Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qıran . tıran. qapı pəncərənin yan dirəkləri, qolları.

qıran . üzülən tağda saxlanılan təkcə yemiş.

qıranbıq . yüngülcə keçən qızamıq, qızılca kəsəl türü.

qıranğ . qatlanmayan aşlıq, aşpazxana piçağı. salçı (aşpaz) piçağı.

qıranğ . qırqı. çökürük. çökrük. uçma. uçurum. yar.

qıranq . qıranğ.

qıranqanaq . su dəğimanının yatay (üfüqi). ağacına bağlı olub, ağzı ilə düşəy (dikəy. əmudi). dirəyi arasında ilan arac.

qıranlaşmaq . qırannaşmaq. qırımlaşmaq. qırınlaşmaq. qırnaşmaq. qırnımışmaq. qırmımışmaq. harınlaşmaq.

qıranlıq . - qıranlıqlar girə: (ilənc). qırıl. öl. yoxal. gəbər.

qıranlıq . 1. qıtanlıq. qıraqlıq. quraqlıq. qurqatlıq. qırlıq. qıtlıq. qızlıq. qıntıma. qıntama. qısqoy. - qısqoy yerdə əkin yanar. 1. anarşism. anarşizm.

qıranlıq . qıyanlıq. 1. çoxluq. gürəm. gürəv. guram. gurav. qurav. kürən. gürən. guran. qalabalıq. basqalıq. basqad. çapırt.

qıranmaq . qıranğmaq. qıranlamaq. qırıq, cırıq, diş açmaq. - dəğiman daşın qırana verdim.

qıranmış . qırımmış. qırınmış. qırnaşıq. qırnımış. qırmımış. harınğaş. harınlaşmış.

qıranta . 1. qırlı. qırlanmış. - qıranta saçlı kişi 1. qusqa. qozqa. qoyac. qoytac. quyac. quytac. oturaqlı, ağır, salğar, mətin, göstərişli, qıyqımlı, geyimli olan. 1. ağırbaşlı. salğar. özənli. güdəril. güdürül. güdülü. umurlu. diqqətli. 1. qırbaş. qırcıman. qırsıman. qırsaman. saçları ağarmağa başlamış orta yaşlı olan. - bir qıranta kişi sizi soruşurdu.

qıranta . qılanta. qılanat. yaşlı. qotan. kotan. yekə.

qırantibi . qırandibi. təpənin ən aşağ bölümü.

qırap . qırab. ''u'' biçimində saç bağı.
- qırap iğnəsi: ''u'' biçimində saç bağının ucundaki iğnə.

qırarmaq . qıralmaq. qırçoğmaq. qır düşmək. saçları ağarmaq.

qıras . 1. (< qırıtmaq). oyun. rəqs. dans. 1. (< qırmaq). qırnas. qınas. çatımaz. yetərsiz. əksik. (ğeyri kafi. ğeyri qənaət bəxş. kəmbud. nəqs. narəsa).

qıraş . 1. birdən çıxan gurultu. 1. (kıraş_ingilis). siqut. hadisə. 1. çağrılmamış qonağ. 1. işdən çıxma. işdən düşmə.

qıraşma . bıqma. bıqrışma. bıqraşma. bitgin. yorquşma. yorulma.

qırat . 1. necəlik. nitəlik. dəğər. götrü. götürü. dərcə. düzəy. səviyyə. qırad. qırat. qırıt. qırıdat. qıradat. qırado. qıradu. qıyıt. qıyım. qıyat. qıyam. qiymət. dəğin. dəğiş. qana. arxa. yarqa. kalitə. keyfiyyət. - yüksək qıratlı, ortaq qıratlı işçidə var.

qıratlıq: necəlik. nitəlik. dəğərlik. qanalıq. dərcəlik. düzəylik. səviyyəlik. ərcinlik. arxallıq. yarqallıq. dəğişlik. qiymətlik. kalitəlik. keyfiyyətlik.

qırat . altı kiloluq taxıl ölçəyi.

qırat . bir taxıl ölçəyi.

