səhifə 31/114 tarix 03.02.2017 ölçüsü 6,16 Mb. #7448
(( qıcınmaq : qıycınmaq . qıyınmaq . qaycınmaq . qayınmaq . peşman olmaq.
- qıcındırmaq :
(( tönmək : dönmək . peşmanlamaq. - bu işindən acıyıb döndü
((qavuç : kavuç. kovuç . köfüc . kövüc . oyanıq. oğanıq . peşman.((qəmsini . kəmsini . kəmsinlik . köfünlük . köfünclük . köfüclük . köfüşlük . köfüşlük . kövünlük . kövünclük . kövüclük . kövüşlük . ç öğünlük . ç öğünclük . ç öğüclük . ç öğüşlük . oyanlıq. oğanlıq . peşmanlıq. öğünüş . övünüc . üzünüş. acınış.
qəmsiy . gəmsiy . bağ. ip. - it gəmsiyin qırıb qaçdı. - gəmsiydən qorxdun, yoxsa itdən.
qəmsiymək . gəmsiymək . gəmsiyləmək . gəmsiqmək . gəmsiqləmək . bağlamaq. kirtmək. kitrəmək. təkitmək. tikitmək. tikdəmək. ipəmək. ipləmək.
qəmşin . gəmşin . çiğin, omuz gəmiyi.
qəmtər . kəmtər . kəmrit . kəmit . 1. '' təkin . bəndə ''birinə qarşı alçaq könüllüklə üzlənmə , muraciət edmə anlamında. - sizin kəmitiz. - mənim təkin kəmit tapdın, daxi arama. 1. düşük. qırtıpıl. çox tutarsız, dəğərsiz, dəğişsiz, qanasız, bahasız, qiymətsiz. 1. kor. əkisik. üzük. kəmik. qısrıt. qıtsır. nüqsan. naqis. na kamil. - kor bilik yolda qoyar gedəni. 1. az tapılır, bulunur. çox az. qıl payı. qıyamı. qıyatı. qıyam. qıyat. qıyaç. nadir. kəmyab.
qəmtəranə . kəmtəranə . kəmtərinə . kəmritinə . kəmitinə . kəmtərcə . alçaqca. yasarca. acizanə.
qəmtərin . kəmtərin . kəmrətin . kəmitin . ən alçaq, aşağı, dəğərsiz, qısılca. qımıcıq. qımıq. qındıq. qını. kiçik. köçək. köçük. kövçək. kövçük. qırtca. qıtca. kərdil. qırtıpıl.
qəmür qümür . gəmür qümür . gəmpür qümpür . əğri büğrü. pozuq düzən.
qəmzə . gəmzə . gəməz . qəpzə . gəpəz . bir yeri, nərsədən qorumaq üçün vurulan bağac, bağaj. bəd. bənd. sədd. - çayın sağ yanın qəmzələ , su basmasın.
qən etmək . gən etmək : gen etmək : genlətmək. yüklətmək. yükləmək. - işim azıdı, buna mənə gen etdilər .
qən olmaq . gən, gen olmaq : iç açıcı, bollu, fəraxlı olmaq.
qən salı . gən salı : gen salı : qısır. əkilməyib, gəlişə, ayışa (ayişə). bıraxılan topraq. - bu il bu bölgənin çoxun tarlaların gen salısı . -
qən . gən . bucaq. zaviyə. - üçgən . - dörtgən (avlu. həyət. mürəəbə').
qən . gən . gen . 1. uzaq. ayrı. dalqıc. - soruları gen gen araştırın. - kimi kimə gen gərək, dosdu dosda yan gərək. 1. geniş. yayıq. gərək.
qən . gən . gen . kovalıq . 1. məsahət. 1. qırım. bölüm. sərgə. sarxa. sahə.
qən . gən . gəlin . - gənin işi var, gəlməyəcək.
qən . gən . gənğ . gen . genğ . yen . yenğ . yən . yənğ . 1 . gənsək . yənsək . istəkli. yeyişli. iştahlı. - bu uşağ oyuna gendir , işinə yandır. 1. onun üçün. - üşüyür də gen , ocağ arır, kimsə qarşı durmur da gen , gələni yarır. - gecə düşdü gen , gələnmədik. - içi yanır da gen , başı dumanlıdır.
