Hazirlayanlar

Mert: (Odasında yüksek sesle düşünmektedir.) Ne demek şimdi bu! Nasıl yapacağım 
bu ödevi! Neyse daha çok vaktim var. Yaparım bir şekilde.
Anne: Oğlum! Yemek hazır, hadi anneciğim!
Mert: Tamam anne, ellerimi yıkayıp geliyorum!
Mert ailesiyle yemeğe oturur ve her zamanki gibi gün içinde yaşadıklarını anlatır. Bu 
sırada babası, “Bu hafta sonu için ödevin var mı, Mert?” diye sorar.
Mert: Şey babacığım! Aslında tam ödev sayılmaz ama hafta sonunda yaptıklarımızı, 
iletişimle yazacakmışız.
Baba: Nasıl yani Mert? Tam olarak ödev konun bu mu?
Mert: Böyle bir şeydi, tam da anlayamadım.
Baba: Yemeğin bittiyse defterini getir, bakalım.
Mert koşarak odasına gider ve defterini getirir.
Mert: Babacığım burada şey yazıyor: “Bu hafta sonunda yaşadıklarınızı iletişim kavramı çerçevesinde yazınız.” Buymuş 
ödevim. Nasıl yapacaksam! Off…
 Anne: Aa.. Bence çok güzel bir ödev, oğlum! Bak, bu hafta sonu seninle birçok şey yapacağız. Bunları iyice gözlemleyip 
yazarsan ödevini yapmış olursun.
Mert: Nasıl anne? Tam anlayamadım. Yani günlük tutar gibi mi yazacağım? Yoksa…
 Anne: Hafta sonu yaşadıklarını dikkatlice gözlemle sadece!
 Mert: Peki anneciğim!
Mert’in babası akşam işten gelir. Mert ve annesi o sırada yemek hazırlamaktadır. Babası heyecanlı bir şekilde mutfağa 
gelir ve sabah işe giderken yaşadığı olayı anlatmaya başlar. 

---

İ S T A N B U L
YA B A N C I L A R İ Ç İ N T Ü R K Ç E Ö Ğ R E T İ M S E T İ C 1 / +
198
Baba: Ne oldu biliyor musunuz? Sabah durakta otobüs beklerken, elinde cüzdanla birisi önümden koşarak geçti, 
ardından genç bir adam “cüzdanım, cüzdanım çalındı” diye panik içerisinde koşarak öndeki adamı kovalıyordu. Bir grup 
vatandaş da onun arkasından koşuyordu. Biz de ne olduğunu anlamak için, merak içinde peşlerine takıldık. Bir anda nasıl 
olduysa bir karmaşa yaşandı. “Hırsız bu, hırsızı yakaladık.” sesleri arasında herkes cüzdanı çalınan gencin üstüne çullandı.