Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

((istiqamətləndirmək: yönəltmək. yoğrutmaq.

toqruluq . doğruluq. doğusluq. dursutluq. dürüstlük. 1. düzlük. xətasızlıq. qələtsizlik. ğələtsizlik. 1. təmam kəmallıq.

toqrum . doğrum. tanığım. tanğım. haqqım. həqqim.

toqrumda . doğrumda. tanığımda. tanğımda. haqqımda. həqqimdə.

toqrutmaq . doğrutmaq. bərpa edmək.

toqta . toxda. dur. - toxda qaçma: dur qaçma.

toqta . toxda. toxdan. tuk. tuka. tukan. dur. durğan. dayan.
əkin. əklən. əkilən_uyğur. diklən_uyğur. dik_üzbək. dikin. saxdal. qalt. halt. (ist!. istop!).
(# yür: sür. ged).
((toqtatmaq: toxdatmaq. əknitmək. əkləndirmək. əkilətmək. dikilətmək. diklətmək. dikitmək. durdurmaq. aramlatmaq.

toqtamaq . toktamaq. dözmək. tutsunmaq. götürmək. çəkmək. dayanmaq. durmaq.

toqtar . toxdar. toxdara. neçə bənzər nərsənin bir araya gəlməsindən oluşan böyük nərsə. - üç cığır toxdarı: üç kiçik yolun birləşməsindən oluşan enli yol.

toqtavsız . toxdavsız. tutaşa. tutaşı. tuşatı. alatına. alatına. aralıqsız. fasiləsiz. saxsaysız. saxsaymaz. duraqsız. duraqsız. durmaqsız. durmadan. dinğməz. dincməz. dincəksiz. dinəksiz. duruğsuz. ərimsiz. aramsız. sakin olmayan. dayimi. aşılı. (peyvəstə).

toqtayqan . toxdayğan. toxaylı. toxdaylı. rahat. xudumani.

toqturmaq . toxdurmaq. taxdurmaq. nərsəni nərsiyə keçirtmək, ötgüzmək.

toqturmaq . toxdurmaq. toxşurmaq. doydurmaq. doyşurmaq. doldurmaq. dolşurmaq. - qarnın elə toxşurub ki danışmağa belə can verir.

töqü . döğü. örs. çırpı. çarpı. soxu. çalma. çalım. salma. salım. dalma. dalım. çıtım. çıtma. satma. sapma. sədmə. sədəmə. zərər. ziyan.

toqu . toxu. - gəmik toxu: kök quruluş. nərsənin ən köklü, əsasi qurumu, çubuğu, qurbağı, iskileti.

toqu . toxu. iç. məğz. çəkirdəyin, qabıqlı kəpəkli nərsənin içi, özü.

töqücü . tökücü. tukaçı. tutaçı. tuğlaçı. qoymaçı. 1. qalıbçı. 1. rixtə gər.

töqülmək . döğülmək. vurulub sökülmək, oğulmaq, açılmaq. - buğda döğüldü. (# toxulmaq: vurulub soxulmaq, hörülmək, yığılmaq, birbirinə keçmək, girmək. - bez toxundu.).

töqülmək . tökülmək. töklüşmək. 1.boşluqdan, şolluqdan axası olmaq, sallanmaq. - paltarı əğnindən töklüşür. 1. (# tüqlüşmək: düqlüşmək. 1.düğünləşmək. bərkişmək.1. düğün düşmək. - işlərimiz düğləşmiş.).