qırat . qırıt. qırıq. 1. aşağılıq. iğrənc. disgindirici. çapıt (çap < _met> paç) paçavra. 1. qıvır. qınay. dolay. im. qapac. kölgət. kinayə. 1. qıvır. qınay. dolay. məcazi. 1. toxunaqlı, alaylı, üstü qalı söz.

qırat . qırıt. qıtat. qıtar. qutat. qutar.

qırat . qısır. doğmaz. naza.

qırat . şaka. sarqı. sarav. şuxluq.

qırata . 1. taxıl ölçüsü, qıyratı. 1. pedər suxtə.

qıratlı . qıratca. saravlı. sarqılı. şakalı. şakaca. şuxluqla. şuxluqca.

qıratlıq . qıravlılıq. qıranlılıq. qızaqlıq. qızatlıq. qızanlıq. hirslilik. öfgəlik. bərklik. sərtlik. kitlik. kittik.

qıratsamaq . qılatsamaq. nərsə üçün can atmaq. ilsəkmək. itsəkmək. istəkinmək. özsənmək. istək, özləm duymaq.

qırav . kərdi. baxca.

qırav . qıraf. qırıv. qırıq. qılıf. 1. kümük, yuvarlaq tuxumlu, əkinə kəsir verən alağ ot. 1. lobyə

qıravart . qıravdar. qıravat. 1. üzüm (asma). çubuğu. 1. araba qabağına çatılan çatal ağac.

qıravat . kıravat. qıravan. qırabağ. uzun quyruqlu boyun bağ çeşiti.

qıravqırav . qırav. 1. göy qarqa. 1. altıpatlarda deyilən tapanca.

qıray . 1. gənc. dəliqanlı. çoğan. koroğul. korolan. (kor oğlan).

qıray . kal, ytişməmiş.

qıray . yartay. hilal.

qıraz . qırza. meşə odunu.

qırazan . qırazən. qırzan. kotan qoşuları. (iki təkər, yastıq, ox, başqa qoşular).

qırba . qırab. 1. çox su içən kimsə. tulum. tuluğ. oyma. 1. bıçan. baqqal. 1. qurba. qurab. qarın şişirən bir kəsəl. 1. dəridən, laştikdən, naylondan yapılan qab. dolça. dolaç. - bir qırba yoğurt.

qırbabı . qırlabı. qırnabı. qırtapı. qırlanı. gəlin köçürərkən çalınan qırlı nazlı, sallaq, asda hava.

qırbac . qırpac. 1. gön kimi əsnək nərsədən yapılan qamçı, qırpıç. 1. bir tikə gön, hörülmüş ipi çubuq ucuna bağlayıb işlədilən şallaq türü. 1. qırmanc. qırmac. tutmac. tutanc. tutac. gir. girlənmiş.

qırbacıq . qırabcıq. tulumcuq. tuluğcuq.

qırbacqa . yaba. xərməndə saman savurma aracı.

qırbaclama . qırpaclama. qırmanclama. qırmaclama. qırmaşlama. tutdurma. tutmaclama. tutanclama. tutaclama. tutaşlama. gir vermə. girlətmə.

qırbaçlamaq . qırbaçlamaq. 1. canlandırmaq. qımıldatmaq. qımzıtmaq. qımzatmaq. işə itmək. 1. bacqurmaq: bacvurmaq. basqurmaq. basvurmaq. gücləmək. qısdırmaq. çapdamaq. dürtmək. dürtdəmək. zorlamaq. 1. döğmək. 1. şallaqlamaq.

qırbaqır . qırbağır. silmə. kirtil. kitril. kirtilli. kitrilli. kirtikli. kitrikli. kitəkit. kitkitə. ağzına dək. tıxa basa. yığınla. qayma. dopdolu. silə. siləsi. siləsil. silə sil (tam. ağzına, boğazına dək). silmə. siləvar. siləvər. siləmbəsil. ağızba ağız. (# silkəm: (silkənməyə yer qoyulmuş) lap doldurulmamış. ) - qırbaqır dolu dolça, götürməyi güc olur olduqca.

qırbalıq . qırablıq. çırpalıq. qırıntılıq. çalılıq. fundalıq.

qırbaş . malqara bağırsğından yapılan dəğənək, soba.

qirbət . kirbət. kitbət. çevrəli düz yer. avlu. həyət. darac. dərəc.

