my parents”

"Oh really," she said. She didn't even sound interested.

"I ·need to see my parents. It's been almost a year. And this is a good time, I think. I don't like the snow and I don't feel like working. Like I said, I'm going crazy. Claire got up and went to bed. "Well, call me," she said over her shoulder. I

knew that was the end of my marriage. And I hated to have to tell my mother .My parents were in their early sixties and trying to enjoy not working for the first

time in their lives. Mom had been a bank manager. Dad had been a lawyer in Atlanta. They had worked hard, saved hard, and given me the best of everything.

Dad always wanted me to be a lawyer, like him. I rented a car at Memphis airport and drove east to the rich part of the city where the white people live. The blacks had the center of the city and the whites the area outside. Sometimes the blacks moved out from the center into a white area and then the whites moved further out.

My parents lived on a golf course in a new glass house. You could see the golf course from every window. I had called from the airport, so Mom knew I was coming.

"What's wrong?" she asked when she saw me.

''Nothing. I`m fine."

"Where`s Claire? You guys never call us, you know. I haven't heard her voice in two months”.

"Claire`s fine, Mom. We're both alive and healthy and working very hard”

''Are you spending enough time together?”

“No”

"Are you spending any time together?"

"Not much ." I saw the tears in her eyes. "I`m sorry, Mom. It 's lucky we don't have kids."

To talk about something else, I told her the story of Mister.

"Are you all right?" she asked, a look of shock on her face.

"Of course. I'm here, aren`t I? The company wanted me to take a couple of

days' holiday, so I came home.,,

"You poor thing. Claire, and now this”.

Later that afternoon, my dad and I played golf. "Dad, I'm not very happy at Drake & Sweeney," I said. "I don't like what I'm doing."

"Welcome to the world, son. You think the guys in factory jobs like what

they're doing? You're getting rich, they aren't. Be happy."

He was happy. He was winning at the golf. Ten minutes later he said, "Are

you changing jobs?"

"I`m thinking about it”.

"Why don't you just say what you're trying to say?"

As usual, I felt weak and like I was running away from something.

"I'm thinking about working for the homeless," I said. "As a lawyer," I added quickly.

Dad didn't stop playing. He hit a ball into the distance. "I`d hate to see you

throw it all away, son,” he said "You'll be a partner in a few years”. We walked after his ball. "A street guy's killed in front of you and you have to change the world? You just need a few days away from work."

Is that all?

Hüquq küçəsi / Ana və ata (4.fəsil)

Mordecai Green-in ofisindən çıxandan sonra qar yağarkən şəhərin ətrafında gəzdim. Müştərilərimin ödədiyi saatlarla işləyən bir hüquqşünas olaraq bu cür bir şey edə bilmədim - yalnız trafiklə hərəkət edirdim, heç yerə getmirdim. Ancaq indi edirdim.

Boş mənzilə qayıtmaq istəmədim. Bir bara da getmək istəmirdim - yəqin ki, heç vaxt ayrılmazdım. Buna görə sürdüm. Əvvəllər heç görmədiyim şəhərin zəif yerlərini gəzirdim.

Sonra yenidən Drake & Sweeney-ə getdim. Yenidən Misterin liftinə qalxdım, salon boyu ofisimə doğru getdim və masamda oturdum. İlk dəfə ofisimdəki hər şeyin - bahalı köhnə masanın, qırmızı dəri kresloların və fars xalçalarının nə qədər dəyəri olduğunu düşündüm. Yalnız bu binada pul axtarır deyildikmi? Niyə daha bahalı xalça və ya köhnə masa almaq üçün bu qədər çalışdıq? İşləmək üçün yaxşı bir səbəb idi? Bu mənim istədiyim həyat idi?

Bahalı otağımda heç nə olmayan insanlara kömək üçün vaxt ayıraraq Mordecai Yaşıl haqqında düşündüm.

Masamdakı müştərilərdən təxminən on çəhrayı telefon mesajım var idi və heç biri məni maraqlandırmırdı. Bu işi bəyənmədim. Müştərilərim böyük şirkətlər idi və mən digər böyük şirkətlərə qarşı məhkəmə iddiaları üzərində işləmişəm. Davalar illərlə davam etdi. Bəlkə yüz hüquqşünas hər biri üzərində işləyirdi, hamısı bir-birinə kağız göndərirdi.

Polly içəri girdi və mənə peçenye gətirdi. Gündüz evə getməzdən əvvəl onları böyük bir təbəssümlə kabelə qoydu. Bir neçə hüquqşünas içəri girdilər, "necə deyərsən" dedi və yenə ayrıldılar. Yəqin onlar da evlərinə gedirdilər.

Yenidən ofisində tək, daha sonra bir böyük sənəd götürdüm. Bu gün hansı məhkəmədə işləmək istədim? Heç birində işləmək istəmirdim onların. Mən bunu edə bilmədim. İndi mənim üçün heç bir məna vermirdi.

