Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

tirə .- ara tirə: ara sıra. yer yer. bə’zən.

tirək . dirək. tirə. türə. türək. dəsdə. nov'.

tirəşmək . dirəşmək. dirgəşmək. (ayağın, nərsəni) diriyib durub qalmaq.

tirgək .tiğrək. tovraq. çalaq. iti.

tirgəşmək . cərgəşmək. səf çəkmək.

tirginmək .

tirik . sinf. rəstə. kiləs.

tirişqə . tirişgə. tıraşa. tılaşa. dalaşqa. (> teraşe(fars)).

tirişqov . oxsırış. ağdabar. atbarağ. tirbaran.

tırıt . tırıt tırıt. cırıt cırıt. şırıt şırıt. şırıq şırıd yarıq yarıq. - tırıt tırıt cırılmış ürək.

tırmalamaq . turpalamaq. turpulamaq. yarmalamaq. yırmalamaq. darğaşlamaq. araşlamaq. taraşlamaq. yonamaq.

tirqəş . tirkəş. tirkəş. dizgəş. cərgəş. sırqaş. gətgəş. gətrəş (qatarlaş). səf çək. səfə, sıraya, xəddə keç.

tirqəz . dirkəz. (. durqaz. nərsəni durdurub, bərkitmək üçün, arxasına vurulan dayaq, dəsdək. - dirgətmək. tirgətmək: dirətmək: qapı dalısın salmaq. nərsiyə dayaq, dəsdək vurmaq.

tirriq . dirrik. dirlik. taxıl. əkin.

tirsəq .dirsək. dizsək.

tirşovlamaq . tirbarlamaq. oxbarlamaq. ağdalamaq. atbaramaq. atqulamaq. tirbaran edmək.

tirşovuşmaq . tirbaraşmaq oxşoruşmaq. ağdaraşmaq. atbaraşmaq. atqulaşmaq. birbirinə güllə atmaq. güllələşmək. edmək.

tirtinmək . dirtənmək. dirtinmək. 1.dayanmaq. bitgənmək. müttəki olmaq. 1. dik durmaq. bir işi dikinə, israrla edmək. - üzümə nə tirtini baxısın.

tırtlamaq . tıtdamaq. - nə tıtdamış iy gəlir. -

tiş tırnaq . diş dırnağ. başdan başa. - diş dırnağla: var gücü ilə. - diş dırnağına can qorallanmaq: təpədən ayağa yaraqlanmaq.

tiş . - birinə diş qayramaq: birinə dişin ititmək, diş görsətmək.

tiş . - işdə dişi çıxan: çalş işdə pişmək.
- dişinin ağın görsətmək: dodağ qaçırmaq.
- diş: - diş:
- yer dişləmək: ölmək.
- diş:
- diş:
- diş yarmaq: (uşağ) diş çıxarmaq.
- dişini soğurmaq: 1. dişin çəkmək. 1. salsürtmək. qorsızıtmaq. qorqoyutmaq. yarqoyutmaq. savsağın almaq, saldırmaq. xəli' silah edmək.
- dişin dişinə qoymaq, basmaq: dinməmək. dözmək.
- diş görsətmək: qorxutmaq. təhdid edmək.
- dişi ötmək: 1. dişi kəsmək. əğli (ağlı) çatmaq, qəd vermək. 1. sözü, gücü keçmək.
- diş:
- diş:

tiş . diş. saban. xış. xiş.
(?niş). (riş: diş diş, şırıq cırıq olmuş)

tişə . dişə. toydan sonra verilən yemək çağrısı, qonağlığı.

tişəmək . dişələmək. dişəvləmək. 1. diş çıxarmaq. 1. dişələtmək. nərsəni diş biçiminə gətirmək, soxmaq. diş düzəltmək. 1. nərsənin dişi ilə uğraşmaq, dişliyin, kəsiciliyin ititmək. - ərə dişələmək.

tişəmək . dişəlmək.

tişəmək dişgəmək. dişgəmək. (diş <> deş) 1.diş açmaq. dişlərin ititmək. kəskinlətmək

tiser (fırans) . tikmək.