qən . kən . 1. kər. kəs. sökən. qazan. qoparan. - dalkən : dalkər : dal qopararan. dəhrə. kərinti. kələntə. kələntər. kərəntər. kələnti. kərənti. kələntə. kərəntə. dəryaz. 1. ikən . -rək . - bilirkən : bilərək . - gedərkən : gedərək .
qən . kən . gən . ken . gen . 1. enli qalın, biçilmiş daş. qıyqan. bənayin. - qaldırım qıyqanı . - çeşmə qıyqanı . - görü qıyqanı : görü qıyqanı : yapı üzərinə işlənən daş. 1. dörd bucaq kəsilmiş ağac. 1. yapılarda sutun altlarına qoyulan tomruq , ağac kündəsi. 1. hər nədən dışarı yapan çıxıntı. dam saçağı. 1. əkilmədən bıraxılmış tarla.
qən . kən . yən. yen. yan. yant. kəngir. kənğır. kənğar. > kənar. qol. çinər. kərin. kərit. qır. siçi. sırıq. sınır. qıyı. qıraq. cıraq. çövrə. çevrə. çərvə. çarvaz. çalvaz. > pərvaz. yörə. örə. ortam. ortalıq. aralıq. mihit. mühit. uc. ucra. quru. ıssız, qırtı quytu yer. körük. koruq. korfəz. yalın. tanqa. tənha. sapa. ortandan, mərkəzdən uzaq olan. bir nəyin bitişi, yaxını.
- kənarlı : 1. qorqulu. qıraqlı.
- kənarçı : 1. qıraqçı. qıraqda avlanan, oylanan kimsə.
- kənarlama : qıraqlama. nərsənin qıraqların süsləmə. qorqulama.
- kənarlıq : kənəri. kənarə. qıranlıq. qorquluq. 1. qıraqda qalan nərsə. 1. qırqlara salınan keçə, geyim, qalı.
- kənarsız : 1. bucaqsız. burcaqsız. ucsuz. sonsuz. təksiz.
- kənarorta : bir üçgənin kəlləsindən qarşı qırağına, zili'nə çəkilən cızıq.
- kənar, yan durmaq, gəzmək : qırağ çəkilmək. uzaq durmaq. yanaşmamaq. ilgilənməmək. calaşmamaq. qarışmamaq. - kənarın yosması, çalması : qurralığı bəğənən, özünə özənən, görgüsüz qadın. - kənarda köşədə : özən çəkməyən, çəkməyəcək, qıraq yerdə. - qıraq suyu : nərsənin yan süsləməsi. - yan çəkəl : kənar bağal, oba, məhəllə. - yan cızmaq, sıyırmaq: 1. kənar, cızıq, xət çəkmək. 1. yan süsləmək. qıvırzıvırla çağın sürmək, keçirmək. - qıraqda, kənarda qalmaq: unutulmaq. önəminə uyar yerdə, orunda olunmamaq.
qən . kəndi . kəndik . 1. yabanı yemiş ağacı, bitgisi. quduru. xuduru. özü bitən. 1. kiçik saxlov , gürbə, gürəb, qorba. qorab. qoşral. qucral. qoşqal. qucqal. qoşqal. qucqal. ambar.
qəna . gena . genə .
qənaətbəxş . salğar. doyrucu. doyurucu.
qənarlıq . kənarlıq . yanlıq. qıraqlıq. çəmbər. qors. qurs.
qəncə . gəncə . gencə . genişcə. gənişcə.
qəncə . gəncə . qınca. sonbeşik. - ilkəm ərkək oğlandı, ortam gülərüz qızımdır, gəncəmdə bu qırışmal qoduxdur.
qəncə . gəncə . yavru.
qəncəli . gəncəli . bir çeşit bayram əğləncəsi.
qəncəlmək . gəncəlmək . gəncləşmək .