Kompüterimə girdim və müştəri sənədlərimi axtarmağa başladım. RiverOaks 1977-ci ildə Merilend ştatının Hagerstown şəhərində başladı. Şəxsi bir şirkət olduğundan bu barədə məlumat almaq çətin idi.

RiverOaks, Braden Chance adlı bir Drake & Sweeney vəkilinin müştərisi idi. Adını bilmədim, amma müştəri sənədlərimizə yenidən baxdım.

Braden Chance, dördüncü mərtəbədəki əmlak sahibi idi. Qırx dörd yaşında idi, evləndi və Duke'nin hüquq məktəbinə getdi.

RiverOaks üçün qırx iki fayl var idi. Dördü çıxarma haqqında idi. RiverOaks Florida prospektində bir anbar almışdı. Yanvarın 27-də bəzi çömçəkənlər anbardan qovuldu - indi bildiyim kimi biri De Von Hardy idi. Çıxarışdakı sənədin yanında bir sıra var idi. Sayı, yalnız Braden Chance'ın aça biləcəyini ifadə etdi. Faylın adını və nömrəsini yazdım və dördüncü mərtəbəyə endim.

Oraya çatanda vəkil köməkçisini gördüm və Braden Şansın ofisinin harada olduğunu soruşdum. Salonun arasındakı açıq bir qapıya işarə etdi. Gec olmasına baxmayaraq, Şans məşğul olduğu masada idi. Zaldan içəri girmək mənim xoşuma gəlmədi. Drake & Sweeney-də əvvəlcə zəng etdiniz və görüş təyin etdiniz. Ancaq bu məni çox narahat etmədi.

Şans məndən oturmağımı istəmədi, amma mən etdim və o da istəmədi.

"Vurulduqda oğlanın yanında idin" dedi, mən De Von Hardinin adını söylədikdən sonra xoşagəlməz dedi.

"Bəli" dedim.

"Sənin üçün dəhşətlidir?"

"Artıq bitdi. İndi öldüyü cənab Hardi, anbardan qovuldu. Bu, bizim qaçmağımızdan biri idi?"

"Oldu" dedi Şans, amma danışdığı kimi mənə baxmadı. Artur Ceykobsın dilə baxdığını, günün əvvəlində olduğunu təxmin etdim. "Bəs bu?" Şans əlavə etdi.

"O, dağıdıcı idi?"

"Əlbətdə o idi. Hamısı dağıldı, elə deyilmi? Müştərimiz onları yalnız anbardan çıxartdı."

"Əmin oldunuz? Kiracı deyilsən? "

Şans əsəbiləşdi. "Nə istəyirsən?"

"Sənədi görə bilərəmmi?"

"Yox"

"Niyə də yox?"

"Çox məşğulam. Xahiş edirəm tərk edərsən? "

"O, dırmaşan olsaydı, heç bir problem yoxdur. Niyə faylı görə bilmirəm?"

"Çünki bu mənimdir və mən yox dedim. Bu necə oldu?" '

"Bəlkə bu, yaxşı deyil."

Qapıya işarə edən kimi əlləri titrədi. Ona gülümsəyərək çıxdım.

Zaldan olan hüquqşünas hər şeyi eşitdi və masasının yanından keçəndə gözlərimizi dəyişib gülümsəyirdik. "Adam axmaqdır" dedi, çox sakit. Yenidən gülümsədim: "Bəli".

Bəs Şans nəyi gizlətdi? Səhv bir şey var idi və o sənəddə idi. Mən almalı idim. Düşünmək üçün kabinetimə qayıtdım. Telefon çaldı. Claire idi.

"Niyə ofisdəsən?" Çox yavaş danışdı və səsi kənardakı qardan daha soyuq idi.

Saata baxdım. Mən mənzildə birlikdə şam yeməyi təşkil etdiyimizi xatırladım. "Mən, yaxşı, Qərb Sahilindən bir müştəri çağırdı." Mən əvvəllər bu yalanı istifadə edirdim. Fərqi yoxdu.

'Mən gözləyirəm, Maykl. Yeməyə başlamalıyam? "

"Xeyr, bacardığım qədər tez mənzildə olacağam."

Binadan qar fırtınasına qaçdım, amma bir axşamın bir yerdə dağıldığına əhəmiyyət vermədim.

Bir neçə saatdan sonra Claire və mən mətbəxin pəncərəsindən qəhvəyimizi aldıq.

Qar nəhayət dayandı. Bir fikirim var idi. "Gəlin Floridaya gedək" dedim.

Mənə soyuq bir görünüş verdi. "Florida?"

"Yaxşı, Bahamalar. Sabah ayrıla bilərik."

"Bu mümkün deyil."

"Heç bir halda. Bir neçə gün işləməyim lazım deyil ..."

"Niyə də yox? "

"Çünki mən dəli oluram və Drake & Sweeney-də dəli olursan, bir neçə gün istirahət alırsan."

"Sən dəlisən."

"Bilirəm. İr əyləncəsi, əslində. İnsanlar sizin üçün xoşdur. Onlar gülümsəyirlər. Polly gətirdi

bu gün peçenye. Mənim bundan xoşum gəlir."