töqülmək . tökülmək. tökünmək. döğülmək. döğünmək. 1. düşmək. soyulmaq. soyunmaq. savrulmaq. savrunmaq. - yapraqlar töküldü. - əti tökülmək: arığlanmaq. 1. içindəkin boşanmaq. axınmaq. - şabaş axındı. - çöp qabı töküldü. - qurdu töküldü: ağısı, zəhərəri, qaşınması, ətacılığı dışarıqı, açıldı. 1. ələnmək. atılmaq. atqınmaq. rədd, mərdud olmaq. çıxmamaq. seçilməmək. geri bıraxılmaq. eleminə edmək. - bütün tələbələri töküldü. 1. verilmək. sunulmaq. - qonağlıqda nə qədər aş töküdü. 1. axınmaq₁. axıtınmaq. ağdırınmaq. 1. doğranmaq. dövülmək. kərçinmək. avranmaq. tikələnmək. çapınmaq. 7. güplənmək. güpünlənmək. qaqınmaq. çalınmaq. qırılmaq. təpinmək. tapdanmaq. 8. vurulmaq. yencilmək. zaylanmaq. yarlanmaq. çalğamaq. zədələnmək. əzinmək. 9. yığınmaq. bir araya götürülmək, gətirilmək. - döğüşə tümənlər döğüşçü tökündü. 1. sərpinmək. saçınmaq. əkinmək. - tuxum tökünmək. 1. dönüştürülmək. çevrişdirilmək. yorulmaq. koruqsumaq. koraqsumaq. - hər nəyi şuxluğa tökütür. - mənim sözümü, şuxluğumu, ciddiyə tökülmə. 1. qoyulmaq. yatırılmaq. xərclənmək. - bu işə çox para töküldü. 1. keçirinmək. çökürünmək. yazınmaq. - duyquları kağaza tökündü. 1. vurulmaq. çalınmaq. - qapı çalındı.

töqüm . töküm. tuxum. bina.

toqunmaq . toxunmaq. 1. ətlənmək. şişinmək. 1. varid edmək.
(# tökünmək: 1. arığlamaq. 1. sadir edmək). (toxuş töküş: tox tök: sorsat. sadirat varidat).

toqunmaq . toxunmaq. bərxurd olmaq.

toqunmaq . toxunmaq. oxunmaq. 1. ucranmaq. ucraşmaq. raslanmaq. isabət edinmək.

toqur . doğur. yarıc. yarıt. yardac. yarqıc. yarqış. yarsıq. dəngiş. dəniş. dənil. insaf. ədl.
((doğruc: doğuc. insaflı. münsif.

toqur . toqqa. (< toxumaq). iki nərsəni birbirinə kilitləyən, bağlayan tikə. (səgək. həlqə).

toqurma . doğurma.

toqurmaq . doğurmaq. 1. sürgütmək. nədən, bulac, bulabac, itici, təpici, bais, səbəb olmaq. 1. törgütmək. tovlid edmək.

toqurmaq . doğurmaq. doğurtmaq. oxurtmaq. yoğurmaq. yoğurtmaq. səbəb, bais olmaq.

toqurmaq . toqurlamaq. toqqamaq. toqqalamaq. (< toxumaq). toqqa, girə, həlqə taxmaq.

toqurmaq .doğurmaq. doğratmaq. yarqıtmaq. yarqılamaq. yasğutmaq. doĝralıq edmək > (doĝralıq) davərlik edmək. qəzavət edmək. fətva vermək. hökm, qərar çıxarmaq. təsmim tutmaq. anlam çıxartmaq.
doğra . qəzavət. fətva. - doğratmaq . qəzavət edmək
doğran .qazi
doğlat .dolat. məhkəmə. dadqah. ədalətxana.
doğraş .məhakimə
dolatmaq .məhakimə edmək.
doğral .qəzayi.
doğra .qəzavət edmək. fətva vermək.

toquş . çıxış. zihur. tilu'.

toquşlu . doğuşlu. cis. cis mal. nəcib. (# oğuşlu. cis olmayan. na nəcib).

töqüşmək . 1.döğüşmək. döğmək. - kəsək toprağı döğüb oğmaq. 1 töküşmək. tökmək. - su töküşmək: sulamaq. - yağmur olsa, qutluğ (bərəkət) göydən töküşər.

töqütmək . tökütmək. tökətmək. bitirmək. qurtarmaq.

töqütüş . tökütüş. tökətiş. bitiriş. qurtarış.

töqüz . töküz. tökəz. 1. ləkə. 1. səpgil. 1. pis adlı. adı pozuğa çıxmış. 1. yarqıda verilmiş yanlış oy, rə'y. 1. dürtgü. dütgü. dürtüm. dütgü. təhqir. həqarət. 1. nəng. nəngin. şərm. azərm. ar. 1. kəsafət. 1. bənək. xal. 1. lus. şit. 1. bələş. bələc. sürüc. səpit. iftira. 1. asib. 1. qusur. xəta. eyb. ayıb. nəqs. naqislik. - bizim işdə heç bir tökəz yox. 1. iki nərsənin toxunduğu, bir araya gəldiyi çağ, an, yer, movqe'. 1. səhnə ışığı. 1. gecə kulupu. 1. bey. bəyanə. nərsə alırkən öncəlik verilən para. 1. reklam. 1. nuxdə. puən. 1. azacığ nərsə. muxtəsər. - yeyişi, iştahı yoxudu, töküzcə çörək götürdü. 1. göz alanına çarpan nərsələr, yerlər. 1. ocağ. mərkəz. 1. salqur. salqar. salqa. qərarqah. 1. amac. hədəf. - töküzsüz yaşam sürmək. 1. fovri. - töküz gəl. 1. ləhzə. 1. macal. fürsət. - bir töküz versəydi. 1. qonda. nəğd. nəğdən. dər hal. dər ca. 1. movze'.

tör döşəkli . 1. varlı karlı. varlı dövlətli. varsıl. 1. ul sayıq (ulu sayqıl), soylu olan. əşraf. ağazadə. zadəgan. ə'yan. aristokrat.

tor . (< tuğ). 1. ağ. av. hörgü. örgü. avlama, tutma aracı. 1. ağ biçimində seyrək hörülmüş, incə, kiçik bacaları olan parça. 1. corab torbacıqların ağzın sıxmaq, kip saxlamaq üçün, ağzında olan keşli, qeytalı bölümü.

tör . tör.
törləmək: törləmək: 1. çalışmaq. əmginmək. çəkminmək. 1. utanmaq.

tör . törə. dur. sura. sədr. bir yerdə yuxarı baş. (yör: yörə: sürə. bir yerdə aşağı baş. - yörə əğləşməyin, buyurun törəyə.). (bur: bir yerin ortancı bölümü).

tor . tur. tuğ. avrac. nərsəni avlamağa, tutmağa, yaxalamağa, izləməyə yarar, dəlikli, gözənəkli, çevrə bəri istənən çağ qapanan arac.

torabelçək . toraçalqa. torağay.

toran . çoğan. (tufan. sel. fırtına).

toratan . qıncıvır. quynıqçı. qurnuqçu. burnuqçu. qoynıqçı. kələkçi. daldabançı. burqağçı. quramgüd. quramçı. qurambaz. qurbağçı. qurbalçı. qurbac. qurnaz. qura. fırıldaq. fırıldaqçı. qınğırqac. qınğırqaş. qınğırqıc. tələçi. duzaqçı. dələduz.

torba .qovuğ. qoğuq (< kov). kisə.

törə . tumurcuk. tomurcuk. aça (haça). qunça.

törəmək . < tör. doğ. tab. tağ. toptuvrəmək_. böyümək. şişmək. besilmək

törəmək . tıkramaq_. böyümək \ oğlan tıkradı

törəq . törək. sağlam. müstəid. iste'dadlı.

törəti . sazi. - söztörəti: sözürəti: kəlmə sazi söz törətmə.

törkən xatın, qatınqa (qulluğuna), təkir məndən qoşuğqa, ayğıl sizin tapuğçı, ötnür yeni tapuğqa. .

törkünmək . tökrünmək. arığmaq. arığlamaq. lağırlamaq.

torlamaq . ovlamaq. tora salmaq. kovlamaq. (kov > qul zədən (fars))

törpə . törpü. körpə. 1. çırpı. kiçik uşaq. canlı nələrin kiçiyi, olqunlaşmamışları, yetməmişləri. 1. sorpu. sütəmər. sütül.

torpıq . doğbıq. qoğara. (rəndə).

törpüləmək_ka . yontalamaq

törqən . törgən. törəkən. törgər. törəgər. yörgən. yörəkən. yörgər. yörəgər. (tör. tür. yör. yür). hünərli. sənət kar. - öz işində törkənlər.

törqənmək . törgənmək. törgəşmək. törəkənmək. törəkəşmək. çalışmaq. idman, təmrin, məşq, antirenman edmək.

törqəş . törgəş. törəgiş. təmrin.

törqəş . törgəş. törgüş. törəgiş. törəş. törüş. vərziş. idman. - törəş oxuvu: idman mədrəsəsi. - törəş gey: idman geyimi.

torqu . diba. hərir.

torqu . torğu. incə ipək toxu. hərir. diba.

torqu . torğu. toruğ. ipək. incə, yumşaq sapdan, seyrək toxunmuş parça. - xanımbəyin torğusu təlim, dəngəmədən (dəhləmədən) biçmə. böyükxanımın ipəyi çoxdursada, ölçmədən biçməz.

törqünmək . dörgünmək. dörgənmək. döğürgənmək. dövr, döğr vurmaq. fırlamaq. dolanmaq. təvaf edmək.

tort . dürd. durt. durut. durb_. > dord(fars) (< durmuş). tar_kaş (darılıb, sıxılmış nərsə). 1. əritilmiş, dincə qoyulmuş suyuğun dibinə sıxılıb, dərilmiş öz, maddə. 1. dartılmış tağıl qabığı. kəpək.

törtəcər . dördəcər. dördcər. bir dördlük quran topluq.

törtələmək . dövdələmək. nərsəni kiçik daşlarla, sırma, oya ilə sarğayıb bəzəmək.

törtlü . dörtlü. dört nala. - dörtlü qaçan atları, quş uçmazın, quş qonmazın dağları, tom tom gələn yemişləri, bağları, tutmaz oldu qaçan dünya, ay səni!.

törtül . dördül. dördəl. dörgül. dörgil. dörgəl. 1. dörd ocağlı, otaqlı, yerli pətək, apartman, ev.

tortulaşma . çökəlmə. dibə oturma. təh nişini. risub edmə.

törtüm . zəki. qaniliyyətli.

tortunmaq . tortuşmaq. 1. yortunmaq. yontamaq. yonğamaq. incə lay, qat götürərək nərsəni işləmək, incətmək. rəndələmək. - ağac tortunmaq. 1. sürtünmək. tor, ağ kimi incə bir qat sürtmək. - əlim yara, yağım yoxdu tortunam, yolum uza uzaq, atım yoxdur yortunam (çapam). -

tortuq . tortuk. toğtuk. tortul. tortal. dumanıq. bulanıq.

toru . doru. boya. bəniz. rəng.

törüm . torun. tosun. çoluğ cocuğ. külfət.

torunmaq . (türünmək). hörənmək. (oranmaq). tədvin edmək. - bu kitabın törnüşü (oranışı) çox sürdü.

torunmaq . arıqlayıb incəlmək. - aclıq yoğunladıqca (bətərləşdikcə), hər bir yoğun torunar.1. aşınıb yofunmaq. - tornmuş parça tez cırılar.

toruq . toruk. töruk. yoruq. sürük. yürük. 1. yol. caddə. təriq. 1. (fəlsəfi) məktəb. 1. tutulan yol. məzhəb. təriqət. firqə. tapdığ. məslək. 1. şəkil. biçim.

törüq . törük. yörük. 1. heyvan. 1. sorqul. (insan. heyvan. bitgi). canlı. sorub soluyan, nəfəs alıb verən, tənəffüs edən varlıqlar.

törürüb artmaq . örürüb artmaq: böyüyüb artmaq. çoxalmaq.

törüt . tolid.
((törütçü: törütən. tolidçi.

töş . döş. göğüs. sinənin üst bölümü.

töşəmək . döşəmək döşgəmək. sərmək. sərgəmək.

töşəmək . döşəmək. yerləşdirmək. qoymatmaq. oxlamaq. yoxlamaq. salıtmaq. tərtib edmək.

töşəməq . döşəmək. döşündən, göğsündən vurmaq.

töşəq . - döşək döşəmək, yazmaq, yaymaq, salmaq, sərmək:

töşəqli . döşəkli. döşəli. moblə. hazir. amadə.

töşləmək . döşləmək. döşdöğümək. çalım satmaq. qoplanmaq. qoparlanmaq. kibirlənmək. qabarmaq. qapalmaq. qurralanmaq. qurutmaq. qurunmaq. böyüklənmək. qurulmaq. qasmaq. qasılmaq. qosmaq. qozmaq. qafa tutmaq. qurnazlanmaq. gurnazlanmaq. gurqazlanmaq. gürnazlanmaq. gürgəzlənmək. qozalanmaq. qozallanmaq. qotalanmaq. qotallanmaq. qaquzlanmaq. qoquzlanmaq. qozurlanmaq. qotuzlanmaq. xoruzlanmaq. xorazlanmaq. xorazaymaq. qoruzlanmaq. qorazlanmaq. qorazaymaq. quruzlanmaq. qurazlanmaq. qurazaymaq. xorazaylıq edmək. qurazaylıq edmək. qorazaylıq edmək. başqasın bəğənməmək. özün hammıdan üstün görmək. qolçomaqlanmaq. - döşdöğüb malımı aparıb kəsiv, kisiv elədi.

töşlənmək . döşlənmək. şişinmək.

toşnam . doşnam(fars) < deşnam. deşman. deşən, sökən nəmə, söz. söğüş. yaman.

toşnam . doşnam(fars). < deşnam. deşən, sökən nəmə, söz. söğüş. yaman.

tostaşmaq . dosdaşmaq. doslaşmaq < tusdaşmaq. (< tutmaq). dos buluşmaq.

tosun . (_تذن). kosala. dana. - dişi tosun.

tosun . cosun. coşun. xosun. qosun. qozun.

tosun . pota, gövdəli, güdə olan.

tosunmaq . tozunmaq. boyun qaçırmaq. (# dözünmək: boyun qoymaq. )

tovalaq . toğdaq. gövdək. göyüt booyalı, dadlı ətli yeyilən quş.

tovar . 1.ərdəmli. yöndəmli.1. tavırlı. tovurlı. xoş rəviş. 1. toxurlu. xoş tərkib.

tovatçı . tavatçı. 1. tovratçı. tavratçı. tüprətici. itildən. qızdıran. yeynədən. 1.kavabçı. kababçı.

tovcal . tüvçül. təpçil. (> tuçal). yellik, yel, tufan tutan yer.

tövcə . dövcə. duvça. başın təpəsinə dolağlanan başlıq.

tövələ . tövlə. dövələ. dövlə. (??gövərigə). 1. bağara. topara. qərqərə. bobin. 1. ortası dəlik bir nəyin çevrəsinə sarılan tel, sap.

tövən . dibən. daban. aşağı. - başın tövən sal.

tovlab . (< tov. tav). tovuq. iticə. çapıcaq. səriən.

tovlac . atəş biyare çizi.

tovlamaq . 1.eşmək. qurşatmaq. qızışdırmaq. 1. (devrətmək. dövrətmək). fırlatmaq.

tovlamaq . tavlamaq. təvirmək. əğirmək. eşmək. (rəştən).

tovlamaq . tovlatmaq. çağlamaq. çağlatmaq. tavlamaq. tavlatmaq. təpləmək. təplətmək. 1. qandırmaq. doldurmaq. 1. bəsiləmək. bəsilətmək. bəsləmək. bəslətmək. səmirtmək. səmizlətmək. örətmək. törətmək. toxlatmaq. 1.

tovluğlanmaq . tavluğlanmaq. özün aldatmağa, tovlanmağa vurmaq. özün kələkbazlığa vurmaq.

tovraq . toğraq. tığraq. (< toq. tuq). iyid. qeyrətli. pəhləvan. dilavər.

tovraşmaq . tavraşmaq.(cəstən. cəhidən).

tovraşmaq . toğraşmaq. tığraşmaq. (< toq. tuq). 1. gücə dolmaq. gücləşmək. 1. qaysırışmaq. qeyrətə gəlmək. 1. iyidləşmək. qaysırışmaq. qeyrət, pəhləvanlıq, dilavərlik göstərmək.

tovsamaq . tovramaq. tavsamaq. toxsamaq. toxramaq. tavramaq. təpsəmək. böyümək. yekəlmək.