tısılmaq . qorxub gizlənmək.

tışınmaq . dışınmaq. dışanmaq. daşınmaq. dışarı çıxmaq. biruz edmək. - çox keçməz sizində buxcaz dışınar.

tişiq . dişik. zayidə.

tışıq . dışıq. yabanı. qərib. biqanə.

tışıtmaq . dışıtmaq. dışatmaq. daşıtmaq. dışarı çıxartmaq. biruz vermək. - onunda buxcasın dışıtdı.

tişlan . dişlan. 1. dişi eşiklik olan. 1. çox dişli olan nərsə, yer. 1. ağız.

tişləm . dişləm. 1. bir kərədə dişlə qoparılan bölüm. tikə. - bir dişləm ət, çörək: bir tikə ət, çörək.

tişləmə . dişləmə. yoğurt çalmağa əlverişli ılığlıqda, barmağı dişləyən kimi ılıq olan süt.

tişlənmək . dinclənmək: sakitlənmək. (şitlənmək: şuluğluğ edmək).

tişlənqic . dişləngic. ısıran. iti, acı davranış, sözlərlə azarlayan, incidən.
(gəzəndə).

tişləşmək . dişləşmək. birbirinə keçinmək, kilitlənmək.

tişlətmək . dişlətmək. dişətmək. yaraqlatmaq. müsəlləh edmək.

tişli tırnaqlı . dişli dırnağlı. 1. yar yaraqlı. mücəhhəz. 1. başarcanlı. pişmiş. edəmən. mahir.

tişli . dişli. uclu. öclü. iğnəli. toxcanlı. toxnaqlı. sızatan. kəsgin. odlu. acı. yaxıcı. (əziyyətli. əzablı. sarqıçlı. sarqıslı. rişxəndli. kinayəli. tə'nəli. istehzalı. zəhr xəndədar. müzhik. niş dar).

tişlik . dişlik. dişə qoyulan qapaq. pırtez.

tişlik . dişlik. kotanın saban dəmiri taxılan yer.

tısmalağ . əğri sallaq. - tısmalağ durma, düz dur.

tişqalı . dişqalı. dişlərə sürülərək dişləri qoruyan yaxı, öznə, maddə.

tışqatmaq . dışqatmaq. yabana, qurbə göndərmək.

tısqın . tısıq. tısmal. tısmar. güdə. qısaboylu. bodur. - tısıq nəbi. - tısmar əli. - o tısmara uşağı deyirsin.

tiştəmə . dişdəmə. dişləmə.

titəq . didək. didci. didici. {> dəd (_fars) }. yırtıcı. yırtıc.

titiə edmək . qurqurmaq.

titiq titmək . didik didmək. didik didik acımaq. yanıb çox ağrımaq. - yaram baş verib didik didir.

titiq . didik. cicik. həsəd.

titiq . didik. titik. tetik. 1. sakın. sakıt. sakıc. sakış. çalan. çalanğ. çorqul. acır. ajir. alarm. alert. bəllət. öğrət. örgət. savrat. xəbərdarlıq. təhlükə, xətər çanı, zili, imi, işarəti. 1. açıqgöz. 1. tezik. tələsik. 1. dəldik. pəncə. cıynaq. dırnaq. 1. daltıq. əlcək. 1. saysalış. umur. diqqət. 1. göz. güdücü. qılavuz. - didisiz baş uzaq gedməz. 1.
- didik durmaq: titik durmaq: oyanıq, yarıq, xəbərdar, amadə, hazir durmaq.

titirişmək . titrəmək. - dağlara təprəm düşər, yaprağ kimi titrəşər.

tititmək . diditmək. dilditmək. 1.dil dil edmək. 1. diləmək. dil, yarıq, diləv açmaq. 1. dirdidmək > deridən (fars)). yencib, cırıb dağıtmaq.

titiz . didiz. tiz. tünd. dartız. qıpız. buraq. buruq. acıq. əkşi. büzücü. sıxıcı. şiddətli. şədid. sərt. kəsgin. gəs. şaqq. bədəxlaq. iç sıxan. beyin buran.