qəncər . gəncər . gəncəş . gencər . gencəş . gendərək . gəndərək . 1. çoxuzluq. küpüzlük. qolaylıq. bolluq. bolaqlıq. çoxluq. gurluq. gürlük. gursaq. gürsək. kürsək. 1. qonağlıq. şənlik. yortu. yorut. ziyafət. 1. gənc. kisib. kizib. sintə. sinti. sıntı. gömü. göməc. dəfinə. 1. məxzən. 1. gürbə. gürəb. kürbə. kürəb. gurba. gurab. gürəmbə. guramba. qorba. qorab. qoşral. qoşqal. qucral. qucqal. ambar. 1. gölbə. hovuz. 1. gərcəş . gərdərək . gərdərik . gürəş. 1. toy. toplantı. əğləncə.
qəncər . kən . əğləncə.
qəncərəq . gəncərək . gəncrək . gəncrax. cəvanrax. - gəncrək olsun, sakın qoca olmasın.
qəncik . kəncik . kəndik . kəncin . kəndin . kənic . kənin . kənik . özgük . özgün . özün . özüc . özüş . özük . kişisəl. kişiyəl. şəxsi. - kənic ev: şəxsi ev. - kənic iş: şəxsi iş. - özgük qoşuq: şəxsi qoşqu, saçağ, quşam, yarac, yaraq, boyuq, vəsayil. - kənin otaq: şəxsi oturağ, dəfdər, ofis. - özüc anlaşılmazlıq: şəxsi nasazqarlıq. - özüş soru: şəxsi məsələ. - özün yaşam: şəxsi həyat. - özgün davranış: şəxsi rəftar. - özgük görüş: şəxsi nəzər. - kənic tutum, sapta. şəxsi təsmim. - kəncin düzə: şəxsi huquq
qənçiq . gənçik . çəncik . yengəç. xərçəng.
qənə . gənə . genə . qarsan. kərsən. gillə. gen, dayaz qab. küvün. güvün. gövələç. kövələc. kövələk. təşt.
qənə . kənə . gənə . qırnı. qıra. qırat. salca. sağırtlaq. sağırtqı. sağırtqa. sağırtqu. (qan içən).
qənəbaqla . kənəbağla . börülcə. üstü çilli bənəkli lobya türü.
qənəbə . gənəbə . yengə.
qənəq . kənək . kənət . kinət . 1 . könək . könət . könəz . çönəz . tərs. 1. cır qoz. qabığı qat, ləpəsi çətin çıxan qoz.
qənəlmək . gənəlmək genəlmək . 1 . gənləşmək . genləşmək . genişləmək . gənişləmək . 1. qarın açmaq. yemək istəyi artmaq.
qənəlti . gənəlti . genəlti . açıqlama. aytma. aydalama. təbsirə.
qənəş . gənəş . genəş . 1. aralıq. 1. bir yerin yan duvarları. 1. yassı, gən qaşıq. sütün qaymağın toplamada işlənir.
qənəş . kənəş . kənəc . 1. karışnı, qəhvə ləkəli inək. 1. çilli xallı bənəkli dəri.
qənət . gənət . genət . kirtil. kitril. paltar kimi nərsələri qoymağa böyük səbət, sələ.
qənət . gənət . genət . sav. sorağ. sorğa. xəbər.
qənət . kənət . kənəv . qazat. kola (< kovla ). ayaqyolu. suüstü. küllük. oturaq. oçraq. suva. ətəklik. tuvalet. müstərah. xəla'. - suüstünə çıxmaq .
qənətcə . kənətcə . kənətgə . kərətcə . kərətgə . kəsətcə . kəsətgə . kərətiyin . kənətiyin . vurdan. qırpadaq. qırpadan. birdən. kütdələk. qırtdan. girtdən. gürdən. gurdan. qırtcan. girtcən. gürcən. gurcan. gürdək. gürcək. gurcaq. gurdak. gurbadaq. gürbədək. biçbitin. - kərətcə yağmura düşdük.
qənəvir . kənəvir . 1. ağ sarı qarışıq boya. 1. alaca boyalı it.
qənəvirala . kənəvirala . qara, boz boyalı ilan.
qənəz . gənəz . genəz . axlağ. yağlağ. qolay. sərik. yayıq. qılat. qılatlı. yaraqat. yarqat. axlağ. yağlağ. axlat. yağlat. rahat. - gənəzmi : gənnəzmi : qolaymı. - gənəz değil. - genəz olsaydı hammı qılırdı. - genəz sandın.
qənəzə . gənəz ə . genəzə . gənəz . genəz . 1. yoldan, göz qabağından uzaq, qıraq yer. - gənəzə topraq ucuz olur. 1. püsgü. avda gizlənərək bəklənən yer. - gənəzdə oturmaqdan yorulduq.
qəng . - gəng qalmaq : çanğ qalmaq : çalınmaq. gic qalmaq.
qənginə . gənginə . zənginə . qopar, qopur, əşraf qatı.
zənginə . gənginə . əşraf qatı.