qirbit . girbit. gilbit. kösöv. kösəv. kösbə. köstəbək. bağ. buxov.

qırbız . qıbrız. qıprız. 1. ağrı kəsici. 1. közü, yanma, iltihab kəsici əm, yaxım, mərhəm.

qırbız . qılbız. qıllız. 1. telli, simli çalqılar.

qırbız . qırmız.

qırbo . qırboğ. qırboğa. qurboğa. qurbağa. qurbuş. sutluğ. sutuluğu.

qırbora . qırboraç. qırbura. qırburaç. qırçava. qırçavaç. qırçın. qırqıra. qırqırama. 1. hər nəyin aşırısı, ifratı. şorun çıxartma. - qırbora qırlı. - qırbora yaman. 1. qırduz. şor.

qırboralamaq . qırboraçlamaq. qırburalamaq. qırburaçlamaq. qırçavlamaq. qırçavaçlamaq. qırçınlamaq. qırqıramaq. qırqıratmaq. 1. hər nədə aşırı, çəksiz, ifratlı davranmaq, şorun çıxartmaq. 1. qırduzlamaq. şor edmək.

qırbudaq . qırx qollu şamlıq.

qırca . qırac. qırıç. qırcı. qırçı. qıcır. qıcı. qırçam. qırçap. qıyır. qınca. qına. 1. bulqur, darı narını. 1. boran, küləklə səpələnib yağan yağmır. 1. qırtıq. bulqurdan, darıdan yapılan çərəz. qırıs. qırıntı. qıyıntı. 1. bənək. dənə. daşıq. çil. ləkə. pas. pasaq. çıpıt. 1. nərsənin bucağı, qulağı çilli, yamaqlı, damqalı olan. 1. fiş. etiket. 1. tiket. 1. qupon. qırpon. 1. dəngəsiz. dənəksiz. qopuq. hövsələsiz. 1.
- qırcalı: qıraclı. qırcılı. qıncalı. qınalı.

qırca . qırca mırca: alaca bulaca. qatlı matlı. qırçam mırçap.

qırca . qırçam. qırçap. az qır. qırsı.

qırca . qırçam. qırçap. göy gövərənti, qiymə, cızbız kimilər qatılmış əkmək. - qırca hava: qırca bulca hava: bulanıq, bulutlu, açılıb açılmayacağı bəlirməyən hava.

qırcala . gəmiçilərin işlətdiyi mumlu, zifli ip.

qırcamaq .qıncamaq. qırtamaq. qırıtmaq. > qıncanmaq. qancıqlanmaq.

qırcanma . qılınclanma.

qırcanmaq . < qır. qırmaq. qırcamaq_. kaysınmaq. buruk vermək. yanına dəymək. əyrilmək. kaydırmaq. sürtünmək. qırçılıp keçmək. ilişip keçmək. silip keçmək₁. siyirib keçmək. tokunmaq

qircənə . dəğirman araclarından.

qırcı . - qırcı gün: sıxıntılı gün. qara gün. - qırcı gün verməkdən amanımı kəsib. - qapalı günlər, uğraşsız, əğləşsiz, bir yerdə yox gedməyə, qırcı günümüz olur.
- qırcı günü: yaman günü. - evdə olsa qırcını günü, köçüb gedər dirim günü. (yaşam günü). - evdə olsa qırcını günü, köçüb gedər gülmə günü

qırcı . 1. kiçik, sərt dənəli qar. 1. qırca. qırçıl. qırcı qırmaq. qırçam. qırçap. kiçik dənəli dolu. 1. nərsənin içinə doldurmaq, açar, turşu yapmaq üçün doğranmış, dolablanmış, çərxlənmiş nərsə.
- qırcı qırcı: qırıç qırıç: qırça qırça: çilə çilə. çilək çilək. incə incə yağan yağmur, qar.

qırcı . qırıc. qıcı. 1. istiot, qıcı xərdəl tuxumu. 1. qıjı. ərik ağacından qaynayıb axan, qabığ üstə yapışan, yapışdan, parlaq saqqız kimi nəsnə, maddə. 1. cici. uşağ dilində gözəl, kiçik, inci minci, yeni geyim, nərsə. - balama cici alacam.

