Çocuk Kalbi

OKULDAN KOVULAN FRANTI
21 Cumartesi
Derosi,  Kralın  cenaze  merasimini  anlatırken  bir  kişi  gülebilirdi  ve  Franti
güldü.  O  çocuktan  nefret  ediyorum.  Çok  kötü  bir  yaradılışı  var.  Bir  baba
okula gidip de oğlunu azarlayacak olsa, o bununla alay eder, birisi ağlarken o
güler. Garrone’den ödü kopar, kendisinden küçük olduğu için küçük duvarcı
ustasını  döver.  Bir  kolu  sakat  olduğu  için  Crossi’ye  eziyet  eder,  herkesin
saydığı  Precossi’yle  alay  eder.  Küçük  bir  çocuğu  tramvayın  altından
kurtardıktan  ve  şimdi  koltuk  değnekleriyle  yürüyen,  ikinci  sınıftaki
Robertti’yle bile alay eder. Kendinden zayıflarla dolaşır, dövüşürken, vahşice
ve çok sert yumruklar indirir. Muşamba beresinin kenarlığı altında saklı gibi
duran  karanlık  gözlerinde,  dar  alınlı,  yüzünde  insanı  tiksindiren  bir  ifade
vardır. Hiçbir şeyden korkmaz, öğretmenin yüzüne karşı güler, fırsat bulursa
hırsızlık  eder,  küstah  bir  yüzle  inkar  eder,  yanında  oturanlara  batırmak  için
okula  toplu  iğneler  getirir,  kendi  ceketinin  düğmelerini  kopardığı  gibi,
başkalarınınkini  de  koparır  ve  onlarla  oynar.  Okul  çantası,  defterleri,
kitapları, her şeyi yırtık pırtık, bumburuşuk, pistir. Cetveli kırıktır, kaleminin
tepesini  kemirir,  tırnaklarını  yer,  elbiseleri  yağ  lekesi  içindedir,  çoğu  zaman
da  kavga  sonunda  delik  deşik  olurlar.  Dediklerine  göre,  annesi  oğlunun
derdinden hasta olmuş, babası da onu evden üç kere kovmuş. Annesi oğlunun
okuldaki  tutumunu  öğrenmek  için  sık  sık  okula  gelir  ve  ağlayarak  gider.
Franti  okuldan  da,  arkadaşlarında  da,  öğretmenden  de  nefret  eder.  Bazen
öğretmen  onun  yaptığı  muzurlukları  görmemezlikten  gelir,  o  da  daha  beter
azar. Öğretmen, zaman zaman yumuşaklıkla onu doğru yola getirmeye çalışır
ama,  o  bunlara  aldırış  bile  etmez.  Bu  kez  Franti’ye  ağır  sözler  söyler,  o  da
ağlıyormuş gibi yüzünü kapar ama, sadece gülmek için. Franti üç günlüğüne
okuldan kovuldu, döndüğünde eskisinden daha üzgün, daha küstahtı.
Bir gün Derossi ona:
–  “Artık  haylazlıklarına  bir  son  ver,  bak  senin  bu  halin  öğretmeni  nasıl
üzüyor” dedi.
Bunun  üzerine  Franti  Derossi’yi  karnına  çivi  saplamakla  tehdit  etti.  Ama,

---

en sonunda, bu sabah okuldan bir köpek gibi kovuldu.
Öğretmen  Garrone’ye  ocak  ayının  oldukça  uzun  hikayesini  Sardunya’lı
Davulcuyu  temize  çekmesi  için  verirken  Franti’nin  yere  fırlattığı  kestane
fişeği şarapnel gibi patladı ve bu ses okulun dört bir yanını çınlattı. Korkudan
bütün sınıfın yüreği hopladı.
Öğretmen ayağa fırladı ve:
– “Franti! Çık sınıftan!” diye bağırdı.
Franti:
– “Ben yapmadım!” diye karşılık verdi ama, gülüyordu.
Öğretmen tekrarladı:
– “Çık dışarı!”
– “Yerimden bile kımıldamıyorum” diye karşılık verdi Franti.
Bu  sözler  öğretmenin  sabrını  taşırdı,  Franti’ye  doğru  atıldı,  onu  kolundan
yakaladı  ve  sıradan  dışarı  çekti.  Franti  debeleniyor,  dişlerini  gıcırdatıyordu.
Zorla  sınıftan  dışarı  atıldı.  Öğretmen  onu  müdürün  odasına  kadar  götürdü,
sonra  tek  başına  sınıfa  döndü,  kürsüye  oturdu,  başını  ellerinin  arasına  aldı,
soluk soluğaydı. Onun o yorgun, bitkin haline görmek insanı üzüyordu.
–  “Otuz  yıl  öğretmenlik  ettikten  sonra!”  diyerek,  üzgün,  başını  salladı.
Kimse soluk bile almıyordu. Öfkeden elleri titriyordu, alnının ortasındaki düz
çizgi  de  öyle  derinleşmişti  ki,  bir  yara  gibi  duruyordu.  Zavallı  öğretmen!
Onun bu haline herkes üzülüyordu.
Derossi ayağa kalktı ve:
– “Öğretmenim, üzülmeyin” dedi. “Bizler sizi seviyoruz.”
Bu sözler öğretmeni biraz ferahlattı, şöyle dedi:
– “Çocuklar, kaldığımız yerden derse devam edelim.”

---