1əşraf . - əşraf qatı : gənginə. zənginə.
qat . - əşraf qatı : gənginə. zənginə.
qənic . gənic . genic . gənc . genc . bayın . kan . 1. kisib. kizib. gömü. göməc. gömüc. gənc. xəzinə. dəfinə. 1. mə'dən.
qəniq . gənik . genik . qıyımlı. qıymal. verəlli. berəlli. bərəlli. əliaçıq. əlaçıq. əlibol. əligen. qusqa. qozqa. qoyac. qoytac. quyac. quytac. sələğ (< salanğ ). comərt. comərd. covmərd. covmət. yaraş.
qənimə qərrahlatmaq . gənimə gərrah edmək : genimə gerrəhləmək : genimə gerrəh edmək . bolluq, qolaylıq, açıqlıq gətirmək. - bu yağmur əkini qenimə gerrəhlədi .
qəniş . gəngiş . gəngic . gəngəc . kəngiş . kəngic . kəngəc . deşgic. dəlgic. burqac. oyqac.
qənişqə . gənişgə . genişgə . 1. işləyənə, doğana, törədənə verilən sovğat. götürü. götrü. salış. yarış. yağış. bağış. bəxşiş. kövlət. saç. saçı. savrın. sovrun. ötünc. ötüş. payğaş. pağaş. payaş. padaş. şabaş. tapaş. yağıt. 1. sübsid.
qənit . kənit . 1. kəndi. öz. - kənitdən söyləmə. - kənitdən çıxarıb, kəssəyə yaxır. - kənitli. özlü. kimikli. kişisəlli. kişiyəlli. tözlü. şəxsiyyətli. - kənidinlə hammını olçmə, salşıtma, muqayisə eləmə. 1. qoş. ruh. sür. rəvan. - kötü kənitlər. - kənitinə qarqış: qoşlana, ruhuna lə'nət. - kənitlər evrəni: qoşlar, ruhlar dünyası, aləmi. - iyi kənit: yaxcı qoş, sür, ruh. - kənit
qənqəç . gəngəç . gengəç . 1. aranı açan, aralaşdıran nərsə, arac, vəsilə. - onların aralarında çıxan anlaşılmazlığı qaldırmağa gəngəç tapammadıq. 1. gengəç . sorağış. sorayış. sorğayış. salıt. şura. məşvərət. 1. nərsəni aralama qısqacı. 1. çalılıq yerlərdə çalıları açmağa yarar ucu çatallı arac, dəğənək. dəğnək. dəgəng.
qənqəl . gəngəl . gengəl . saqqa (səqqa). quşu.
qənqər . kəngər . kəngəl . çəngər . çəngəl . eşşək tikəni. dəvə tikəni qırlarda bitən, kökündən süt çıxan ot.
qənqərqan . kəngərğan . kəngəri qazıb çıxaran incə dəmir.
qənqi . gəngi . gengi . gəvği . gəvgi . gəği . gəy . qav. kov. quruyel. gövdədə, canda olan yel. rumatizm. rumatism.
qənqiltəq . gəngildək . gengildük . gəngildük . gengildək . gengildək . çox sarsaq , titrək, arıq. quru. qazıl. qazul.
qənqır . gənğır . genğır . gənğıy . genğıy . gen. qıraq. qol. yan. yant. qoyaq. uzaq. ayrı. dalqıc. - genğıyda durma, yaxın gəl. - genğıydan pisə oxşamır.
qənqir . kəngir . çəngir . 1. kəpgir. kəpçə. 1. kəngəl . çəngəl . tikənli bir otdan alınan saqqız.