titr . başlıq. sər lövhə.

titrəş . əsiş.

tivürmek . > devirmek, təkürmek, tekrümek. çevirmək.

tıxı . tıxma. sıxı. sıxma. birbirinə girmiş olan. - tıxma otaqlı ev. - tıxma üzüm: dənələri qocmaşıq, birbirinə girmiş, tıxılıb durğan üzüm.

tıxılmaq . tükülmək. düğmələnmək.

tıxınçılıq . sarğınlığ. zorğunluq. darıqınlıq. (təngi, səxti).

tıxış . tıxınc. mumaniət. imtina. xuddari.

tıxışmaq . kip kip yığışmaq, dolumaq. - nə ötürdü belə hammız tıxışmısız. (nə ötürdü: nə xəbərdi. nə olub).

tıxıtmaq . güclə, basaraq doldurmaq, yeditmək. - uşaq yemir tıxıtma, varı yoxdu sıxıtma.

tıxıtmaq . sıxıb qoymaq.

tıxmaq . saxmaq. sancmaq. - atı ilan tıxmış. - büvə tıxması ağır olur.

tıxmaq . tıxınmaq. tıxrınmaq. tıqqınmaq. bıqmaq. bıqqınmaq. bezginmək. bıqqınmaq. duruqmaq. durqulmaq. doyqunmaq. qoyuqmaq. (cana tıxnamaq. cana doymaq. könlünü vurmaq. könlünə dəğmək. çalqınmaq. siyrilmək. sıyrılmaq. sırıqmaq. (məlala gəlmək. situha gəlmək). - o bu işdən artıq tıxmış.
((bıkıtmaq. bıqqıttmaq. bükütmək. - çox yağ yesən bükdürür.

tıxmaq . yığızlayıb salmaq, qoymaq.

tiyə . kəsgi. kəsər.

tiyin_. . ting. sent. santim.

tıyıtmaq . tıxıtmaq. qadağlamaq. qadğamaq. mən' edmək.

tizələmək . tezəmək. dişələmək. ititmək.

tizəq . tizək. tizik. tirək. tirik. sırıt. rişdə. rədə. - bir tirik inci. - bu tizək işlərə qarışma. - bir tirik: bir sırıt, rədə.

tizəq .dizək. riku'.

tizsəq .dizsək. dirsək.

tkinmək . dayanmaq. - burda təkinməyin.

töbün . daban. aşağı. alt. - töbünə bax: alta bax.

toğan soğan . girdbad girdab

toğraq qıvraq . bilgin iti.

toğrul . doğrul. 1.min bir quşu doğrayıb birin yeyər quş türü. 1. xırım xırdadan yapılmış nərsə. 1. neçə nərsənin doğranıb qarışımından yapılmış yapılan yemək.

toğsuq . (gün doğsuq). doğu. məşriq. xavər.
batsığ . bayı. məxrib. baxtər.

töğülən dəmir sınmasa, bərkiyər.

toğun . pey aməd.

tökən . qıran. - naltökən: nalqıran.

tökəzimək . sürcümək. caymaq.

tökü . (duğu). tilif. torta. çöp.

töküntü . səpgi.

tol . dol. dolu.

tolab . dolab. dolqab. qapı, pəncərə qopcası, rezvəsi, rəzəsi. qapı, pəncərəni çərçivəyə asmağa, tutturmağa yarar dəmir çalkeçitli çəngəl.

tolab . dolab. qatarda, uçaqda işlənən kimi, dolablı, çərxli, dolanan qulluq, servis satulu, mizi.

tolab . dolab. xanıqah.

tolama . dolama. sərimə. sarıma. gülməli. gülməcə. gülgün. gülcün. gülşün. gülçin. gülçən. gülşin. gülşən. qaravəllidili. komik. şux.

tolambac . dolambac. mar piç. serpantən.

tolaqaş .dolağaş. (yol). burala. burağaş. ziqzaq.