qırcıq . > qırcan. qancıq. qırıncıq. qırıncıq. qırınan. qır verən. əzigən. əzilib büzülən. nazlı ədalı. ətvarlı. qəmzəli.

qırcıq . qıycıq. qıccıq. qıcıq. topal. axsaq. axsal. - qırcıq kişi. - qırcıq mal. - qırcıq teymur: topal teymur

qırcıqmaq .qırcığmaq. qırcanmaq. > qıncanmaq. qancıqlanmaq. qırıncınmaq. qırınmaq. qır vermək. əziginmək. əzillənmək. əzilib büzülmək. nazlanmaq. əda vermək. ətvar vermək qəmzəli.

qırcımaq . qırıçmaq. qırçamaq. qırcılanmaq. qırıçlanmaq. qırçaşmaq. çiləmək. çiləgəmək. incə incə, səpəliyərək yağmur yağamaq, qarlamaq.

qircin . gircin. garcın. gatcın. qabalıq, qalınlığından işlədiləməyən, kullanamayan nərsə, tikə.

qırcın . qırçın. qırsın. qırcıl. qırçıl. qırsıl. qılcın. qılçın. qılsın. qılcıl. qılçıl. qılsıl. 1. əkmək. çörək. 1. salqın. qıranı kəsəl. 1. xərməndən arda qalan yoğun, yaban bitgilər. 1. qırcıq. qırçıq. qırsıq. baldır gəmiyi. incik gəmiyi. 1. kiçik odun parçaları. 1. pırtlaşıq qıvranıqlı, olub daranmağı güc saç. qındıraq. qındırqa. 1. gəvrək nərsələrin sərt yerləri.

qırcışmaq . birbirin cırıb yırtmaq.

qırcıtmaq . qırcıtmaq. qırmaq. qoparmaq.

qirciviq . gircivik. givircik. vəsvəsə.

qırç . 1. tər, gəvrək nərsəni dişləməkdən çıxan səs. 1. iti nərsə bir yerə batdığında, bir yeri yardığında çıxaran səs. - civi qırç diyə əlimə batdı.

qirç . girç. 1. geyiç. geyəcək. geysi. giysi. 1. yapraq.

qırç . qıraş. qıraç. qırac. qırıç. qıraşlıq. qıraçlıq. qıraclıq. qıraştıq. qıraçtıq. qıractıq. qırçallıq. qırçıllıq. qırqıra. daşlı, pürüzlü yer, durum.

qırç . qırc. buz qatı bağlamış qalınca qırağı, qırov.

qırç . qırıç. 1. toz. 1. nərsə üzərinə səpilən toz. - qurab (qurabiyyə qulabiyyə). üzərinə qoz, badam, püsdə qırçı səpilər. 1. qırşa. qırp. donuq, ayağ altda bərkimiş qar. - qırşa üzərində qızaqlamaq: iski gedmək. 1. tər, kəvrək göy, yemiş.

qırça . biçilmiş arpa, buğda başağı.

qırça . qıraç. xırça. xıraç. 1. domuz balası. 1. xık. kiçik dəri küp, qab. - bir xırça pendir, kərə.
- qırça qırça. qıraç. qıraç xırça xırça. xıraç xıraç. parça parça. qıymıq qıymıq. qırmıq qırmıq. qıtmıq qıtmıq.

qırçağu . qırçığı. qırçavu. qırçavı. qırçoğu. donmuş palçıq, topraq kəssəyi.

qırçaq . dibi dar, ağzı gen qab, boşqa.

qırçaq . qırçağ. cırçağ. qırpac. qırbaç qırçap. haça. aça. açaq. açab. - iki haça, bir çubuq, örtüyü gər, yorqan döşək bir uçuq: (uçuq: uçaq. cənnət). ev, yaşam qurmağı qalay tutan, görən kimsə.

qırçal . qırçan. qırçıl. qırçav. qırça. qırçava. qırçov. qırço. qırqın. qırıl.