- kəngir otu : kəngəl otu .
qənqirməq . gənğirmək . genğirmək . gənirmək . genirmək . 1. gerimək. gərimək. ağızdan qaz, yel geri çıxartmaq. qarnı genişlənmək. 1. malqaranın gəvişirkən soluması, nəfəs çəkməsi.
qənqırtaq . genğırdaq . qınqırdaq . qığırtaq . qığırdaq . gəmirtlək . gəmircik . yumşaq gəmik. əsnək, bükülgən, ayanıqlı, bərk olmayan, damarsız toxu. ğuzruf.
qənqirti . gənğirti . genğirti . gənirti . genirti . gənrik . genrik . gərinti. gerinti. gəriyti. geriyti. gərimə. gerimə. ağızdan çıxan səsli yel, qaz.
qənqirtiş . gənğirtiş . genğirtiş . açılış. çoxuzluq. küpüzlük. bolluq. bolaqlıq. qolaylıq. gurluq. gürlük. gursaq. gürsək. kürsək. fərahlıq. firavanlıq. fəravanlıq.
qənqirtləq . gənğirtlək . genğirtlək . gənirtlək . genirtlək . geriyən. gəriyən. ağızdan qaz, yel geri verən, çıxaran. qarnı genişlənən.
qənqiz . gənğiz . genğiz . gənğiz . geniz . 1. qanqaz . qanqız. danqaz . danaz . danqız. lovğa. qovzad. qoğzad. qart. qadı. qazı. qotalaq. qozalaq. xozu. dikbaş. yekəbaş. 1. gənzik . genzik . uç. soluq, nəfəs borusu. - su qaçdı gənziyinə keçidi. 1. gənzik . genzik . uşağın başının əmziyi, yumşaq yeri. - uşağ yıxılıb gənziyindən yarıldı.
qənqizəq . gənğizək . genğizək . gənzək . genzək . gənizdən qonuşan.
qənlənmək . gənlənmək . genlənmək . 1. güclənmək. gürütlənmək. gurutlanmaq. gürüclənmək. guruclanmaq. gürdəmək. gurdamaq. qurlanmaq. gürcəmək. gurcamaq. qurcanmaq. gürəclənmək. qolaclanmaq. quvvətlənmək. 1. talanı sürüb, əkməyib, boş qoyub gəlişdirmək, güclətmək.
qənləşmək . gənləşmək . genləşmək . gəpləşmək . açınışmaq. danışmaq. qonuşmaq. sözləşmək. söyləşmək.
qənləti . gənləti . genləti . 1. çoxdan bəri üz görməmiş, üz verməmiş nərsə. - bugün genləti bir yemək yedik. - genləti görməmişdim. - genləti bir dolu qarın yemiyənlər. 1. əsgi, uzaq, ayrı düşmüş olan. dalqın. - genləti doslar. - genləti doslar yığnağı.
qənləti . gənləti . genləti . 1. gücləti. gürləti. gurlatı. qurlatı. gürcəti. gurcatı. qurcatı. quvvətləndiri. 1. tarlanı, toprağı güclətmə.
qənləti . gənləti . genləti . iç açıcı, xoş sav, sorağ, xəbər. - gənləti olaydan danış, qərlitidən yox.
qənmək . gənmək . genmək . açılmaq. saçılmaq. yayılmaq. nəşr olmaq.
qənnə . gənnə . gennə . qarsan. kərsən. gillə. gen, dayaz qab. küvün. güvün. gövələç. kövələc. kövələk. təşt.
qənnəşmək . gənnəşmək . gennəşmək . gernəşmək . gərnəşmək .
qənsəmək . gənsəmək . gensəmək . gərsəmək . yensəmək. yerikləmək. oxmaq. oxramaq. oxranmaq. yuğmaq. yuğramaq. yuğranmaq. nərsiyə çox istəkli , əğimli, görsəkli olmaq.
qəntə . kəndə . kəndində. kəndisində. onda. - qonşuva söylə, kəndə on quruşum qalıb.
qəntəq . kənto.
qəntəl . kəndəl . qandal. kavdal. govdal. godal. qazanaq. qoğuc. qocuğ. xəndək. çapa. uzadısına yarıq, qazıq, oyuq yer.