tolaş . dolaş. dolac. dönəş. dönəc. 1. dolay. donaş. dayrə. 1. küllüm. kələk. - küllüm atmaq: tor, kələk yapmaq. 1. dəfə. 1. sıra. novbət. dolaşı: novbətlə. 1. çərx. çərxiş. döngü. döngüş. arqış. gəşt. gərdiş. dövr. - dolay dolaşmaq: bir yeri, bölgəni dönüb gəzmək.

tolbat . dolbat. tuğbat. 1. oturuq. otruq. salıq. tutşuq. tuştuq. rəsmi, təntənəli davranış. təşrifat. (dolbatsız. tuğbatsız: oturuqsuz. oturumsuz. otruqsuz. otrumsuz. tutuzuqsuz. tutşuqsuz. tuştuqsuz. təşrifatsız. təntənəsiz. çalıq. ğeyri rəsmi. 1. yorucu, güc, sıxıntılı, çətin iş. 1. boşuna, gərəksiz yorqunluq. 1. artığlə, ağır yük. 1. çoxluq. saçığlıq. saçqılıq. bolluq. bolaqlıq. qalabalıq. basqalıq.

tölək . ödək. pərdaxt.

töləmlik . dolamlıq. bolamlıq. comətlik. verimlilik. bola solluq. -

töləmliklə . töləmlicə. dolamlıqla. dolamlıca. bolamlıca. comətlicə. bolluca solluca. verimliliklı. verimlicə. - gün ışının dolamlıca saçırdı.

tollamaq . dollamaq. təlləmək. qalamaq. qalaqlamaq.

tolmuş . dolmuş. 1. ərgin. 1. yaşlı.

tolqa . dolqa. dalqa. {tarqa(_divan) }. qora. salmanın (mövün, üzüm ağacının) yeni bağlamış, dolmuş dənəsi. - doqaları alarmış, süycü (şərab) çağı ilərmiş (irərmiş: yetimiş).

tolqa . dolqa. tulqa. 1. baş. 1. boşqa. başqa. döğüş börkü. çalıq. çəlik. qapsa. qaspa. 1. boşqa. başqa. məxzən. tanker. (boşqaraç: suyuqları daşıma üçün tankerli arac, araba)
dolqalı: tulqalı. başlı.
dolqasız: tulqasız. başsız.

tolqalanmaq . dolqalanmaq. dalqalanmaq. qoralanmaq. salmanın (mövün, üzüm ağacının) qoraya dolması.
- dolqanmadan dadlanmaz: qora olmadan dadlı üzüm olmaz.

tolqamaq . dolğamaq. dolamaq. kələfləmək. - işlərin dolayıb qoydu.

tolqaq . dolğaq. 1.dolğan. burğan. burağan. (girdağ. girdbad). - dolğaqağa düşmək. 1. tutğaq. girifdar.

tolqun . dolğun. 1. doyğun. toxun. işba' olmuş. (dolğutmaq: dolğun qılmaq: işba' edmək). 1. olduğunda güclü nərsə. - ətə dolğun. - dolğun yemək: vitaminlə dolu yemək.

tolqut . dolqut. bilgit. bilim. ilim. sanış. sanğış. daniş.

tolu . dolu. təkmil. tamam. - işini dolu bitirdi.

tolu . yuxarı. baha.

toluq . doluğ. tuluq. ənban. - ağı tuluğu: zəhrimar.

toluq . doluq. qovuq.

tomalaq . 1. girdə. 1. girdək.

tomar . tombal. 1. milli məclis. milli gəngəş (şura) yığbası. 1. neçə qolun bir yerə yığılmış ucları. - neçə çubuğ tomal edim, çadır qurulur.

tomaraq . tumaraq. güdə, pota olan. - tumaraq cocuğ.

tomat . domat. doman. çək. (dombaldan, qoğzayan arac). 1. kırant. cək. 1. qaldırac. qanqıraq. cərsəqil. məncənaq. 1. göyə çəkilmiş, dartılmış, uzanmış olan. minarə. (# comat: quyu).

