Tabela 1. Determinanty złej współpracy przy realizacji programów edukacyjnych i promocji zdrowia
L.p.
Czynnik
% odpowiedzi
Średnia dla grupy czynników
1.
Niedostateczne zasoby materialne
-
93,8
1.1.
Brak sal, transportu, materiałów informacyjnych
93,8
-
2.
Niedostateczne zasoby finansowe
-
81,3
2.1.
Brak funduszy na realizację działalności programowej
81,3
-
3.
Niedostateczne zasoby organizacyjne
-
40,7
3.1.
Brak czasu, jaki można by poświęcić programom
68,8
-
3.2.
Zawodna koordynacja działań programowych
12,5
-
4.
Niedostateczne zasoby ludzkie
-
16,7
4.1.
Zbyt mała liczba osób w instytucjach/ organizacjach partnerskich
37,5
-
4.2.
Niedostateczne kompetencje partnerów do uczestnictwa w programach
0,0
-
4.3.
Niewłaściwe relacje międzyludzkie
12,5
-
5.
Niedostateczne zasoby technologiczne
-
12,5
5.1.
Skomplikowana konstrukcja programów
12,5
-
6.
Reputacja
-
6,3
6.1.
Niedostateczna wiarygodność społeczna instytucji/ organizacji animujących program
6,3
-
omówienie wyników
Problematyka współpracy międzysektorowej i uczestnictwa społeczności w realizacji programów promocji zdrowia stała się przedmiotem wielu badań na świecie (1-4) i nielicznych w Polsce (5). W praktyce promocji zdrowia trudno jest ustalić jeden uniwersalny schemat postępowania, który można by powielać w interwencjach tworzonych w różnych uwarunkowaniach społecznych i w odpowiedzi na różne potrzeby zdrowotne. Uzyskane wyniki dotyczą programu ukierunkowanego na ochronę żywności przez zanieczyszczeniem mikrobiologicznym i mogą być pomocne w budowaniu krajowych programów o zbliżonym charakterze.
WNIOSKI
Problematyka bezpieczeństwa żywności stwarza płaszczyznę do budowania szerokich koalicji społecznych.
Dobra współpraca w największym stopniu zależy od istnienia kompetentnego przywództwa, dobrej oceny programu, dobrych wcześniejszych doświadczeń we współpracy oraz przejrzystych mechanizmów wymiany informacji i podejmowania decyzji w trakcie pracy. Ogólnie – największe znaczenie mają czynniki związane z podmiotami realizującymi program.
PIŚMIENNICTWO
Baron-Epel O. Drach-Zahavy A. Peleg H. Health promotion partnerships in Israel: motives, enhancing and inhibiting factors, and modes of structure. Health Promotion International 2003;18:15-23.
Dixon J. Sindall C. Banwell C. Exploring the inersectoral partnerships guiding Australia’s dietary advice. Health Promotion International 2004;19:5-13.
Gillies P. Effectiveness of alliances and partnerships for health promotion. Health Promotion International 1998;13:99-120.
Kennedy LA. Community involvement at what cost? – local appraisal of a pan-European nutrition promotion programme in low-income neighbouhoods. Health Promotion International 2001;16:35-45.
Słońska Z. Model rozwoju infrastruktury dla promocji zdrowia i prewencji chorób układu krążenia na poziomie gminy. Promocja Zdrowia. Nauki Społeczne i Medycyna 2002; 22:51-75.
Streszczenie
W pracy analizowano znaczenie czynników determinujących partnerstwo podczas realizacji programu promocji zdrowia „Lubię zimno”. Podstawą opracowania były wyrażone w ankiecie opinie 16 regionalnych/ lokalnych koordynatorów programu. Stwierdzono, że kluczowe znaczenie w budowaniu partnerstwa miały kompetencje przywódcy, dobra ocena programu, dobre wcześniejsze doświadczenia ze współpracy oraz przejrzyste mechanizmy wymiany informacji i podejmowania decyzji. W pracy wskazano bariery w podejmowaniu współpracy. Opisano też typowe dla tego programu rodzaje współpracy.
SUMMARY
The responses of 16 inquired regional/ local co-ordinators were analysed to asses the determinants of partnerships in „Keep me cool” food safety promotion programme. The four most important factors were identified: leader’s expertise, positive opinion of the programme, previous positive experience with partnerships and explicit procedures for collaboration. Some important barriers to partnerships were indicated. Modes of partnerships were described.
Rycina 1. Determinanty dobrej współpracy w realizacji programu promocji zdrowia „Lubię zimno” (2000-2003)