qəntəliyən . kəndəliyən . kəndiyələn . kəndigələn . yerə tökülən başaqdan çıxan taxıl. - yaxşı biçilməyən yerdə kəndəliyən bol olur. - köyşəndə yaman kəndiyələn bitib.
qəntən . kəndən . kəndisindən. özündən.
qənti . - kəndi başında olmaq : kəndi uçuşunda, həvəsində olmaq : öz bildiyi kimi davranmaq. kəndin başına qılıncınmaq qıyınmaq. - kəndi kəndi : öz özünə: öz, kəndi başına. - kəndi kəndinə gəlin güvey olmaq : kəndi biçib, kəndi ölçmək. - kəndi kəndini yemək : kəndin yemək : öz özünü yemək : istəyi kimi olmayan bir iş üçün çox üzülmək. - kəndi payıma : öz payıma : mənə qalırsa. məncə. mənə sorulursa. - kəndi yağıyla qavrulmaq : öz gücü, varlığı ilə yaşı sürdürmək, keçinib gedmək. - kəndindən keçmək : 1 . kəndində olmamaq : bir dalqa, nədən dolayı düşünəməmək. çox qızınmaq, həyəcanlanmaq. 1. kəndini itirmək . bayılmaq. - kəndidən pay biçmək : öz durumuyla, ölçüsüylə tutuşdurmaq, qayaslamaq. - kəndinə gəl : başın topla. ağlın başıva al. özən. saysal. sayla. umursun. umursan. diqqət ed. - kəndinə gəlmək : özünə gəlmək. ayılmaq. başın toplayamaq. - kəndinə nərsə süsü vermək : örçum. hörçum. özünü nəyimiş kimi hörüksəmək , qursamaq, göstərmək. - kəndinə yedirəməmək : çəkəməmək. sığdıramamaq. sındıramamaq. - kəndinə yönətmək : özünə sarı yönətmək, çalışmaq, işləmək. odu öz qarşına eşmək. - kəndini ağıra satmaq : kəndini qıra (naza). çəkmək : qırınmaq. nərsədə ağır davranmaq. qırcanmaq. qıncıvırlanmaq. qıncıvlanmaq. qıncıqınmaq. oynağınmaq. oynaqlanmaq. nazlanmaq. qıyrata çəkmək. - kəndini alamamaq : kəndini yığamamaq : qabağın tutamamaq. dayanamamaq. kövnəmək. kövnümək. - kəndini bəğənmək : kəndini nərsə saymaq : kəndini dev aynasında görmək : kəndin çox yekə görmək. özünü başqalarından irəli, ərdəmli, önəmli, üstün görmək. şişinmaq. qurranmaq. - kəndini bıraxmaq : uğraşmamaq. özənməmək. saymamaq. saysalmaq. saylınmamaq. umursunmamaq. umursanmamaq. diqqət, e'tina edməmək. - kəndi bilmək, tanımaq : ərər çağa gəlmək. - kəndi bulmaq, tanımaq : kəndin, başın toplamaq, toparlamaq. durumun düzəltmək. kimliyin, kişiliyin, kişiyliyin, tözün, şəxsiyyətin qazanmaq. - kəndini dar atmaq : nərsəyə, bir yerə tələsmək, can atmaq , çalbalamaq. - kəndini dinləmək : kiçik sıxıntıları çox yekətmək. - kəndi qapdırmaq : bir nəyin etgisinə iyicə alınmaq. - kəndini tutamamaq : özün saxlayamayıb nərsiyə qarışmaq, girmək, mudaxilə edmək. - kəndini tutmaq : dözmək. götürmək. çəkmək. sərinmək. girginmək. səbr, səbir edmək. - kəndi vermək : nərsiyə iyicə girişmək. - kəndisi bağlı bir atıya, durdu başqasın qaldıra . -- elə verir təlqini, kəndi utur salxımı. - kəndi kəndinə . kəndiləyin . yalnız başına. - onu sevdiyin, kəndi kəndinə doyəmədi. 1. - kəndi :
qənti . kəndi . 1. kişisəl. şəxsi. - kəndi evim. - kəndi düşüncəmiz. 1. öz. zat. nəfis.