Soyuq bir görünüş geri döndü və o, "bacarmıram" dedi.

Və bunun sonu oldu. Mən bunu edə bilmədiyini bilirdim. Həkim idi,

insanlar onunla görüşlər keçirirdilər. Bununla yanaşı, mənimlə getmək istəmədi.

'' Yaxşı, 'dedim. "Sonra Memfisə valideynlərimi görmək üçün bir neçə gün gedəcəyəm"

"Həqiqətən" dedi. O, hətta maraqlı səslənmədi.

"Mən • valideynlərimi görməliyəm. Demək olar ki, bir il keçdi. Düşünürəm ki, bu yaxşı vaxtdır. Mən qarı sevmirəm və işləmək kimi hiss etmirəm. Dediyim kimi, mən dəli oluram Claire ayağa qalxıb yatağa getdi. "Yaxşı, mənə zəng et" dedi

evliliyimin sonu olduğunu bilirdi. Mən də anama demək məcburiyyətində qaldım .Mənim valideynlər altmışıncı yaşlarında idilər və ilk işləməkdən zövq almağa çalışırdılar

həyatlarında vaxt. Ana bir bank meneceri idi. Baba Atlantada vəkil idi. Çox çalışdılar, çox qənaət etdilər və mənə hər şeyin ən yaxşısını verdilər.

Baba həmişə mənim kimi vəkil olmağımı istəyirdi. Memfis hava limanında bir maşın icarəyə götürdüm və şərqdə ağ insanların yaşadığı şəhərin zəngin hissəsinə tərəf getdim. Qaralar şəhərin mərkəzinə və xaricindəki ağlara sahib idi. Bəzən qaralar mərkəzdən ağ bölgəyə keçir, sonra ağlar daha da irəliləyirdi.

Valideynlərim yeni bir şüşəli evdə golf meydançasında yaşayırdılar. Golf sahəsini hər pəncərədən görə bilərsiniz. Hava limanından zəng elədim, ona görə gəldiyimi anam bilirdi.

"Səhv nədir?" məni görəndə soruşdu.

'' Heç nə. Mən yaxşıyam. "

"Claire haradadır? Uşaqlar bizə heç zəng etmir, bilirsiniz. Mən iki ay ərzində onun səsini eşitmədim" dedi.

"Claire'nin gözəl, Ana. Həm sağ, həm sağlamıq, həm də çox çalışırıq"

'' Birlikdə kifayət qədər vaxt keçirirsən? '

"Yox"

"Birlikdə vaxt keçirirsən?"

"Çox deyil." Mən onun göz yaşlarını gördüm. "Üzr istəyirəm, ana. Şanslıyıq ki, uşaqlarımız yoxdur."

Başqa bir şey haqqında danışmaq üçün ona Bayın əhvalatını söylədim.

"Hamınız yaxşısınız?" - deyə soruşdu, üzündə şok göründü.

"Əlbəttə. Mən burdayam, mən deyiləm? Şirkət mənim bir-iki tətil götürməyimi istədidi, buna görə evə gəldim. ,,

"Kasıb bir şey. Claire və indi bu".

Günortadan sonra atam və mən golf oynadıq. "Ata, Drake & Sweeney-də çox xoşbəxt deyiləm" dedim. "Mən nə etdiyimi sevmirəm."

"Dünyaya xoş gəldin, oğlum. Fikirləşirsən ki, fabrik işlərində olan uşaqlar nəyi sevirlər

edirlər? Varlanırsınız, onlar deyil. Xoşbəxt olun ”.

Xoşbəxt idi. Qolfda qalib gəlirdi. On dəqiqə sonra dedi: “Var

işlərini dəyişirsən? "

"Mən bu barədə düşünürəm".

"Niyə yalnız danışmaq istədiyini söyləmirsən?"

Həmişə olduğu kimi özümü zəif hiss edirdim və bir şeydən qaçırdım.

"Mən evsizlər üçün işləməyi düşünürəm" dedim. "Bir vəkil olaraq" deyə tez əlavə etdim.

Baba oynamağa davam etmədi. Məsafəyə bir top vurdu. "Səni görməyə nifrət edirəm

hamısını at, oğlum "dedi." Bir neçə ildən sonra ortaq olursan "dedi. Topundan sonra yürüdük." Bir küçə uşağı qarşınızda öldürüldü və dünyanı dəyişdirməlisiniz? Sadəcə işdən bir neçə gün uzaqlaşmağınız lazımdır. "

Hamısı budurmu?

Glossary

tenant – icarəçi, kirəşin

to exchange – dəyişdirmək

to arrange – düzənləmək, düzənə salmaq

Synonyms

interest – activity; importance

appoinment – opponent; adornment

voice – cry; sound

shock – awe; bump; storke

tear – crack; damage; hole

couple – team; duo; item

distance – area; gap; orbit

homeless – displaced; refugee

lawyer – advocate; defender

poor – destitute; in need