Yuqorida zikr etilgan hokimiyatlar o`rtasida shunday munosabat o`rnatilmog`i lozimki, bunda ularning har biri davlat vazifalarini mustaqil o`tash bilan birgalikda, o`z huquqiy vositalari yordamida bir-birlarini muvozanatga chorlab turadilar, hokimiyat vakolatlarining birgina muassasa tomonidan qonunsiz ravishda tortib olinishi (uzurpatsiya qilinishi)ni bartaraf etadilar. Masalan, qonun doirasida ishlashi lozim bo`lgan ijro etuvchi hokimiyat, ayni paytda, qonun chiqaruvchi kengashning faoliyatini chegaralab turishi talab etiladi, aks holda parlament o`zining mutlaq hokimligini o`rnatishi mumkin. Shu sababli ham ijro hokimiyatining boshlig`i qonunlarni imzolashda «veto» (ya'ni, imzolashni vaqtincha rad etish) huquqidan foydalanadi, qonunchilik tashabbusi huquqiga ega bo`ladi.