- kəndi başına : 1 başqalarının payı, yardımı, qatqısı olmaqsızın. 1. kimsəyə sormadan. - kəndi bəslək : kəndi bəsələk : öz bəslək 1. özü bəslənən. kəndi əkibc kəndi yiyən (biçən). 1. öz bəsini, bəsləyin, yeməyin özü yapan bitgi. ototraf. 1. - kəndi gələn : kəndi gəlmə : 1. budanmış, sökülən bitgilərdən geridə qalan sürgünlərindən gəlişən tuxumlar, yemişlər, barlar. 1. çox əmək qoymadan oluşan. 1. umulmadıq çağda gəlməyi ilədə seveindirən nərsə, kimsə. - kəndi özündə : kəndi, öz halında : heçnəyə qarışmayan. kirişimcə. səssizcə. səssiz səmirsiz. - kəndi kəndinə : kəndiliyindən . öz özünə. dəşardan bir etigiyə qapılmaqsızın. binəfsihi. - qapı kəndi kəndinə açıldı. - kəndi ağzından tutlmaq : öz işi, sözü ilə yaxalanmaq. - kəndi başına buyruq olmaq : kəndi başın dolandırmaq, dolandıra bilmək. - kəndi çalıb kəndi oynamaq : bir nəyin tam yönlərin özü yapmaq. - kəndi ağrına, dərdinə düşmək : öz ağrısından, dərdindən başqalarıyla uğraşmamaq. - kəndi düşən (yıxılan). ağlamaz : - kəndi göbəyin kəndisi kəsmək : güc olsada öz işin kəndisi görmək. - kəndi kölgəsindən qorxmaq : çox üşənmək , quruntulu olmaq.
qənti . kəndi . ağacdan, çubuqdan yapılmış, palçıqla suvanmış taxıl qabı. - kəndi var igirmi çuval tutur, kəndi də var on çuval. - onun kəndisi doldu. - neçə kəndi sizin illiyizi görər. - kəndilər bitdi, tanışlıq itdi.
qənti . kəndi . ər arvad birbirindən söz edərkən, işlətdikləri taxma, ad.
qənti . kəndi . içinə nərsə qoyma üçün boşqa biçimli qab.
qəntibaşına . kəndibaşına . özbaşına . - kəndibaşına iş tutma, gəngəşmədən yol tutma.
qəntiq . kəntik . kərtik . çəntik . çərtik . kənik. kərik. kəsik.
qəntiləmək . kəndiləmək . kəndimək . kənditmək . özətmək. özünə saxlamaq. - bu satmayacam, kəndiləyəcəm .
qəntiləri . kəndiləri . özləri. kiməsədən danışırkən sayqı olaraq, ''kəndin'' çoxunluğ şəkili işlənir. - kəndiləri gələcəklər. - kəndiləri buyurdu.
qəntiliq . kəndilik . kəndlik . özlük . tözlük . 1. bir nəyin iç varlığın, tözün oluşturan nərsə. kəndi öz. özü öz. özlük öz. zat. nəfs. 1. günlük. gün. arxa. yarqa. zatiyyət. mahiyyət.
qəntiliyintən . kəndiliyindən . kəndiyindən . özlüyündən . özüyündən . 1 . kəndindən . özündən . kəndi kəndinə . özü özünə . uttan. utlan. utdan. iç varlığından, kökündən oluşan. oluşqın. təbii olaraq. kəndi kəndisinə oluşan. ispantənə. zati. zatən. binəfsihi. bizzatihi. - öncədən verilən yarqılar, kəndiliyindən duzla buz olduğun hamı görüb bildidə. - bilməm nədən, gülərkən, kəndiliyindən ağlamağa başladı. - çayanın (əğrəbin). çalması kəndiliyindəndi . - bilir söylür , yoxsa kəndiliyindən uydurur. 1. istər istəməz. istəksiz, qıldıqsız, qıldıçsız, qıldımsız, qıldınsız, qılağıcsız, iradəsiz oluşan. - ürək, atardamarın təpməsi kəndiliyindəndi . 1. iç nədənlərlə oluşan. dəruni.
- qəntiliyintən ürəmə, türəmə, örəmə . törəmə : öz içindən oluşan.
Dostları ilə paylaş: