DAŞ YUXULAR 102
Bu sözdәn sonra Babaş o başda telefonu qapadı, bu
başda telefonun dәstәyi әlindә qalan artist gözlәrini
Mopassan Mirәlәmova dikdi:
- Eşitdin? Deyir, mәni tәbrik elәmәmisәn. Nәyә görә
onu tәbrik elәmәliyәm?
- Bilmirәm. - Direktor gözünü telefon aparatından
ayırmadan mızıldandı.
- Dünәnki "Kommunist" qәzetindә yekә bir mәqalәsi
çıxıb. Yәqin onu deyir.
- O da yazıçı olub? - Artist deyinә-deyinә kabinetdәn
çıxmaq üçün qapıya yönәldi.
- Hara? - Mopassan cod sәslә soruşdu.
- Bunu aparın, özü yolu çәtin yolu tapa.
- Otur. Sürücüm aparar.
Camalı kabinetdәn qovub çıxarmadan özünü güclә
saxlayan Mirәlәmov Sadayın әlini qamarlayıb özünә sarı
dartdı vә onu kresloya oturtdu. - Qulaq as, sәnә nә olub?
- açıq-aşkar artistin halına acıyan Mopassan kәdәrlә dedi.
- Bilmirәm nә olub?
- Nә olacaq bir aydır ki, sәni evdәn çıxara bilmirәm.
- Şişirtmә, ay yoxdu - Saday Sadıqlı etiraz elәdi.
- Axırıncı sәfәr nә vaxt burda olmusan? Әgәr dәqiq
desәn, bir xaş qonaqlığı mәndә.
- Sözün düzü, Mopoş, yorulmuşam, hәr şeyә nifrәt
elәyirәm. - Artist sәmimiyyәtlә etiraf elәdi.
- Nәdәn yorulmusan axı? Kimdi sәni yoran? Burda
sәnә güldәn ağır söz deyәn var? Özünә qapanıb evdәn
bayıra çıxmırsan. Başa düşmürәm bütün günü evin içindә
necә boş-bekar oturmaq olar?
