Havo va tuproq harorati va namligi g‘o‘za vilt bilan zararlanishi va kasallik rivojlanishiga katta ta’sir ko‘rsatadi. Vilt uchun bahorning salqin ob-havosi, harorat kechasi 18,4°C dan past bo‘lib, kunduzi 32-35°C oshmasligi juda qulay keladi. Ayniqsa, ushbu haroratda, yomg‘ir yoki sug‘orish natijasida tuproq namligi 50-80 % orasida bo‘lishi kasallik rivojlanishi uchun optimal sharoit tug‘diradi (Kamilova, 1967; Karimov, 1976). Yoz o‘rtasida vilt rivojlanishi sekinlashib, oxirida yana kuchayadi (Peresipkin,1982). Zamburug‘ mikroslerotsiylari o‘sishi va g‘o‘za zararlanishi uchun xabar qilingan kardinal harorat kiymatlarining o‘rtachalarini olsak, minimum 5-6°C, optimum 23-26°C va maksimum 30-32°C ni tashkil etadi.
Sun’iy zararlantirish tajribalaridan ma’lum bo‘lishicha (Ikromov va b.q., 1979), ingichka tolali g‘o‘za 24-26°C da kuchli, 27-29°C da o‘rtacha kasallangan; 32°C da g‘o‘zaning 2 turi ham vilt bilan zararlanmagan.
Vilt qumoq va ayniqsa ishqorli yoki biroz nordon loy tuproqlarda kuchli rivojlanishi aniqlangan (Garber va b.q., 1996).
Kurash choralari.
Almashlab ekish. G‘o‘za yakka hokimligida, hatto chidamli nav ekilsa ham, tuproqda vilt infeksiyasi miqdori yildan-yilga ko‘payaveradi, chunki patogen ham chidamli, ham moyil navlarda yangi inokulyum hosil qiladi; chidamli navlarda kasallik belgilari namoyon bo‘lmasada, hosil pasaymasada tuproqda virulent irqlar propagulalari miqdori oshib borishiga olib keladi (Davis va b.q., 1996). Viltga qarshi kurash usullarining asosi va maqsadi -tuproqda zamburug‘ propagulalari (mikrosklerotsiylar) miqdorini tubdan kamaytirish va chidamli (va tolerant) navlar ekish vositasida ekin kasallanishi va hosil nobud bo‘lishi darajalarini iloji boricha pasaytirishdir. Tahlillar ko‘rsatishicha, g‘o‘za umumiy ekin maydonining nisbatan ko‘p bo‘lmagan qismini egallagan va muntazam almashlab ekish yo‘lga qo‘yilgan mamlakatlarda hatto maxsus himoya choralari qo‘llanilmasa ham vilt muammosi umuman kuzatilmas ekan (Benken va b.q., 1974). Tuproqni vilt infeksiyasidan tozalashda almashlab ekish uchun eng samarali ekinlar qatoriga sholi, bug‘doy, makkajo‘xori, oq jo‘xori, soya, sarimsoq, piyoz, qand lavlagisi hamda qashqar beda kiradi.