tövşütmək . tovşutmaq. tavşıtmaq. 1.dolaşıtmaq. buraşıtmaq. buruşdurmaq. pırtlaşdırmaq. 1.təpşətmək. qızışdırıb tərlətmək.

tovuşmaq . tavuşmaq. kabab çəkmək. şişə çəkilmiş əti (nərsəni) ot üsdə tovlayaraq (fırladaraq), çevirib çöndərərək pişirmək. kavablamaq. kabablamaq. kabab edmək.



tovuz . toxuz. toğuz. tavuz. tavus. toxsı. tovsı. şişman. səmir. səmiz.

tovzih veriləməz: anlaşılamaz. açıqlanamaz.

tox . yoğ. rahat.

toxa . yoxa. yuxa. incə, nazik, yapıq, yumuşaq parça, qumaş.

toxanış . dər giri. təsadüf. bərxurd.

toxcamaq . ötgürmək. birib birinə taxmaq. - ət toxşurmaq: əti şişə taxmaq.

toxdatmaq . toplatmaq. toplamaq. - biri ağıl, biri nağıl toxdatır. - özündən çıxma, özüvü toxdat (ələ al).

toxdaysız . üzüksüz. dəvamlı.

toxdurmaq . sükdürmək. tənə vurmaq.

toxmac . çulğac. arğac. hörgüc. hörüc. toxuc. toxuma kərxanası. nəssaclıq.

toxqan . toxqun. toxan. nibuğ yiyəsi. nabiğə. dahi.

toxtamal . toxtamal. toxtasal. saxsal. durqun. rakid. kasat.

toxu . çulağ. arğa. hörü. toxu. nəsc. baft.

toxuc . çörək. nan.

toxunmaq . soxunmaq. keçmək. girmək. - araba döngədə duvara soxundu.

toxuş töküş. . toxuş tüküş. gəlir gedir. xərc o dəxl.

toxuş . döğüş.

toxuş! . (toxnuş). vuruş. uruş. soxuş. savaş.

toy . inanc qolu. məzhəb. firqə.

toyana . toyan. (toy: el. cəm'). el yanından (tərəfindən) eldən yığılan yardım, yarmağ.

toyaq . tuynaq < döğnək. döğək. sümm. som. malqara ayağı, ayağının yeri döğən bölümü.

toyqanmaq . toy qılmaq. evlənmək.

toyraq . toğraq. tuyraq. 1. dayrə. dayirə. girdə. 1. rayon. şəhər.

toysuq . 1.əyyaş. laübali. 1.toy, yığva, qanaqlığ dəlisi, havalısı.

toyub . doyub. doyub doyub. doyunca. - doyub doyub ağladım, ürəyin dindi.

toyunda dolu qar yağmış.

toyuq . doyuq. qane'. yarşın. razı.

toyuq . tağaqu. ''xoruz toyuğun. küməs, nin heyvanlarının'' gənəl adı. makiyan. - ərkək tağaqu: xoruz. - dişi tağaqu: toyuğ.

töz .temel, baz.

toz buruna qalxmaq . sıx toz olmaq, tozalanmaq.

toz qonar tozada, gümüşədə, altınada .

töz . döz. tüz. düz. öz. öğə. təməl. timəl. qur. qor. xım. him. təməl. özül. kök. kömənc. kötənc. kökənc. köməc. kötəc. kökəc. köməş. kötəş. kökəş. soy. quşaq. qolan. kolan. quşam. basnaq. oba. tayfa. oğul. döl. öğə. ilkə. ilkəc. ilkəş. dayanaq. qıvam. qıtam. cıtam. cıdam. tıxam. qıvan. qıtan. cıtan. cıdan. tıxan. qıvanc. qıtanc. cıtanc. cıtanc. tıxanc. daban. göt. götlük. kötük. doğu. damar. us. əsas. əsl. covhər. sübstans.
- arıdur artığu, əksik tözündən, bəridur azlığu, çoxluq sözündən.

toz . şəkər. - tozlu duzlu: şirə şırtıq. turşa şirin.

tozanağ . tovanağ. qoğanaq. - bu nə toz qoğanaq qoğzamısız.