qırçal . qırçan. qırçıl. qırçav. qırça. qırçava. qırçov. qırço. qırqın. qırıl. 1. qırqıl. qır düşmüş saç. 1. kirşə. soğuqdan buğ saqqala, heyvan tüklərinə, bitgi yapraqları, dallarına düşən buz. 1. qılçal. qılçan. qılçıl. qılçav. qılçava. qılçov. qıldan yapılan nərsə. - qılçav geyim çox gedir. 1. yarım yamalaq. 1. bir bitginin yeni çıxan tikənlərindən əldən edilən saqqızın patlaması üçün işlənən öz, maddə. - qadınlar qırçan toplamağa geddilər. 1. tikən ucu. 1. yeməkdən, nərsədən arda qalan qırıq töküntü, artıq. 1. qıyaq. qıraq. qırıq. sınğın. singin. usğun. üzgün. tutuğ. ötgün. bitgin. yorqun.((ərişgin çözgün. çözügün. üzgün. dağqın. solqun. durqun. qoşsuz. ruhsuz. üzgün. məhzun. qatı. ağır. yorqun. usmuş. usanmış. qıyaq. qıraq. qırıq. kəngirik: yorqun. qıyaq. qıraq. qırıq. . kəsik. yorqun. qıyaq. qıraq. qırıq. qırqınc. qırqıc. qırqış. əzgin. yorqun. qıyaq. qıraq. qırıq. - işləməkdən qırqınc düşmüş. qıyaq. qıraq. qırıq. yorqun. qorqür . korkür. korküt. çorkür. çorküt. yorqun. sürnük. bitgin. halsız. əldən düşmüş. - bu uşağ məni lap korküt elədi.
kəsik. kəsit. kərit. yorqun. qıyaq. qıraq. qırıq. - kəsik düşdük. - yeyib, yatıb durmuşam, nədən kəsik olum ki?. ) )
- qırçan ayı: 1. leysan ayı. 1. mayısın igirmi səggizdən haziranın igirmi səggizinə dək sürən çağ.

qırçalnanmaq . qırçalanmaq. qırçannanmaq. qırçanlanmaq. qırçılınmaq. qırçıllanmaq. qırçavınmaq. qırçavlanmaq. qırçavanmaq. qırçavlanmaq. qırçovınmaq. qırçovlanmaq. qırqınınmaq. qırqınlanmaq. qırılınmaq. qırılanmaq. qırqınılmaq. 1. qısbatınmaq. qısbatanmaq. sürnüklənmək. bitgininmək. behallanmaq. halsızlanmaq. 1. kefi, nəşəsi pozulmaq, qaçmaq. tədirginmək.

qırçamaq . 1. qırçıldamaq. cırıldamaq. - qapı qırçıldaya qırçıldaya açıldı. 1. qırçmaq. bir vuruşda biçmək, qırmaq, yarmaq.
-

qırçarmaq . qırçırmaq. qırsarmaq. qırsırmaq. qırsavlamaq. qırsovmaq. qırılmaq. qırırsarmaq. qırlaşmağa üz qoymaq. qıraşmaq. 1. ağsarmaq. qarsarmaq. 1. qatsarmaq. sərtləşmək. bərkləşmək.

qırçat . şabaş. tapaş. bağış. ötünc. ötüş. kövlət.

qırçatmaq . dəğib cızıb, üzdən siyirib, əzib getmək. - kərki əlimi qırçatdı. - daş başı qırçatdı.

qırçatmaq . yaralamaq. - piçaq əlimi qırçatdı.

qırçı . 1. qırbasan. qırsalan. asfaltçı. 1. qırçın. nərsə ölçmək üçün kərtəli, dərcəli, cızıqlı arac. - hava qırçını. - boy qırçını - dib qırçını - süt qırçını.

qırçı . ağac dalların, çatı saçağların saran buzlar.

qırçıl baş . qırçıl qafa: sarışın, sarı saçlı.

qırçıl düşmək . dolu yağmaq.

qırçıl yağmaq . narın dolu düşmək.

qırçıl . 1. qırlı. qırılı. yabanıl. dağlı. - bir qırılı toplantısı. 1. qırsal. qıra çalan. qırımsı. 1. köçəbə. səhranişin. 1. çöldə bayırda yetişən yaban, yabanı, qırıq, qopa, qopaq, qopuq, azığ, vəhşi nərsə. 1. qocamış. qocalmış. 1. güvəgən. dovşan. 1. soğuq, bulutlu, dəğişgən hava, durum.