tomba . 1. tombal. üstü qubbabiçimdə örtülü sin, qəbir. türbə. mozola. məqbərə. zərih. aramqah. mərqəd. 1. komba. nərsənin birbiri üsdə yığıldığından oluşan koma, yığın. - yeralmaları tomba yığ. - evi yıxıldı tombası qaldı. - ot tombası: qalağ. taya. 1. komba. kütlə. qarışıq biçimdə komalanmış nərsə. - kitab tombası.

tombal .

tomcaraq . tomsıyaq. kökümsü.

tomlamaq . toplamaq. yığmaq.

tomrum . kündə.zindan. sindan.

tomrutmaq . boğnatmaq. yumrutmaq. nərsəni girdə girdə kəsmək.

tomur . tomur. həlqə. girdə biçimli olan. - bir tomur sosis.

tomur . yumur. girdə. şar. - yer tomuru. - tomur top.
(somur: 1.sutun. dirək. silindir. ustuvanə. 1. uzun sov nərsə. h
- somutmaq: somurtmaq: dirəyi yonub girdələtmək).

tomurcuğlanmaq .bürələnmək.

tomurlamaq . nərsəni çörəkləb (çörkələb), girdə, düğələk, həlqələk (müdəvvər) kəsmək. - sosis, xiyar tomurlamaq. ağac tomurlamaq.

tomurlamq . tomur tomur, həlqə həlqə, girdə girdə kəsmək, edmək.

tomurmaq . nərsəni çörəkləb (çörkələb), girdə, düğələk burmaq, bükmək.

tönəlqə . dönəlgə. burun. (dəğə. puzə). - dağ dönəlgəsi: dağ burnu.

tönəm . dönəm. 1. yuvar. yuvarlaq. toparlaq. topar. girdək. girdə. dayrə. 1. iki ölçünün arasında qalan bölüm. 1. dövr. - iki dönəm oynadıq. 1. döngü. sıra. novbət. - döngü atlamaq: sıra keçmək. 1. bir nəsənin bütünü, tamı, seti. əl. - bir dönəm paltar. - bir dönəm boşqaq: bir əl, dəs, set boşqaq - iki dönəm yemək: iki əl, pors yemək.

tönəm . dönəm. dövrə. - onun dönəmində yaşayış çox qolay keçirdi.

tönəməc .dönəməc. burğuş. viraj.

tönəncə . dönəncə. münhəni. çəmbər.

tönəqliq .- dönəklik edmək: burğalanmaq.

tönəqliq .dönəklik. borğallıq. xainlik.

tonğuzmaq . dolğuzmaq. şişmək. püggünmək. püflənmək. - hirsin gəlib tonğuzma.

tonjer(latin). . tanımaq (iqrar edmək). bitişmək. sanırmaq. sağınmaq. sağanmaq. düşünmək.

tonluq . donluq. çəpər.

tönmək . dönmək. geriləmək.

tönmək .dönmək. burulmaq.

tonnama . donnama. çapdığ. yapdığ. yarqarat. təchizat. tədarükat. sürsat. ləvazim. əsasiyə.

tonq . donğ. 1. dolu. - donğ kişi guruludamaz, kürüldər: kişnər. 1. dolu bir nərsiyə toxunduğunda, çırpılanda çıxan səs. - dolu qazan donğuldar, boşun çırpsan danğıldar. 1. don. donmuş. - düşsə suya, balta, nelər, donğa düşər qır kəsər: oğub kəsər.

tonq . tonğ. donğ. içi dolu olan nərsə. - donğ qamış.

tönqü . döngü.

tönqü . döngü. qır. burq. dayrə. dayirə. - qısır döngü: fəsad dayirəsi.

töntərmə . döndərmək. qaldırmaq. oynatmaq. çöndərmək. fırlatma. təprətmək. hərəkət vermək

top . kürə. dünya. (yer topu).

top . neçə ucu bir araya gətirən, birgəşdirən nərsə. ocaq.

töp . təpə. ata. ada. ucalıq.

topaç . qısıldaq. hər nəyin yoğn ucu.

topal . dirsəyin dış üzü. (# təpəl: dirsəyin iç üzü).