tozaq . incə teldən toxunmuş duzağ, ağ, tələ.

tozılmaq . tozulmaq. pozılmaq. dağılmaq. - qoşunu dibdən tozuldu.

tozlu gümüş satılmır, qanlı altın atılmır. .

tözmək . tüzləmək.

tözün . dözün. xoş əxlaq, xu. səbur. həlim. burd bar. - dözün birlə əriş, örtün birlə duruşma (üz bə üz olma).

tozunquç . tozanğuç. tosunğuç. sozanğiuc_. buynuzçu. buynuz soxan. - tozanğuç qoç: qoçqar.

tubar . duvar. divar.

tübənləmək . təpinləmək. aşğalatmaq. aşağlatmaq. düşürmək.

tübqərmək . tübgərmək. dibgərmək. təksirmək. nərsənin dibinə, təkinə gedmək. kökün araşdırmaq. - bu işləri tübgərin.

tübrətmək . dibrətmək. 1.dibinə çıxmaq. - qış keçmədən zumarı tübrətdik: zumarımızın dibinə çıxdıq. 1. nərsəni tovdan, tavdan, tabdan salmaq. - gücün tübrətmədən yarağın qıl: çarəvi gör.

tübrünlənmək . dibrinlənmək. təhqiq edmək.

tübül . dübül. tünbə. son duraq. qəbir. gor. sin. - tübülə dal: tünbə tün ol.

tübünlü, düğünlü, sapanlı darığ . dibdən dərilib, heç arıtılmamış əkin.

tübür . töbür. bibir. dib. tömür. özük. özək. kök. əsl. - söz tübürü: söz kökü. - yaradılış işinin töbürü, özəyi açılmamış hələ.

tübür . topur. çomaq. tomaq. (yomaq. yumaq. komaq). başı yuvarlaq döğüş aracı.

tübür .(dibir > dib) (> təbar). kök. - söz tübürü: söz kökü.

tuç . tuş. 1. nişan. iz.amac. hədəf. - düşsüz qal, tuşsuz yox: şanssız yaşa, amacsız yox. 1. uğraq. niyyət. - tuşuz nədir. 1. yan. - bu tuşdan o tuşa ged. 1. düş. bəxt. şans. - buda bizə tuş düşdü. - tuşu yatmış, günü batmış. - tuş gətirsə yağdırar, tuş batırsa (batır isə) caydırar. - tuşun tuşlamayan, düş qalır: şansın əlinə almıyan, düşür, sınır, batır, şikəs yeyir. - öz tuşuvu dişləmə (dışlama: atma), işlə.

tüpənğləmək: tüpənğləmək. tüpgənləmək. tüfəhləmək. (< tüpmək). güllələmək. qurşunlamaq. oxlamaq.

tüpoya . düpoya. düpoy. 1. başmaqçılıqda gönü dəlməkdə işlənən ox, biz arac. biz. 2. direl.

tüprüq .tüprük. süprük. 1. çöprük. alçaq. rəzil. pəst. 1. iti. acı. tünd. - bu tüprükü ya sındır, ya yolundan qaç. - it kimi hürür süprük oğlu tüprük.

tüpüləmək . tufan qopmaq. qiyamət olmaq.

tüpülmək . tapılmaq. açılmaq. çıxmaq. gizli yaşıq olan nərsə üzə çıxmaq, blirmək. - ot tüpüldü. - tapılmadan heç deyə bilməm.

tüpür . düpür. təbil, küp kimi içi boş nərsədən çırpıldığda çıxan səs.

tüpürləmək: düpürləmək. dupurlamaq. düpür düpür, dupur dupur səslənmək.

tüpürmək . töpürmək. yelləmək. kürkəmək. küləkmək. əsirmək. yel çıxmaq. - tüpi tüpmək: tüpən, tufan qopmaq. - tüpi topramaq: külək əsib toprağı söküb götürdü, göyə savırdı.
(tütüşməsə düzəlməz, tüpürməsə açılmaz . çalışmayınca, işlənməyincə düzəlməz, yel əsməyincə bürküt (göy bulutdan) açılmaz