qırçıl . qığçıl. qırıtan. qığıtan. qarnaz. yekə yekə danışan.

qırçılamaq . qırçalamaq. qırçlamaq. qırçamaq. qırçmaq. 1. kəsmək. kəsəmək. biçmək. biçəmək. 1. yencmək. yencəmək. didmək. didəmək.

qırçıllanmaq . hava bulutlanmaq.

qırçıllıq . qırçılıq. 1. zəhlətökənlik. 1. çimrilik.

qırçılmaq . 1. yarım yamalaq biçilmək. dibdən kəsilməmək. 1. çallanmaq. yolanmaq. yonalmaq. qorqınmaq. hərəs olunmaq. bitgilərin budaqlarından dibdən, ucdan vurulmaq, çalınmaq, kəsilmək. 1. bölünmək. parçalanmaq. - çürüyüb, qırçılmış dirəklər.

qırçıltamaq . qırçıldamaq. cayır cayır yanmaq, qavrulmaq.

qırçım . sulu qar. qırçım atmaq: sulu qar düşmək.

qırçımaq . incə incə yağmaq. çişələmək.

qırçın . xırçın. qırçım. qıçın. qırç. qırş. qırpı. yemiş ağacının dəriyi (dərməsi), üzüyündən sonra, ağacda arda qalan yemiş. biçindən arda qalan töküntü. köndü. çöndü. çöpür. - ağaclar yaxcı yığılıb, dərilməmişdə, qıçınla doludurlar.

qırçınlamaq . qırçın qırçın edmək. qıydışlanmaq. 1. ağızda daondırıb istəksizə çeğnəyib yemək. 1. qaydışlanmaq. duraqlamaq. duraqlamaq. tərəddütlənmək. mütərəddid olmaq.

qırçınmaq . bulanmaq. qarışmaq. - hava genə qırçadı, qoğun aldıq qırçadı.

qırçınmaq . qırçınlanmaq. qırçınlamaq. 1. qorçınmaq: qorçınlanmaq. qorçınlamaq. qorunmaq. saxlanmaq. sakınmaq. - sən yaxcı qırçınlandın, yalnız ki olmadı. 1. qaçınmaq. çəkinmək. qıvdınmaq. qıvcınmaq. qıvırmaq. üşənmək. üzənmək. - sən kimnən, nədən qırçınlanısın.

qırçıyan . al boyalı, yeyilən göy çeşiti.

qırçma . çöldə ovda, qırda tarlada işləyənlərin işləri bitdiyi nədənilə (uğrunda, munasibəti ilə). verilən əğləncəli şölən, qonağlıq.

qırçmaq . 1. burxulmaq. incimək. - atı qıçı qırçıdı. 1. qırılmaq. - qıçı qırıçalı, genə gəldi. - əlin qırıçısın, dili biçilsin, bu tikəsiylə, bu sözü ilə evlər yıxıb gedib. 1. kəsmək. qoparmaq. 1. qısqırtmaq. qısqılamaq. nərsəni sıxışdırmaqla əzib qırmaq, qoparmaq. 1. bir vuruda (vurmada. vuruşda. zərbədə). qırmaq, biçmək. - qılıc oynadan, vurduğunda qırçan, küpün dibindən içən, kömürə qara deyən, harda yemək varsa ora yürüyən bir batur, qaraman.

qırçoqlıq . qırçoğlıq. qıraltı. qırartı. qırlıq. çallıq. saçda olan ağlıq.

qırçoqmaq . qırçoğmaq. qırçovmaq. saç səqqəli ağarmağa başlamaq.

qırdırmaq . qırğızmaq.

qiretmək . qir edmək. qiritmək. qirinmək. toplanmaq. qurulmaq.

qirə düşmək . - girə düşmək: girə girmək: soxa düşmək: soxa girmək: taxa düşmək: taxa girmək: duzağlanmaq. tələlənmək.

qirə qoymaq . - girə qoymaq tovlamaq. dilə tutmaq. - uşağı girə qoyub işlədir.

qirə . girə. girən. gərin. gərnə. çətin, ağır durum, olut, qısnaq, qasnaq, qondaraş. qondarac, qondarış, qondarıc, qoydaraş, qoydarac, qoydarış, qoydarıc, quşağ, vəziyyət, şərayit. - girə düşmək girəvə düşmək: ağırlığa, çətinliyə düşmək.

qirə . kirə. kitə. bərk, çətin olan. - kitə topraq.

qirəcula . girəcula. qaracula. veyl. dərin kövüt, govut, quyu.

qirəq . girək. girəni. 1. kovdan. kövdən. in. nin. yin < yeniğ (pənah qah) (- arslan yini). lanə. qonam. yuva. oyuq. - 1. qapı. 1. girəbət. girbət. avlu. həyət.

qirələnmək . girələnmək. girlənmək. vırnıqmaq. vurnuqmaq. gicov, gigoy vurmaq. oynalanmaq. oyan buyana herlənmək. - bilməm pişih burda nəyə girələnir.

qirəm . girəm. giram. girli. 1. çəkici. gözəl. yoğlaz. güllü. görəgən. gözəgən. qəşəng. göztağ. gözbağ. yaraşıqlı. 1. girəmi. əziz. qıyınqal. qınqal. qıyınıq. qıyınqıl. qılqal. qılqan. qılnıq. incə. qımşıt. qılı. qıyıtlı. qıyımlı. qıyatlı. qıyamlı. dəğərli. qanalı. dəğirli. dəğrik. ərcmənd. izzətli.

qirəmbə . girəmbə. gərəmbə. 1. qılburun. dənizə doğru girmiş qayalıq burun, incə qara (topraq. ) parçası. qulaq. 1. imalə.

qirənc . girənc. kirənc. kirəc. kirəc. oğuq olub bir yerə sürülən öğə, maddə. 1. ahah. 1. gəc.

qirənqi . girəngi. isti, sıcaq, sisli, boğucu hava, durum.

qirənlənmək . girənlənmək. girəylənmək. girəğinlənmək. girənləmək. 1. çənlənmək. gəplənmək. qaplanmaq. bulutlanmaq. mehlənmək. tutulmaq. 1. dəğərlənmək. ərcinmək. qiymətlər qalxmaq. bahalanmaq.

qirəs . kirəs. paltar, qabqaşıq, bulaşıq yuma işi, yeri.

qirəv . girəv. girvə. girət. girtə. nəğd. əldə olan. - girəvi qoyub, götrə daıca qaçır. (götrə: nisyə).

qirəvə . girəvə. girvə. 1. qoyaq. quyaq. dərə. çapa. 1. qiyamət.
- uca dağların qarı çox olar, uçar girəvə, darı çox olar.

qirəvit . girəvit. girəvüt. qıravıt. darağ dibi.

qirəvit . kirəvit. kirəvlik. kirəvgit. kirəllik. kirənlik. yunaq. hamam.

qirəy . girəy. işənbə. şənbə.

qirəyi . girəyi. bazar günü.

qirəz sapı . - kirəz sapı: nə qalın, nə incə, orta biçilmiş, qıyılmış tütün, yoğur, nərsə.

qırfacan . qırvacan. qırğacan. qırcağan. 1. acınacaqlı, üzünəcaqlı, tərrəhümlü durum. 1. qızcağan. utanılacaqlı durum. 1. əzik. dağıq. niflə olmuş. 1. qırşan. qırsan. qırnac. qırnaz. qırşır. qırşar. qırşın. qırşan. kəsəl qıncan. xəsdə. döşək düşgünü. - dündən bəri qırşanım. - qırşanlıq dövrü on gün çəkdi.

qırfacatmaq . qırfıtmaq. qırvatmaq. qırvıtmaq. qırğatmaq. qırğıtmaq. qırcatmaq. qırcıtmaq. qırf, qırv, qırğ, qırc edmək. 1. acındırmaq, üzündürmək. tərrəhümlü duruma gətirtmək. 1. qızcatmaq. qızartmaq. utandırmaq. 1. əzmək. dağıtmaq. niflə edmək. 1. kəsəllətmək. xəsdələtmaq. qırşırtmaq. qırşartmaq. döşəyə salmaq.