topalaq . yemişi fındıq boyda olan otası (dərmanlıq) bitgi adı.

topalıq . tobalıq. (qıvır zıvır toplamağa, yığmağa, qoymağa yarar ambarlıq). damla dam örtüyü arasında qalan bölüm. zir şirvani. qığonye. hanqar.

topar . quruh. - bu topar dillər. - hançı topara bağlılığı bəllənməz.

topcar .tocar. bucar. burcaq. yuvar. kürəc.
bucar\ . qılob.cəhan. keyhan.
.
\ bucar. yuvar. kürəc. topcar. tocar.
.
\ fələk\ bucar. burcaq.

topraşmaq . (yer). toprasışmaq. çanasışmaq. tozasımaq. quruluqdan (susuzluqdan) toz toprağa çönüşmək. - susuzluqdan yer yurdumuz topraşdı.

toptüb . top tüb. tabdib. götbaş.

topuğluq . topuğdan yuxarını çulqayan ayağsız geyim. qıç dolağı. patava

topulmaq . toxulmaq. toplanmaq. toxlanmaq. - dəğmə güllər topuldu

topur . bir nərsə kütləsinin ayağ təpmə küyü, guppuldusu, səsi.

topurğan . otsuz, bitgisiz olub torpaqlıq yer. - topurğanda av olmaz.

topuz . qalğıq. şişik.

topuz . topuz. girdə, tikanlı yabanı bitgi.

toq . doğ. koğ. kov. boş. (# doy. tox. toq. duy. tuq. tut: toxa. tuta. dol. dolu. tutuq. qalın (səs. boya).

toq . toğ. toğalaq. tuğ. tuğalaq. yoğ. yuvar. yovalaq. yuğ. yuvalaq. yuvalaq. yum. yumağ. yumalaq. top. topalaq. topar. dol. dolğar. dolğaq. şar. şarlaq. (pot. pota. potlaq). (güllə. külçə). kurə. kürə. dünya. dayirə. fələk. fələkə.

toqac . doğac. salıq. vergi. 1. çinə. çiniğ. fitrət. sirişt. 1. təbiət.

toqaç . toxaç. təlaqi. intibaq. tətabuq. təvafüq. məşmulluq. ilişgi. bağlılıq. vabəsdəlik.

toqac . toxac. toxmaq. qopal. gopuq. güpbül. güpül. güpün. güpük. gupbul. gupul. gupun.

toqaç . toxaç. tuxac. qataq. qayaq. raslantı. üzləşmə. musadif olma. muvacihə. ərəz. pişaməd. düşü. qəza. ittifaq. təsadüm. ittifaq. hadisə.

toqac .toğaç. tutu. şans. qismət. nəsib. qədər. iqbal. taleh. risk.

toqaclamaq . toçaclamaq. toxmaqlamaq. qopallamaq. güpbülləmək. güpülləmək. güpünləmək. gupbullamaq. gupullamaq. gupunlamaq. güpükləmək. gopuqlamaq.

toqal . doğal. 1. fitri. 1. oluşat. təbii. 1. zati. 1. içdən. içdin. içdən gələn.

toqal .toxal. toxay. hal. - toxal barı: hər halda. - bu toxalda gedmək olmaz. - toxalıva bax: halıva bax. toxalsız: halsız. - toxallı: hallı.

toqaqaymaq . toxaqaymaq. toxqatmaq. toxatmaq. bəslətmək. bəsləmək. kökləmək. köklətmək. kökətmək.

toqay .toxay. ğamiz. burşuq.

toqay .toxay. toxalı. (toxunmaq. dəğinmək). 1. konunda. ilişgin. movzusunda. barəsində. haqqında. xisusunda. dayir. (fima. dər irtibat). - o toxalı nə bilirsin onun muridində nə bilirsin. - bu toxay kimsəyə danışma. 1.mərbut. - sizə toxay değil. 1.mürtəbit. - toxay qablar.
- buna toxalı: buna görə.
- əkinçilik toxay kitab: əkinçiliyə görə kitab.
- sənin toxay: sənin xətrinə. sənin uğruna. sənin eşqivə.
- tanrı toxay: tanrı yolunda. fi səbilillah.
- buna toğay: bu munasibətlə. buna görə, xatir.
- bu toxalı: böyləliklə.
- bu sorun toxay: bu gərəyə , məsələyə bağlı. k

töqəl . döğəl. döğgü. döğdəl. döğəc. 1.asib. 1.əziyyət. əziyət. na rahatlıq. rahatsızlıq. zəhmət. əsbabi (mayeyi) zəhmət dərd sər

töqələmək. . döğələmək. döğələmək. döğdələmək dövələmək. dövdələmək.1.dərd sər, sıxnıq, zəhmət, muzahimət bermək. 1. döğül çalmaq. carlamaq. hammıya bildirmək. 1. döğələmək. çəkə qorxu, hədə qorxu, top təşər gəlmək.

toqlatmaq . toxlatmaq. 1. doyurmaq. - yalan danışmaq kimi toxlatmış. - güvəncin toxlatmaq: e'tibarın çoxaltmaq. mö'təbərlətmək. 1.müstənəd edmək. sənəd vermək. - toxlatmadan yarqı yarılmaz: müstənəd edmədən hük verilməz. - öz yazıların çoxlu kitablarla toxlatmaq. 1. referans, irca' vermək. - ağa itinə, itdə quyruğuna toxladar. - toxlatdığız kitanların heç biri tapılmadı.
toxlanmaq .istinad edmək. -

toqral . doğral. 1. həqiqətçi.

toqramçı . doğramçı. yapının təməlinə qarşı (qiyasda) daha incə işləri (su çəkmə, qapı pəncərə işi) yapan kimsə.

toqraqlanmaq . toğraqlanmaq. tığraqlanmaq. tirgəklənmək. dirgəklənmək. çalğanaqmaq. çalağlanmaq. cür'ət', cəsarət götərmək (göstərmək). - tığraqlanıb səkirtdi, ərin atın yügürtdü, bizi qamığ anğıtdı, andağ suğa kim yetər: qərrahlanıb atıldı, qoşun atın çalqatdı (oynatdı), hammımızı tanğıtdı (şaşıtdı.ağzı açıq qoydu), böylə qoşuna kim batar.

toqraş . doğraş. doraş. yöndaş. yandaş. bir yöndə olanlar.

toqraş . doğraş. oğraş. boğqa. boğra. cəng. dalaş. qapış. sapış. döğgə. dövgə. döğüş. söğüş. soyuş. (soyuşmaq: savaşmaq). sovuş. savaş. qara. qata. qaza. qavqa. qarmaşa. qarsamba. qarsambac. qarsanba. qıral. qırılan. qırış. qırqal. qıtqal. qırlan. qıtal. vuruş. vurca. urca. vuruşma. salış. çalış. çapış. çapuş. dalış. daluş. davğa. savğa. qavğa. qovğa. hərb. maharibə. birbirin öldürmə.
- vurca gedmək: savaş, dartış sürmək.

toqrat! . doğrat!. qırğat!. didgit. - əti qırğat.

toqru . doğru. doğus. dursut. dürüst. 1. xətasız. qələtsiz. ğələtsiz. 1. təmam kəmal.

toqru . doğru. oxru. yoğru. 1. uyqun. uyar. uyan. onğat. oğat. onat. onart. oğart. doğart. yalığ. salığ. sadiq. - özünə yalığ qal. - ən yalığ dosdum. (yalığın. yalğın. yalığca. salığın. salğın. salığca. sadiqanə sadiqcə). (yalığlıq. salığlıq. sadiqlik). 1. həqiqət. 1. dik. - tam doğru dirəklər. (# oğru).

toqru . doğru. tanığ. tanğı. haqq. həqq.

toqrulmaq . doğrulmaq. 1. yoğrulmaq. oxrulmaq. yönəlmək. üz tutmaq. düzəlmək. dizəlmək. (doğrultu. yoğrultu. oxrultu: yön. üz tutulan yol. istiqamət). 1. tovcih olmaq.